Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, februari 03, 2016

Skyview over Seattle en het Klondike Gold Rush museum

Rick heeft vandaag een iets latere start en we "slapen uit" tot half acht.  Rick maakt wat thee en ik zet een kop koffie.  Tegelijkertijd vertrekken we om acht uur uit de kamer.  Rick loopt naar het Convention Center voor zijn conferentie en ik ga weer naar mijn geliefde The Crumpet Shop.


Het is prachtig weer vandaag en alles ziet er zoveel leuker uit met zon. Onderweg stop ik even om van het uitzicht over de Puget Sound te genieten.  Naast me zit een nieuwsgierig raaf, die helemaal niet bang is.  Ik vind het een mooi beest en hij poseert vriendelijk voor een foto.

Iedere ochtend is het moeilijk kiezen welke crumpet ik wil.  Vandaag wordt het degene met scherpe cheddar, ei en tomaat.  Met een sterke kop koffie smaakt het weer voortreffelijk.

Omdat zo'n ongewoon voor hier mooi weer is heb ik geen zin om binnen te gaan sporten.  Seattle heeft enorme heuvels en die zijn heel goede cardio merk ik al snel!  Terwijl ik de straten letterlijk op en af loop klets ik met Christine.

Onverwachts ga ik de 22e met Rick mee naar Huntsville waar zij wonen en dan blijf ik een dagje langer dan Rick bij Christine en Chuck logeren. We hebben er erge zin in, want we hebben elkaar al meer dan een jaar niet gezien.

Na zo'n anderhalf uur heb ik mijn stappen bijeen en volgens mijn Fitbit maar liefst 50 trappen gelopen!  De heuvels zijn enorm steil en ik voel vooral mijn schenen, die daar duidelijk niet aan gewend zijn.

In het hotel fris ik me op en ga er dan weer op uit.  Ik heb pas om een uur met Kathleen afgesproken en heb al flinke trek.  Ik besluit Pike Place Market eens af te lopen en daar worden allerlei proefhapjes gegeven.  Zo probeer ik een Rainier kers gedoopt in chocola, chocolade linguini en gebarbecued vlees.
 
Zoveel heerlijke verse vis!

Bij het standje met allerlei vers geroosterde noten kan ik het niet laten een zakje gemengde noten te kopen.  Dan loop ik langzaam terug naar het hotel onderweg nog stoppend voor wat drankjes in de Kress supermarkt.

Om een uur rijdt Kathleen voor en we gaan naar Pioneer Square, Seattle's oudste buurt.  Daar vindt Kathleen meteen een parkeerplaats en we steken over naar O'Donnell's, een Ierse pub waar we gaan lunchen.  Ik bestel de salade met gegrilde zalm en die smaakt heerlijk.

Ons plan was om vervolgens naar boven te gaan in de historische Smith Tower, maar als we daar binnen lopen wordt ons verteld dat het uitkijkpunt gerenoveerd wordt en pas in de zomer weer open zal gaan.  "Maar niet getreurd", zegt de vriendelijke man bij het zien van de teleurstelling op onze gezichten, "Een paar blokken verderop kun je naar Skyview op de 73e verdieping van de Columbia Tower."

Gelukkig want met dit mooie weer zal er prachtig uitzicht zijn over de bergen en hopelijk ook Mount Rainier, mijn favoriete berg.  We lopen naar de hoogste wolkenkrabber in Seattle en daar is het even zoeken naar de liften naar de Skyview.  We moeten er twee nemen, een naar de 40ste verdieping en vervolgens een naar de 73e verdieping.

Eenmaal boven kopen we kaartjes en worden dan getrakteerd op een inderdaad schitterend uitzicht over Seattle en de machtig mooie omgeving met water en bergen.  Mount Rainier is ook helemaal uit de wolken tot mijn grote vreugde.
 
 

Meer dan een half uur genieten we van de vergezichten.  Met moeite onttrek ik me dan aan het zicht op die prachtige Mount Rainier en gaan we weer naar beneden.  De liften gaan zo snel dat mijn oren helemaal dicht gaan zitten!

