Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, maart 31, 2015

Historisch Fredericksburg

Rick spoort me aan vandaag lekker van het mooie weer te gaan genieten.  Nou, dat ben ik zeker van plan!  Het is bij het opstaan al 11 graden met felle zonneschijn, warmer dan het de afgelopen maanden vaak als maximum temperatuur werd.


Na mijn ontbijt van wafels en vers fruit ga ik gauw naar boven voor een uur cardio.  Intussen kijk ik weer naar House of Cards.  Het blijft een spannende serie!

Het grote nieuws hier is intussen een uit het ziekenhuis hier vlakbij ontsnapte gewapende gevangene.  Het is het ziekenhuis waar onze kinderen geboren zijn, zo'n tien minuten rijden hiervandaan.  Best wel eng, want hij heeft auto's gecarjacked en het is onbekend waar hij is.  Ik zorg er maar voor dat onze deuren en garage dicht zijn.  Ik heb al eens een misdadiger aan de deur gehad in ons vorige huis.

Na het sporten maak ik me gauw klaar en kleed me eindelijk eens in lentekleding.  Anja komt om elf uur en we beginnen aan de rit naar Fredericksburg.  Dit stadje, ongeveer een uur rijden bij ons vandaan, heeft heel wat 18e en 19e eeuwse geschiedenis, maar om de een of andere reden is het er voor mij in 31 jaar nooit van gekomen het te bezichtigen.

Daar gaat vandaag dus verandering in komen.  Het verkeer op de I-95 kan vreselijk zijn, we hebben er wel drie uur over gedaan om in Fredericksburg te komen.  Waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik er nog geen excursie heen heb gemaakt.

Intussen krijgen we telkens updates over de ontsnapte man en gelukkig wordt die na een ouderwetse "man hunt" om een uur of half twaalf eindelijk gevonden en gearresteerd.  Dit deed me weer een beetje aan de snipers van zo'n dertien jaar geleden denken.  Het was ook nationaal nieuws, gelukkig zonder verder menselijk leed opgelost.

Behalve dat vond er precies waar wij een paar uur later langsrijden het volgende plaats, klik hier.  Anja en ik zijn precies op tijd vertrokken, want alle opwinding is intussen afgelopen.

Vanochtend gaat de rit gesmeerd en na een uurtje gaan we op zoek naar een parkeerplaats in het centrum.  Dat valt nog niet mee, maar we hebben geluk.  Na een tijdje vertrekt er net iemand en kan ik die plek inpikken.  Het is hier gratis parkeren, dus heel fijn.

Het is lunchtijd en van een kennis had ik Sammy T's als aanrader gekregen.  Daar hebben ze lekkere salades en sandwiches.  We krijgen een tafeltje binnen, al hadden we achteraf ook graag buiten in het zonnetje gegeten.  We smullen beiden van een salade, die van mij met falafel en tabouleh.  Alleen had ik wel de halve salade kunnen nemen, want de hele is veel te veel!

We rekenen snel af, want we willen optimaal van het weer genieten.  We lopen langs de gezellige Caroline Street met allerlei leuke boetiekjes en restaurantjes.  Aan de overkant zien we het bezoekerscentrum en gaan daar even een kaartje halen en vragen waar Kenmore Plantation is.

Die blijkt op makkelijke loopafstand te liggen.  Na een wandeling van ongeveer een kwartiertje door de pittoreske historische buurt komen we bij het landgoed aan.  Dit was waar de iets jongere zus van George Washington en haar man woonden, Betty en Fielding Lewis. 

We zijn net op tijd om met een rondleiding mee te gaan.  Ellen weet veel en interessant te vertellen over het toch ruige leven dat deze mensen vlak na het begin van de revolutie leidden, ondanks dat ze daarvoor flink rijk waren.  George Washington kwam hier natuurlijk ook regelmatig, zijn moeder woonde een paar blokken verderop.

Helaas mogen we binnen niet fotograferen, want dit huis heeft de mooiste gipsplafonds, die ik ooit heb gezien!  Ze zijn vrijwel helemaal origineel uit 1775, onvoorstelbaar gezien dit huis in de Burgeroorlog als ziekenhuis van het Noordelijke leger is gebruikt. 
Foto van de eetkamer van het internet
 

Na zo'n drie kwartier hebben we alles gezien en veel informatie gehoord.  Ik heb er ook weer een paar dingen bijgeleerd.  De vroege geschiedenis van dit land blijft me fascineren.  Onvoorstelbare ontberingen voor die mensen, al overleefden een ongewoon aantal kinderen van Betty en Fielding hun kindertijd.  Er wordt gedacht dat dat komt omdat Betty ze allemaal zelf borstvoeding gaf. 

Op de terugweg komen Anja en ik nog allerlei bloeiende bomen tegen.  De natuur is hier duidelijk net iets verder dan bij ons.  We fotograferen ook nog een aantal van de kleurrijke huizen.

De gids, Ellen, had een heel leuke ketting met een Faberge-achtig eitje eraan.  Ik vroeg haar waar ze die vandaan had en dat was van de Crown juwelier aan de hoofdstraat.  Anja en ik lopen erheen, want ik zou graag zo'n eitje hebben.

