Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, juni 02, 2016

Een pijndagje, helaas

Vannacht kwam Flapjack op mij liggen en dat wekte me.  Ik voelde meteen dat het niet goed zat, heel veel pijn van top tot teen, vooral in mijn schouders, nek en hoofd. Het lukte me niet weer de slaap te vatten, al probeer ik nog lang te doezelen.  Met heel veel pijn sta ik dus op.

Rick is allang naar zijn werk als ik naar beneden hobbel.  Ik drink koffie en maak dan ontbijt.  Gisteren heb ik slagroom en gemengde verse bessen gekocht en die smaken me prima.  Ik bak er ook een eitje bij voor proteine.  Vreemd ontbijt zul je denken, maar het is heerlijk.


Op het deck geniet ik ervan en de vogeltjes vliegen af en aan op hun voer.  Vooral de titmice zijn niet bang. Eentje komt zelfs op de stoel naast waar Snickers ligt te slapen zitten.  Ook het kolibrietje komt weer voorbij, maar alweer lukt het me niet snel genoeg een foto te nemen, zo'n snel beestje!

Het is zo verleidelijk om hier gewoon te blijven zitten, want alle energie ontbreekt me, maar ik weet dat beweging me goed zal doen. Bij Anytime Fitness plant ik me op de ARC trainer en ik zie wel hoe lang ik het volhoud.  Tot mijn verbazing lukt een uur en 10000 stappen!

Na afloop rek en strek ik veel en dat helpt ook wat.  Thuis neem ik Cosmo mee voor zijn wandeling, maar hij heeft ook geen energie.  Vind ik niet erg, want ik zou het liefst terug naar bed gaan. Tot overmaat van ramp heeft mijn telefoon problemen en staan de tranen me nader dan het lachen.  Het kleinste kan me op dagen als deze aan het huilen maken, terwijl het me gewoonlijk weinig zou doen.

Gelukkig komt de zon tevoorschijn wat de wereld een stuk vrolijker maakt.  Ik douche en bedenk ondertussen waar ik zal gaan lunchen.  Af en toe voel ik me best eenzaam, maar dat zal ook komen door de pijn en mijn humeur dat er niet beter op wordt erdoor.

Nu het zonnig is besluit ik mezelf te trakteren op lunch bij Le Pain Quotidien.  Mijn hele lichaam voelt alsof iemand er een speldenkussen van heeft gemaakt, maar ik weet dat afleiding helpt. Ik geniet van hun zalm tartine met een glas verse munt limonade.

Dan loop ik naar de Mint Lounge om te kijken of ze tijd hebben om mijn vingernagels te doen.  Dat is het geval, al zijn mijn gewoonlijke stylistes er niet.  Ik kies een zeeblauw met verschillend gekleurde glittertjes erop.  Quinn maakt het allemaal weer keurig!

Mijn telefoons mini SD kaartje werkt om de een of andere reden niet meer.  Bij Microcenter haal ik een lezer voor mijn laptop en voor de zekerheid ook een nieuwe micro SD kaart.   Ernaast loop ik de Michaels binnen om te kijken wat voor zomerse versieringen zij hebben.  Helaas vind ik niet waar ik naar zoek.  Het is allemaal 4 juli spul met de Amerikaanse vlag en hoe mooi ik die ook vind, hij hoeft niet te overheersen.

Thuis probeer ik mijn telefoon weer aan de gang te krijgen en dat lukt nadat mijn laptop de micro SD kaart heeft gerepareerd. De deurbel gaat en daar zijn mijn nieuwe Teva sandalen (zwart dit keer, ik heb meer dan 500 km op mijn oude paar gelopen!) en een strandje voor Fairyville.  Dat laatste is heel erg leuk!

Rick komt thuis, zoals altijd zijn vrolijke zelf.  Wat zou ik zonder die man moeten?  Hij zegt dat hij wel weet hoe hij mij blij maakt en leidt me naar zijn auto.  Echter hij rijdt de compleet andere richting dan mijn favoriete sushi restaurants op. Ik ben dus zeer benieuwd.

