Kunst snuiven en stemmen

Heel ongewoon word ik niet wakker als Rick opstaat en pas als hij onder de douche stapt doe ik mijn ogen open.  Het is toch weer bewolkt en niemand, die op mij wacht vandaag.  Maar ik heb een plan en dat maakt dat ik toch nog voor Rick vertrekt naast mijn bed sta.

Aangezien de achtertuin een modderboel is na alle regen laat ik Cosmo even uit.  Het is met zeventien graden een aangename temperatuur. Ik loop rond het pleintje en denk dan klaar te zijn.  Maar nee, meneer vindt dat niet genoeg en hij weigert de oprit op te lopen!  Dan nog maar een stukje maar niet te lang want ik heb koffie nodig!

Rick heeft mijn koffie al klaar staan, ik blijf dat zo lief vinden en zeg dat waarschijnlijk niet vaak genoeg tegen hem.  Rick houdt namelijk niet van gewone koffie en drinkt 's ochtends thee.  Mijn broodje met eiwit, geitenkaas, boerenkool en zongedroogde tomaatjes van Evol! smaakt er goed bij.

Dan is het tijd om te sporten.  Ik heb veel pijn dus beweging is essentieel, echter mijn rechterknie doet ook pijn als ik trappen loop.  Ik doe dus maar een knieband om en dat helpt. Terwijl ik op de elliptical sta zie ik af en toe zonnestralen de kamer binnen schijnen.

Na het uur maak ik me gauw klaar en laat dan Cosmo nog even uit.  Het is een lekkere temperatuur van een graad of twintig, maar de wolken winnen het nog van de zon. Cosmo zou alweer wel langer willen lopen, maar ik wil naar de stad.

Even sta ik in tweestrijd of ik naar de metro zal lopen of rijden, maar kies toch rijden zodat ik meteen door kan als ik terugkom. Na even zoeken zie ik dat er heel veel gereserveerde plekken vrij zijn op de eerste verdieping.  Als je na tien uur komt mag je er parkeren.  Heel fijn, want ik wil zo min mogelijk trappen lopen met de pijn in mijn knie.

Zo'n tien minuten later zit ik in de trein naar Washington.  Het duurt een goed half uur voor ik bij Federal Triangle uitstap.  Dat is langer dan de trein, die ik vroeger van Amersfoort naar Utrecht nam, vandaar dat ik het altijd nog als een treinrit bekijk.

Met zicht op het U.S. Navy Memorial en de National Archives geniet ik van een broodje gerookte zalm op het terrasje van Paul. In de verte zie ik blauwe lucht aankomen en mijn jas kan zeker uit.  Wat een verrassing, want het weerbericht was weer druilerig en slecht.

Pennsylvania Avenue

Terwijl ik naar de National Gallery of Art loop wordt het helemaal zonnig en lekker.   Eigenlijk ben ik hier om een sombere middag in het museum te genieten van alle mooie schilderijen.  Nu het echter mooier weer blijkt te zijn besluit ik mijn favoriete gedeeltes te bezoeken.

Zo groot is het museum, het kan niet op de foto!

Dat zijn ten eerste de Impressionisten waar ik ook nog een gids een interessant verhaal over het tarweveld schilderij van van Gogh hoor vertellen.  En dan natuurlijk de Nederlandse en Vlaamse meesters waar ook weer een paar nieuw verworven schilderijen hangen. 

Stilleven van van Gogh

Dan loop ik naar beneden en raak verdwaald in het gedeelte met meubelen en serviezen.  Het is zo'n gigantisch museum!  Gelukkig is de uitgang toch vrij snel gevonden en ik loop de beeldentuin in.  Het is intussen maar liefst 24 graden!

 

Een van de kunstenaars is Coosje van Bruggen, zeker van Nederlandse afkomst

Om de een of andere reden krijg ik altijd dorst in musea en bij het Metropolitain Cafe haal ik een Pepsi Light.  Er is hier een enorme fontein, die bogen van verschillende lengtes spuit.  Als ze op hun hoogst zijn is het een prachtig gezicht. Eromheen zijn allemaal marmeren bankjes en ik geniet van mijn drankje en de omgeving op een daarvan. Natuurlijk is er ook van alles te zien aan mensen uit alle hoeken van de wereld.

 

Op weg naar het Smithsonian station loop ik nog even door de vlindertuin van het Natural History museum.  Daar zijn nog geen vlinders te zien, maar wel veel bloemen. De zomer komt eraan en het stemt mij helemaal blij!

Lang hoef ik niet te wachten op de trein terug naar Vienna.  Daar pakken donkere wolken zich samen in het westen, maar ik rijd nog met mijn raam open naar de Vienna Presbyterian Church waar vandaag de verkiezingen voor het stadsbestuur worden gehouden.

De burgemeester, Laurie, is een goede kennis van ons en zij weet mij te vertellen dat Rick hier al vroeg vanochtend was.  Zij staat dus al de hele dag hier!  Gelukkig viel het weer erg mee.  Ik loop naar binnen en na mijn rijbewijs te hebben gegeven en mijn adres te hebben genoemd, krijg ik een stemkaart.  Daarmee wordt me het stembiljet overhandigd en ik stem voor Laurie (die geen tegenstander heeft) en twee stadsbestuursleden, die ik ken.

Met een "I voted" sticker loop ik weer naar buiten en wens de kandidaten succes.  Bij Pie Gourmet haal ik een spinazie en kip quiche voor het avondeten.  Dan laat ik nog voor de regen Cosmo uit en we zijn net voor het weer losbarst thuis.

De eekhoorn en kolibrie deert het weer duidelijk niet, want beiden komen tijdens de bui eten. Jammer genoeg is de kolibrie me weer te snel af, maar het eekhoorntje kan ik filmen.  Zodra het droog is komt het cardinalenpaar ook en ik maak een goede foto van het mannetje.  Ooit zal het ook lukken met het vrouwtje dat zo mogelijk nog schichtiger is.

 

Rick komt thuis en we warmen de quiche op, die we met een groene salade eten.  Het smaakt zoals altijd weer heerlijk.  De volgende keer wil ik eens een andere quiche proberen, ze hebben zoveel verschillende soorten.

Tijd voor benen omhoog en bankhangen.  Ik ben moe en heb veel pijn.  Ik zal blij zijn als dit wisselvallige weer voorbij is (althans, ik hoop dat dat de reden is).  Toch heb ik genoten vandaag, brein over pijn (klinkt goed als een nieuw motto)!

 

 

PS: Ik had 356 lezers gisteren. Wie leest hier mee? Ik zou het leuk vinden dat te weten.