29 Jaar samen/Valentijnsdag dinertje

Onder de lamellen door zie ik dat de horren kleddernat zijn.  Rick bevestigt dat het flink plenst en hij vertrekt wat later om zeker te zijn dat het niet meer glad is op de weg. Hier in Vienna ligt er namelijk een ijslaagje van een halve centimeter.   zijn heel wat vervelende ongelukken gebeurd door de ijzel hier in Virginia.

We doen het dus wat rustig aan.  Helaas zie ik dat mijn laatste crumpet beschimmeld is dus maak een ei en ham toaster scramble als ontbijt.  Best lekker die dingen, moet ik zeggen, niet zo gezond, maar voor een keertje smakelijk.

Extra genieten van mijn mooie Valentijnsboeket op zo'n saaie dag

Als Rick naar zijn werk vertrekt ga ik naar de sportschool.  Het plenst en de sneeuw smelt zienderogen weg.  Door het warme regenwater op de bevroren sneeuw ontstaat en er ook een lage mist.  Kortom een saaie grijze ochtend is het!

Voor ik met Sharon personal training heb, doe ik een half uur cardio.  Dan heeft zij drie kwartier gewichtenoefeningen voor me in petto en na afloop rolt ze mijn rug en doet rek- en strekoefeningen een kwartier lang.  Het voelt goed om zo bezig te zijn.

Tegen de tijd dat ik weer huiswaarts ga is de regen gelukkig gestopt.  Riviertjes van water lopen over de stoepen en wegen en het is moeilijk met droge schoenen mijn van te bereiken. 

Het is maar goed dat ik niet langer bij de sportschool bleef, want de verwarmingsmonteur arriveert tegelijkertijd met mij bij ons huis.  De verwarming boven werkt nog steeds niet goed en hij is anderhalf uur met de foutmelding op de computer ervan bezig.  Ingewikkeld gedoe tegenwoordig met wifi en alles op die thermostaten.

Intussen heb ik enorme trek dus besluit tomatensoep met kaas te eten als lunch.  Die gaat er zeer goed in, moet ik zeggen.  Eindelijk heb ik een tomatensoep zonder suiker gevonden hier (merk Imagine). 

Als Charles de monteur weer vertrokken is laad ik Cosmo in de van en rijd het centrum van Vienna in.  Eerst gooi ik de van vol en ga dan met Cosmo naar Petco.  Dit is altijd een favoriet uitje voor hem, alles wordt besnuffeld en ik moet uitkijken dat hij geen gat in de enorme zakken met eten maakt.  Natuurlijk kan ik het niet laten behalve zijn eten ook wat lekkere botjes voor hem te kopen.

Bij Birdwatchers haal ik een nieuwe zak vogelvoer en een zak met maiskolven voor de eekhoorntjes.  De verkoopster daar kent me al en we wisselen eekhoornverhalen uit.  Mijn laatste stop is om een recept medicijnen op te halen bij Rite Aid en dan kan ik weer huiswaarts.

De zon schijnt nu uitbundig en op de van thermometer zie ik dat het maar liefst acht graden is.  Tijd om een wandeling met Cosmo te maken, dus!  Het is wel heel erg nat overal en na afloop moet ik hem helemaal afdrogen, maar het is heerlijk weer zonder enorm te rillen buiten te zijn.

Op het deck is het een af en aan vliegen van vogels waaronder ook onze cardinaal.  Het lukt me er weer eens een goede foto van te maken, zulke mooie diertjes!  Ook de eekhoorn heeft de mais meteen gevonden.

Dan ga ik naar boven om mijn toilet te maken.  Vanavond gaan Rick en ik sjiek uit eten om ons 29-jarig samenzijn en Valentijnsdag te vieren.  Het wordt restaurant Plume in het Jefferson hotel in Georgetown.

We rijden erheen, Rick geeft zijn auto aan de valet en de heel vriendelijke hostess brengt ons naar onze tafel.  We krijgen het tafeltje recht voor de open haard, heel romantisch (hoewel we een uurtje later vragen om het vuur uit te zetten, het wordt toch wat warm).

Als aperitif nemen we een kir royal en krijgen een heel lekkere amuse bouche met mini hapjes.  We kiezen het menu met vijf gangen in plaats van dat met zeven gangen.  Dat is meer dan genoeg en we vinden de gerechten aan die kant van het menu ook lekkerder.

 

Terwijl we op het voorafje wachten wisselen Rick en ik kaarten en cadeautjes uit.  Ik krijg van hem een "open hearts" ketting, heel mooi!  Ik geef Rick een soort riem waar hij tijdens zijn fietstochten zijn telefoon en portemonnaie in kwijt kan.  Gelukkig is hij er erg blij mee.

Mijn voorafje lijkt een scheikundig experiment, een bouillon "thee", opwarmt en naar boven trekt om de crab en andere smaken op te nemen. Hij wordt geserveerd over stukjes crab, kruiden en enoki paddestoelen, heel erg lekker!   Wat een bijzondere presentatie!  Rick vindt zijn gerecht met St. Jacobsschelpen ook heerlijk.

Deze bouillon wordt dan gegoten over crab en andere ingredienten, heel vernuftig

 

Ook voor mijn hoofdgerecht heb ik iets bijzonders.  Mijn zalm wordt namelijk aan onze tafel in hete bijenwas gepocheerd.  Dit gerecht heb ik al eens eerder gehad en het is zo ontzettend zacht en lekker!  Rick heeft de bisonbiefstuk en dat ziet er ook zeer goed uit. 

Iedere serveerder hier heeft een speldje met vijf sterren op.  Rick vraagt wat dat betekent.  Ze hebben voor het derde jaar achtereen vijf sterren gekregen van Forbes.  Helemaal terecht wat ons betreft, er zijn maar dertien restaurants in Washington, die die eer hebben.

We krijgen een pre-dessert waar ik niet zo dol op ben, want ik houd niet zo van gelatine, maar Rick vindt het super. Als dessert neem ik de "exotische bom" en wauw, die is een explosie van meringue en witte chocolade met fruitsmaken in mijn mond!  Ricks chocolade dessert ziet er ook fantastisch uit.

Het loopt al tegen half tien als we afrekenen. Bij het vertrek krijg ik nog een doosje bonbons in mijn handen gedrukt.   Alweer (we waren hier twee jaar geleden ook) was dit een echt avondje uit met alles perfect van bediening tot presentatie.  Zeer voldaan rijden we dan ook naar huis.  Het is al laat dus nog even ontspannen en dan is het bedtijd!