We landen bij Yoko, het Japanse restaurant in Oakton, ook slechts een paar kilometer van ons huis, maar ik ben er maar een keer geweest. We nemen plaats aan de sushi bar en hun vis is lekker vers en de porties groot. Ik krijg werkelijk een halve zalm voor mijn sashimi!

Een van Ricks collega's komt ook binnenlopen en zegt dat dit haar absoluut favoriete Japanse restaurant in de omgeving is.  Onze favoriet, Sushi Yoshi, die ook door de Washingtonian favoriet werd benoemd, kent ze niet, maar wij zijn het eens met verse vis en goede portie voor het geld.

Op weg terug naar huis luisteren we naar de heerlijke muziek van de Epcot Illuminations show.  De hele dag heb ik mijn tranen ingehouden en met de muziek komt het opeens allemaal naar buiten.  Het stroomt over mijn wangen en ik weet heel goed waarom.


Sommige dingen kunnen niet openbaar besproken worden, maar als je een belangrijke familiebeslissing neemt om jezelf te beschermen gebeurt dat niet "zomaar".  Het doet heel veel pijn en die heb ik heel lang binnengehouden. Ik ben ervan overtuigd dat mijn fibromyalgie niet enkel lichamelijk is.

22 reacties:

Ymkje zei

(((hug))) Laat maar gaan, het is zeker niet gemakkelijk.

mexigirl zei

Dat lucht vaak wel lekker op, zo'n potje janken. Met daarbij het lege nest sindroom

Anoniem zei

Veel sterkte Petra! Ik hoop als je dit leest de pijnen minder / weg zijn en dat je kunt genieten van een leuke rondleiding met mooi weer en leuke mensen!
What doesnt kill you makes you stronger!
Fijn weekend,
Evelyn

Anoniem zei

Ach toch... Ik reageer niet vaak maar nu wil ik je veel lieve groetjes sturen.
Lian

Karlijn zei

Ik hoop op een betere vrijdag voor je! Ook als je weet dat je een goede beslissing hebt gemaakt, betekent dat niet dat het geen pijn kan doen.

Succes met je rondleiding :).

Karlijn zei

Ik hoop op een betere vrijdag voor je! Ook als je weet dat je een goede beslissing hebt gemaakt, betekent dat niet dat het geen pijn kan doen.

Succes met je rondleiding :).

Marieke zei

Lichaam en geest werken altijd samen, zowel in positieve als negatieve zin. Sterkte en veel plezier met de rondleiding.

Anoniem zei

Lieve Petra,
Wat een rotdag voor je! Als ik bij je in de buurt woonde kwam ik je even een warme knuffel brengen. Nu doe ik dat maar digitaal. Ik heb het al eerder gezegd maar doe dat gewoon nog een keer: ik bewonder de kracht waarmee je van elke dag toch een klein feestje probeert te maken. Heel veel sterkte, zowel met je fysiek als met je persoonlijke struggles.
Dikke kus,

Liesbeth

Anoniem zei

Wat een nare dag, ik hoop dat al het medeleven je een beetje uit de put helpt.
En inderdaad, Rick met zijn lach en zijn goeie uit eten, helpt natuurlijk ook.
Familie, je krijgt ze, vrienden zoek je uit. Vaak zonde van de energie die je in familie stopt.
Veel wijsheid en een betere dag vandaag, Bea

Anoniem zei

Sterkte met alles! Big hug!

Groetjes Ine

katrien zei

Ik kan je goed begrijpen, ook met je laatste paragraaf helaas...
Ik vind het bewonderenswaardig van je dat je toch nog de energie vindt om alleen eits te gaan eten ed, zover ben ik lang niet!
Dikke pluim hoor!

