Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, februari 27, 2015

Onverwachte schitterende middag in de natuur

"Het is kkkoud!", zegt Rick als hij afscheid neemt.  Ik moet erom lachen, want het is wel veel kouder geweest de afgelopen tijd dan de -5 vanochtend.  Rick zegt dat hij er nu dan ook meer dan genoeg van heeft.  Dat zegt wat van mijn warmbloedige man, die nog in korte broek loopt als ik allang een jas en lange broek draag.  Ik zou echter ook wel graag eens geen minnetje voor de temperatuur zien staan.


Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak ontbijt.  Twee wafels met maple syrup en daarop aardbeien en bosbessen, het ziet er ook nog mooi uit en brengt me op een idee. Het fotografiethema is op het moment "liedjes, uitspraken en gezegdes" en ik besluit de titel van een liedje te "maken" en fotograferen.  Het duurt even voor iemand op Facebook het juiste antwoord heeft gevonden.
"Breakfast in America" van Supertramp

Terwijl ik ontbijt eet krijg ik een Facebook berichtje van Scarlett met wie ik vanmiddag zou gaan lunchen en daarna naar Still Alice. Helaas heeft zij een verkeerde reactie op een medicijn en voelt zich niet goed genoeg om te gaan. 

Dat vind ik natuurlijk heel jammer, maar besluit meteen om dan weer naar Great Falls te gaan.  Hopelijk voor de laatste keer dit seizoen het park met sneeuw en ijs gaan bekijken.  Dat moet lukken voor mijn massage om drie uur.  Ondanks het vriesweer moet ik gewoon naar buiten!

Maar eerst bel ik het Indonesische restaurant in Arnhem, Batavia, en maak daar een reservering voor 13 maart.  Grappig genoeg spreekt degene aan de andere kant van de lijn geen Nederlands.  Stiekem vind ik Engels toch makkelijker dus dat is prima.  Het is allemaal goed, we kunnen met zijn tienen terecht en er zijn veganistische gerechten.

Daarna beantwoord ik een aantal emails van klanten.  Langzaam maar zeker druppelen de aanvragen voor rondleidingen weer binnen.  De eerste dit jaar staat op het moment voor drie april geboekt.

Op een gegeven moment kan ik het niet meer uitstellen, tijd voor de elliptical .   Daar "ren" ik op tot ik 7500 stappen bijeen heb.  Dan douche ik gauw, doe mijn skibroek en warme trui aan en lijn Cosmo aan.  Zijn oren gaan al heel enthousiast omhoog bij het horen van Great Falls en met gemak springt hij in de van.

Als lunch haal ik mijn favoriete bagel, of liever dunne bagel, van Manhattan Bagel.  Die heeft gerookte zalm, wat cream cheese, tomaat, ui en kappertjes als beleg.  In de auto met Cosmo als gezelschap smul ik van elk lekker hapje.

Terwijl ik zit te eten gaat mijn telefoon en ik zie Laura's nummer verschijnen.  Uh oh, nooit goed nieuws zo vroeg op de dag en inderdaad, haar verwarming is ermee opgehouden en ze kan vanmiddag niet komen om mij een massage te geven.  Daar baal ik wel enigszins van, want mijn nek en schouders zitten vooral helemaal vast en geven me hoofdpijn.

Maar ja, niets aan te doen en zo hoef ik bij Great Falls ook niet op de tijd te letten.  Dat blijkt later heel fijn te zijn.  Bij de ingang van het park laat ik mijn pas zien en krijgt Cosmo een Milkbone koekje van de vriendelijke park ranger. 

Na geparkeerd te hebben lopen we het besneeuwde park in.  Er ligt een goede tien centimeter sneeuw en het pad is ijzig waar mensen gelopen hebben.  Het loopt dus vrij langzaam, want een kennis brak gisteren haar pols na uitgegleden te zijn en in zoiets heb ik helemaal geen zin!

We lopen richting de dam en het adelaarsnest.  Van verre zie ik daar geen beweging in, maar wel een heel aantal ganzen en een mooie zwaan in de rivier.  Verder lopend en dichter bij het nest zie ik opeens een adelaar op de rand staan! 

Gauw neem ik foto's van hoe hij of zij wegvliegt.  Dat betekent dat er hoogstwaarschijnlijk gebroed wordt.   Ben je geinteresseerd in een goede webcam van een broedend adelaarspaar klik dan hier.  Ik vind het zulke prachtige vogels!

Na even nog gekeken te hebben of er meer actie is loop ik verder terug richting de watervallen.  Net voor het bezoekerscentrum valt me op het ijs van het grachtje daar op dat er allerlei bluebirds te zien zijn.  Na de cardinaaltjes vind ik deze vogeltjes het mooist hier. 

