Een sneeuwerige dag

Rick neemt al voor dag en dauw afscheid en ik draai me nog meerdere keren om.  Als het licht wordt zie ik onder de lamellen door dat het sneeuwt.  Het blijft echter nauwelijks liggen.

Toch zie ik bij het lezen van mijn berichtjes dat Lia het liever niet waagt door dit weer te rijden.  Anja ziet het ook niet zitten en aangezien het erger kan worden gedurende de dag denk ik dat dat een veilige beslissing is.  Met de heuvels hier is het allerminst prettig rijden in gladheid (niet dat ik dat ooit prettig rijden vind).

Zo heb ik opeens de hele dag open en neem ruim de tijd voor mijn ontbijt, een English muffin met kaas en ei, en veel koffie! Buiten dwarrelen de vlokjes gestaag naar beneden, maar meer dan een dun laagje wit op het deck en gras wordt het niet.  Toch is het wel een gezellig en vredig gezicht.

Boven stel ik de elliptical in op een uur interval.  Ik speel weer spelletjes en heb het gevoel goed bezig te zijn.  Mijn hartslag tijdens de moeilijkere twee minuten laat dat wel zien, over de 150 slagen per minuut.  Hopelijk verbrand ik zo ook heel wat calorieen.

Na mijn douche laat ik Cosmo uit, maar dat wordt niet lang, want de sneeuw is nat en koud.  Gelukkig doet hij zijn behoeftes vrij snel.  Cosmo vindt dit weer heerlijk, maar daarin verschillen we erg van mening!

Gelukkig hebben we wel wat mooie kleur in huis

 Lunch besluit ik te gaan eten bij Panera.  Hun lekkere Thaise wonton soep is helemaal goed voor een koude dag als vandaag.  Cosmo mag mee in de van, zo ziet hij wat meer.  Ik merk dat hij zich met dit weer echt gaat vervelen.

Weer opgewarmd door de soep rijd ik door naar Trader Joe's.  Daar loop ik meteen naar de broodafdeling, maar zie eerst geen crumpets.  Aan de andere kant van het rek zie ik ze dan toch, hoera!  Ook is er lemon curd, maar ik besluit amandelboter en peperjam mee te nemen.  Morgen wordt het een heerlijk ontbijtje!

Heel voorzichtig probeert de zon door de wolken te komen, maar de vlokjes dwarrelen nog steeds.  Thuis zet ik de verwarming hoger en besluit mijn met Kerst ontvangen Jan van Haasteren puzzel te beginnen.  De komende week wordt het heel koud en zal ik waarschijnlijk meer dan genoeg uren hebben eraan te werken.

Het is wel "gevaarlijk" om veel thuis te zijn, want ik krijg lekkere trek en besluit de "stroopwaffel creme" (ja, ff), die Kai uit Duitsland meebracht, eens op een cracker te proberen.  Oh jee, had ik niet moeten doen, te lekker!  Ik bedwing me en geniet hapje voor hapje van de cracker.

Net als ik de buitenste stukjes op een na bijeen heb belt Christine.  Zij en Chuck zijn zo blij dat Rick en ik over twee weken hun kant uitkomen.  Wij zien er ook naar uit.  Zij blijven toch onze beste vrienden, ondanks dat ze zo ver weg wonen.

Rick komt thuis en we merken tegelijkertijd op dat het precies 29 jaar geleden is dat we elkaar voor het eerst spraken.  We ontmoetten elkaar via een video dating service en kregen alleen elkaars voornaam en telefoonnummer.  Twee dagen later hadden we onze eerste "date" in persoon, maar dat telefoongesprek duurde al uren dus ik wist al dat het goed zat.  Echt love at first voice, maar zeker ook sight was het.

We gaan het vieren bij Glory Days Grill zodat Rick tegelijkertijd ook zijn Michigan State Spartans basketbalwedstrijd kan volgen.  Heel romantisch, ik weet het, maar ik had zin in de Vermonter sandwich daar. Zo lekker, rozijnenbrood, appelboter, ham, appel en kaas, ik hoef het Rick niet voor te zetten dus geniet er extra van.

Vanavond klets ik met Katja over verlovingsringen. Zij en Kevin hebben ernaar gekeken.  Toch zal het volgens Katja nog wel even duren voor hij haar ten huwelijk zal vragen.  Wij vinden het al bijzonder dat ze het erover hebben.

Tot mijn verrassing hoor ik rond negenen de deurbel gaan.  Het is Lorraine, die een bedankkaart en fles wijn komt brengen als dank voor de Super Bowl avond.  Zo aardig!  Dan zou ik willen dat ik zo attent was, maar helaas, ik probeer het heus, maar het zit niet in me.
.