Monumentenrondleiding met Lisa

Rick en ik zijn met de felle zon, die de kamer binnen schijnt, al vroeg wakker. Rick staat op en ik blijf nog wat liggen, maar verlaat dan ook mijn bed maar. Lisa is al beneden en Saskia ontwaakt ook net.

Lisa en Rick hebben al ontbeten.  Ik maak een paar gepocheerde eieren met spinazie en geraspte kaas en drink koffie met Lisa.  Saskia gaat haar eigen ontbijt bij Whole Foods halen.  Ik lees Christine's boek uit en schrijf een recensie. Dan doe ik wat correspondentie over rondleidingen.

En daarna kan ik het niet langer uitstellen.  Boven op de elliptical ga ik "rennen" en kijk intussen televisie.  Het uur vliegt dan ook voorbij. 

Cosmo vraagt intussen alweer om zijn wandeling.  Jammer genoeg krijg ik Lisa en Saskia niet mee.  Dan maar met zijn tweetjes genieten van de mooi bloeiende bomen.  Langzaamaan wordt alles groener, maar de lente duurt hier naar mijn gevoel langer dan andere jaren. Meestal wordt het zo gauw warm dat alles in een mum van tijd uitbloeit.

Thuis maak ik me gauw klaar en dan gaan we met zijn drieen Vienna in.  Bij Sushi Yoshi kunnen we aan de sushi bar plaatsnemen en genieten van een heerlijke lunch. Het leuke hier is dat je per stuk kunt bestellen en halve rollen, zodat je meer verschillende vis kunt proberen.

Na het eten laat ik Lisa zien waar Anytime Fitness is en wat andere van onze gewoonlijke plekken.  Dan rijden we huiswaarts. Saskia brengt Lisa en mij naar de metro en gaat zelf terug naar Richmond.  Haar katten laat ze bij ons, want ze komt morgenavond terug. Zij is dol op haar tante en Lisa is een goede invloed op Sas.

De metrotrein komt snel en met een half uurtje zijn we in hartje Washington. Bij het McPherson Square station stappen we uit bij de uitgang voor het Witte Huis.  Het is zulk mooi weer en ook een heel prettige temperatuur.  Dit gaat een mooie wandeling worden!

Lisa heeft tijdens haar middelbare schooljaren in Vienna gewoond.  Mijn schoonouders woonden minder dan twee kilometer van ons huis.  Toen Katja baby was hebben wij ook een tijdje in dat huis gewoond, terwijl zij in het buitenland waren.  Lisa herinnert zich echter vrijwel niets van de stad.

We beginnen met het kerkje van de presidenten.  Hier hebben sinds 1816 alle presidenten diensten bijgewoond.  Er staat waar Abraham Lincoln tijdens de Burgeroorlog zat en bankje 54 is waar tegenwoordig alle presidentsfamilies zitten.

Voor het Witte Huis is het een drukte van jewelste.  Het valt mij ook op dat er veel meer Secret Service aanwezig is na de terreuraanslagen in Europa.  Ik vertel Lisa de dingen, die ik tijdens mijn rondleidingen vertel en ze is zeer geinteresseerd. 

Schuin tegenover het Witte Huis ligt de Renwick Gallery.  Aangezien ik dat een zeer interessant museumpje vind stel ik voor er binnen te gaan.  Het is toch gratis.  Voor mij de derde keer dat ik deze tentoonstelling zie, maar Lisa vindt hem ook weer prachtig.  Het is ook zeker geen straf voor mij om nog eens doorheen te lopen. De regenboogdraden blijven mijn favoriet.

We lopen verder via de achterkant van het Witte Huis naar het Washington Monument.  De geschiedenis hiervan verrast iedereen, Lisa incluis.  Lisa's favoriet aan het einde van de dag is het Tweede Wereldoorlog Monument.  Ik vind dat ook prachtig, al heb ik anderen het "bombastisch" horen noemen.