Nog nooit heb ik ze van zo dichtbij gezien en het zijn er zeker tien!  Ik fotografeer er dan ook op los tot Cosmo het echt niet meer kan uitstaan en begint te piepen.  Het is dan ook zo bijzonder om van zo dichtbij deze schuwe vogeltjes te kunnen vastleggen!

Bij de uitkijkpunten van de watervallen heeft Cosmo vooral heel veel bekijks.  Hij wordt geknuffeld en intussen vertel ik de toeristen over het adelaarsnest en de bluebirds.  We klimmen over zeer ijzige stenen naar het uitkijkpunt voor de grootste waterval.

Daar wacht nog een verrassing, in de spray is een regenboog te zien.  Echt prachtig en ik zou hier wel uren kunnen staan.  Alweer heeft Cosmo er eerder genoeg van dan ik en we lopen verder naar de andere uitkijkpunten.

Het pad daarheen is nogal modderig ondanks dat de temperatuur min een is.  Wij lopen op de sneeuw zodat Cosmo niet vies wordt.  Ik sla het tweede uitkijkpunt over, want daar zijn honden en is het druk.  Meer mensen dan je zou denken genieten vandaag van dit schitterende stuk natuur. Een video hier.

Bij het derde uitkijkpunt kun je alle watervallen zien en dat is dan ook het mooiste vergezicht.  Ik neem wat foto's van mijn hondenmodel met de watervallen.  Hierbij wordt ik geholpen door een groepje Aziatische hondenliefhebbers (ongewoon, Aziaten zijn meestal bang voor honden).  Cosmo kijkt keurig in mijn lens omdat een van hen gek doet achter mij.

Na ze bedankt te hebben voor hun hulp loop ik naar een ander deel van dit uitkijkpunt.  Daar staat een ouder stel uit Purcellville, ten westen van hier.  Zij zijn voor het eerst in achttien jaar in het park en vragen me de oren van het hoofd over de adelaars, gieren en andere vogels, die ze hier gezien hebben.  Ik voel me nu echt ervaringsdeskundige, zo grappig.

Een moeder met twee jonge zoontjes loopt langs en de kinderen zijn helemaal opgewonden door de cardinaaltjes, die ze in de bosjes zien.  Ik wijs haar op alle bluebirds, die ik net voorbij het bezoekerscentrum zag. 

Van die cardinaaltjes krijg ik ook nog een aantal heel mooie foto's.  Dan heb ik Cosmo's fotografie geduld genoeg op de proef gesteld en het loopt ook al tegen vieren.  Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in de winter zo lang in dit park ben gebleven!  Het was dan ook zo ontzettend mooi, wat een voorrecht om er zo dichtbij te wonen!

Met mijn EZPass en de HOT banen kom ik zonder oponthoud een kwartiertje later weer thuis.  Rick en ik willen vanavond Koreaanse barbecue gaan eten en ik ga eens kijken of daar nieuwe restaurants van zijn in onze buurt op Yelp. Even terzijde, voor degenen onder jullie, die in de VS rondreizen, is dit de app om te gebruiken om goede restaurants te vinden. 

De meeste Koreaanse restaurants zijn in Annandale, letterlijk buren soms.  Dat is echt Koreatown hier, zo'n tien kilometer hiervandaan, maar zo "ver" wil ik niet weg.  Woo Lae Oak is vlakbij en heel goed en ik maak daar een reservering.  In dit geval ben ik het niet eens met de Yelpers, die het maar drie sterren geven, wij hebben hier eerder gegeten en het was prima.

We krijgen een tafeltje in het gezellige en warme restaurant en kiezen de barbecue voor twee personen.  De bediening is heel goed, al kunnen we de eerste serveerster nauwelijks verstaan.  Eerst worden er biefstuk, garnalen en scallops voor ons gegrild.  Daarbij zijn er kleine gerechtjes met groentes, waaronder kimchi en tauge.
De grill is rechts en de groentes links

De bedoeling is om het vlees in een groot blad sla te wikkelen met de kimchi e.d. en wat saus.  Het smaakt allemaal ontzettend lekker!  Er zijn drie "rondes" van vlees, de tweede is kip en de derde varkensvlees.  Alles smaakt even goed en iedereen is even aardig.  Ik moet straks gewoon een Yelp recensie schrijven, want dit restaurant verdient echt wel meer dan drie sterren.

Het is een goed begin van het weekend.  We gaan dit weekend ons onder anderen helemaal voorbereiden op onze reis volgende week, al staat er al veel vast.  Jullie mogen in Nederland best trots zijn dat er in dat kleine landje zoveel leuke dingen te doen zijn!  Zo, en nu ga ik nagenieten van een dag met een onverwachte grote ster!