Daar hebben ze inderdaad een heel leuke selectie van eitjes, perfekt voor Pasen.  Het is moeilijk kiezen, maar het wordt een filigrain eitjes met groen en roze bloesem (ik denk aan kersenbloesem), heel fijntjes.   Ik ben er heel blij mee, vind het een origineel bedeltje.

We kijken nog even in de winkel met Virginiaanse produkten, maar zien daar niet veel interessants.  Dan is het tijd om terug naar de van te gaan en de terugtocht aan te vangen.  Het was een heel leuke middag in dit typisch Virginiaanse stadje!  Ik wil er zeker terug om meer te zien.

Naarmate we dichter bij ons gebied komen wordt het verkeer ook drukker.  Over het algemeen kunnen we goed opschieten, maar eenmaal in Fairfax staan we af en toe in de file.  Anja komt iets later terug dan ze wilde, maar veel is het niet.

We nemen afscheid tot na Anja's vakantie en ik rijd meteen door naar Whole Foods.  Daar koop ik gruyere en asperge ravioli met pittige groentepastasaus als avondeten.  Daarbij geroosterde regenboogworteltjes en een stokbrood.

Het regent intussen wat, gelukkig hebben we dat niet in Fredericksburg gehad.  Het was maar liefst 23 graden en prachtig weer daar.   Rick zegt dat het hier ook mooi en warm was, maar nu dus wat regen en wind.  Nou ja, ook niet erg na een heerlijke dag.

We eten met zijn drieen en dan ben ik blij in mijn luie stoel met de voeten omhoog te kunnen gaan zitten.  Lekker voor de tv hangen en Gordon Ramsay tegen de onschuldige would be chefs zien schreeuwen in Hells Kitchen. 

Rick heeft helemaal niets van de dokter gehoord vandaag, wat ik maar heel vreemd vind.  Gelukkig heeft Katja zijn resultaten aan haar cardioloog laten zien en die zei dat de lage hartslag niet zo laag was dat het zorgwekkend zou zijn.  Dat is toch wel weer een opluchting en zo gaan we vrolijk verder met ademhalen.

Foto's van Fredericksburg staan hier

maandag, maart 30, 2015

Eindelijk lente!

Het is lang niet zo koud als de afgelopen nachten geweest en men belooft zon en lentetemperaturen vanmiddag.  Die zon is echter nog nergens te bekennen als ik met moeite mijn lekkere bed verlaat.  Rick is al naar de tandarts en Kai slaapt nog. 

Deze tulpen vind ik zo mooi!

Voor het ontbijt heb ik een lekkere Kelloggs ontbijtsandwich en een bakje met bosbessen en frambozen.   Sharon is deze week naar Florida voor spring break en ik moet dus mijn eigen sportroutine bedenken vandaag.

Dat wordt een uur interval op de elliptical en intussen doe ik arm- en schouderoefeningen met lichte gewichten.  Ik heb besloten deze week gewoon minder gewichten te doen.  Ik kan mezelf beter motiveren tot cardio en een weekje zal niet veel uitmaken.

Na het sporten en een aantal huishoudelijke klusjes vertrek ik naar Tysons Corner mall. Hier heb ik met Dawn afgesproken te gaan lunchen.  Ik ben zo'n twintig minuten te vroeg en besluit een stuk door het winkelcentrum te lopen.

Rick kocht mijn eerste Jan van Haasteren puzzel bij Go! en volgens hem hebben ze er daar meer van.  Ze zijn kennelijk uitverkocht, want alleen de twee duizend stukjes puzzels, die we al gemaakt hebben, zijn er.   Bij Barnes and Noble hebben ze wel een nieuwe voor ons, maar ik heb die al van Amazon.com besteld.

Op de afgesproken tijd kom ik bij Seasons 52 aan.   Ik vraag of Dawn er misschien al is, maar dat is niet het geval.  Tien minuten later is Dawn er nog niet.  Ik sms haar dat ik bij het restaurant sta en krijg een heel verontschuldigend berichtje terug. 

Ze zegt me een berichtje gestuurd te hebben, maar dat heb ik niet gekregen. Ze zit met haar zoon bij de orthopedist, want hij heeft waarschijnlijk een enkelband gescheurd.  Duizend excuses krijg ik, maar zoiets is natuurlijk gewoon een noodgeval.

Nu ik dan toch bij Seasons 52 ben besluit ik aan de bar lunch te gaan eten.  Ik bestel een flat bread met knapperige prosciutto, camembert en asperges.  Heel erg lekker is het!

Inmiddels is buiten de zon tevoorschijn gekomen en is het ook een stuk lekkerder met een graad of zestien.  Op weg naar huis stop ik bij Whole Foods om avondeten  en nieuwe tulpen te kopen.  We willen vanavond voor het eerst dit jaar grillen.  Helaas zijn er voor mij geen verse zalmburgers, maar wel bevroren, die volgens de medewerker ook erg lekker zijn.

Thuis neem ik Cosmo mee de voortuin in en lees wat tijdschriften voor in het zonnetje.  Chris vraagt of ik zin heb in een wandeling en we nemen PJ en Cosmo mee voor een goed uur door de buurt.  Het is zo lekker om het eindelijk eens niet koud te hebben!
Zijn lied zingend in onze magnolia

Rick komt vroeg thuis uit zijn werk en grilt bekwaam de hamburgers voor hem en Kai en de zalmburgers voor mij.  We hebben er vers gegrilde groene asperges bij.  Het smaakt allemaal zeer goed!

