Een weekend in eigen omgeving "spelen"

Zaterdag

Het is donker in onze kamer en daardoor slapen Rick en ik eigenlijk langer dan we zouden willen uit.  Pas om kwart voor negen komen we ons bed uit. Ondanks de bewolking is het 22 graden en lekker genoeg om buiten te ontbijten. 

 

Nu we dus niet naar Charlottesville gaan voor een ballonvaart bedenken we wat we dan willen doen.  Ten eerste lijnen we Cosmo aan en lopen naar het zaterdagse boerenmarktje in het centrum van Vienna.  Daar aangekomen zien we dat honden niet op de markt mogen, een beetje belachelijk, maar Rick blijft toch maar wachten met Cosmo.

Wat huizen in onze buurt

Het marktje stelt niet veel voor.  Ik hoop er iedere keer weer meer van.  Er zijn wat groente en fruit stalletjes, maar de aardbeien kosten twee keer zoveel als bij Whole Foods en dat zegt wat.  Verder zijn er wat eetstandjes, een slager, honing en nog wat meer.  Als er twintig tentjes zijn is het veel.  Andere boerenmarkten in de omgeving zijn groter, maar daar komen we eigenlijk nooit.

 

 

Leuk :)

Het is warm en vochtig en we hebben alle drie dorst.  Ik maak een pit stop bij Whole Foods en haal een paar flesjes water.  We laten Cosmo uit onze handen drinken wat hij dankbaar doet.

Cosmo's botjes zijn op en we lopen ook even naar Petco.  Het blijft toch leuk in zo'n Europees aandoend plaatsje te wonen waar iedereen wandelt en fietst en wij zo ook naar winkels kunnen.  Op de terugweg nemen we nog een stuk W&OD pad mee en zo hebben we onze 10000 stappen ruimschoots bijeen.

Het is inmiddels lunchtijd en we bestellen van Panera.  Ik stel mijn eigen flatbread samen en Rick zijn eigen sandwich.  Ik heb er ook een kopje kippensoep bij.  Op het deck smullen we ervan en de zon komt zowaar tevoorschijn. 

Dat maakt dat het weer tegen de 30 graden wordt. We zijn er nog niet aan gewend en al zeker niet aan de vochtigheid.  Toch klaag ik absoluut niet, het enige ongemak is transpireren.

We maken ons klaar en kleden ons zo luchtig mogelijk en rijden dan naar de stad.  Dit keer gaan we naar een gedeelte waar we niet vaak komen, vlakbij het Washington Nationals honkbalstadion.  Deze omgeving wordt enorm opgeknapt en er komt een heel restaurants en winkelgedeelte bij de rivier.

De oudste drijvende vismarkt van het land zal wel blijven bestaan en is enorm druk.  Ik had gehoopt er even rond te lopen, maar er is geen kans onze auto kwijt te raken. Ik zou toch niets kunnen kopen en het goed houden met deze hitte dus dan maar verder.

We hebben thuis gekeken waar we vanavond willen eten en parkeren de auto op een parkeerplaats daar dichtbij.  Via de "Transportation Walkway" van het Ministerie van Vervoer dat hier zijn hoofdkantoor heeft lopen we naar het Washington Nationals stadion.

 

 

Daarnaast vindt het Summerfest DC plaats.  Vorig jaar waren we hier met Kai, Katja en Kevin en dit jaar dachten we vanwege de ballonvlucht niet te kunnen gaan.  Toen die niet doorging hebben we meteen kaartjes gekocht, want het is een heel populair evenement en iets waar Rick vooral erg van geniet.

We moeten tien minuten wachten tot de vorige "lichting" vertrokken is.  Om half vier mogen wij naar binnen. We krijgen een groene armband om en mogen alle bier proeven, die we willen.  Er is ook wat wijn, maar met deze hitte moet ik daar niets van hebben.

Gelukkig zijn er ook een heel aantal ciders en die vind ik lekkerder en frisser dan bier.  We proberen verschillende dingen, ik appel, peer, bloedsinaasappel en abrikoos cider.  Rick wat meer bier, maar hij is wat teleurgesteld in het aanbod in vergelijking met vorig jaar.

