Een weekend vol rondleidingen

Zaterdag

Als ik opsta zie ik dat het regent.  Nu was er wel lichte regen voorspeld vanochtend, maar ik ben niet blij als ik naar de radar kijk.  Dat is geen lichte regen, maar flinke plensbuien.  Ik hoop maar dat het gauw overtrekt, want vanmiddag moet het opklaren volgens het verhaal.

We halen ontbijt bij Starbucks, ik neem eens de spinazie in croissant deeg "foldover".  In de auto eten we het op.  Ik vind die foldover erg lekker!  De regen klatert helaas wel op de voorruit. Ik besluit stante pede mijn rondleiding volgorde weer om te draaien.

We komen wat vroeg aan en Rick zet me af bij het Smithsonian kasteel zodat ik daar kan schuilen.  Daar ben ik niet de enige in!  Het is drukker dan het ik het ooit gezien heb.  Dat blijft eigenlijk de hele dag het geval, sinds ik de rondleidingen begon in 2011 is het ieder jaar weer beduidend drukker.

Onder een afdakje van het NPS hokje wacht ik daarna op mijn groepje.  Niet veel later zie ik vier mannen op me afkomen, die weleens Nederlands zouden kunnen zijn.  Dat is inderdaad het geval en ik maak kennis met de Bosschenaren G, P, F en R.

Met de regen is de leuke toon er meteen.  Je kunt toch niet anders dan grappen terwijl je kleddernat door een stad loopt.  We lopen langs de musea, schuilen onder een boom terwijl ik over het Capitool vertel en blijven dan zo lang mogelijk in de Library of Congress.

In de winkel daar koop ik een nieuwe bladwijzer met de presidenten er in volgorde op.  Die komt me regelmatig goed te pas bij het beantwoorden van vragen.  Op mijn radar app lijkt het minder te worden met de regen dus we wagen het er weer op.

Net zegt R. dat het lichter lijkt te worden als de hemelsluizen zich weer openen.  Natuurlijk krijgt hij dat te horen, want we blijven lachen.  We hebben nu nergens om te schuilen, maar gelukkig is het ook warm. We lopen Pennsylvania Avenue af en langzaamaan wordt het eindelijk droog.

Tegen de tijd dat we de heel drukke Old Ebbitt Grill binnenlopen lijkt het eindelijk gedaan met de regen. We zijn wat vroeg dus ik krijg een "buzzer" aangereikt, die zo'n tien minuten later afgaat.  We krijgen een tafeltje in de gezellige hoofdzaal.

Wat ik leuk vind aan dit groepje is dat ze super geinteresseerd zijn in het Amerikaanse leven.  Nu heb ik mijn blog niet voor niets "Avonturen uit ons hoekje van de wereld" genoemd, want het verschilt nogal of je hier of in Alabama of in Minnesota woont, om maar wat te noemen.  Het is meer het leven rond de hoodstad dat ik kan beschrijven, dan het "Amerikaanse" leven.  Dat begrijpen ze ook wel, want die verschillen heb je zelfs binnen Nederland al.

Bij de lunch neemt iedereen een biertje.  De mannen DC Brau en een Heineken en ik een Blue Moon, mijn favoriet.  Ik bestel de zalmburger, drie anderen de fish and chips en R. de biefstuk.  Iedereen is zeer tevreden met hun keuze.

Na die gezellige lunch gaan we verder met lopen. Intussen komt de zon af en toe kijken en is het tenminste droog.  Het is ook zo'n "jas aan, jas uit" temperatuur, in de schaduw en met een koele wind gaat hij weer aan. Voor het Witte Huis is het een drukte van jewelste, maar het lukt toch een foto van het viertal te nemen zonder teveel mensen.

Maar het is tenminste droog

We lopen naar de achterkant, maar daar wacht een teleurstelling.  Het zo bekende plaatje met het ronde balkon wordt verduisterd door een enorme driehoekige tent ervoor.  Geen idee wat hier plaats gaat vinden, maar wel jammer van het uitzicht.

Het eerste monument van vandaag is het Washington Monument, altijd een leuke geschiedenis om te vertellen. Dan lopen we naar het Tweede Wereldoorlog Monument waar een grote groep Honor Flight veteranen een ceremonie bijwoont.

Alweer valt me op hoeveel Tweede Wereldoorlog veteranen er nog zijn!  En sommigen lopen nog helemaal zonder hulp rond!  Niet jonger dan 88 zijn die mannen.  Ik teken ervoor!

Bij de Vietnam muur is het ook heel druk, maar niet zozeer met veteranen.  Er loopt een groep Italianen met gids langs ons en ik geniet ervan om naar haar te luisteren.  Ze legt dingen op de muur uit, die ik ook uit wil leggen en dat doe ik dan ook als de groep verder loopt.