Foto's van de zangvogels staan hier

Foto's van de watervallen en Cosmo staan hier




 

donderdag, februari 26, 2015

Weer een witte wereld

Rick neemt al heel vroeg afscheid, want hij moet voor een belangrijke presentatie in Washington zijn.  Moeder Natuur heeft vannacht haar poedersuikerbus weer over ons heen uitgeschud en ik kijk uit over een witte wereld.  Het sneeuwt ook nog steeds als ik opsta.

De enige van ons, die nou juist niet naar binnen wil

Er zal zo'n vijf centimeter nieuw gevallen zijn en de straten zien er wit uit.  Sharon belt om te kijken of ik er wel doorheen naar de sportschool wil rijden.  Het lijkt me wel te doen dus ik beloof er te zijn. 
Anytime Fitness
Na een lekker warm ontbijt van twee geroosterde wafels met maple syrup en een bakje frambozen en bosbessen rijd ik naar Anytime Fitness.  Onderweg is het toch wel weer erg mooi, al dat wit.  De sneeuw ligt ook heel pittoresk op de bomen, want het waait nauwelijks voor de verandering.
Deze boom vind ik altijd al mooi in de winter, maar met sneeuw nog meer
 
Sharon wacht me al op en het uur personal training gaat snel.  Na afloop rolt Sharon mijn spieren en daarna ga ik nog tot ik 6000 stappen bij elkaar heb op de elliptical.  Vandaag zal ik de 10000 niet halen, denk ik,  We hebben zwaardere gewichten dan gewoonlijk gebruikt en ik voel spiermoeheid.

Thuis laat ik Cosmo even uit, die de sneeuw heerlijk vindt en gelukkig geen diarree meer heeft.  Dan ga ik lekker warme pho eten bij Pho Thang Long op weg naar Lifetime Fitness.   De kip pho smaakt weer heerlijk, maar zodra het op is vertrek ik, want de man achter me is als nagels op een schoolbord met zijn geslurp en gesmak.

Daar kan ik absoluut niet tegen en heb echt neigingen hem te slaan!  Sinds een paar dagen weet ik dat er een naam is voor deze (over)gevoeligheid voor geluiden, misophonia.  Kai en ik hebben dat erg, de anderen helemaal niet.

Bij Lifetime verkleed ik me in mijn bikini en ga genieten van de hot tub en sauna.  Het is drukker dan gewoonlijk in het zwembad, want de scholen hebben een sneeuwdag.  De kinderen mogen niet in de hot tub of sauna dus "last" heb ik daar niet van. 
Al in mijn Kindle lezend badder ik wat en sauna wat en voel de warmte in mijn spieren en botten trekken.  Wat ben ik blij dat ik hier weer lid ben geworden!  In de sauna ontmoet ik iemand, die uit Curacao komt, en we spreken even Nederlands, zo grappig.

Tegen half vier maak ik gebruik van alle luxe, die de douches van Lifetime bieden.  Behalve de baddoeken zijn er shampoo, conditioner, body wash, scheermesjes en schuim en nog meer dat je nodig hebt om je weer lekker fris te voelen na het sporten.  Een half uurtje later ben ik weer helemaal schoon en droog.

Selfie met Cosmo

Thuis ga ik verder aan de puzzel waar Katja, Kevin en ik zaterdag aan begonnen.  Ik vind het een leuke bezigheid in de winter en ben blij dat Rick me er na vele jaren weer enthousiast voor kreeg met de puzzel voor Kerst.  Ik krijg ook weer fijne katten"hulp", dit keer van Snickers.

Rick heeft vanavond een diner met de groep klanten waarvoor hij vandaag moest presenteren.  Kai en ik gaan voor hun happy hour naar Sea Pearl.  Het is druk in de bar, maar we vinden nog een tafeltje.  Hun sushi is $1 voor happy hour dus daar bestel ik een aantal van.  Verder de gebakken spruitjes met granaatappel en pindasaus en de tonijn crispy rice cake, mijn favoriet hier.
De lekkerste spruitjes ooit!

Kai vertrekt zondag al naar Nederland en we hebben het over wat hij en E., waarbij hij in Amsterdam zal logeren, van plan zijn.  Wij hebben vandaag besloten dat we ook naar de Efteling willen een van de dagen dat wij er zijn.  Ik dacht dat die niet open zou zijn in maart en ben helemaal blij uit te vinden dat dat wel zo is.  Ik heb daar zoveel herinneringen aan en Rick en Kai herinneren zich ook hun laatste bezoek, Saskia was te jong.