Deze week worden er eindelijk warmere temperaturen voorspeld.  Ik zie er erg naar uit!  Onze eerste narcis in de voortuin kwam vandaag uit, veel later dan gewoonlijk!

Nog een filmpje van het adelaarsnest (klik hier voor de live cam)
 
Vanavond krijgt Rick ook de uitslag van zijn hartmonitor vorige week.  Vreemd genoeg staat er geen uitleg van zijn dokter bij.  Ik zoek de acroniemen, die ik niet herken, online op.  Alles lijkt goed te zijn, behalve dat zijn hart inderdaad regelmatig onder de 60 slagen per minuut klopte. 
 
Of dat nog verder onderzoek zal vergen hoort Rick hopelijk morgen, anders vind ik het wel heel vreemd om gewoon zo'n ononderbouwd bericht van de cardioloog te sturen.  Wat dat betreft heb ik dan liever mijn dokter, die eerst uitlegt en dan pas de resultaten post.

zondag, maart 29, 2015

Vliegerfestival en Alexandria, Arlington Cemetery en Great Falls rondleiding

Zaterdag

Gisteravond werd het heel laat, omdat Rick de basketbalwedstrijd tussen Oklahoma en Michigan State wilde zien.  Gelukkig wonnen de Spartans en is Rick helemaal blij.  Het blijft zo grappig hoe mensen hier vele jaren later nog grote fan zijn van "hun" college teams. 

Pas tegen half tien staan we met moeite op.  Ik heb zo diep geslapen dat ik enorme hoofd-, nek- en schouderpijn heb.  Ik neem een paar Excedrrins en die helpen voor de verandering eens.

Het is prachtig zonnig weer, maar tot mijn verbazing zie ik dat het vriest!  Er staat ook een straffe koude wind.  Het lukt nog maar niet met de lentetemperaturen!


Na een lekker ontbijt vertrek ik naar boven voor 5000 stappen op de elliptical.  Rick werkt wat in de tuin.  Als we beiden klaar zijn maken we ons klaar om naar de stad te gaan.
We hebben ook weer nieuwsgierige gastjes op het deck

Eerst halen we mozzarella, spinazie en tomaat broodjes bij Starbucks voor de lunch.  We nemen ook gelijk een warme koffie mee, want het is wel heel koud buiten.  Onderweg eten we de sandwiches op.

In Washington is het druk.  Het Cherry Blossom Festival is begonnen en dat betekent veel toeristen.  Bovendien is het Vlieger Festival gaande, reden waarom wij hier ook zijn.  Het duurt even voor we een parkeerplaats vinden, maar gelukkig kennen we de stad en in een zijstraat vrij dicht bij de Mall hebben we beet.

We hebben onze eigen piraatvlieger mee en lopen naar het Washington Monument.  Daar zijn heel wat andere vliegeraars bezig.  Het is een kleurrijk geheel.  Onze piraat past er goed tussen en vliegt met de harde wind heel hoog.  Het kan bijna niet beter voor vliegeren!
Onze piraat is maar een stipje, zo hoog!

Het is wel een heel koude wind en ik ben blij dat ik mijn skijack en handschoenen aanheb!  We lopen wat rond en kijken naar een dansende vlieger wedstrijd.  Heel knap zoals de vliegeraars hun vliegers op muziek laten "dansen", zeker met de harde wind, die het duidelijk minder makkelijk maakt ze te maneuvreren.

Bij een standje verkopen ze warme zoete amandelen.  Daar kopen we een zakje van en ze zijn heerlijk.  We lopen langs een paar boompjes met wat bloesem, maar de meeste bomen zijn nog kaal en de knoppen helemaal dicht.

We laten onze vlieger weer op en ik fotografeer de vrolijke taferelen.  De wind gaat echter door merg en been en tegen drieen lopen we verkleumd terug naar de auto.  We zijn blij dat we gegaan zijn.  Zoveel blije mensen en vliegeren is gewoon leuk!  De National Mall is ook de perfekte open ruimte ervoor.
Kkkoud!! (Rick zet de vlieger op achter mij)
Rick helemaal rechts en onze vlieger het zwarte stipje rechts
 
 
In de auto zet ik de stoelverwarming aan, want mijn billen waren zo ongeveer bevroren!  De voorspelling is voor sneeuwbuien en zo ziet het er ook uit, maar het blijft droog.  Zou dit de laatste winterse dag zijn dit seizoen?  De temperatuur kwam nauwelijks boven het vriespunt uit.

Thuis kleur ik wat en puzzelen Rick en ik verder.  We zijn nog zo gewend aan 1000 stukjes dat we telkens denken dat dingen nog niet zullen passen en het dan wel doen.  Eerlijk gezegd vind ik 500 stukjes wat leuker.  Nog steeds een uitdaging, maar je ziet wel sneller resultaat.

Voor het avondeten willen we "comfort food".  De keuze valt op het gezellige en heel Amerikaanse Hard Times Cafe.  Hier zijn ze vooral bekend om hun vier verschillende soorten chili.  We beginnen dan ook met een "sampler" van alle vier, zodat we kunnen bepalen welke we dit keer willen.

