Een droge en gezellige rondleiding

Kwart voor acht komt me weer veel te snel, hoewel ik eigenlijk al uren wakker ben.  Het is bewolkt maar droog en dat vind ik al prima.  Rondleiden in de regen is mijn hobby toch niet.

Terwijl Rick zich klaarmaakt eet ik een ontbijtquesadilla van Smart Ones met een flinke plas koffie erbij.  Ik laat Cosmo ook uit, die duidelijk laat merken dat hij langer wil wandelen.  Ik moet hem letterlijk terug naar huis slepen wat me wel wat schuldig doet voelen, maar welke hond krijgt gewoonlijk zoveel aandacht als hij?

Rick brengt me naar de metro en de trein van tien over half negen staat klaar.  En hij blijft staan, het wordt kwart voor negen, tien voor negen en ik sms mijn gezelschap van vandaag dat ik waarschijnlijk vertraagd zal zijn. Gelukkig uiteindelijk maar een kwartier en dan zie ik Belgische F. en J. al bij de uitgang van het Smithsonian station.

Zij bezoeken Washington een paar dagen vanuit New Jersey waar hun dochter tijdelijk werkt. Het is meteen gezellig, toch grappig hoe die klik er vaak is.  Eigenlijk is het gewoon zaak dat het gesprek goed vloeit en dat wordt vandaag geen probleem merk ik al na de eerste paar stappen.

Omdat er vanmiddag heel misschien zon wordt voorspeld besluit ik de rondleiding weer met het Capitool en de Library of Congress te beginnen.  Zo zien we ook een aantal musea en een beeldentuin.  Ik bedenk me dat ik dit op heel hete dagen in de zomer misschien ook weer zal doen.  Het is bij de monumenten ook altijd koeler dan.

We lopen Capitol Hill op en ik vertel leuke weetjes over het Capitool.  Dan gaan we de Library of Congress binnen.  Daar is het een drukte van jewelste vooral met schoolgroepen zoals overal vandaag. 

We bekijken de grote leeszaal van boven en dan laat ik wat dingen in het prachtige gebouw zien.  Daaronder ook de bibliotheek van Thomas Jefferson die de basis voor deze grootste bibliotheek ter wereld was.  Als laatste bekijken we de tentoonstelling over de eerste kaarten van de VS.

Dan lopen we Pennsylvania Avenue af langs o.a. de FBI.  Vijf minuten voor onze reservering van kwart over twaalf komen we bij de Old Ebbitt Grill aan.  We sluiten aan in de rij, die er in dit seizoen altijd staat. Mark begroet mij en geeft onze menu's aan de hostess, die ons naar onze tafel in de gezellige hoofdzaal brengt.

Het Navy Memorial

Het wordt weer een lekkere lunch.  F. bestelt de frittata, die er erg lekker uitziet, J. de carbonara fettucini, ook heerlijk. Mijn hummus trio is licht en zeer smakelijk.  Het gesprek vloeit ook goed en het is een aangenaam uurtje even ontspannen na de vele stappen, die we al gezet hebben.

Na de lunch lopen we naar de voorkant van het Witte Huis waar ik over de geschiedenis ervan vertel.  Er is hier veel meer ruimte dan aan de achterkant, want daar wordt iedereen een smalle stoep op geleid.  Daar besteden we dan ook niet veel tijd.

Af en toe komt de zon door en dan is het te warm voor een jas.  Het is echt jas aan en uit weer.  We lopen door naar het Washington Monument en dan het Tweede Wereldoorlog Monument. Hier zien we vandaag geen Honor Flight veteranen, maar bij het dichtbij gelegen Vietnam Veteranen Monument wel.  Dit keer zijn er ook veel Vietnam veteranen in de groep, dat heb ik niet eerder gezien, maar terecht.

Terwijl ik over de muur vertel en aanwijs wat de symbolen erop betekenen, zie ik dat een paar mensen achter ons blijven staan.  Het blijkt een stel Nederlanders te zijn die graag meeluisteren bij mijn uitleg, zo grappig!

Het Lincoln Memorial is zoals altijd flink druk.  Eigenlijk is het overal vol met middelbare scholieren.  Tussen de groepen door bekijken we het Koreaanse oorlogsmonument en steken dan over naar het Tidal Basin.

 

Bij het Martin Luther King Jr. Memorial is het relatief rustig, maar in het Franklin Delano Roosevelt moeten we weer tussen de groepen met allemaal dezelfde kleur t-shirts door.  In de vierde "kamer" kunnen we eigenlijk niet eens zien wat er gaande is met alle jongeren.

Het laatste monument is het Jefferson Memorial en ook hier wemelt het van de scholieren.  Ieder jaar krijgt Washington er sinds 2005 een miljoen Amerikaanse toeristen bij en dat is echt te merken.  Dat telt nog niet de buitenlandse groepen, die we ook regelmatig tegenkomen. Vorig jaar kwamen hier 19 miljoen Amerikaanse toeristen, een miljoen meer dan in 2014!

Via het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt lopen we terug naar de bewoonde wereld. Ik vraag F. en J. wat hun verdere plannen zijn, want de rondleiding is nu afgelopen. 

Zij nodigen mij uit voor een drankje op een terras en ik stel het terras van de Occidental Grill voor. Daar hebben ze lekkere "happy hour" drankjes.   Dat is nog even een tippel erheen en als we een tafeltje met comfortabele stoelen krijgen zijgen we er dankbaar in neer. 

F. en ik bestellen de lekkere "abundunza" cocktail en J. een gin en tonic.  We praten nog gezellig verder en pas tegen half zes rekenen we af. F. en J. willen graag wat eten voor ze terug naar hun hotel gaan en ik raad Central aan.  Daar had ik tenslotte een heerlijke Moederdagbrunch.

Die kant moet ik ook op en ik loop mee erheen.  Daar nemen we afscheid en zullen op Facebook contact houden.  Ik loop naar het Smithsonian station en hoef maar een minuut op mijn trein te wachten.

In Vienna staat Rick me al op te wachten en hij heeft al avondeten besteld!  Wat wil ik nog meer?  Voor mij is het een Middellandse Zee dag met de hummus en nu Griekse cuisine.  De linzensoep smaakt zeer goed en de gyro ook.

Saskia is inmiddels in Nederland aangekomen.  Het lukt haar echter niet te slapen en tegen drieen hun tijd is zij nog op.  Zo moeder zo dochter, want Kaylee slaapt heerlijk.  Ik heb precies hetzelfde, altijd heel veel moeite met de jet lag van west naar oost.  Hopelijk gaat het snel beter, intussen genieten wij van haar schattige kattenbabies.