Tegelijk met Rick komen we terug thuis.  De benen gaan omhoog op de luie stoelen en we kijken naar Big Bang Theory en een nieuwe sitcom The Odd Couple, die Rick en ik allebei leuk vinden.  Wij keken ook altijd naar herhalingen van The Odd Couple uit de jaren zeventig en dit is een grappige hedentijdse versie. 

woensdag, februari 25, 2015

"Hump" dag

Woensdag wordt in de volksmond hier ook wel "hump day" genoemd.  Als ik beneden kom heeft Rick zoals iedere ochtend HLN aanstaan.  Toevallig speelt onderstaande reclame en ik weet niet waarom, maar hij werkt op mijn lachspieren (terwijl ik de reclames van dit bedrijf meestal heel irritant vind).

 
Altijd goed om de dag met een lach te beginnen, natuurlijk.  Het is buiten weer -7, maar binnen bloeit mijn orchidee uitbundig.  Iedere dag zijn er meer knoppen open.  Ik vind het een genot om naar te kijken en hoop hem aan het bloeien te houden.
 
Terwijl Kai en ik ontbijt eten zijn onze gevederde vriendjes ook weer aan hun ochtendmaal bezig op ons deck.  Flapjack vindt het prachtig en trekkebekt erop los.  Minder vind ik het als er een havik in onze dogwood gaat zitten.  Ik heb gelezen dat die in de winter vogelvoerhuisjes een goed jachtgebied vinden.  Gelukkig vliegt deze weer door.
Boven doe ik een uur al lezend op de elliptical en krijg zo bijna mijn tienduizend stappen bijeen.  Net als de schoonmaaksters komen ben ik klaar en ga dan ook gelijk maar boodschappen doen om niet voor hun voeten te lopen.
 
Als eerste ga ik bij Noodles & Company lunchen.  Ik bestel een kleine portie penne rosa, die een paar minuten later aan mijn tafeltje wordt bezorgd.  Echter, het lijkt wel heel veel voor hun kleine portie en inderdaad is het de grote portie. 
 
Geen probleem denk ik, want ik krijg zo gewoon meer eten dan waar ik voor betaald heb en neem de helft wel mee naar huis in een "doggy bag".  Kai zal dat graag voor zijn lunch morgen eten.  Maar de medewerker maakt uitgebreid zijn excuses en overhandigt me een coupon voor een gratis maaltijd!  Dat is nog eens service!
 
Cosmo heeft zijn "onverwoestbare" Kong speeltjes weer eens kapot gebeten.  Bij Petco ga ik eens kijken wat ik voor hem als puzzel kan vinden.  Ik neem een Kong bal mee om pindakaas in te doen. 
 
Verder zie ik wat er als een moeilijke puzzel in sterrevorm uitziet om snoepjes in te doen en voor Cosmo om te vinden.  In de beschrijving staat dat je met een snoepje moet beginnen, zodat de hond langzaam leert.  Dat klinkt goed (Cosmo heeft het hele ding in een halve minuut door!).
Nederlandse hondensnoepjes, ik neem de krokodil mee voor Cosmo
 
Toen wij terugverhuisden naar dit huis en ons nieuwe king bed in gebruik namen hadden we daar natuurlijk geen lakens e.d. voor.  Ik was op reis en Rick is gauw naar Target gegaan om dekbed en lakens te kopen. 
 
Dat is dus zo'n vijf maanden geleden en dit weekend liet Rick het onderlaken aan zijn kant zien.  Daar zitten enorme scheuren van slijtage in!  Aan mijn kant is er maar een heel kleintje, maar wat een ongewoon slechte kwaliteit voor Amerikaanse lakens, die ik gewoonlijk wel goed vind. 
 
Tijd voor een nieuw onderlaken dus en ik ga dat dit keer maar bij Bed, Bath & Beyond kopen, want de kwaliteit is daar zeker beter.   Hopelijk houdt dit laken het een stuk langer uit!
 
Als laatste ga ik boodschappen halen bij Whole Foods.  Daar horen ook nieuwe tulpen bij.  Er is duidelijk een nieuwe lichting bezorgd met veel verschillende kleuren om van te kiezen.  Ik ga eens voor geel met een rood randje en donker oranje. 
 
De tulpen hebben me enorm geholpen toch kleur in deze winter te zien. Helaas gaat deze tulpenboerderij naar de staat New York verhuizen, hopelijk komen hun tulpen hier dan nog wel.  De kwaliteit van de bloemen is vele malen beter dan die bij andere supermarkten worden verkocht.
 
Thuis klets ik bij met Christine.  Er wordt in het zuiden van dit land en ook bij hun in Alabama sneeuw verwacht.  Dat is hoogst ongewoon en er is vrijwel geen apparatuur om die sneeuw te verwijderen.  Hoewel Christine het leuk vindt om weer eens sneeuw te zien legt het hun leven wel veel meer stil dan hier waar er wel ploegen zijn.
 