Rick neemt de vegetarische met spaghetti en kaas, Kai de Terlingua red met rijst en ik de Cincinnati chili salade dit keer.  Achteraf denk ik dat ik ook liever vegetarische had gehad.  De vlees chili's zijn erg lekker, maar ook zwaar.  Ik kan nog niet de helft van mijn salade op.

Thuis gaan de mannen de Halo film kijken en ik ga lekker bank hangen met mijn favoriete shows.  Ik kan niet wachten tot we tot laat weer buiten kunnen zitten!
Flapjack wil op zijn buik geaaid worden

Zondag

Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open is felblauwe lucht.  Helemaal goed, want die zal de rondleiding van vandaag des te leuker maken.  Het is wel nog steeds veel te koud voor de tijd van het jaar, maar liever dat dan regen.

Terwijl ik onder de douche spring en me klaarmaak haalt Rick ontbijt bij Starbucks en Panera.  We eten gezellig samen en dan rijd ik naar het Vienna metrostation.  Hier heb ik afgesproken W. op te halen.  Hij is voor zaken in dit gebied en heeft voor vandaag mijn excursie naar Old Town Alexandria en Great Falls geboekt.

Dat vind ik altijd een leuke excursie, helaas boeken weinig mensen die.  W. staat me bij het station al op te wachten en op zondagochtend is er nauwelijks verkeer dus we komen zonder oponthoud een half uurtje later in Alexandria aan.

Daar is het nog rustig en ik vind met gemak een parkeerplaats in de garage onder de Town Hall.  We hebben ongeveer anderhalf uur voor onze lunchreservering en die ga ik besteden met W. het mooie oude gedeelte van Alexandria te laten zien.

We beginnen met het Carlyle House waar ik vorige week met Anja een rondleiding kreeg.  Het is vanochtend gesloten, maar ik herinner me genoeg details dat ik W. een heel verhaal over het leven van John Carlyle en de geschiedenis van het huis kan vertellen.

W. werkt voor een farmaceutisch bedrijf dus we kijken ook even door het raam naar binnen bij de Stabler-Leadbeater apotheek.  Door dat raam kun je al heel wat zien van de potten en spullen, die ze hebben.

Daarna lopen we langs het gezellige King Street met zijn winkeltjes en restaurants naar de rivier.  Het is wel nog flink koud en bij de Starbucks kopen we een lekker warme koffie.  Via de Captain's Row met nog een kinderkopjes straat gaan we naar het Old Presbyterian Meeting House

Het is vandaag Palmzondag en bij deze kerk krijgt iedereen ook een palmblad mee.  Dat hebben we nog niet eerder gezien.  Later zie ik veel mensen met een palmtak door het stadje lopen.  Omdat er net een dienst begint kan ik W. het kerkhof met o.a. het graf van de onbekende Revolutionare Oorlog soldaat niet laten zien.

Niet getreurd, we lopen verder langs de pittoreske huisjes (die trouwens flink duur en onverwachts groot zijn, kijk maar naar de Captain's Row link hierboven).  Om kwart voor twaalf hebben we het rondje dat ik wilde laten zien gelopen.

Het is een kwartier eerder dan ik bij Gadsby's Tavern heb gereserveerd, maar we krijgen er zonder moeite al een tafeltje.  Het is gezellig druk in het restaurant waar op zondag brunch wordt geserveerd.
We kiezen beiden een kop van hun pindasoep, erg lekker en echt een Virginiaans gerecht dat George Washington ook al at.

W. neemt er een ham steak en eieren maal bij.  Ham is ook een produkt waar Virginia bekend om is.  Ik houd het bij de salade met kaas en pinda's en een heel lekker dressing.  Het is altijd een leuke lunchplek hier, helemaal nog in Coloniale sfeer.  Dit restaurant bestaat al sinds 1796 en het personeel heeft ook authentieke kleding aan.

Na de lekkere maaltijd lopen we terug naar de van.  Dan bedenkt W. zich dat hij nog geld uit de muur moet halen.  Daarvoor zijn we hier wel op de beste plek van vandaag.  Er is een bank vlak tegenover de garage en even later heeft W. zijn dollars binnen.

Op de heenweg kwamen we langs Arlington National Cemetery en W. vertelde dat hij daar de vorige keer dat hij hier was niet aan toe is gekomen.  Omdat we vroeger klaar waren in Alexandria stel ik voor er nu heen te gaan.

Dat voorstel wordt dankbaar aangenomen.  Bij de begraafplaats is het onverwachts heel erg druk, maar er is een enorme parkeerplaats, dus geen probleem.  We lopen als eerste naar de graven van de Kennedy's.  De heel eenvoudige graven van Robert en Edward, de broers van John F., vallen altijd weer op.  Ze hebben een wit kruis met een marmeren plaatje met hun naam erop.
Verse tulpen bij het graf van John F. Kennedy en Jackie Kennedy Onassis

We beklimmen de vrij steile heuvel naar het Arlington House.  We gaan er niet binnen, maar genieten van het fraaie uitzicht over de stad.  Omdat het vandaag super helder is kunnen we heel ver kijken.

