Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, mei 22, 2016

Weekend in de Outer Banks

Zaterdag

Rick en ik hebben heerlijk geslapen!  Het bed was zeer gerieflijk en de kamer lekker donker.  Om een uur of kwart voor negen zijn we beiden klaarwakker.  Jammer genoeg zien we de regen op het raam klateren.  Dat was wel verwacht, maar na de heerlijke dag gisteren toch niet welkom.

We maken ons klaar en checken uit.  Rick vraagt om ideeen voor een ontbijtrestaurant, want het restaurant in het hotel serveert slechts een buffet en daar willen we niet aan.  De receptionist raadt d'Egg Diner aan. 


We rijden naar Norfolk's Main Street en parkeren de van voor $5 in de parkeergarage daar.  Dit is het centrum van Norfolk wat er erg gezellig uitziet ondanks de regen.  Het restaurant is super!  Echt een ouderwetse diner met een nieuwerwets menu. 

Rick bestelt jus d'orange en thee en ik de "green machine", een enorme beker met spinazie, boerenkool, appel, gember en citroensap, super lekker en ik voel de vitamines gewoon mijn lichaam ingaan.  Hun koffie is ook erg lekker al zou ik het graag wat sterker hebben. Het is in ieder geval niet meer het slootwater wat ze ons vroeger voorzetten.

Het menu ziet er ook prima uit.  Ik bestel de crab Benedict zonder de Hollandaise saus.  Rick vindt corned beef hash altijd heerlijk en neemt het "Hollywood" gerecht daarmee.  We zitten aan de bar en onze serveerster Monica is niet alleen heel attent, maar heeft ook een leuk gevoel voor humor.  Op een gegeven moment vraagt iemand, die een bestelling op komt halen, of hij een paar kleine jammetjes mee kan nemen en zij zegt met een knipoog dat dat $10 extra kost.

Het wordt een lekker en leuk ontbijt.  Klaar om de dag te beginnen lopen we weer naar buiten.  Het regent weer dus ik haal mijn paraplu uit de van.  Daarna lopen we naar de overkant het Hampton Roads (zoals dit gebied van Virginia heet) Naval Museum binnen.

Dat is niet alleen een museum over de marine en een klein aquarium, maar we kunnen ook de USS Wisconsin bekijken. Dit slagschip heeft nog meegevochten in Desert Storm in het begin van de jaren negentig.  De wapens erop zijn enorm!  De "kogels" wegen 1900 pond, zoveel als een Volkswagen kever en kunnen meer dan 30 kilometer ver reiken.

Omdat het buiten nog plenst kijken Rick en ik eerst een uurtje in het fascinerende museum rond.  We kijken wat filmpjes en zien hoeveel personeel op zo'n schip vaart!  Het aquarium boeit ons niet zo, maar alle informatie over de geschiedenis van de Amerikaanse marine en dan vooral over de USS Wisconsin wel degelijk.

Als het ietsje droger wordt lopen we over de loopplank het schip op.  Ik had van tevoren niet verwacht dat we er zoveel van zouden kunnen bekijken.  We mogen bijna overal binnenin komen.  Tot 2009 was dit schip nog van de marine dus het ligt hier nog niet zo lang.

We komen binnen in het cafetaria van de officieren en zien eerst de onderkomens daarvan.  Vooral die van de Executive Officer, nummer twee na de kapitein (om zijn onderkomens te zien moet je een rondleiding van $30 nemen en zo gung ho zijn we niet).  De officieren hadden verbazend veel ruimte vinden wij. 

We zien ook waar alle communicaties plaatsvonden.  Fascinerend, die oude computers, maar je realiseert je ook dat de rode telefoons de belangrijkste waren.  Rick, als computer expert, is vooral helemaal geinteresseerd in dit gedeelte van het schip.

Een dek lager is waar de matrozen vertoefden.  Hun slaapkwartieren waren beduidend kleiner.  De "bedden" maar net breed genoeg om op je rug te liggen en eronder wat bergruimte en minieme kastjes voor meer.
Ook het cafetaria voor hen was lang niet zo gerieflijk, maar zo te zien kregen ze best goed te eten.  Ik probeer me de hele tijd voor te stellen hoe dit voor een 18 tot 20 jarige geweest moet zijn.  Ik denk dat er veel saamhorigheidsgevoel was als ik de foto's bekijk en hoe twaalf mannen in een superkleine kamer sliepen.