Halverwege gaan we eens kijken wat er te eten is.  Er blijken zowaar twee Indonesische food trucks te zijn.  Ze hebben rendang, sate en loempia's, maar we hebben al lunch gegeten dus te zwaar.  We delen lekkere dumplings gevuld met tofu en kimchi van de Koreaanse truck.  Ze zijn werkelijk heerlijk!

 

Dan gaan we nog een rondje langs de standjes, maar de rijen zijn zo lang en het is zo heet dat we niet veel meer te proeven krijgen.  Misschien ook wel goed, want we zien toch wel een aantal mensen, die het bier net iets te lekker vonden (die hebben volle glazen om hun nek hangen, wij hebben proefglaasjes).

Als Rick om kwart over vijf aankondigt klaar te zijn ben ik daar helemaal blij om.  Ik voel mezelf als juffrouw Scholten van Annie M. G. Schmidt! Gelukkig smolten wij nog net niet!  We lopen naar Arsenal at BlueJacket waar we een reservering hebben wat maar goed is, want het is er flink druk.

Dit wordt echt een gezellige buurt langs de rivier en het viel ons in het Summerfest al op dat de stad veel jongeren aantrekt.  Wij waren met enkele uitzonderingen de oudste mensen daar.  DC is echt een yuppie stad aan het worden merken we.  Ook in het restaurant zijn het twintigers en dertigers en sommige jonge families.  Dat is natuurlijk alleen maar goed, want dat trekt nieuwe dingen aan.

Ook dit menu is heel divers.  We krijgen een tafeltje boven met zicht over de bar en de biertanks. Onze serveerster is zeer attent!  We krijgen water en drankjes en bestellen gepekelde groentes en een forel dip. Beiden smaken zeer goed.

Rick neemt daarna een burger als hoofdgerecht, maar ik heb niet zoveel trek meer en bestel het gerookte zalm met "silver dollars" voorafje.  Hier komt even naar voren dat ik me niet alle Amerikaanse termen herinner, want die silver dollars blijken pannenkoekjes te zijn.  Eigenlijk wist ik dat wel, maar het kwartje valt pas als ze me voorgezet worden.

Lekker is het zeker en meer dan genoeg voor mij! Intussen kijken we naar de honkbalwedstrijd op tv.  De Nationals spelen uit en daardoor kon het Summerfest plaatsvinden, want gewoonlijk is dat waar de fans drankjes en snacks halen gedurende wedstrijden.

Na het eten lopen we nog even naar de rivier, de Anacostia dit keer, en vinden het super dat dit gebied nu eindelijk ook opgeknapt wordt.  De weg naar huis is zonder obstakels en we hebben van een fijne dag genoten! (Saskia is gelukkig ook veilig terug in haar Airbnb na een hele dag concert in Dublin en een pub met Ierse jongens, nog vier nachtjes en dan zien we haar weer).

Zondag

Rick staat om kwart over acht op en ik ben ook wakker, maar Flapjack komt op me liggen om geknuffeld te worden. Hoe kan ik dat weerstaan? Hij is zo'n knuffelkat!  Om kwart voor negen moet ik hem zelfs van me afzetten om toch eens op te staan!

Voor vandaag worden de hele dag zware onweersbuien voorspeld en het wordt een beetje net als de sneeuwstorm, die nooit kwam.  De zon komt af en toe kijken vanochtend en het is een aangename temperatuur van 23 graden.

We besluiten crepes te gaan eten als ontbijt.  Ik wil zo graag niet altijd hetzelfde bestellen, maar kom toch weer op de Madagascar terecht, mijn favoriete zoete crepe bij Crepe Amour.  Die is gevuld met aardbeien, bosbessen, mango en geschaafde amandelen en een tropische saus. Rick neemt de gerookte kalkoen crepe.

Het is druk vandaag hier, duidelijk doen ze goede zaken.  We vinden nog een tafeltje buiten en smullen van onze crepes.  Intussen is het gewoon een zomerse dag met lekker veel zon.  Waar zijn die voorspelde onweersbuien dan?!?

Natuurlijk klagen wij allerminst!  Ik lijn Cosmo aan voor zijn wandeling en Rick gaat een fietstochtje maken.  Hij ziet ons onderweg en Cosmo is daar kennelijk zo van ondersteboven dat hij niet verder wil met mij.  Hij lijkt werkelijk op zoek naar Rick en ik kan hem niet aan zijn verstand brengen dat die verder gefietst is.