Anoniem zei

Dat laatste wat je zegt heb ik ook steeds gedacht. Telkens als je over moeilijkheden schrijft vertel je ook over pijndagen. Het uit zich toch op een of andere manier. Af en toe eens goed huilen doet goed. Als dat genoeg is om alles in het leven een plaats te geven, prima, zo niet, counseling kan je ook een heel eind verder helpen.
Groetjes
Annemiek

Unknown zei

Dikke kus en heel veel sterkte!
Gr. Annemarie

Anja L. zei

Heerlijk toch, even lekker je ellende er uit huilen. Ik hoop dat vrijdag een betere dag voor je is.
De nieuwe aanwinst voor je tuintje is schattig!

Sandrah zei

Een dikke virtuele knuffel voor je! Ik hoop dat je alles snel een plekje kan geven en dat je je ook snel weer beter voelt.

Sandra

Wilma R zei

De tranen de vrije loop laten is ook een manier van sterk zijn....hoop dat het je een beetje heeft opgelucht....veel plezier met de rondleiding vandaag! Fijn weekend! Liefs uit Purmerend

Marion2 zei

Wat ontzettend aardig dat je voor mij nog bij Michaels hebt gekeken! Dank je wel!

Verder heel veel sterkte gewenst! Hopelijk ga je je snel toch weer wat beter voelen.

Anoniem zei

Ik admire dat je zo open en eerlijk durft te zijn en je zo kwetsbaar durft op te stellen.
Ik denk dat iedereen zich ook in bepaalde mate in je emoties herkend. It's life.

Sterkte,
Encinitas

Petra zei

@Ymkje - Dank je!

@Hester - Ja, gek, he, gewoonlijk heb ik daar weinig last van en dan opeens

@Evelyn - Dat is meestal mijn motto, moet het weer vaker voor ogen houden

@Lian - Dank je!

@Karlijn - Dat is helemaal waar, gevoelens zet je niet zomaar uit

@Marieke - Ja, ik ben er steeds meer van overtuigd dat je geestelijke gesteldheid van alles te maken heeft met je lichamelijke en omgekeerd

@Liesbeth - Dank je, virtuele steun helpt ook echt

@Bea - Inderdaad, die energie kan ik goed voor mijn eigen gezin gebruiken

@Ine - Dank je!

@Katrien - Ik moet gewoon het huis uit, afleiding zoeken. Het helpt echt!

@Annemiek - Counseling heb ik weleens geprobeerd, maar vond dat toch niet echt nodig

@Annemarie - Dank je!

@Anja - Gelukkig inderdaad een betere dag vandaag

@Sandra - Dank je, ik ga er hard aan werken

@Wilma - Het heeft zeker geholpen en vandaag een leuke rondleiding gehad

@Marion - Gelukkig is het zomers en voel ik me alweer wat beter

@Encinitas - Inderdaad, het is het leven. Dank je!

Sally zei

Bah wat vreselijk toch die pijnen. Meer dan een virtuele knuffel kan ik je niet geven maar ik vind het knap dat je er zo eerlijk en open overschrijft. Niet alleen de leuke dagen en dingen maar ook de mindere. Big hug

Wentje zei

Lieve Petra, jarenlang lees ik je blog en leer ik veel van je over Amerika en de gewoontes daar! Ook leerde ik jou en je gezin een beetje kennen in die tijd! Daarom gaat het me aan het hart om te lezen dat je een trouble dag hebt gehad wat veel emoties heeft los gemaakt.
Dus stuur ik je een Hele Dikke Knuffel ( een HDKtje) en duim dat het morgen weer wat beter gaat.
Liefs Wentje

Petra zei

@Sally - Dank je en ja, het is gewoon werkelijkheid voor mij en soms moeilijk te accepteren

@Wentje - Heel hartelijk dank voor jou HDK!

@Allemaal - Jullie lieve en opbeurende woorden doen me heel veel goed! Heel hartelijk dank!