Dan dalen we af naar het graf van de onbekende soldaat.  Daar is het al druk, maar we kunnen nog een goed plekje bemachtigen voor de ceremonie van de wisseling van de wacht.  In dit jaargetijde gebeurt dat eens per uur.  Het blijft indrukwekkend om te zien.

Van de drukte van de begraafplaats begeven we ons via de mooie George Washington Memorial Parkway en Georgetown Pike naar Great Falls.  W. merkt op dat hij op deze manier ook de omgeving te zien krijgt, in plaats van alleen het centrum van Washington.  Inderdaad, daarom verbaast het me dat niet meer mensen deze excursie boeken.

Bij Great Falls is het ook druk, al hoeven we maar even te wachten voor we het park inkunnen.  We moeten op een verdere parkeerplaats parkeren, maar dat vinden we niet erg.  Het is voor mij wel vreemd om hier zonder Cosmo te zijn.  Zodra ik het pad op loop en veel honden zie ben ik daar eigenlijk wel blij om.

Eerst wandelen we richting het adelaarsnest.  Ik heb onze verrekijker meegenomen, die W. draagt, en hiervoor gebruik ik mijn zoom op mijn DSLR.  Eerst zien we er helemaal niets gaande, maar dan bespeur ik een adelaar in een boom dichtbij het nest.

Net als ik die aan W. aanwijs, vliegt hij of zij op en naar het nest.  Helaas is het daarna afgelopen met de activiteit, al kunnen we de vogel door de verrekijker heel goed zien zitten.  Ik ben al blij dat die er was, want zo'n adelaarsnest is toch iets bijzonders om te zien.

Als we ervan overtuigd zijn dat die adelaar "thuis" is en niet meer zal vertrekken lopen we naar de uitkijkpunten over de watervallen.  Er zit veel water in de rivier en de watervallen zijn op hun mooist met een blauwgroene waterkleur.  In een van de watervallen is een regenboog te zien.  Die besluit ik mijn themafoto van vandaag te maken, voor "natuur".

Bij het derde uitkijkpunt merkt W. opeens kayakkers op.   Het zijn er vier en ze gaan door het wildste deel van de rivier.  Zij liever dan ik, het water moet ook nog erg koud zijn!  We blijven kijken tot de kayakkers uit het zicht zijn verdwenen en lopen dan terug naar de van.

Langs de mooie landgoederen rijd ik terug naar Vienna.  Daar zet ik W. weer af bij het metrostation waar we hartelijk afscheid nemen.  Soms vind ik het wat moeilijk om alleen met een vreemde op stap te gaan, maar met W. had ik meteen een klik en het was een heel erg leuke dag om mijn favoriete dingen in deze omgeving te laten zien. 

Vijf minuten later ben ik thuis. Het is toch wel bijzonder om zoveel moois onder onze neus te hebben en zeker leuk om het weer door "verse" ogen van een toerist te zien.   Nu ben ik echter wel moe!

Rick heeft veel in de tuin gedaan intussen.  Net voor ik thuiskom krijg ik ook een blij sms-je van hem, zijn team Michigan State heeft hun basketbalwedstrijd gewonnen en is nu bij de laatste vier in het March Madness toernooi.  Nu gaan ze tegen Duke spelen zaterdag.  Ross, onze buurman, ging naar dat college en nu willen de heren die wedstrijd samen gaan kijken.  Ik ben benieuwd.

Voor het eten maken we nog even onze puzzel af.  Zo leuk, die prenten van Jan van Haasteren.  Ik heb nog een nieuwe gekocht en daarna hoop ik dat het weer te warm zal worden om te puzzelen!

We bestellen onze zondagse Zpizza pizza's.  Saskia is intussen weer terug naar Richmond voor de week.  Het is een beetje een vreemd gevoel, want veel gezinnen om ons heen zijn op vakantie.  Dit is namelijk de "spring break" voor de scholen in deze omgeving en voor het eerst in zeker tweeentwintig jaar hebben wij daar niets mee te maken.  Morgen is voor ons weer een "gewone" maandag.

Foto's van het vliegeren staan hier

Foto's van Alexandria, Arlington Cemetery en Great Falls staan hier

vrijdag, maart 27, 2015

T.G.I.F.! Een rustige vrijdag.

Het prachtige weer van gisteren had onweersbuien tot gevolg en helaas ook een grijze ochtend vandaag.  Ik heb enorme moeite op gang te komen en blijf langer dan gewoonlijk in bed rusten.

Saskia is allang weer terug naar Richmond.  Zij stond letterlijk voor dag en dauw op.  Rick komt afscheid nemen om naar zijn werk te gaan en dan hijs ik mezelf ook maar eens uit bed. Op het deck onder ons raam zie ik de eekhoorn en vogeltjes alweer hard bezig.  Hen deert het weer niet.

Bijna bloeien ze ook in onze voortuin!

Het drupt wat als ik Cosmo uitlaat.  Wel mooi om de regendruppels op de net opengaande knoppen van de narcissen en magnolia te zien.  Iedere dag is er wat meer kleur te zien.  De esdoorns hebben een rode of gele gloed en het is een waar concert van zingende vogels.

De koffie is intussen klaar en ik maak een paar gepocheerde eieren met spinazie en Parmezaanse kaas als ontbijt.  Dan haast ik me naar Lifetime, want ik ben al een stuk later dan ik van plan was.  Ik doe een uur op de "lateral machine" om mijn stappen bijeen te krijgen.