Het Vietnam Veterans Memorial is weer heel anders.  Zo sober in vergelijking, maar niet minder indrukwekkend. De hele tijd dat ik Lisa dingen vertel vertaal ik in mijn hoofd van het Nederlands naar het Engels.  Zo vreemd!  Ik heb dat werkelijk nooit omgekeerd, maar mijn brein is kennelijk niet Nederlands-Engels geprogrammeerd.

Het gaat allemaal goed, al moet ik soms even pauseren om na te denken over het juiste woord.  Bij de muur van het Vietnam Memorial maak ik echter een heel grappige fout.  Ik wil vertellen dat iemand hier de as van zijn broer achterliet en zeg "ass" (wat achterwerk betekent) in plaats van "ashes". Oeps!  We moeten er heel hartelijk om lachen en ik biecht op dat ik van het Nederlands naar het Engels aan het vertalen ben.

We lopen verder naar het Lincoln Memorial wat Lisa als nummer een op haar lijstje heeft. Het is dan ook het drukst bezochtste monument in de stad. We vragen iemand om een foto van ons beiden met het beeld van Lincoln te maken en ik voel me echt toerist in eigen stad.

Na het Koreaanse oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin.  Daar lopen we eerst door het Martin Luther King Jr. Memorial.  Dit vindt Lisa het minste monument en dat ben ik met haar eens.  Het beeld staat er ook zo ongenaakbaar met zijn armen over elkaar.

Het Franklin D. Roosevelt memorial daarentegen heeft zoveel symboliek dat het bijna teveel is om allemaal aan te wijzen.  Lisa merkt op dat ik meer over de Amerikaanse geschiedenis weet dan de meeste Amerikanen.  Dat zou weleens zo kunnen zijn, maar geschiedenis is dan ook altijd al een favoriet onderwerp van me geweest.

Ze hebben nu leuke zwanenbootjes op het Tidal Basin

Het laatste monument dat we bezoeken is het Jefferson Memorial.  Om het beeld staan vandaag allerlei kransen. Ik ben benieuwd wat hier herdacht werd, want ik heb nooit eerder kransen in dit monument gezien. 

Lisa zegt dat ze nu wel zin heeft om te gaan zitten.  Nou, ik ook, want ik heb al bijna 30000 stappen bijeen.  We lopen naar het Willard Hotel en vragen een tafeltje op hun terras. Daar bestellen we "abundanza" cocktails, die heerlijk zijn!

Het is genieten hier te zitten met uitzicht op het Washington Monument.  We kletsen gezellig een uurtje en lopen dan naar de hoek van 15th St en K St waar Rick ons op komt halen.  We hebben gereserveerd bij B Too, een van de Belgische restaurants van chef Bart Vandaele. 

We vinden wonder boven wonder een parkeerplek vlakbij en lopen het restaurant binnen.  Daar krijgen we een tafeltje met twee zeer comfortabele zitbanken.  Ik zie dat Bart aanwezig is en dat er grijze garnalenkroketjes op het menu staan.

Op mijn allervriendelijkste toon vraag ik Bart of er niet heel misschien ook verse garnaaltjes te verkrijgen zijn.  Hij belooft in de keuken te gaan kijken en komt terug met de mededeling dat er nog wat over waren en hij er een voorgerechtje van laat maken. Super service, natuurlijk, en ik bedank hem heel hartelijk.

De garnaaltjes zijn net zo lekker als ik me herinner en een voor een peuzel ik ze op.  Rick en Lisa hebben beiden de ajuin-ossestaartsoep, die ze zo te zien ook er lekker vinden.  Als hoofdgerecht neem ik de filet Americain, Rick de steak frites en Lisa een visgerecht.  Het is allemaal prima bereid en de bediening supervriendelijk..  Echt een aanrader, dit restaurant!

Terug thuis kletsen we nog tot veel te laat.  Pas na middernacht zoeken we onze bedden op!  Het was heel fijn om echt een kwaliteitsdag met mijn schoonzusje door te brengen.  Dat gebeurt maar zo zelden, jammer genoeg.