Maandagmiddag was het veel te koud voor onze wandeling, maar nu is de temperatuur net boven het vriespunt.   Ook is er geen wind dus best lekker weer voor ons doen tegenwoordig (gemiddelde temperatuur hier nu zou tien graden zijn!).  Chris komt me dus met PJ ophalen voor een wandeling met de honden door de buurt.
 
Cosmo blijkt opeens weer diarree te hebben.  Wat hij nu weer gegeten heeft?  Misschien wel vieze sneeuw of zo.  Kai is lief genoeg om aan te bieden pompoen en rijst voor hem te halen bij Safeway.  Ik ben hem heel dankbaar, want mijn hoofdpijn, die ik al de hele dag heb, wordt steeds erger.
 
Uitgerekend vanavond word ik uitgenodigd mee te doen aan de buurt Bunco avond.  Ik zou zo graag gaan, maar ik voel me niet goed genoeg.  Het zou een hele avond pijn wegbijten worden en vroeger zou ik dat gedaan hebben zodat ze genoeg spelers zouden hebben.  Nu ben ik gewoon eerlijk, want een heel stel anderen heeft ook op het laatste moment afgezegd waardoor ze mij "nodig" hadden.
 
Van Whole Foods heb ik een lekker maaltje van zalm, erwtjes en zoete aardappelfrietjes meegenomen.  Zo is ook deze hump day weer voorbij.  Ook hier wordt vannacht sneeuw verwacht.  We zullen zien.
Grappig artikel over hoe Washington Nederlandse trekjes krijgt (marijuana wordt vannacht legaal in de stad)


dinsdag, februari 24, 2015

Middagje klassieke kunst

Met een schok ontwaak ik uit een droom waarin ik in geld aan het verdrinken was.  Het zou erger kunnen!  Rick is al helemaal aangekleed en staat op het punt te vertrekken.  "Jij bent vroeg!", zeg ik.  "Niks, hoor, is zijn antwoord, het is bijna half negen!" Wauw, ik slaap zelden echt zo door.

Gauw sta ik op en maak een paar wafels met maple syrup als ontbijt.  Dan vertrek ik naar boven om mijn broodnodige uur cardio te doen.  Een interval om de pijn wat uit mijn spieren te krijgen.  Het is prachtig zonnig weer buiten, maar met een temperatuur van -10 en straffe wind ga ik niet buiten lopen.

Deze witte rozen staan nog steeds van mijn Valentijnsdagboeket en ruiken zo lekker!

Als ik klaar ben maak ik me gauw klaar, pak me dik in en vraag of Kai me naar de metro kan brengen.  Dat doet hij graag, gelukkig, en de trein komt ook net aanrijden zodat ik niet op het perron hoef te staan blauwbekken.

Een half uurtje later stap ik midden in de stad weer uit.  Zo'n andere wereld is dat altijd met de enorme gebouwen en brede avenues.  Ik ben wel meteen verkleumd en krijg hoofdpijn van de wind dus ik haast me naar bakkerij Paul.

Daar is het behaaglijk en warm en Irene heeft al een tafeltje bemachtigd.  We gaan bestellen en ik kan het weer niet laten om het broodje gerookte zalm te nemen.  Om warm te worden neem ik er ook een kop groentesoep bij.  Irene neemt dit keer een broodje kip wat er ook heerlijk uitziet.

We smullen en kletsen en na een uurtje besluiten we de kou weer te gaan trotseren en naar de National Gallery of Art te gaan lopen.  Gelukkig is dat niet ver, want het is onaangenaam om buiten te zijn.

We komen op de begane grond binnen en alle bekende zalen zijn boven.  Maar in de verte zie ik het Kleine Danseresje van Degas staan, weer naar beneden gebracht kennelijk.  We lopen naar haar toe en zien dan dat ze allerlei andere beeldjes van Degas en Rodin hebben.

Al lopend ontdekken we allerlei voor ons nieuwe zalen.  Een ziet eruit als een Middeleeuwse eetkamer compleet met open haard en een als een kerkzaaltje met glas in lood ramen uit de 14e eeuw.  Echt prachtig allemaal, wat een gigantisch en schitterend museum is dit toch!  En dat gratis, wat me des te meer opvalt na 25 euro per persoon voor het Rijksmuseum te hebben betaald gisteren.
 

