En nog een derde dag naar de kersenbloesems

En dan is het alweer vrijdag.  Het is al bijna twintig graden als ik beneden kom.  Nog net niet warm genoeg om buiten te ontbijten, maar we gaan de goede kant op.  Al komen er wel weer wat koelere dagen aan, ik voorzie geen winterse temperaturen meer.  Vorig jaar was het een stuk langer koud en mij hoor je absoluut niet klagen!

Rick heeft mijn koffie al klaar staan en ik maak een paar gepocheerde eieren met kaas als ontbijt.  Dan ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio op de elliptical.  Onze eigen Japanse kers in de achtertuin is ook in volle bloei en mijn uitzicht tijdens het sporten daarom extra mooi.

Als ik klaar ben neem ik Cosmo mee voor zijn wandeling.  Het is flink bewolkt, maar de radar laat geen buien zien.  Die klopt dus niet, want halverwege regent het opeens dikke druppels.  Gelukkig moet ik nog douchen dus maakt het niet uit dat we nat worden.

Intussen lees ik op Facebook dat er rook in de metro tunnel tussen Clarendon en Court House is en de metro niet rijdt tussen vier stations op de Oranje lijn.  Dat sms ik aan Sara, want wij zouden na de lunch op die manier naar de kersenbloesems gaan.  We besluiten te zien hoe het na de lunch is.

Oorspronkelijk was ik van plan vanaf Vienna de metro naar de volgende stop Dunn Loring te nemen om daar Sara voor de lunch te ontmoeten.  Dat plan laat ik nu dan maar varen en rijd naar het Dunn Loring station waar ik in de parkeergarage parkeer. Ons alternatief is om naar Arlington Cemetery te rijden, daar te parkeren en over de Memorial Bridge naar de bloesems te lopen.

Sara komt net aanlopen als ik bij ons afgesproken ontmoetingspunt voor de Starbucks aankom.  Er zijn hier recentelijk een heel aantal etenstentjes geopend en we kiezen Moby Dick. Beiden nemen we de salade met falafels, erg lekker!

Intussen lezen we op de website van WMATA dat de treinen inmiddels weer rijden, al doen ze "single tracking" (een rail gebruiken) dus er is nog vertraging.  We besluiten toch de trein te nemen want met het verkeer weet je het op het moment ook niet.

We moeten wel een tijdje wachten tot de trein uit Vienna komt, maar dan gaat het gelukkig vrij vlot.  Bij Smithsonian stappen we uit en lopen met de menigte mee naar het Tidal Basin.  Toch voelt het minder druk dan gisteren toen het echt ellenbogenwerk was. 

Het pad rond het meertje is ook niet zo druk als gisteren. De zon laat zich af en toe zien en met de bewolking komen de roze kleuren van de bloesems beter uit.  De foto's, die ik vandaag maak, zijn toch weer heel anders dan die van gisteren door de lichtval.  Sara probeert haar nieuwe telefooncamera uit en is er zeer tevreden over.

We fotograferen er weer op los en ik probeer ook zonder toestel echt van deze bloemenpracht te genieten.  We zijn het erover eens dat geen foto of filmpje de ware ervaring over kan brengen.  Op een gegeven moment help ik ook nog een vrouw haar nieuwe Canon fototoestel zo instellen dat zowel de bloesems als de monumenten in focus zijn.  Ze is me zeer dankbaar, dus goede daad gedaan voor vandaag.

Op de achtergrond een paar van de kranen, die we heel hard probeerden buiten de foto's te houden

We lopen een keer rond het Tidal Basin en dan terug naar de metro.  Sara stelt voor naar Federal Triangle te gaan, want dat is goedkoper.  Als het te druk is kunnen we altijd nog eerst een paar stations de andere kant opgaan.

Gelukkig is dat niet nodig, we hebben meteen een zitplaats in de voorste wagon.  Bij Dunn Loring nemen we afscheid en spreken af voor lunch op woensdag.  Sara heb ik via Meetup ontmoet en ik vind het leuk nu ook andere dingen met haar te doen dan de maandelijkse "happy hour".  Zij bedankt mij, want ze zegt dat ze zelfs in die paar uur veel over compositie van foto's heeft geleerd van mij.

Rick komt al gauw na mij thuis en we bedenken waar we willen gaan eten.  Al herhaalde malen zijn we langs Cassatt's, a Kiwi Cafe, gereden. Zij zeggen authentieke cuisine uit Nieuw Zeeland te hebben en dat trekt ons wel. 

We rijden erheen en het is niet druk dus we krijgen zo een tafeltje.  Als voorafje nemen we geroosterd brood met tomaat chutney, ananas chutney en olijf tapenade om in te dopen.  Dat smaakt ons heerlijk!

Als hoofdgerecht neemt Rick een van de Nieuw Zeeland "pies", een kip kerrie in deeg.  Lijkt erg op een "chicken pot pie" hier in de VS en ziet er heerlijk uit.  Als ik een hapje van mijn zalm neem heb ik meteen spijt niet zo'n pie genomen te hebben. Die zalm is me toch droog!  Ik kan het bijna niet wegkrijgen!

Gelukkig vraagt een van de serveerders hoe het smaakt en ik neem de gelegenheid waar te zeggen dat het echt niet lekker is.  Ze geven me verschillende opties, waaronder een ander gerecht bestellen wat verleidelijk is, maar ik kies een minder doorgekookte zalm.

Die komt niet veel later en de serveerder wacht op mijn eerste hap om zich ervan te verzekeren dat het nu wel goed is.  Dat is het.  Ik denk dat ik, mochten we hier terugkeren, dit gerecht niet weer zal bestellen.  Het is gewoon saai en zeer weinig gekruid.  Ik gebruik de tomaat chutney, die Rick niet at, om het wat meer smaak te geven.

Intussen speelt er een live bandje en dat is wel erg leuk.  Het gerecht wat de man aan de tafel naast ons heeft ziet er ook erg lekker uit.  Waarschijnlijk heb ik dus gewoon verkeerd besteld, kan gebeuren.

Op weg naar huis zien we een mooie zonsondergang.  En zo gaan we het Paasweekend in.  Voor ons een heel andere Pasen dan anders (hoewel we nooit zo'n Paastraditie hadden), want we gaan naar New Jersey morgenochtend.

Foto's van de bloesems vandaag staan hier (beter dan mijn telefoonfoto's vind ik dit keer)