Een sociaal en druk dagje

Midden in de nacht word ik wakker met keelpijn.  Wat balen!! Ik heb zo mijn best gedaan Ricks verkoudheid te ontlopen, maar dat is kennelijk toch niet gelukt.  Ik kan daarna niet goed de slaap meer vatten, want voel de pijn elke keer als ik slik.

Natuurlijk lukt me dat slapen juist weer wel als het echt tijd is op te staan.  Ietwat gammel maak ik ontbijt en zie dan dat mijn laptop weer niet opstart.  Gisteren had ik er al een paar blauwe schermen en spontane opnieuw starten mee en nu doet hij weer precise wat hij deed voor ik hem vorige maand terugstuurde naar Lenovo.

Terwijl ik mijn koffie drink en crumpet met pindakaas eet bel ik Lenovo maar weer eens.  Ik moet me inhouden als ik weer mijn hard drive moet klaren voor er echt wordt besloten dat het een hardware probleem is.  Gelukkig stond daar nog niet veel op, maar ik ga ze terugbellen en een nieuwe machine met Windows 10 er al op eisen!

Mijn ergernissen werk ik eruit op de elliptical boven.  De massage gisteren heeft echt goed geholpen, die dame heeft magische handen!  Ik heb er bijna vijfenveertig minuten opzitten als Geoff, onze financieel adviseur, belt.

Dat telefoontje moet ik aannemen, want ik zie mijn pensioentje van American Express zienderogen verminderen met de huidige aandelenmarkt.  Geoff helpt me Wells Fargo te bellen en het over te hevelen naar onze gewone rekeningen.  Geoff kletst naderhand nog wat na, maar ik moet hem afkappen, want ik heb in de stad afgesproken met Irene.

Gauw maak ik me klaar en loop naar de metro.  Ik heb mijn lekkere warme jas uit Alaska aan, maar er staat een venijnig windje en ik had een sjaal om moeten doen!  Rillend loop ik het station binnen en ben blij dat de trein al klaar staat.

Onderweg stopt die telkens langer bij stations dan nodig dus ik WhatsApp Irene dat ik wat laat zal zijn.  Als ik naar het American Indian Museum loop zie ik Irene ook net aan komen lopen.  We laten onze tassen nakijken en lopen naar binnen.

We zijn hier alleen om te lunchen en we bedenken dat dit museum mooi is, maar zo een die je een keer bekijkt en dan jaren later weer, want er verandert weinig.  Dat is wel jammer, want ik ben zeer geinteresseerd in de oorspronkelijke bewoners van dit land.

Irene en ik bestellen beiden de ceviche, die erg lekker en ook licht is. We kletsen gezellig bij en lopen na het eten naar het Sackler museum een paar blokken (groot in Washington!) verderop.  Ik vind het zo koud dat ik bij een van de standjes langs de weg voor $8 een infinity sjaal koop.  Dat scheelt enorm!

De Sackler is een museum met voornamelijk Aziatische kunst. Het is deel van het Smithsonian complex dus gratis.  Interessant is ook dat dit museum ondergronds is.  Wij lopen naar de eerste verdieping, of moet ik zeggen benedenverdieping, want we lopen de trap af.

Daar is de tentoonstelling waar we voor gekomen zijn, Filthy Lucre.  Whistler, een van de beroemdste Amerikaanse 19e eeuwse schilders, creeerde ook een "Peacock Room", met prachtige gelakte pauwen op de muren en veel mooi porcelain.  Die kamer is nu te zien in de Freer Gallery naast dit museum, helaas tot volgende zomer gesloten vinden Irene en ik uit.

Mooie Whistler schilderijen

Deze Filthy Lucre is een moderne interpretatie van de prachtige Peacock Room en ik vind hem niet mooi (is ook niet de bedoeling).  De kunstenaar Waterston heeft de kamer nagemaakt, maar met vechtende pauwen, gebroken planken, scherven en meer.  Je voelt je niet happy als je erin staat en dat is duidelijk ook de bedoeling.  Er wordt boosheid uitgebeeld en dan vooral (maar dat snap ik dan weer niet) over de grote verschillen tussen arm en rijk.

Gelukkig zien we naast deze kamer een aantal heel mooie studies voor uiteindelijke schilderijen van Whistler.  We kijken rond in de winkel en bekijken de Aziatische kunst in het museum.  Vooral de buddhistische en hinduaanse godenbeelden vinden we mooi.

Dan hebben we dit vrij kleine museum wel gezien.  We lopen nog even door het Smithsonian "kasteel" waar Irene nog nooit is geweest.  Hier ligt ook James Smithson aan wie we al deze gratis musea te danken hebben begraven.

In de tuin zien we de sneeuwklokjes enthousiast bloeien en knoppen in de magnolia's. De lente komt eraan!  Dan gaan we weer ondergronds in het Smithsonian metrostation.

Irene stapt bij Farragut West uit, want zij heeft dan nog maar een paar blokken te lopen.  Ik rijd natuurlijk door naar Vienna.  Dankbaar voor mijn nieuwe sjaal, daardoor is het teruglopen een stuk minder ijzig.

Thuis groet ik Cosmo en ga er dan meteen weer op uit naar Whole Foods.  Daar hebben ze de lekkerste verse augurken!  Ik ben er aan verslaafd en de vorige pot was gisteren op. 

Eindelijk is het tijd voor Cosmo, ik lijn hem aan en met Chris en PJ lopen we door de buurt.  Chris en ik hebben elkaar ook alweer een tijd niet gezien, dus meer dan genoeg te bepraten tijdens de koude wandeling.  Intussen heb ik ondanks mijn verkoudheid bijna 20000 stappen bijeen!

Vanavond heb ik met Sara afgesproken voor ons maandelijkse happy hour bij Sea Pearl. Ik bestel een Uber en dit keer gaat dat zonder problemen.  Ik ben er een paar minuten voor Sara en neem een tafeltje in de bar.

Als Sara komt hebben we ook weer veel te bepraten.  Wat ik leuk vind aan haar is dat ze alleenstaand is, maar we hebben toch zoveel gemeen.  We bestellen wat sushi en voor we het weten komt Rick al aanlopen.  Sara vraagt hem ook een aantal dingen, want ze is een Microsoft produkten fan, inclusief de telefoon, Ricks expertise.

Sara neemt afscheid en Rick en ik bestellen nog wat eten.  Ik voel me raar, niet echt verkouden, maar mijn oren zitten dicht en mijn neus doet pijn.  Meestal wordt een verkoudheid bij mij een sinusitis en ik herinner me dat een dokter me aanraadde meteen met pseudoephedrine te beginnen.  Dat droogt uit en voorkomt infecties.

Helaas kun je dat hier niet zomaar kopen en de eerste apotheek waar Rick langsrijdt is al dicht. Gelukkig is de Walgreens wel open en kan ik dus met die "therapie" beginnen.  We zullen zien.  Ik hoop op snel opknappen, want wil volgende week genieten van het bezoek aan Christine en Chuck!