Dan beloon ik mezelf met een uurtje in de hot tub en sauna.  Ik heb een zeer spannende roman om te lezen, dus het is lekker ontspannen.  Het is dat mijn maag begint te knorren, anders zou ik de hele middag gebleven zijn!

In de kleedkamers klets ik even met Joan, die ik al sinds ik hier met Christine kwam ken.  Zij wil graag dat ik weer met haar groepje meedoe, maar zij zitten altijd op de fiets en als ik ergens een hekel aan heb is het de zitfiets bij de sportschool!  Ik kan me niets saaiers voorstellen.  Ik zeg maar dat ik nooit precies weet wanneer ik hier kan zijn en dat is de waarheid.

Gedoucht en gekleed besluit ik bij het cafe hier te gaan lunchen.  Ik bestel de Mediterranese salade met kip, spinazie, tomaat, komkommer en olijf.  Het is niets bijzonders en ik ben sowieso niet onder de indruk van hun menu.  Ze zouden er zoveel meer mee kunnen doen en het is duur.

Op de terugweg stop ik even bij Michaels.  Ik wil nog wat leuke lente- of Paasdingen vinden, maar die zijn vrijwel uitverkocht.  Wel koop ik een lekker zacht Ty olifantje om aan Saskia te geven.  Zij is dol op olifanten en ik heb op het moment de behoefte haar wat extra te verwennen.

Thuis lijn ik Cosmo aan voor een korte wandeling.  Eigenlijk zou ik Kai moeten vragen dat te doen, want hij kan wel wat buitentijd gebruiken.  Maar hij is hard aan het werk aan de catalogus vertaling.  Hij zegt eindelijk bijna klaar te zijn. 

De rest van de middag kleur ik in mijn nieuwe kleurboek voor volwassenen van Valentina Harper.  Dit boek heeft zwartwit prenten van dieren en ik geniet ervan mijn nieuwe stiften te gebruiken.

Als ik een vogel heb gekleurd roept de nieuwe puzzel me.  Ik ruim de vorige op en zoek de randstukjes van de puzzel, die Naomi ons gaf, bij elkaar.  Die heeft 500 stukjes, dus de helft minder dan de vorige twee.  Het maakt het ook wat minder moeilijk wat ik ook weleens leuk vind.  De grotere puzzels vergen wel heel veel geduld!

Saskia en Kaylee komen intussen binnen.  Zij zijn thuis voor het weekend.  Tegen de tijd dat Rick thuiskomt heb ik al een goed begin aan de puzzel gemaakt.  Hij buigt zich er ook meteen over en samen puzzelen we nog wat verder.  Het is zeker verslavend!
Rick al puzzelend

Voor het avondeten gaan we gezellig naar Pazzo Pomodoro.   We nemen plaats aan de bar waar we als oude bekenden worden begroet.  Ik krijg zelfs meteen mijn favoriete Aperol Spritz voorgezet!  Rick en ik delen heerlijke bruschette als voorafje, met zalm, tomaat en tapenade.

Mijn hoofdgerecht van zwarte pasta (door inktvisinkt) met zongedroogde tomaten en gamba's heeft de hele bar aan de praat.  Niemand zou dat durven eten.  Nou, het is uitzonderlijk lekker vind ik.  Mensen laten zich zo gauw leiden door hoe iets eruitziet.  Gewoon proberen en dan valt het mee of tegen.

Vanavond genieten we van een rustige avond thuis met twee van de drie kinderen.  Dit wordt alweer het laatste weekend in maart!  Dit weekend zal ik ook mijn eerste rondleiding hebben dit jaar. Ik zie ernaar uit!

En dan nu de vraag, die ik al een tijdje wil stellen.  Klikken jullie op de fotoalbum links onderaan dit blog als ik die plaats of bekijken jullie alleen de foto's die al in het blog staan?

donderdag, maart 26, 2015

Even ruiken aan de warmte

Vandaag wordt een warme lentedag voorspeld, maar daar is bij het opstaan weinig van te merken.  Het is grijs en regent wat.  Moeilijk voor te stellen dat het met de zon vanmiddag tegen de vijfentwintig graden moet worden.

Het is kwart voor negen als ik eindelijk beneden kom en Rick vertrekt naar zijn werk.  Ik schenk een sterke kop koffie in en maak weer een paar wafels met Old Amsterdam smeerkaas en een bakje frambozen, bosbessen en aardbeien als ontbijt. 

Vandaag onze heel Nederlandse klok

Als ik naar de sportschool rijd voor personal training is het weer droog buiten.  Het voelt inderdaad al warm aan, maar zodra ik binnenstap openen de hemelsluizen zich weer.

Sharon wacht me al op.  We bespreken het feit dat ik telkens de dag na de gewichtenroutine veel pijn heb.  Sharon oppert dat we misschien te zware gewichten gebruiken.  Ze zegt dat we ook lichter kunnen gaan en dan gewoon meer repetities.  Dat proberen we vandaag dus, eens zien of het morgen beter voelt.

In cardio heb ik vandaag geen zin.  Ik hoop nog steeds op die zon en warme temperaturen, zodat ik Cosmo een lange wandeling kan geven.  Als die er niet komen zal ik mijn 10000 of zelfs 5000 stappen vandaag eens niet halen.