Gefrustreerd dat Cosmo werkelijk nergens meer heen wil loop ik dan maar weer huiswaarts.  Halverwege zien we Rick ook terugfietsen en opeens trekt Cosmo mij vooruit!  Zo grappig!  Ik dacht altijd dat hij helemaal mijn hond was, maar nu zie ik dat hij ook dol op Rick is.

Thuis zoek ik gauw de douche op, want ik voel me zo bezweet!  Rick begint aan de schommelstoel uit North Carolina, die gisteren is aangekomen.  Gelukkig ben ik beneden wat vergeten, want ik zie meteen dat die niet is wat wij wilden.

Het "hout" (kunststof van gerecyclede melkgallons) is bruin gekleurd en ik wilde wit.  Rick kijkt op de bon en daar staat inderdaad ook "cedar", terwijl wij precies de wit met blauw gekleurde stoel bekeken met de verkoopster!

Wat te doen?  Even overwegen we het maar zo te laten, maar ik vind die bruine kleur echt niet mooi en het is niet bepaald de goedkoopste stoel dus ik wil niet jarenlang tegen een compromis aankijken.  Rick belt met Nags Head Hammocks en het is absoluut geen probleem.

We zullen deze stoel terugsturen en moeten dan wel weer een paar weken op de juiste wachten.  Niet leuk, maar soms is het beter geduld te hebben in plaats van iets dat niet echt wat gewenst is accepteren.

Terwijl Rick zich klaarmaakt zit ik lekker op het deck, want de zon schijnt nog steeds.  Ik vind deze zomerse temperaturen zo heerlijk en kan gewoon niet binnen zitten. Ik heb nu ook zoveel minder pijn (eigenlijk zou ik dat mijn barometer voor het weer moeten laten zijn, want wij krijgen letterlijk niets van dat voorspelde noodweer).

We bedenken waar we willen lunchen en gaan eens kijken welke nieuwe restaurants vlakbij bij het Dunn Loring metrostation geopend zijn.  Het is echt leuk dat we langzamerhand zoveel keuze hebben dat we niet meer naar de stad hoeven!

Er zijn een heel aantal nieuwe restaurants hier, zowel Amerikaanse als internationale cuisines.  Onze keuze valt op Spice-6. Oh, dat is lekker!! We kunnen hier o.a. een naan wrap krijgen en die naan wordt voor je neus gebakken!  Daarna kun je zelf kiezen wat je erop wilt hebben. 

Rick en ik kiezen kip met verschillende groentes en pittige sausjes.  Terwijl we ervan genieten zien we een aantal Indiase families binnenkomen. Dit is duidelijk authentiek en zo smaakt het ook.  Deze houden we erin!

Dan is het tijd om te gaan "spelen".  Het is nog steeds zonnig en warm, trouwens.  We rijden naar de schietbaan en vernieuwen onze lidmaatschappen daar, want  we waren daar vier jaar geleden. Dit is de tweede keer in ons leven dat we gaan schieten.

Natuurlijk vraagt de man waar we ons opgeven wat we willen schieten.  Tja, daar zou ik geen antwoord op weten, maar Rick bedenkt dat we ons huis willen beschermen. Goeie, Rick!  We krijgen daartoe een 9mm pistool mee met 50 kogels.

Een beetje eng vind ik het wel weer na zo lang, maar ze zijn hier heel erg op veiligheid gericht.  We krijgen instructie over hoe het pistool te laden en dat we het nooit naar binnen mogen richten.  Ook moeten we oog en oor protectie aan en ik koop nog extra oordopjes.  Ik hoor altijd veel beter dan anderen en heb die wel nodig.

We krijgen baan 4 en Rick begint.  Hij hangt zijn doelwit op, die we ook gekocht hebben, en laadt tien rondes in zijn pistool.  Hij schiet goed, maar niet in het doelwit.

Dan is het mijn beurt en ik heb even Rick's hulp nodig de kogels in te laden (daarna absoluut niet meer).  Dames en heren, ik denk dat ik warempel een betere schutter dan mijn man ben!  De eerste schoten zijn zeker rond het doelwit en een er precies in!  Ik heb er zeker plezier in!

