Een vakantiedag in het mooie Virginia

Het is weer superzonnig buiten al komt Rick vertellen dat het "koud" is.  Ik waag het er toch op en neem mijn koffie en ontbijt naar buiten op het deck.  In de zon is het heerlijk!  Saskia komt net terug van ontbijt met Kaylee, want beide dames waren door hun jet lag natuurlijk vroeg op.

Na het eten moet er bewogen worden, maar tijd om naar de sportschool te gaan heb ik niet.  Het is zulk schitterend weer dat ik mezelf ook niet tot de elliptical boven kan aanzetten.  Ik besluit op het deck met het gezang van de vogels en het lekkere briesje op de plaats te joggen.  Het is niet officieel sporten, maar het brengt mijn hartslag omhoog en binnen het uur heb ik 7500 stappen bijeen.

Dan maak ik me gauw klaar want ik heb met Lia afgesproken om naar de Shenandoah te gaan.  Saskia heeft vandaag geen auto, want Rick heeft van haar afwezigheid gebruik gemaakt om de hare eindelijk te laten maken, betaald door de verzekeringsmaatschappij van de jongen, die haar aanreed.  Gelukkig voor haar hoeft ze nergens heen en komt haar vriend uit Richmond hier.

Voor ik naar Lia rijd gooi ik Kai's auto nog even vol.  Dan rijd ik naar Fairfax waar Lia al klaarstaat.  Omdat ik deze rit al zo vaak heb gemaakt en Lia nog nooit bied ik aan om te rijden.  Ik heb vandaag minder pijn (het is echt een achtbaan, de ene dag goed, de volgende dag slecht en ik weet nooit wat er komt).

Zodra we uit het stedelijk gebied zijn wordt het een mooie rit naar Front Royal.  Onderweg komen we een paar keer wegwerkzaamheden en langzaam rijdend  verkeer tegen, maar het duurt nooit lang.  Om half een parkeer ik de auto in het centrum van het oude frontier stadje.

We gaan op zoek naar een lunchrestaurant en daarvan zijn er niet veel.  Meestal eet ik bij de Daily Grind, maar daar zijn alle tafeltjes buiten al bezet.  We lopen verder naar Soul Mountain en daar kunnen we lekker in het zonnetje zitten.

Gelukkig hebben wij geen haast want de bediening is vriendelijk, maar op zijn zuidelijk langzaam!  We zijn hier in een heel andere wereld dan de gehaaste Washington-Baltimore metropool.  Lia kiest een salade en ik een gerookte zalm wrap waar ik maar heel weinig mayonnaise op vraag.  Ook bestel ik de salade, die er bijkomt, met de dressing ernaast. 

We genieten van het werkelijk heerlijke weer terwijl we op ons eten wachten.  Lia's salade ziet er goed uit en mijn zalm wrap en salade ook.  Alleen, er zit veel mayonnaise op de wrap en de dressing (veel te veel) zit ook op mijn salade. 

Nou ja, met de snelheid waarmee alles hier gaat laat ik het maar zitten, maar de salade vind ik gewoon niet lekker, zoveel saus zit erop!  Dat is dus de reden waarom ik het altijd apart vraag. De zalm wrap is wel heerlijk.  Het is citroen dille mayonnaise dus het smaakt licht.

We rekenen af en niet veel later rijden we Shenandoah National Park binnen.  Mijn parkenpas is verlopen dus ik verwachtte een nieuwe te kopen, maar die van Lia is nog geldig dus die gebruiken we.  Het is verbazingwekkend rustig in het park, duidelijk is de grote vakantiedrukte nog niet begonnen.

We stoppen af en toe en maken bij het bezoekerscentrum na een kilometer of zeven een pit stop.  We kunnen er niet over uit hoe lekker het weer is!  Een graad of 25 en een briesje en geen luchtvochtigheid.  Het is bijna jammer om de auto weer in te gaan!