Terwijl ik naar de van loop krijg ik een sms van Saskia of het goed is dat ze voor de dag naar huis komt.  Natuurlijk is het dat en ik bedenk dat het fijn is dat Saskia dat zo even kan doen.  Zij heeft het duidelijk af en toe nodig om even hier te zijn en die 160 kilometer zijn redelijk makkelijk te overbruggen.

Thuis is de kattentv op het deck weer in volle gang.  Dit keer zijn er zelfs twee eekhoorns, die de mais willen.  Volgens mij zijn het twee mannetjes en er volgt een licht gevecht dat de dikke eekhoorn wint.  Later zie ik de dunnere eekhoorn ook weer, dus die komt ook aan zijn trekken.  Ze zijn beiden nog nat van de regen.
Flapjack zit op de eerste rang
 
Voor Saskia thuiskomt ga ik nog even Vienna in.  Ik laat eindelijk al het zout en vuil van het DRAAKJE wassen.  Ik dacht daar een coupon voor te hebben, maar het bedrijf is van eigenaar veranderd en helaas accepteren ze de coupons van hun voorgangers niet.  Toch kies ik de schoonmaakbeurt van binnen en buiten, want dat is na al die maanden hard nodig.

Een kwartier later rijd ik in een glimmende van weg, die van binnen ook heerlijk ruikt.  Ik gooi hem dan bij de Shell ook maar gelijk vol.  Nu ben ik klaar voor mijn eerste rondleiding van dit jaar op zondag naar Old Town Alexandria en Great Falls.

Bij Panera haal ik een soba noodle bowl voor mijn lunch.  Als ik thuiskom is Saskia er inmiddels.  Ik knuffel mijn jongste eens flink.  Ze heeft het mentaal moeilijk en slaat zich er toch maar doorheen.  Een eerste jaar weg van huis is altijd al een hele aanpassing en daar had zij nog de nare vriend en de depressieve kamergenote bij.

We gaan (natuurlijk) meteen naar Whole Foods waar Saskia spullen om mee te nemen inslaat.  Ik haal eten voor vanavond nu ik hier toch ben.  Als we naar buiten komen is de beloofde zon er eindelijk.  Het is meteen ook warm genoeg om onze jassen uit te trekken.

Thuis lijn ik Cosmo dan ook meteen aan voor een wandeling door de buurt.  Wat een genot is het!  Alles staat in de knop en een paar narcissen bloeien eindelijk.  Die van ons nog niet, maar het zal niet lang meer duren. 

Saskia ligt op de oprit te zonnen en ik ga voor het huis lezen.  Het is heerlijk buiten met 23 graden.  Voor het eerst dit jaar heb ik korte mouwen aan.  Ik krijg ook meteen een beetje kleur op mijn armen, hard nodig!  Cosmo dartelt ook vrolijk rond.

Saskia's flatgenote voor volgend jaar, Bella, komt kennismaken.  Een erg aardig meisje en Saskia kan het duidelijk goed met haar vinden.  Ze gaan naar Whole Foods om te eten en blijven een paar uur weg.  Dat zit wel goed.

Om half zes komt Laura voorrijden voor een broodnodige massage.  Ze constateert dat mijn pezen in mijn kuiten ontstoken zijn.  Vandaar dat de binnenkant van mijn knieen telkens pijn doet.  Na de massage voelt het beter, hopelijk blijft dat zo.

Tot het gaat regenen blijven Rick en ik buiten in de tuin.  Dan bakken we de zoete aardappelfrietjes in de oven en eten die met erwtjes en worteltjes en de kip (voor de mannen) en zalm (voor mij), die ik van Whole Foods meenam.  Een erg lekker maaltje is het.

Eigenlijk zou Saskia vanavond terugrijden, maar ze heeft hoofdpijn en is moe.  Liever gaat ze dan morgen heel vroeg op pad om om negen uur op tijd voor haar Duitse klas te zijn.  Ze laat ons op Tumblr zien hoe een vriend een visuele biografie van haar maakte.  Die bril draagt Saskia vaak al zijn haar ogen perfekt. 

Het is gezellig met de twee jongste kinderen thuis.  Zij kunnen het ook altijd bijzonder goed met elkaar vinden.  Ik denk dat het ook voor Saskia wennen zal zijn hier thuis als Kai naar Duitsland verhuist.

Vanavond horen we ook de eerste donder van het seizoen.  Helaas wordt Cosmo daar ook weer heel nerveus van.  Het Thundershirt gaat aan, maar hem helpt dat niet.  Er staat hem weer veel getril te wachten de komende maanden, vrees ik.

Foto's van de eekhoorn staan hier

Prille lentefoto's staan hier.

woensdag, maart 25, 2015

Liefhebbende leeuwen en tijgerende tijgers

Vannacht heb ik het best koud gehad en op mijn telefoon zie ik dat we een "freezing rain advisory" hebben.  Alleen is het droog buiten en het vriest niet.  Als ik beneden kom vallen er inderdaad een paar spetters, maar verder niet.

Toch betekent het dat de lente nog steeds niet echt gearriveerd is.  De eekhoorn en cardinaaltjes komen dan ook lekker van ons proviand op het dek genieten.  Binnen bloeien de tulpen en hyacinten mooi.


