Dag 6 Trinidad: Afscheid van mijn "vrienden" hier

Ietwat nerveus open ik mijn email als ik wakker word.  Er zal toch niet weer een email van United tussen zitten? Gelukkig is dat niet het geval en ik zie ook dat mijn vlucht vandaag toch wel zal gegaan.  Ik neem me voor lekker van deze bonusdag in de subtropen te genieten.

Beneden in de Regency Club maak ik een bordje met gerookte zalm, papaya en ei.  Alleen is er geen koffie.  Tien minuten belooft de vriendelijke Hyatt mevrouw.  Ik ga lekker buiten zitten en check af en toe eens of die koffie er al is.

Als dat na meer dan een half uur nog niet het geval is besluit ik maar oploskoffie te maken.  De medewerkster ziet dat en schudt haar hoofd, want de koffie komt zo.  Ik vertel haar dat het al meer dan een half uur is sinds ze dat het laatst zei.  Ze schrikt en rent naar achteren om binnen een paar minuten met lekkere verse en sterke koffie terug te komen.  Kennelijk was haar college vergeten die te halen.

Zicht over Port of Spain van de 20e verdieping

Na een paar lekkere koppen moet ik weer aan de sportruimte geloven.  Ik stel de elliptical in op een uur en zwoeg al Candy Crush spelend erdoorheen.  Na afloop heb ik mijn tienduizend stappen bijeen. Tijd om te gaan relaxen dus!

Een mooie grote sportruimte in dit hotel

Voor het laatst deze vakantie kleed ik me in bikini en ga naar het zwembad.  Ik sleep mijn ligbed tot ver onder het afdakje.  Niet omdat het zo zonnig is, maar omdat het eruit ziet of het ieder moment kan gaan regenen.  Inderdaad volgt er niet veel later een stortbui. 

Carla weet al wat ik als lunch wil en ik beaam haar vermoedens.  Ik geniet van de voorlopig laatste sorrel shandy en de gegrilde vis, die dit keer met een bonte salade wordt geserveerd.  Heerlijk en licht is het!

Mijn boek is enorm spannend een mystery roman van Barbara Freethy, een van mijn favoriete auteurs.  Ze is een nieuwe serie begonnen, die ik aan kan raden, de Lightning serie.  Dit eerste boek is in ieder geval spannend en leest zeer makkelijk weg.

Af en toe regent het, maar halverwege de middag klaart het op en zwem ik zowaar een paar baantjes.  Carla brengt me een Cola Light en ik lees verder. Ik wil nu ook echt weten wie het gedaan heeft en dat blijkt een complete verrassing tot het einde.

Mijn volgende boek staat ook al op mijn Kindle over de underground railroad (de "spoorweg" om slaven te bevrijden), ik ben benieuwd.  Maar het wordt koeler en ik neem afscheid van Carla, die werkelijk superlief was deze week.  Ik moet zeggen dat het personeel hier niets dan vriendelijkheid uitstraalt.  Niets is ze teveel.

Themafoto van vandaag, dag 26 dus Z, moeilijk, maar ik vond hem in het zwembad van tropische blaadjes

Boven pak ik vast in wat er in te pakken valt en neem mijn laatste heerlijke douche onder de regendouche.  Ik zie ons die niet in onze badkamer installeren, want onze douchestal is daarvoor te klein. 

In de Regency Club zie ik allerlei mensen, die ik hier deze week heb leren kennen.  De man waar ik gisteren mee sprak vraagt of ik morgen inderdaad wegkan en ik antwoord beamend.  De Indiase man en zijn vrouw, die ik eerder sprak, zijn er ook weer.

Mevrouw kletst buiten, maar meneer wordt net als ik opgegeten door de muggen.  Er is net een stuk over het Zika virus op CNN en we raken aan de praat.  Zijn werk brengt hem naar het Caribisch gebied voor maanden achtereen.  Zijn vrouw reist met hem mee en zo ontsnappen ze de winter in hun woonplaats Toronto.  Heel aardige mensen zijn het allemaal.

Intussen geniet ik van een wijntje en mijn laatste "chow", vanavond ananas, zo'n lekker plaatselijk gerecht!  Als de Indiase meneer aan zijn avondwandeling begint neem ik afscheid van hen en de vriendelijke medewerkster in de Regency Club.  Wat een voordeel om hier te mogen komen, gratis ontbijt en happy hour scheelt toch wel. 

"Chow" klinkt lang niet zo lekker als dit smaakt!

De sushi bar is weer open en tja, die trekt als een magneet.  Er is een stoel open, maar daar ligt iemands tas op.  Als ik vraag of de stoel beschikbaar is grapt zij eerst van niet.  Dat opent dialoog en na even kletsen blijkt zij Arubaanse te zijn, die nu in Miami woont.

Natuurlijk komt het gesprek dan al gauw op Aruba.  Terwijl ik van de aardappel-bloemkool soep geniet, die absoluut niet smaakt als verwacht en heel pittig is, en wat sushi bestel spreken we over van alles en nog wat over ons beider favoriete eiland. 

Eerder vanavond raadde de Indiase meneer Barbados enorm aan, maar Itshuka uit Aruba is het daar niet mee eens en ik heb al meerdere anderen gehoord, die niet zo gecharmeerd waren van dat Britse eiland.  Volgens Itshuka zijn de stranden niet zo mooi en ruiger en is het er ook erg duur (dat zij de Canadees-Indiase meneer ook).   Barbados heeft me nooit zo getrokken en nu nog minder.

Iedere keer wordt me gevraagd welke Caribische eilanden ik bezocht heb en als ik ze dan opnoem zijn het er toch heel wat.  De ABC eilanden blijven echter wel favoriet, moet ik zeggen.  Of dat door het Nederlandse aspect van die eilanden komt weet ik niet, het zal er zeker mee te maken hebben.

Tegen negenen neem ik afscheid na toch een gezellige avond zo. Ik zet mijn wekkers op mijn telefoons, zodat ik zeker op tijd wakker word.  Voor zeven uur morgen heb ik een taxi besteld en hoop op een makkelijke terugreis!