Boven op de hoofdverdieping lopen we eerst even door de zalen met Nederlandse meesters.  Daar kan ik echt nooit genoeg van krijgen.  Iedere keer zie ik weer andere dingen in schilderijen, die ik toch al vrij vaak gezien heb.  Vooral de Jan Steen is een favoriet van mij en natuurlijk de Vermeers.
Jan Steen
 
Het is gewoon ook een genot door het gebouw te lopen

Dan bezoeken we de speciale tentoonstelling.  Dit keer is het Piero di Cosimo, schilder uit Florence in de Renaissance.  Zijn werken zijn voornamelijk religieus.  Wel erg mooi met sprekende kleuren, maar Irene en ik moeten lachen om de babietjes Jezus, die zien er allemaal niet helemaal babyachtig uit en liggen in onnatuurlijke posities.

De National Gallery of Art heeft vorig jaar de kunst van het Corcoran Museum overgenomen.  Het Corcoran was het oudste museum in Washington, stemmend uit midden 19e eeuw, maar overleefde de huidige tijden helaas niet.  Gelukkig wordt hun mooie gebouw behouden en gerenoveerd en kunnen we nu dus de bijzondere kunst, voornamelijk Amerikaanse schilders, ook in de National Gallery bewonderen.

Voor mijn themafoto van de dag wil ik ook nog een foto van een schilderij van van Gogh nemen en daar een van zijn uitspraken bijzetten.  Dan hebben we weer genoeg kunst gezien voor een dag en lopen naar de ontzettend leuke winkel van het museum. Ik koop er een boek over hoe vogels in de trant van Charley Harper te tekenen.  Dat lijkt me leuk om te doen op een koude middag.
Het weekthema is Spreuken, gezegdes en liedjes

Buiten nemen we weer afscheid en Irene neemt een Lyft auto terug naar huis.  Ik loop over de ijzige Mall naar het Smithsonian metrostation en hoef maar een paar minuten op mijn trein te wachten.  Kai staat me al op te wachten als ik uitstap.  Niet alleen zal ik hem straks gaan missen, maar ook dat hij zo lief telkens voor chauffeur speelt!
 
Thuis doe ik de open haard aan om te proberen warm te worden.  Het lukt me gewoon niet de kou eruit te krijgen!  Zelfs Snickers blijft op dagen als deze liever binnen.  Zodra hij even buiten is miauwt hij alweer bij de deur.  Het is vandaag dan ook niet warmer dan -5 geworden.

Als Rick thuiskomt "lig" ik dan ook in mijn stoel met mijn fleece deken over me heen.  We bestellen Friends voor het avondeten en kijken dan weer naar The Voice.  Het blijft leuk om de coaches te zien strijden voor de zangers.
Ook vanavond weer een prachtige zonsondergang

maandag, februari 23, 2015

Terug de diepvries in

Tegen achten hoor ik iedereen beneden bezig en hijs mezelf dan ook maar uit mijn warme bed.  Het vriest inmiddels weer en de temperatuur gaat vandaag enkel maar naar beneden met een nare harde wind. 


We eten met zijn allen ontbijt en dan pakken Ricks vader en Carol in en nemen afscheid.  Zij gaan op weg naar Bonita Springs, Florida, voor een maand.  Onderweg zullen ze nog het mooie Charleston, South Carolina, bezoeken.  Ik benijd ze helemaal niet, maar niet heus! 

Voor de duidelijkheid, Carol is niet Ricks moeder.  Helaas kreeg zijn moeder in 1999 longkanker en overleed veel te jong in februari 2001, alweer veertien jaar geleden.  Carol is sinds 2003 de vriendin van mijn schoonvader.
Het cardinalenpaartje kwam langs, dit is mevrouwtje

Als zij vertrokken zijn gaan Rick en ik ook ieder onze weg.  Rick naar zijn werk en ik rijd naar de sportschool.  Daar komt Sharon me al gauw halen voor de personal training.  Ik ben altijd zo blij dat ik dat maandagochtend heb.  Het is een goed begin van de wekelijkse sportroutine.

Na het uur met gewichten ga ik op de elliptical om mijn stappen bij elkaar te krijgen.  Intussen sms ik met Katja, die allerlei beren op haar weg ziet.  Gelukkig helpt mijn peptalk wel en worden de sms-jes steeds positiever.  Later op de middag hoort Katja ook dat ze is aangenomen voor een research baan.  Die is weliswaar tijdelijk, maar staat wel goed op haar cv.

Eindelijk heb ik 9000 stappen bij elkaar en meer dan genoeg van het sporten.  De verdere duizend stappen krijg ik de rest van de dag wel voor elkaar.  Het is al lunchtijd en ik ga bij Noodles & Company lekkere warme linguini eten.
Snickers en zijn vriendje Ninja in het zonnetje voor ons huis
 

Mijn nagels zien er niet uit en ik besluit frivool ze een nieuw kleurtje te gaan laten geven.  Phuong is beschikbaar en ik kies een nieuwe kleur, glitterige turquoise, mijn favoriete kleur.  Mijn handen zien er na een uurtje weer keurig uit.