Volgende stop op ons programma is de Klondike Gold Rush National Historical Park.  Dit schijnt het kleinste nationale park in het land te zijn.  Hier kijken we eerst een film over de ontberingen, die de goudzoekers moesten ondergaan.  Het is onvoorstelbaar dat meer dan 30000 mensen die trek overleefd en afgemaakt hebben!

Na de film lopen we door het interessante museum.  Seattle was een belangrijke stad voor de goudzoekers, 70% van hen vertrokken uit de haven hier.  Toen Rick en ik onze Alaska cruise maakten stopten we ook in Skagway van waaruit de goudzoekers te voet door de bergen naar de Klondike rivier gingen.  Het is leuk om zo nog meer te leren over die bizarre goudkoorts tijd.

Een uurtje later staan we weer buiten en brengt Kathleen me terug naar het hotel.  Daar verkleed ik me snel en loop dan naar het Convention Center om Rick en een paar Nederlandse collega's te ontmoeten. 

Zo maak ik kennis met Pieter en David, heel aardige mannen, die het leuk vinden om even Nederlands te kunnen praten.  We gaan een drankje drinken bij de Taphouse Grill waar ze ontzettend veel soorten tapbier hebben.  De mannen bestellen die, maar ik neem een cocktail met komkommer en gin, die lekker fris smaakt. 

Het gesprek vloeit vlot en Rick spreekt ook heel wat Nederlands mee.  Ik blijf het knap vinden dat hij zonder ooit officiele les gehad te hebben zo mee kan doen aan een gesprek! Voor we het weten is het zeven uur en hebben we geen tijd meer om terug naar het hotel te gaan voor het avondeten.

We nemen afscheid van Pieter en David en lopen naar Von's waar ik op Ricks verzoek een tafel voor vijftien heb gereserveerd.  Onderweg komen we Stephen tegen en gedrieen lopen we al pratend naar het restaurant.

Als we er binnenlopen zijn er al een paar mensen en blijkt dat degene bij wie ik de tafel reserveerde het per ongeluk voor volgende dinsdag heeft gedaan.  Niet getreurd, er zijn een tafel van acht en twee tafels van vier beschikbaar.  Uiteindelijk blijken er maar acht van de vijftien te komen dus de tafel van acht is helemaal goed.

We delen verschillende voorafjes en de anderen bestellen een heel hoofdgerecht daarna.  Dat is mij teveel en ik neem de ricotta dumplings in tomatensaus wat ook een voorafjes is.  Het smaakt bijzonder lekker en is meer dan genoeg voor mij.
Zeven kaarten om te betalen

Het is gezellig en ook nu vliegt de tijd weer.  Omdat iedereen morgen weer vroeg uit de veren moet nemen we om half tien afscheid.  Rick en ik lopen terug naar het hotel waar we ook al snel ons bed opzoeken.  Ik heb vandaag meer dan zestien kilometer gelopen en vind dat bed heerlijk!

7 reacties:

Ann zei

Een dagje blogverlof is welverdiend !

Anoniem zei

Volkomen begrip er voor!

gr Joke

Anoniem zei

Ja zeg, je laat ons wel in de steek hoor :-)
Hebben we morgen toch extra te lezen.
Groetjes Anja L.

Griet zei

ik vind het al een hele prestatie dat je zo goed als elke dag blogt. Rust maar goed uit!

Irene zei

Yeah!
Morgen misschien dan wel twee blogjes om te lezen!
Je hebt groot gelijk, pak je rust.

Anoniem zei

Groot gelijk dat je even rust neemt. Met het lezen van al het wandelen en dan alle stappen te halen, word ik al een beetje moe, dus kan best begrijpen dat je even een dagje rust neemt.
Morgen lezen we wel weer met veel plezier je blog.
Groetjes, Ida

Petra zei

Hoi allemaal, lief van jullie! Het gebeurt maar zelden dat ik te moe ben, maar deze dagen zitten inderdaad flink vol.