We schieten ieder 25 rondes en dan haalt Rick een tweede ronde en nieuwe doelwitten.  Om ons heen horen we intussen zwaar geschut!  Een van de "range masters", die met de veiligheid te maken heeft, komt mij vertellen dat ik mijn linker duim verkeerd heb.  Die wordt iedere keer door het pistool geslagen en doet inderdaad wat pijn.  Niet veel later blijkt dat Rick dezelfde fout maakt.

De nieuwe doelwitten, die weer heel anders zijn, geven een nieuwe uitdaging.  Nu moeten we niet alleen het midden raken, maar ook vier andere doelwitten, twee hoger en twee lager.  Rick lukt het alleen nummer twee van de vijf te raken. 

Hier doe ik het dus veel beter dan manlief van dezelfde afstand moet ik erbij schrijven, want die kun je kiezen.  Ik raak alle vijf in het midden oranje gedeelte.  Toegegeven, beiden zijn we minder precies naarmate de tijd vordert, want het is best een weerslag van zo'n wapen en het is snikheet! Het zweet druipt me in de ogen waardoor ik ook minder goed kan concentreren.

Als die vijftig kogels dus op zijn, zijn wij ook klaar.  We nemen de doelwitten mee, maar wat gaan we daar nu mee doen?  Rick geeft ruiterlijk toe dat ik veel preciezer heb geschoten dan hij. Maakt niet uit, het was echt leuk om te doen!

Bij de Wendy's halen we koude drankjes, want het werd wel heel warm bij die schietbaan!  Ik neem de light Minute Maid lemonade en die is erg lekker verfrissend. Het is trouwens nog steeds droog en zonnig en ik zie op Facebook dat mensen grapjes maken over de weersvoorspelling.  Wij klagen niet.

Thuis ga ik op het deck zitten en doet Rick even zijn ding.  De waarschuwingen voor zware onweersbuien vliegen ons om de oren, maar, je raadt het al, het is droog en zonnig.  De eekhoorntjes hebben korte metten gemaakt met de maiskolf, maar mais ligt over het hele deck. Pig zou zo graag naar buiten gaan, hij heeft een lekker zeurend miauwtje daar achter de horrendeur.

Tegen vijven rijden we naar Fairfax.  Daar gebruikt Rick zijn automatische inparkeren functie van zijn BMW i3.  Het werkt perfect en we zien mensen in het restaurant kijken hoe dit zonder handen op het stuur gaat.  Ik ben dol op mijn DRAAKJE, maar zou ook wel zo'n auto willen eerlijk gezegd!

We hopen bij de Aziatische supermarkt Lotte wat sake te kopen, maar Lotte blijkt er niet meer te zijn!  We hebben van Ricks zus een sake stel gekregen en willen nu ook sake vinden.  Er zijn genoeg andere Aziatische supermarkten in de omgeving en dat heeft waarschijnlijk deze de das om gedaan.

Jammer, maar dan lopen we (nog steeds droog) naar Bowl America.  Daar huur ik schoenen en zoek naar een bal. Rick heeft zijn eigen schoenen en bal, want hij speelde vroeger competitie bowling. Ik heb dat voordeel niet, ik heb in mijn jeugd nooit gebowld en ben echt een nieuweling iedere keer. Zoiets als skien, want Rick is altijd zo goed!

Al krijg ik maar twee "strikes" (alle tien vallen om), het is toch leuk om te doen.  Ik kan alleen geen fijne bal vinden hier.  De 10 is te zwaar en de 9 heeft te kleine gaten voor mijn vingers.  Ik gebruik toch die laatste maar.  Ik heb nog heel wat oefening nodig duidelijk, want mijn scores zijn om je rot te lachen.  Gelukkig kan ik wel schieten, ha ha!

Een van mijn strikes!

Bij Artie's naast de bowlingbaan vinden we twee stoelen aan de bar.  Zij hebben mijn favoriete sauvignon blanc voor een redelijke prijs.  Ik bestel de pasta primavera met garnalen en Rick de varkenshaas. Het is zoals altijd heel lekker en de bediening perfect.

Zo eindigen we een heerlijk weekend.  De teleurstelling van geen ballonvaart is uitgewist, we hebben nieuwe avonturen gecreeerd.  Mijn pijnen zijn ook wat minder dus dat helpt ook. Nog drie nachtjes en dan zien we onze jongste weer!