Mijn telefoon gaat en het is de super aardige David van Toyota.  Slecht en goed nieuws, zegt hij.  Terwijl ze de radiatorbuis wilden vervangen brak een stuk van de radiator af.  Het slechte nieuws is dat de reparaties langer zullen duren, het goede nieuws dat ik gratis een nieuwe radiator krijg! Ik bedank hem hartelijk, want ik heb de van niet echt nodig dus ze kunnen zo lang nemen als ze willen om er gratis nieuwe onderdelen in te zetten!

Vijf kilometer verderop weet ik een leuke korte wandeling naar een waterval.  We besluiten die te doen, want het is zulk prachtig weer. Een stel picknickt op de parkeerplaats en de man zegt dat de terugweg wel lijkt alsof je een hele berg beklimt.  Ach, dat kunnen Lia en ik wel aan vinden wij. 

We lopen naar beneden en zien flinke drollen op het pad liggen.  We vragen ons af of dat berenpoep  is (later thuis zoek ik het op en ja, dat was het).  De waterval is klein, maar fijn.  Ik klim een beetje (met de nadruk op beetje) naar beneden om een betere foto te krijgen.

Dan lopen we terug naar boven en dat is wel een hele klim zeg!  Die man zei niets te weinig!!  We stoppen een paar keer om op adem te komen, maar voor mijn gevoel lopen we toch flink door! We zijn wel blij om de auto weer te zien en bezweet tuimelen we erin.  De airconditioning voelt nu wel erg lekker.

We zetten onze tocht verder en stoppen af en toe bij uitkijkpunten.  Opeens zien we ook een mooi hert langs de kant staan.  Hoera, het is geen mooie Skyline Drive rit zonder wild dier.  Een beer zou ook nog leuk zijn, maar die verwachten we maar niet (en krijgen ook alleen de poep ervan te zien vandaag).

Bij Elkwallow zijn er toiletten en een winkel. Ik heb beiden nodig, want heb na die wandeling enorme dorst gekregen.  Het koude water wat ik er koop smaakt opperbest!  Lia had al water mee, maar ik was dat vergeten.  Ik ben gewend veel water te drinken en heb daardoor ook sneller dorst, denk ik.

Helaas is het dan alweer tijd het park uit te rijden.  Ik kan zo van de natuur genieten en zou hier dagen door kunnen brengen.  Jammer genoeg krijg ik Rick nooit zover, want er is geen wifi in de lodges hier en hij vindt de natuur gewoon saai.  We hebben vrienden, die er lange weekenden heengaan, en dat lijkt me zo ontspannend!

Ook de terugweg is mooi en voor we de I-66 opdraaien gaan we naar de Pearmund Cellars wijngaard.  Hier kom ik al vele jaren en Chris Pearmund, de wijnmaker, is er bijna altijd.  Ook weer vandaag, hij onderhoudt een groepje dat een verjaardag viert.

Lia en ik bestellen ieder een glas wijn. Ik neem de viognier en Lia de merlot. Ook koop ik een pakje prosciutto, want ik wil wat eten in mijn maag hebben.  Aan een tafeltje naast de wijnranken genieten we ervan.  Ik waan me altijd weer in zuid Frankrijk als we bij zo'n wijngaard zijn. 

Gelukkig rijden we daarna tegen het spitsverkeer in, want aan de tegenliggende kant staan lange files.  Dat mensen daar iedere dag maar weer in moeten staan!  Ik lever Lia weer veilig thuis af en rijd dan huiswaarts.

Nog geen kwartier later rijd ik daar de oprit op.  Rick komt ook net thuis. Hij en Saskia gaan Saskia's auto ophalen en die ziet eruit als nieuw.  Allemaal dankzij Geico, Rick is er zeer tevreden over.  Hopelijk blijft de auto nu een tijdje onbeschadigd, want HAWTSAS lijkt een magneet voor deuken.

Op weg naar huis heeft Rick kabobs van Friends gehaald.  Hun zalm kabobs zijn altijd voortreffelijk.  Ik ben moe, maar wat een superleuke dag, echt een minivakantie!  Saskia is ook erg moe en gaat vroeg naar bed.  Ik zie ernaar uit morgen wat tijd met haar door te brengen.

Foto's van vandaag staan hier