Eerste dag kersenbloesems

Als ik opsta kijk ik meteen naar buiten en zie de eerste bloesems aan ons Japanse kersenboompje in de achtertuin.  Dat betekent dat de tijd rijp is om de boompjes in Washington een bezoek te gaan brengen. 

Het is al zestien graden, maar helaas nog wel wat bewolkt.  Rick heeft de koffie al klaar staan en ik gebruik de grote Katrien Duck mok, die hij me vorige week gaf.  Als ik een crumpet klaar wil maken zie ik dat ze beschimmeld zijn, zo jammer!  Dat gebeurt er wel gauw mee, vind ik. Dan maar een broodje met ei, ook lekker.

Eekhoorn acrobatiek, hij heeft het vogelvoer te pakken

Kai vraagt op Facebook wat er wordt bedoeld met een geboortebewijs dat minder dan een jaar oud is.  Oh nee, toch!  We hebben hem zijn geboortebewijs toegestuurd om zijn Nederlandse paspoort te vernieuwen, maar dat is ouder dan een jaar.  Wat denkt Nederland nu, dat er iets verandert aan je geboortebewijs???

In ieder geval betekent het dat we nieuwe geboortebewijzen moeten aanvragen en de apostille ervoor krijgen voor half april!  Saskia moet ook een geboortebewijs laten zien en dan kunnen we maar beter het zekere voor het onzekere nemen en er ook een voor Katja aanvragen.

Natuurlijk gaat dat niet via de post lukken dus zal Rick maandag naar Richmond gaan om de aanvragen te doen en ik dinsdag om ze op te halen. Gelukkig zijn alle drie de kinderen in Virginia geboren.  Grote zucht!  Ik zal blij zijn als we onze nieuwe paspoorten voor tien jaar in handen hebben! En dan hoeven wij nog niet eens ver te reizen om ze te vernieuwen zoals veel mensen hier in de VS.

Als ik de formulieren alvast heb ingevuld en uitgeprint voor Rick lijn ik Cosmo aan voor een lange wandeling door de buurt.  Met dit weer kan ik me er niet toe zetten binnen te sporten.  Ik loop zo snel mogelijk en ren de heuvels af.  Zo krijg ik in een uur 8000 stappen bijeen.

Gauw maak ik me klaar, want vandaag is de eerste van drie dagen dat ik naar de kersenbloesems wil.  Ik loop naar de metro en eenmaal in de stad zie ik meteen de vele bloeiende bomen.  Voor het Witte Huis in Lafayette Park zijn het enorme magnolia's.

Mensen genieten van het heerlijke weer, intussen zeker 21 graden, en picknicken er.  Tot mijn verbazing zit het protest van Concepcion, die een paar maanden geleden overleed, er nog steeds tegenover het Witte Huis, inmiddels in zijn 35ste achtereenvolgende jaar. 

We moeten aan de overkant van het Witte Huis blijven, waarschijnlijk vanwege de aanslagen in Brussel gisteren.  De president is niet eens thuis en zo moeten mensen veel meer op elkaar lopen, veiliger voel ik me er zeker niet door.

Het is lunchtijd en ik ga eens kijken welke restaurants er zijn langs 17th Street.  Ik ken Cosi en Potbelly, maar wil eens iets anders.  GCDC heeft een terrasje en ik ga hun menu bekijken.  GC blijkt voor "grilled cheese" te staan, m.a.w. tosti's.  Eerst denk ik dat die A makkelijk zelf te maken zijn en B nogal wat calorieen hebben en wil al bijna weglopen.

Het menu is echter niet vol traditionele tosti's.  Ik zie heerlijke combinaties en wie houdt er nu niet van gesmolten kaas.  Ik besluit het toch te proberen en bestel een tosti met brie, verschillende groentes en vijgen chutney.  Ik krijg er geen spijt van!  Heerlijk en de verse salade, die erbij wordt geserveerd, ook.  Als mensen deze zomer niet bij de Old Ebbitt Grill willen eten is dit ook een optie.

Buiten in het zonnetje geniet ik van mijn lunch.  Dan begin ik aan mijn eerste kersenbloesems wandeling.  Het maakt niet uit hoe vaak ik deze bloemenpracht al gezien heb, ieder jaar is het weer een genot en iets wat niet in foto's over te brengen is. 

Helemaal op zijn hoogtepunt is het nog niet.  Ik schat dat de helft van de boompjes volop bloeien wat genoeg bloesempracht geeft.  Vaak wordt er aangeraden de menigtes rond het Tidal Basin te vermijden, want er zijn in de omgeving meerdere bosjes met Japanse kersen.

Die zullen vast prachtig zijn, maar hebben het Washington Monument, Jefferson Memorial, Martin Luther King Memorial en Franklin D. Roosevelt Memorial niet als achtergrond.  Juist die monumenten en het water van het Tidal Basin maken het speciaal.

Eerst loop ik tegen de klok rond het meertje en na het Jefferson Memorial doe ik het rondje de andere kant op.  Het wordt steeds drukker, maar iedereen is vrolijk en geniet van het moois.  Mensen wachten op elkaars foto's en mij wordt een paar keer gevraagd of ik hun foto kan nemen.

Ik neem gewoon maar een selfie

Tegen half vijf ben ik terug bij het Smithsonian metrostation.  Daar is het vooral druk in de richting dat ik moet reizen en ik wil een zitplaats.  Ik pas dus een foefje toe dat vaak werkt.  Ik neem eerst een trein in de tegengestelde richting. 

Bij het Capitol South station stap ik drie stations later uit en mijn oranje trein naar Vienna komt net aanrijden.  De laatste wagon is helemaal leeg en de airconditioning staat lekker aan.  Die paar minuten in de tegengestelde richting waren het weer helemaal waard.

In Vienna loop ik naar huis en zie dat ik voor het eerst in tijden de meeste stappen van mijn Fitbit vriendenlijst ga krijgen.  Twee vrouwen zijn me meestal ver vooruit, maar nu lukt het me ze beiden voorbij te gaan.  Ik heb dan ook meer dan 25000 stappen en 18 km gelopen vandaag.

Thuis klets ik nog even met Lorraine en dan gaan de voeten omhoog. Rick komt thuis met proviand.  Hij maakt een paar overheerlijke crabcakes voor mij en burgers voor hem.  We hebben er verse salade bij.  Het smaakt lekker en zomers.  Het grilseizoen is weer begonnen!

Katja sms-t dat ze naar de urgent care (SEH) gaat.  Ze is gisteren gevallen tijdens het hardlopen en ze vreest dat haar rechter middelvinger gebroken is.  Helaas blijkt dat het geval en ze wordt ook doorverwezen naar een handchirurg, want de dokter is bang dat een pees niet werkt. Ik weet van anderen dat je een hand niet moet onderschatten, vooral niet een dominante hand, dus raad Katja van harte aan die afspraak snel te maken.

En zo is er altijd wel wat al wonen er geen kinderen meer thuis.

Foto's van de kersenbloesems staan hier.