Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, februari 12, 2016

De kou ontsnappen in Washington

We beginnen de dag weer vrij laat, want Rick voelt zich niet lekker van zijn verkoudheid en ik zou het liefst een winterslaap doen, maar kom tegen negenen toch ook maar mijn bed uit.  Rick vertrekt, ondanks dat hij nauwelijks stem heeft.  Maar de show must go on, ik kan me slechts een keer heugen dat Rick zich ziek heeft gemeld.


Cosmo vindt het buiten heerlijk op het moment.  Hij ligt uren in de tuin, ik moet hem naar binnen lokken, een echte winterhond is het.  Als ontbijt maak ik weer een crumpet met amandelboter en rode peper jam.  Zo lekker, niet helemaal zoals in Seattle, maar het komt er heel dichtbij.

Dan heb ik weer een afspraak met mijn elliptical.  Ik stel hem in op een uur interval, zwaar voor twee minuten, licht voor twee minuten afwisselend.  Gelukkig voel ik me beter dan gisteren en kan ik me daardoor ook goed inspannen.  Al spelletjes spelend gaat het uur snel.

Het vriest nog steeds als ik na mijn douche naar de metro loop.  Ik ben goed ingepakt en er staat niet veel wind wat een groot verschil maakt met de gevoelstemperatuur.  Opvallend vind ik het dat een groot deel van de stoep nog steeds met hopen sneeuw bedekt is en ik op de weg moet lopen.  Je zou denken dat iemand dat in de afgelopen weken eens schoon zou hebben gemaakt!

In het metrostation sta ik op het punt om wat geld op mijn Smartrip kaart te doen als ik twee jongens bij de machine naast mij met een heel duidelijk Nederlands accent de instructies hoor lezen.  Als ik een van hen dan ook Nederlands hoor spreken besluit ik mijn hulp aan te bieden.  Ze vinden het fantastisch dat dat dan ook in het Nederlands is.  Dankbaar volgen ze mijn aanwijzingen op.

Terwijl ik mijn Smartrip oplaad vraagt de dame naast mij of ik haar ook kan helpen.  Dat doe ik natuurlijk graag.  Persoonlijk vind ik het systeem vrij duidelijk, maar misschien is dat omdat ik er al zoveel jaren mee bekend ben.  Ik vind de subway in New York bijvoorbeeld veel ingewikkelder.

De trein staat al klaar en iets meer dan een half uur later stap ik bij Federal Triangle uit.  Het is alweer een tijdje geleden dat ik in de stad was en ik heb altijd weer een gevoel van opwinding dat ik hier zomaar in de hoofdstad van de Verenigde Staten loop, tussen het huis van de president en de wetgevende macht hier in.

Het toekomstige Trump hotel heeft nu nog een heel andere bijsmaak, aangezien hij het zo goed doet bij de Republikeinen in de voorverkiezingen.  Het zou toch wel heel raar zijn om hem als president in het Witte Huis te hebben en een paar blokken verderop een van zijn hotels.  Ik mag toch hopen dat het zover niet zal komen!

Bij Paul bestel ik hun Atlantique sandwich.  Dit broodje is zo heerlijk!  Niet alleen de gerookte zalm, saus, sla en tomaat erop, maar de ster is het broodje zelf.  Dit is hoe het brood smaakt in Frankrijk.  Toen Kai en ik in Strasbourg waren zagen we zo ongeveer een Paul op iedere hoek, zoals Starbucks hier.

Vanmiddag is mijn plan de National Gallery of Art weer eens een grondig bezoek te brengen.  Als ik op het gebouw afloop valt me weer op hoe gigantisch het is!  En toch is het gratis te bezoeken.  Dit is mijn favoriete museum in Washington en ik kan niet wachten tot het oostelijke gebouw met de moderne kunst later dit jaar weer open gaat.

Dit westelijke gebouw met klassieke kunst is qua architectuur gebaseerd op het Pantheon in Rome. Het enige natuurlijke licht komt door het dak in het midden zodat er geen ultraviolette straling op de schilderijen kan vallen.
 
Een oase uit de kou!
 