In hetzelfde winkelcentrum zit een Michaels en ik ga eens kijken of ze een leuk projektje hebben om te maken.  Veel vind ik niet, ze hebben natuurlijk van alles, maar of te moeilijk of te groot of iets waar ik niet in ben geinteresseerd.  Uiteindelijk neem ik een pakje met origami mee, eens kijken of ik de kunst van het Japanse papiervouwen kan leren.
Poging tot tropische vis, valt absoluut niet mee!
 

Voor Rick thuiskomt kijk ik de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw.  Na afloop vind ik het lezen van Nynke's Tumblr nog het leukst.  Ik ga eens een poging wagen te voorspellen wie het volgende week worden.  Wat denken jullie?
Geert - Ada, Bertie - Esther, Tom - Leonie, Jan - Marieke, Theo - Nancy (ben benieuwd wat het daar wordt)
Een mooie winterse zonsondergang

Rick weet dat ik op een dag als vandaag worstel met pijn en heeft als verrassing sushi mee van Yama.  Tijdens het eten vertelt Kai ons over zijn toekomstplannen.  Hij wil deze herfst een bachelor in vertalen gaan doen, Duits, Engels, Nederlands.  Dat is logischer dan een masters en hij zal dan zeker aangenomen worden.  Ik voel me een stuk geruster bij deze plannen, die hem goede kans op een baan zullen geven na afloop.

Vanavond begint het nieuwe seizoen van The Voice.  Ik vind de voorrondes altijd het leukst, vooral Blake Shelton en Adam Levine zijn grote rivalen.  Van de muziekshows is het mijn favoriet.

zondag, februari 22, 2015

Onverwachte sneeuwstorm en gezellig familieweekend

Zaterdag

Het werd gisteravond vrij laat met Katja en Kevin dus ik blijf wat langer liggen dan Rick, die al eerder ging slapen.  Als ik opsta is Rick al op weg naar Starbucks om ontbijt te halen.  Hij komt terug met lekkere koffies en sandwiches voor ons en Katja en Kevin.

Gelukkig zijn onze buizen niet bevroren zodat Snickers in ieder geval nog uit de kraan kan drinken

Terwijl we zitten te eten begint het te sneeuwen.  Er is voorspeld dat er een paar centimeter zal vallen en begin van de middag zal het tot ijzel overgaan.  Geen fijne weerdag, dus, maar daar hebben we ons al op voorbereid.
Mijn "HappyLight" is aangekomen!

Rick gaat nog gauw even buiten hardlopen en ik doe 5000 stappen op de elliptical boven.  Precies als we klaar zijn roept Rick dat zijn vader en Carol zijn gearriveerd.  Zij zijn vanochtend met het oog op het weer heel vroeg vertrokken.  Maar goed ook, want ze zagen al een aantal ongelukken door gladheid onderweg.
Cosmo en Django willen constant naar buiten

Katja en Kevin zijn eigenwijs en vertrekken toch naar de dierenarts om Django's nagels te laten knippen.  Eenmaal daar lukt dat niemand dus ze keren onverrichterzake, maar met een kalmerend middel voor Django voor volgende keer, terug. 

Een beetje bleek om de neus komt Katja binnen.  De wegen zijn verschrikkelijk slecht en toch is het druk, zegt ze.  Ze moesten een omweg maken om thuis te komen, want overal blokkeerden gestrande auto's hun weg. 

Het blijft namelijk maar sneeuwen en in plaats van een paar centimeter ligt er al meer dan tien!  De "winter weather advisory" is dan ook maar snel veranderd in een "winter storm warning".
Vanuit mijn warme stoel is het best mooi

We maken lunch, gelukkig hebben we meer dan genoeg proviand in huis.  Ricks vader is dol op Europees eten en we genieten van de Poolse worsten en Goudse kaas.  Ook introduceer ik beschuit met hagelslag wat ze maar heel vreemd vinden, ha ha.

Een groot deel van de middag "werken" Katja, Kevin en ik aan de nieuwe Jan van Haasteren puzzel.  Deze lijkt makkelijker, maar ik denk dat we problemen gaan krijgen als alle groene stukjes op de juiste plaats gezet moeten worden.

Intussen ligt er zo'n twintig centimeter sneeuw en het komt nog gestaag naar beneden.  Ik neem toch mijn fototoestel maar even naar buiten.  De hondjes volgen met enthousiasme dus ik fotografeer hen ook spelend in de sneeuw.