R.  heeft een zakje drop mee en niet zomaar drop, nee, Red Band half drop half wine gum.  Jee, wat lekker!  Gelukkig deelt hij vaak uit, want dat is mogelijk de lekkerste combinatie drop die ik ooit heb geproefd.

Lincoln zit nog altijd op zijn troon en wordt door honderden mensen bewonderd.  Het Koreaanse oorlogsmonument maakt zoals altijd veel indruk.  Het blijft mijn favoriet.  Iedere keer zie ik er ook weer wat nieuws. 

We steken over naar het Martin Luther King Jr. memorial.  G. merkt op dat iedereen opeens een stuk stiller is.  P. zegt dat dat wat hem betreft komt omdat hij opeens de ene indruk na de andere te verwerken krijgt.  Dat is treffend gezegd, want al deze monumenten hebben zoveel symboliek en zijn ieder op zich zo indrukwekkend.

Het Martin Luther King Jr. memorial is altijd mijn minst favoriete, maar ik geniet van het uitzicht over het Tidal Basin terwijl de anderen fotograferen. Dan lopen we door naar het Franklin D. Roosevelt Memorial.

Daar vertel ik over de vier kamers van zijn vier presidentstermijnen.  Dit monument heeft verreweg de meeste symboliek.  Het vertelt echt het verhaal van deze langstzittende president van de VS. Het is ook nog eens zo mooi gedaan met koperen beelden, graniet en fonteinen.

Het laatste monument is het tochtige Jefferson Memorial.  Eigenlijk is het verhaal hier enkel over de persoon Thomas Jefferson zelf.  En dat hoort natuurlijk bij een monument, eigenlijk.  Weinig symboliek hier, maar niet minder indrukwekkend.

We lopen terug langs het Bureau of Engraving and Printing, de laatste bezienswaardigheid.  Op de hoek van 15th Street en Independence Avenue neem ik afscheid van het viertal na een gezellige dag. Zij hebben ergens langs Independence Avenue geparkeerd.

Rick zal mij aan de andere kant van de Mall aan Constitution Avenue komen ophalen dus ik loop daarheen.  Niet veel later zie ik hem aankomen en ik stap in.  Rick heeft niet stilgezeten vandaag en bij thuiskomst wacht mij de verrassing van nieuwe geraniums in de bakken op het deck!  Dat voelt altijd echt zomers!

Vanavond gaan we lekker sushi eten.  We krijgen zonder moeite plaatsen aan de sushi bar bij Passion Fin.  Ik bestel mijn gewoonlijke favoriete sashimi's, maar dit keer een soft shell crab tempura handrol.  Die laatste is zo lekker, ik zou er tien van op kunnen! Echt smullen geblazen!

Thuis gaan de voeten omhoog want ik heb na vandaag veel moeiere voeten dan als ik met sporten en Cosmo uitlaten 20000 stappen bijeen krijg.  Het is denkelijk het vele staan, want zo'n rondleiding duurt meer dan zes uur en daarvan vind Fitbit dat ik maar bijna 2,5 uur actief ben geweest.  Morgen weer aan de bak!

Zondag

Gelukkig zie ik zodra ik mijn ogen opendoe vrolijke zon de kamer inschijnen.  Veel mooier weer dan gisteren en perfect voor een rondleiding.  Het is wel maar tien graden dus ik doe wel een jasje aan.

Rick en ik halen weer ontbijt bij Starbucks en ik neem weer die spinazie in croissantdeeg foldover, zo lekker!  De rit naar de stad gaat snel en net na negenen komen we bij het Smithsonian station aan.  Intussen heb ik al een sms-je van mijn gezin van vandaag dat ze er zijn, maar Rick zet me eerst voor een pit stop bij het Smithsonian kasteel af.

Klaar om op pad te gaan loop ik daarna naar het bankje waar ze schreven te zullen zitten.  Ik maak kennis met P. en P. (naamgenote!) en hun kinderen M. en J. van tien en zeven.  Ze hebben er duidelijk zin in en de kinderen zijn leuk geinteresseerd. 

Na mijn korte historie over het ontstaan van onze hoofdstad lopen we naar het Washington Monument.  Onderweg vertellen ze dat ze uit Oud Vossemeer komen en dat daar net een museumpje over Franklin Roosevelt  is geopend, want die familie (dus ook van de eerdere president Theodore (Teddy) Roosevelt) bleek na onderzoek uit dat plaatsje op het eiland Tholen te komen. De kleinkinderen van FDR waren bij de opening.  Zo grappig, want vandaag gaan ze natuurlijk het grote monument voor die president bekijken.