Als we weer buiten komen is het zowaar droog.  We bekijken het schip van buiten en Rick klimt ook naar boven.  Trappen lopen vind ik nog steeds niet fijn met mijn knieen en ik heb het eigenlijk ook wel gezien.

We zijn verbaasd dat het al na enen is als we terug naar de van lopen.  We stellen de GPS in op Duck, North Carolina, maar besluiten zodra we een leuk restaurant zien te gaan lunchen.  Dat vinden we in Chesapeake bij Kelly's.

Intussen regent het weer dus we rennen naar binnen. Dit restaurant ligt aan het water, maar met de regen maakt dat niet veel uit.  We bestellen drankjes en voor het eerst in mijn leven kies ik een BLT (bacon, lettuce (sla) en tomaat) sandwich met daarbij een kop Franse uiensoep (die ik al talloze malen heb gegeten). 

Waarom ik nooit eerder een BLT heb besteld? Ik denk omdat bacon niet "gezond" lijkt en ik het ook een rare sandwich vind.  Maar ik moet zeggen, het smaakt naar meer en de uiensoep is ook prima.  Rick heeft een kalkoenburger, die er ook goed uitziet.

Het neemt allemaal wel meer tijd dan we dachten.  Pas om half drie rekenen we af.  Niet dat we haast hebben, want we kunnen pas na vieren onze sleutels ophalen.  De rest van de rit gaat voorspoedig.  We stoppen even bij het bezoekerscentrum van de Outer Banks (net zoiets als de Waddeneilanden, eigenlijk) en nemen wat informatieve brochures mee.

Dan rijden we Duck weer binnen.  Hier was ik voor het laatst met Kai vorig jaar.  Voor Rick is het drie jaar geleden dat hij hier was.  We halen de sleutels voor onze timeshare op bij Barrier Island Station en het regent alweer, terwijl het eerder zonnig en lekker warm was.

Zul je altijd zien, want ons appartement is op de tweede verdieping en alles moet dus naar boven gedragen worden.  Rick staat erop dat ik binnen blijf en hij alles naar boven sleept.  Met de pijnen in mijn knieen ben ik daar blij om, maar voel me ook schuldig dat ik niets doe.

Gelukkig hebben we een wasmachine en droger en Rick kan zijn kleren dus meteen drogen.  Zodra alles boven is wordt het droog, natuurlijk!  We moeten er wel om lachen.  Ach, we zijn aan het strand, tenslotte.

We gaan even ontspannen en de brochures doornemen.  Van belang is waar we vanavond gaan eten en als ik soft shell krab op het menu van The Saltbox Cafe zie staan weet ik mijn favoriet.  Het restaurant ligt in een gedeelte van de Outer Banks waar wij nooit geweest zijn dus we hebben GPS nodig.

Het blijkt een zeer goede keuze!  Rick en ik delen een lekker pittige kerrie hummus met pita schijven.   De soft shell krab staat op het menu met grits en meer en ik houd niet van grits.  Ik vraag het met de dingen, die met de grouper komen.  Dat is een succes! 

Van de wortel-gember puree zou ik een hele bak op kunnen en de geroosterde asperges zijn perfect.  De appelsalade op de soft shell krab is ook heerlijk.  Maar de grote ster is de soft shell krab zelf.  Licht gefrituurd  en zo ontzettend lekker!  Ik kan wel zeggen dat dit mijn favoriete maal in lange tijd is en dat zegt wat!

Ondanks dat het zo afgelegen ligt is het restaurant erg druk.  Dat zegt al veel en ik ben blij dat wij het ook gevonden hebben. Niet alleen was het eten voortreffelijk en niet idioot duur, de bediening was ook zeer attent.  Een echte aanrader, jammer dat het zo ver weg is anders zou ik er nog eens heen willen.

Terug bij Barrier Island Station rijden we nog even naar het strand.  De maan laat zich even zien en het ziet er goed uit.  Hopelijk werkt het weer de komende dagen mee.  Vandaag was het beter dan voorspeld.  Met af en toe zon en warm genoeg om zonder jas te lopen ben ik al blij!