Rick gebruikt de sneeuwblazer om de oprit schoon te maken voor de ijzel komt.  Die begint om een uur of zes en verandert alles in een ijsvlakte.  De hele rondweg om Washington staat compleet vast en de berichten over mensen in greppels en vervelende ongelukken zijn constant.  Zo blij dat wij nergens heen hoeven!
Even een paar leuke groepsfoto's
 

Rick zet de quiche en shepherd's pie, die ik gisteren van Pie Gourmet heb gehaald, in de oven.  Terwijl die opwarmen maken we een lekker frisse salade erbij.  We gaan met zijn allen aan tafel in de eetkamer en het wordt een gezellige maaltijd.  Er is zelfs niets over van de twee grote "pies"!

Na het eten kletsen we geanimeerd met zijn allen.  Het is ook zo leuk te zien hoe Kevin er gewoon helemaal bijhoort. Als toetje is er kersenvlaai en gemengde vruchten vlaai.  De jongeren vertrekken naar de basement voor een spelletje en Rick en zijn vader genieten van een cognacje. Pas tegen elven gaan de gasten naar bed en waagt Rick zich naar buiten om de honden uit te laten.  Het is praktisch een ijsbaan daar, wat een weer!  Morgen dooit het hopelijk een beetje weg.

Zondag

Om een uur of half negen ontbijten we met zijn allen.  Het belooft eindelijk eens boven nul te worden vandaag en Rick en ik besluiten de honden dan maar meteen een flinke wandeling te geven.  De rest heeft geen zin zich zo in te spannen.
Ondanks de ijsregen ligt er toch een flink pak sneeuw

De sneeuw en het smeltende ijs maken wel voor vieze natte straten en binnen de kortste keren zijn mijn voeten doorweekt.  Gelukkig is het werkelijk lekker en in de zon heb ik zelfs mijn skijack open.  Dat voelt lekker!!

Na ongeveer een uur zijn we terug thuis en maken de auto's op de oprit schoon.  Saskia neemt als eerste afscheid en rijdt terug naar Richmond.  Zij heeft een paar proefwerken en een essay de komende week waar ze op haar kamer beter voor kan studeren dan hier in ons drukke huis.

Voor de lunch halen we van alles lekker van Panera.  Ik neem een soba noodle bowl en Katja probeert die ook.  Tot mijn verbazing vindt zij die helemaal niet lekker!  Meestal hebben we wel dezelfde smaak in voedsel.

Na de lunch pakken Katja en Kevin weer in en nemen Zorro en Django mee.  Ze nemen afscheid en rijden terug naar New Jersey.  Het was leuk voor Ricks vader en Carol om Kevin ook te leren kennen.  Hij past heel goed in onze familie.

Zoals ik al eerder schreef is Ricks vader dol op buitenlandse etenswaren.  We gaan daarom een rondje Europese winkels doen, beginnend bij de German Gourmet.  Daar koop ik ook meteen een paar zakken Erdnuss Flippies, die vind ik zo lekker!

Daarna is de beurt aan de Russian Gourmet waar we wat zalmcaviaar mogen proeven.  Het is zo verleidelijk een potje mee te nemen, maar ik weet me in te houden.  Na nog een paar Poolse worsten bij de nieuwe Polish Market te hebben gekocht gaan we weer huiswaarts.

De sneeuw smelt intussen goed, want het is maar liefst 9 graden.  We genieten er maar zoveel mogelijk buiten van, want morgen gaat het kwik weer ver naar beneden.   Maar de cardinaaltjes zingen nu allemaal enthousiast en dat luidt voor mij altijd echt de lente in.
Het lied van de cardinaal stemt mij zo vrolijk!

Voor het avondeten gaan we naar Tysons Corner.  Eerst laat Rick de Microsoft winkel aan zijn vader en Carol zien en dan hebben we bij Seasons 52 gereserveerd.   Wat is het toch fijn om zo dicht bij deze enorme mall te wonen.  Ik zie de ogen van de Michiganders gewoon groot worden, zoiets hebben ze in hun omgeving niet.  Er is een reden dat het verkeer in dit gebied zo druk is, er is zoveel te doen!

Bij Seasons 52 delen we een flatbread met kreeft en ik heb hun ontzettend lekkere champignonsoep.  Als "hoofdgerecht" heb ik de tuna tartaar en als bijgerecht de heerlijke spruitjes.  Ook de anderen smullen van hun gerechten en Kai krijgt goed de aandacht als enige "kind" mee.

Thuis gaan we naar de Oscar uitreikingen kijken.  De enige film van de genomineerde films, die ik heb gezien, is The Grand Budapest Hotel.  Kai maakt intussen nog kaiserschmarrn als toetje.  Erg lekker, ik had er nooit van gehoord.  Het was een heel gezellig familieweekend.

Sneeuwfoto's van gisteren staan hier