Het Washington Monument staat er vandaag schitterend bij met de waaiende vlaggen en felblauwe lucht, nog altijd de grootste obelisk ter wereld.  We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument waar weer een hele groep veteranen uit die oorlog via de Honor Flight een ceremonie bijwoont.  Dit keer komen ze uit Seattle en omgeving.  We luisteren naar het volkslied en lopen dan verder.

Bij het Vietnam Veterans Memorial is het wat rustiger dan gisteren en de kinderen zijn onder de indruk van de vele namen op de muur.  Vooral M. is geinteresseerd in geschiedenis merk ik en vindt het Lincoln Memorial geweldig. J. loopt heel dapper mee en luistert ook keurig.  Ik probeer het wat meer kindvriendelijk te maken door hen ook vragen te stellen en ze weer adelaars te laten zoeken, die overal te vinden zijn.

De roestvrijstalen soldaten bij het Koreaanse oorlogsmonument spreken altijd tot de verbeelding.  Hier horen we ook een moeder Nederlands spreken tegen haar zoontje.  Bij het Martin Luther King Jr. memorial vraagt zij in het Engels of ik een foto van hun tweeen wil maken.  Ik antwoord in het Nederlands en we kletsen even gezellig. 

Dan is het monument wat het gezin misschien het liefst wilde zien aan de beurt.  Het zeer indrukwekkende Franklin Delano Roosevelt Memorial.  We lopen door de vier "kamers" voor iedere termijn van zijn presidentschap een en allemaal (m.u.v. de eerste) met veel symboliek.

De kinderen beginnen nu wel wat moe te worden dus na het Jefferson Memorial is het goed dat we naar de Old Ebbitt Grill lopen.  Daar is het weer een drukte van jewelste dus goed dat ik gereserveerd heb. 

De kinderen bestellen pizza en kip van het kindermenu.  P. besluit de corned beef hash te proberen en ik moet zeggen, die ziet er heerlijk uit (niet de corned beef uit een blikje zoals we in Nederland gewend zijn), P. de fish and chips en ik neem eens het hummus trio.  Dat vind ik erg lekker en houd ik erin voor een lunch op een warme zomerdag.

Nadat de kinderen nog van hun ijsje hebben genoten zetten we onze tocht voort.  Kleine J. heeft duidelijk weer energie opgedaan van het eten en kletst er gezellig op los, vooral over voetbal.  We bewonderen de voor- en achterkant van het Witte Huis.

Dan hebben een aantal van ons weer een toilet nodig en ik neem iedereen mee het White House Visitor Center in.  We moeten daar door een veiligheidscontrole, maar hier zijn behalve wc's ook leuke dingen te zien over het Witte Huis.  We kijken er dus een tijdje rond en zien o.a. wat sommige presidenten graag aten.

Als we uitgekeken zijn lopen we verder langs Pennsylvania Avenue tot J. aankondigt dat hij dorst heeft. Gelukkig net als we vlakbij een Starbucks zijn.  We kopen er flessen water en de kinderen kiezen iets zoets uit.

Na deze pauze lopen we naar het Capitool waar ik over dat gebouw en het Amerikaanse regeringsstelsel vertel.  We beklimmen (zo voelt het toch altijd aan het einde van de dag) Capitol Hill en ik vertel over de twee gebouwen, die we dan voor het Capitool zien.

Het Hooggerechtshof is een mooi neoklassiek gebouw en dan is er natuurlijk de Library of Congress, die vandaag gesloten is.  Ik vertel erover en druk hen op het hart toch echt de komende dagen te proberen tijd te vinden er binnen te gaan.

De rondleiding is ten einde en ik wijs hen waar het metrostation is.  We nemen afscheid en als verrassing krijg ik ook een heerlijke zak gemengde drop (waaronder ook de half drop half wine gum, die ik gisteren zo lekker vond) en pakje stroopwafels.  Ik bedank ze er hartelijk voor, want dat wordt genieten.

Rick is onderweg om me op te halen en ik loop naar de National Gallery of Art waar het makkelijk is voor Rick om te stoppen en mij op te halen.  Na een korte stop bij de dierenwinkel zijn we weer thuis. Ik heb weer meer dan 20000 stappen gelopen wat betekent dat die kinderen ook zoiets hebben gedaan! Petje af!

Ook vandaag heeft Rick niet stilgezeten.  Hij heeft de geraniums voor voor het huis gekocht (anders dan ik gedaan zou hebben twee verschillende kleuren, grappig), mijn van laten wassen, de achtertuin afgemaakt en meer. Wauw!

We zijn beiden moe en bestellen makkelijk Zpizza voor het avondeten. De mijne komt met veel groentes en is heel erg lekker.  Cosmo krijgt de korsten, die ik niet eet, tot zijn grote genoegen.  Dan gaan de voeten omhoog en kijk ik terug op weer een paar leuke rondleidingen.

Foto's van DC staan hier en hier