Na de korte tassencontrole vraag ik de gratis audiotour.  Als ik alles daarvan zou doen zou het drie uur duren, maar ik luister gewoon naar het verhaal bij mijn favoriete schilderijen.  Ik begin met de impressionisten en geniet van schilderijen van Monet, Renoir en natuurlijk Vincent van Gogh.  Dit museum heeft een grote selectie aan impressionisten.
Twee van Monet's meer dan 30 cathedraal van Rouen doeken, hij schilderde het op alle tijden van de dag
Rozen van van Gogh toen hij dacht genezen te zijn
Mijn favoriete Renoir

Ook hebben ze de enige Leonardo da Vinci aan deze kant van de wereld (ik hoor dat er totaal maar 19 schilderijen zijn van Leonardo, wereldwijd!).   Ik bekijk Ginevra de Binci uitgebreid en loop dan naar de Nederlandse en Vlaamse meesters.

Eerlijk gezegd hebben zij een Nederlands museum waard aan die kunst hier.  Ik dwaal door de zalen en geniet van Jan Steen's wilde taferelen.  De portretten van Frans Hals, de meisjes van Vermeer en de stillevens van Heda vervelen gewoon nooit.   Ik ben ook heel blij het schilderij van Hendrik Avercamp weer te zien, die schilder zegt me veel vanwege het boek "De Stomme van Kampen" van Thea Beckman.
Jan Steen laat een feest zien, maar zendt de boodschap dat men het rustiger aan moet doen met symboliek
 
Zo knap hoe iemand doof en stom zo kan schilderen in de 17e eeuw! (Hendrik Avercamp)

Als laatste loop ik door de leuke winkel in de hoop een Valentijnscadeautje voor Rick te vinden.  Ik zie er van alles van mijn gading, maar niets wat Rick leuk zou vinden. Onder de rotunda ga ik nog genieten van de bloemen en de fontein. Net voor vijven komt een suppoost me vertellen dat het museum gaat sluiten.
Behalve schilderkunst heeft de National Gallery of Art nog van alles meer te bieden

Tijd om een Uber te bestellen om me naar Belga Cafe te brengen.  De app zegt dat ik negen minuten zal moeten wachten.  Ik zie intussen nog drie andere Ubers langskomen voor andere dames! De mijne komt maar niet en dan blijkt dat hij naar de andere ingang is gegaan.  Gelukkig is dat snel opgelost en kan ik eindelijk uit de kou de warme auto in.

Intussen baant Rick zich ook een weg door de stad naar het restaurant.  Ik kom er als eerste aan en heb geluk nog twee vrije stoelen aan de bar te vinden.  Ik bestel een mousserende rose van het happy hour menu en wacht op Rick. 

Die komt niet veel later binnen, blij klaar te zijn met zijn werkweek en een lang weekend te hebben.  Hij is ook dol op dit restaurant van Bart Vandaele, de man van Greet de Keijzer, een voormalige Belgische verslaggeefster.  Ze hebben er een menuboek van Belgische bieren, namelijk.

We delen de kaaskroketjes en dan bestel ik de waterkerssoep als voorafje.  Mijn hemel, dat ik die niet eerder heb geprobeerd, zo lekker!!  Rick neemt de hertenbiefstuk en ik de filet Americain als hoofdgerecht.

Rick is dol op de cassis Kriek Lambiek en die delen we met ons dessert.  Dat is alvast voor Valentijnsdag, een witte chocolade mousse taartje met frambozen en hibiscus ijs.  Erg lekker, dit restaurant stelt nooit teleur.  Jammer dat het zo ver van huis is (enige teleurstelling was geen Hollandse garnaaltjes op het menu, maar ach).

Er werd de hele dag gewaarschuwd voor sneeuw en gladde wegen vanavond, maar wij hebben geen vlok gezien.  Zonder problemen rijden we dan ook huiswaarts.  Daar zet Rick de massage staaf nog eens op mijn schouders, want ondanks al het leuks zijn de pijnen zeer sterk aanwezig. Dit weekend wordt het koudst sinds vorige winter dus even doorbijten nog.

2 reacties:

Marion2 zei

Ik vind het leuk om je toelichting bij de schilderijen te lezen. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat Hendrick Avercamp doof en blind was. Zijn schilderijen spreken me op een of andere manier erg aan. Qua schaatsen is er eigenlijk niet heel erg veel veranderd in de loop der eeuwen en het is intrigerend om zo een blik terug in de tijd te werpen. Je blijft kijken naar wat de verschillen zijn.

Petra zei

@Marion - Ik raad je aan "De Stomme van Kampen" te lezen. Het is ook voor volwassenen een interessant boek.