Na een ontbijt van wafels met Old Amsterdam smeerkaas en koffie dwing ik mezelf tot een uur op de elliptical.  Al lezend en spelend op mijn telefoon gaan er zo 55 minuten voorbij.  Dan hoor ik opeens een stofzuiger beneden.  Aangezien Kai die nooit gebruikt maak ik eruit op dat de schoonmaaksters zijn gearriveerd.

Gauw spring ik dan maar onder de douche.  Die laatste vijf minuten van mijn sportroutine maken ook niet uit.  Ik ga volgende week wel vragen of ze 's middags kunnen komen.  Dan kunnen Kai en ik gewoon zorgen niet voor hun voeten te lopen.

Anja komt om half twaalf en we gaan eerst in Vienna bij Noodles & Company lunchen.  Anja probeert ook eens de Tuscan fresca, die ik altijd erg lekker vind.  Dan rijden we naar de dierentuin in Washington.

Zonder problemen bereiken we de parkeerplaats.  Dat is weleens anders als het druk is hier.  Maar vandaag laat ik mijn Fonz kaart (Friends of the National Zoo) zien en hoef zo de $22 voor het parkeren niet te betalen.  Ik neem me weer eens voor vaker te gaan, zodat ik de kosten van de kaart eruit krijg.

We lopen eerst naar de leeuwen en tijgers en worden daar getrakteerd op zeer actieve dieren.  We zien de leeuwenvader met zijn zes kinderen en hij laat even zien dat ze hem lief zijn.  De jonge tijgers spelen hard.  Alleen de oudere tijger ligt te slapen.

Anja krijgt een sms van haar man of ze hem naar de metro kan brengen om kwart over vier.  Dat geeft ons wel tijd om alle grote dieren te bezoeken, maar we moeten de tijd wel in de gaten houden.  We lopen richting de panda's en zien intussen de orang oetans "oversteken" boven ons hoofd.  Zo leuk om te zien!

Onderweg lopen we door het olifantenhuis en zien de twee jongste olifanten.  We hopen de panda's buiten te zien, maar die zijn binnen.  Bao Bao, die intussen alweer anderhalf jaar oud is, ligt vredig te slapen.  Haar moeder Mei Xiang zit wel lekker te eten.  De vader is buiten zicht.

We lopen terug via de gorilla's, die ook al niet buiten zijn ondanks de zon, die intussen vrolijk schijnt.  Binnen zien we ze toch lekker actief zijn.  Helaas is het glas heel vies en foto's zijn moeilijk te maken. 

In ieder geval hebben we de meeste dieren heel actief gezien.  We lopen terug naar de van en met een half uurtje zijn we terug bij ons huis.  Anja gaat gauw huiswaarts en ik loop ons schone huis binnen.  Dat is op woensdag altijd om door een ringetje te halen.

Kai neemt net Cosmo mee voor een wandeling.  Ze blijven lekker lang weg.  Goed voor de hond, maar ook voor Kai, die vrijwel niet buiten komt op het moment.  Hij werkt nog steeds aan dezelfde catalogus.  Rick en ik hebben hem aangeraden te vragen per uur betaald te worden, i.p.v. per woord.

Vastbesloten om vandaag de Jan van Haasteren puzzel af te krijgen ga ik daaraan verder.  Hij lijkt bijna af, maar het valt nog niet mee! Ik ben al zeker een uur bezig als Rick thuiskomt.  Hij kondigt aan wat in de tuin te gaan werken en over twintig minuten te komen helpen met de puzzel.

Optimistisch zeg ik in die twintig minuten de puzzel wel af te zullen hebben.  Niet dus!  Pas om kwart over zeven leggen we het laatste stukje neer.  Deze puzzel leek makkelijker dan het concert, maar er was aan het einde zoveel groen over dat het juist toen moeilijk werd.  Maar hij is klaar, op naar de volgende (de puzzel, die we in Nederland van Naomi kregen)!
Klaar!

Het is alweer even geleden dat we Japans aten en ik haal Rick over naar Sushi Yoshi te gaan voor het avondeten.  Het is er druk en we kunnen gelukkig nog net het laatste tafeltje voor twee veroveren.  De mensen na ons vissen achter het net.

Dit is mijn favoriete Japanse restaurant, want je kunt de sushi en sashimi per stuk bestellen.  Overal elders zijn het twee stuks.  Ik bestel dan ook een lekkere mix van vis en een groente rol en tonijn rol.  Rick vindt de rollen altijd het lekkerst en neemt daar verschillende van.  Voor Kai nemen we een kip katsu mee terug.

Moe van de drukke dag kijken we thuis een hele rits "sitcoms".  Eerst The Middle, dan The Goldbergs (wat een leuke nieuwe comedy is dit!) en dan Modern Family.  Morgen krijgen we een echt voorproefje van de warmte, ik kan niet wachten!
Meike geeft Cosmo een schoonmaakbeurt

Foto's van de dieren staan hier

PS: En dan ben ik weer benieuwd wie hier uit Metslawier, Friesland of Okotoks, Alberta meeleest?  Kortom, ik vind het altijd leuk te weten wie mijn blog zoal bezoeken.