Zondag

We hebben weer lekker geslapen en eigenlijk ben ik om kwart over acht al wakker. Rick opent een kwartiertje later zijn ogen en we staan op. Het is bewolkt, maar aangenaam genoeg op ons deck om buiten een kop koffie en thee te genieten om wakker te worden.

Dan lopen we naar de overkant naar de Sunset Grille voor ons ontbijt.  Jammer genoeg is hun terras niet open, maar we krijgen een tafeltje aan het raam.  Ik bestel een eiwitomelet met groentes en fruit en Rick de baja benedict. 

Mijn eten is prima, Rick is niet gecharmeerd van het zijne.  Bovendien duurt het heel lang voor het eten komt, niet het beste restaurant hier duidelijk (krijgt ook geen goede recensies, maar ja, lekker dichtbij).

Het is dan ook al ver na tienen als we op pad gaan.  We hebben besloten naar Jennette's Pier in Nags Head te rijden en van daaruit een lange strandwandeling te maken.  Het is flink bewolkt al zien we in de verte ook blauwe lucht.  Voor de zekerheid neem ik toch mijn paraplu maar mee.

We lopen richting de volgende pier en zijn bijna de enigen op het strand.  Wetend dat het thuis plenst ben ik toch liever hier.  Het is lekker uitwaaien zo.  We lopen helemaal naar de volgende pier en maken daar een pit stop.

Op de terugweg krijgen we de enige bui op de radar over ons heen.  Rick wordt kleddernat, mijn paraplu komt voor mij goed van pas.  Gelukkig voor Rick is het niet koud.  Terug bij Jennette's Pier besluiten we toch te gaan kijken daar.
Rick waagt zich er niet aan, maar ik moet toch even de oceaan in

Voor $2 per persoon kopen we een kaartje om de pier af te mogen lopen.  Er zitten tientallen vissers en we lezen hoeveel van iedere vis ze mogen vangen. Ze hebben er ook windmolens, die alle electriciteit voor het gebouw genereren.

Het is alweer ver na lunchtijd en wij weten precies waar we willen gaan eten.  Een leuk en kleurig restaurant dat we drie jaar geleden ontdekten, Mama Kwan's.  We nemen plaats aan de bar en ik bestel de ahi tonijn met komkommersalade, heerlijk! Rick neemt hun "beroemde" vistaco's. 

Na het eten gaan we op zoek naar een minigolf.  Er zijn verscheidene in de omgeving, maar wij vinden Lost Treasure de leukste.  Met een treintje worden we naar de eerste hole gebracht.  Wij gaan de gouden course doen.  Er is ook een diamanten waar de anderen uit ons treintje heengaan.
 
Het is een leuk parcours met sommige makkelijke (ik heb twee hole in ones en Rick een) en ook een aantal echt moeilijke.  Een uurtje later zijn we klaar en telt Rick onze scores op.  Dan blijkt dat we gelijk geeindigd zijn.  We zijn ook hier goed op elkaar ingespeeld, ha ha.

Altijd als we op de Outer Banks zijn wil ik zeker een vuurtoren bezoeken en we rijden naar Bodie Island.  Jammer genoeg zijn we te laat om naar boven te gaan. Misschien gaan we dat dinsdag nog eens proberen.

We lopen de houten boardwalk af, maar er is weinig te zien, helaas.  Wel is het leuk de vuurtoren op verschillende manieren te fotograferen.  Ik ga eens ouderwets en sepia en zwart wit.  Ik vind ook leuke reflecties.

Dan gaan we langzaam terug naar Duck.  Onderweg stoppen we bij de grote Kitty Hawk vliegerwinkel.  Daar koop ik een vrolijk bijtje dat in de wind draait voor op ons deck en een kardinaal "spinner" voor bij de voordeur.  Zo leuk!

We hebben dorst dus bij een Brew Thru, uniek voor hier, rijden we binnen om een drankje te kopen.  Dit keer nemen wij iets non-alcoholisch, maar ze hebben ook bier.  Zo grappig om zonder uit de auto te hoeven een drankje te halen.

Rick moet morgen terug naar Virginia voor zijn werk (even op en neer, zes uur heen en zes uur terug, oef!). Hij gooit de van dus vol, zodat hij daarvoor niet hoeft te stoppen.  Dan willen we eigenlijk nog naar Corolla om daar rond te kijken, maar opeens krijgt Rick een sms van Saskia dat zij haar portemonnee in de trein is kwijtgeraakt!!!

Alles, behalve gelukkig haar paspoorten, zat daarin!!! Niet alleen Saskia's geld en debit kaart, maar ook Kaylee's.  Bovendien de fietssleutels van de fietsen van hun gasthuis en de huissleutel.  Natuurlijk is Saskia er helemaal ontdaan en lichtelijk in paniek van dus het is zaak voor mij om rustig te blijven (al voel ik me dat allerminst!).

Saskia moet hun gastheer wakker bellen om ze op te halen en daarna horen wij niets meer.  We hebben geen oog meer voor onze omgeving dus besluiten terug naar het appartement te gaan.  Daar zoeken we wat informatie uit en berichten een paar mensen. 

Ze zijn nog geen week weg van een reis van drie weken dus het is niet mis.  Ik kan alleen maar hopen dat we morgen goed nieuws krijgen dat haar portemonnee is gevonden (volgens Saskia is ze hem verloren en niet bestolen).

We hebben een reservering voor ons avondeten bij The Blue Point, nog geen vijf minuten hiervandaan.  Dit is een heel goed restaurant weet ik uit ervaring en ook vanavond stelt het niet teleur.  We bestellen beiden de kerrie gember soep met garnaal en pinda, verrukkelijk!

Ook hier blijken ze soft shell krab te hebben en tja, dat kan ik niet weerstaan.  Ik kan kiezen tussen het voorafje met een krab of het hoofdgerecht met twee.  Wauw, ik zou nooit twee van die gefrituurde krabben op kunnen dus het wordt het voorafje. Dat smaakt voortreffelijk en is meer dan genoeg. Ricks crabcakes zien er ook goed uit.

Na het eten lopen we nog even over de boardwalk en zien op een kaart dat die meer dan anderhalve kilometer lang is. Misschien leuk voor mij om morgen te lopen, want ik heb morgen geen auto (wel een fiets, die ik hoop te gebruiken zolang het niet onweert). 
We zijn in Duck dus overal eendjes!

Thuis werken we er hard aan geld naar Saskia te krijgen.  Western Union blijkt de beste optie.  En volgend weekend ziet ze Kai, die haar ook wat geld kan geven.  Ik heb zo met ze te doen, ze hadden het zo leuk en dit is natuurlijk een grote domper.  Hopelijk komt het zo allemaal weer goed!





11 reacties:

Pascale zei

Arme Saskia! Ik hoop zo dat het allemaal weer goed komt - en blij dat haar paspoort er niet bij zat! Als ouder voel je je zo hulpeloos, zo ver weg. Laten we hopen dat het verder alleen maar uitloopt op een smakelijk "weet je nog, die keer dat ik op vakantie...." verhaal. Ik zal voor haar duimen!

Anoniem zei

Waf een leuk weekend hebben jullie gehad! Outer banks vind ik super (2x geweest).
Mijn (heerlijke) vakantie in Spanje zit er helaas ook bijna op......(nog even 2 dgn genieten).

Wat vreselijk voor Saskia! Ik acht de kans zeer klein dat ze de portemonnee terug zal zien, zoveel eerlijke vinders zijn er helaas niet (meer) in Nederland......sterkte met alles regelen en ik wens jullie ondanks dit nog veel plezier.
Groet
Evelyn

Ronald, Monique, Lisa en Jasper zei

O wat sneu voor Saskia. Heeft ze al contact gehad met de NS? Op hun site staat precies wat je moet doen. En anders een berichtje delen via facebook. Precues aangeven van waar naar waar ze ging met de trein. Wordt veel gedeeld zulk soort dingen.
Ik weet niet waar ze zich nu in Nederland bevindt, maar als ik iets kan doen moet je het maar laten weten?

Gelukkig genieten jullie nog wel van jullie weekend. En wat een eind moet Rick rijden zeg.
Veel plezier nog!

Anoniem zei

Wat een leuke dagen hebben jullie gehad. Jammer van het weer, maar jullie hebben het beste ervan gemaakt.
Schrikken voor Saskia, hopelijk is er een eerlijke vinder.
Groet, Bea

Marion2 zei

Wat erg van Saskia! Ik kan me voorstellen dat het plezier van je reisje er dan een beetje af is en dat je dan alleen nog maar daardoor in beslag genomen bent. Ik ben een tijdje geleden mijn portemonnee bij het pinnen verloren en toen heb ik hem, na een week, wel teruggekregen. Tegenwoordig gaat het niet meer via de politie en moet je het melden bij het loket Gevonden Voorwerpen in de betreffende gemeente. Misschien kan ze het melden op deze site: https://www.verlorenofgevonden.nl.

Erg interessant om zo'n marineschip te kunnen bekijken. En wat is Rick een enorme die-hard om zo ver heen en weer te rijden. Het lijkt me dat er niet genoeg uren in een dag zitten om dat te volbrengen. Of komt hij de volgende dag terug?

Tineke zei

Gezellig he, zo samen op vakantie ! Wij gaan volgende week en ik verheug me erop, langs het strand en door de duinen wandelen is zo ontspannend en met de bloeiende bloemen/struiken is de natuur nu ook mooi.
Vervelend voor jullie dat Saskia haar portemonaie is kwijt geraakt; geef weer veel geregel en gezorg.
Na wat somber weer vandaag en morgen wordt het verder in de week hier weer mooi zonnig weer.

Ellen zei

waar is ze haar portomonnee kwijtgeraakt? Kan ik nog iets op FB zetten? En wij kunnen ook nog wel helpen hier en daar indien nodig!

Anoniem zei

Wilde net reageren toen ik je bericht op FB las . Wat een opluchting. Waarom heeft Saskia ook de spullen van Kaylee bij zich? Kunnen toch beter ieder voor zich geld e.d. bij zich houden. Mocht er een iets kwijt raken dan heeft de ander in ieder geval nog zijn eigen spullen.
En tip voor beide " kijk uit voor die jongens in de trein die je een pakje zakdoekjes aansmeren. Ze zijn illegaal en het is bovendien verboden. Vorig jaar zelf ondervonden er een hele discussie met de conducteur over gehad. Die kunnen en mogen niets doen . Zodra die gasten het in de gaten krijgen stappen ze bij het eerste beste station uit en verdwijnen uit het zicht. Ik vertrouw dat soort jongens nooit, voor je het weet word je nog bestolen.
Is het een beetje weer om te fietsen ??
Fijne dag, groetjes Wil

Sandrah zei

Wat fijn dat de portemonnee van Saskia terecht is. En leuk om te horen dat ook de inhoud er nog in zat. Het zet toch een flinke domper op de reis als je alles kwijt bent.

Jammer dat het weer zo tegen blijft zitten, maar gelukkig laten jullie je niet kennen. Trouwens, was het zeewater nog erg koud of viel het mee?

Veel plezier nog!

Sandra

Anoniem zei

Ik heb geen FB, maar zie aan de reacties dat de portemonnee terug is. Gelukkig! En idd, ik las het al bij de reacties.... Ieder zijn eigen spullen bij zich houden. Tja, reizen moet je ook leren. Hopelijk nu geen verdere obstakels voor de 2 meiden, (en indirect voor jullie)
Marjon

Petra zei

@Pascale - Het duimen heeft geholpen!

@Evelyn - Goddank zijn er nog wel eerlijke vinders in Nederland!

@Monique - Lief aanbod, gelukkig kreeg ze vanochtend te horen dat de NS het gevonden had en ze hem in Alkmaar op konden halen.

@Bea - Die was er gelukkig

@Marion - Gelukkig is de portemonnee gevonden. Rick komt vanavond terug dus in een dag op en neer. Ik doe het hem niet na.

@Tineke - Ja, ik vind het super leuk om zo met zijn tweeen te zijn. Geen gezeur, want we vinden ongeveer dezelfde dingen leuk en genieten

@Ellen - Lief van je! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen!

@Wil - Jee, wat een verhaal over die jongens, ik heb Saskia gewaarschuwd. Waarom Kaylee's dingen ook bij haar spullen zaten weten we nog steeds niet.

@Sandra - Ik vond het zeewater erg meevallen, niet door merg en been koud (maar wel te koud voor mij om in te zwemmen!)

@Marjon - Dat hopen wij ook! Ze gaan straks ook hun eigen weg even dus hopelijk blijft het goed gaan nu.