Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, juni 23, 2016

Mijn 4000ste blog! Ontmoeting met een Facebook vriendin

Het heeft vannacht naar mijn gevoel vrijwel constant gedonderd.  Cosmo was dan ook een zenuwachtig hondje en wij hebben niet best geslapen.  Gelukkig is het bij het opstaan weer droog, maar alles is nat dus geen ontbijt buiten vandaag.

De natte eekhoorntjes doen zich tegoed aan de mais op het deck en een ervan is zeer nieuwsgierig wat er bij ons binnen aan de hand is.  Flapjack, Cosmo en Pig zijn dan weer zeer geinteresseerd in hem.  Ik vermaak me prima terwijl ik mijn fruit en ei eet en sloten koffie drink.


Rick is al naar zijn werk en Saskia gaat naar Lifetime Fitness. Ik houd het bij een uur cardio op de elliptical boven.  Dan laat ik Cosmo gauw uit en maak me klaar om naar Washington te rijden.

Al een heel aantal jaren heb ik Petra als Facebook vriendin.  Zij woont in Pennsylvania en doet veel met het redden van galgo's uit Spanje.  We hebben al vaker gesproken over elkaar ontmoeten, maar daarvoor wonen we net iets te ver uit elkaar.

Toen zij op Facebook aankondigde dat ze hier in Washington haar paspoort zou komen verlengen vandaag vroeg ik of ze tijd en zin had elkaar dan eindelijk in persoon te zien.  Dat had ze en ik rijd dus voor de zoveelste keer de afgelopen maanden naar de Nederlandse ambassade.  Zo kom je er nooit, zo ben je er constant (ok, wat overdreven).

Petra ziet mij aankomen en we maken in persoon kennis.  Dan rijden we achter elkaar aan nog geen 500 meter verderop naar het Hillwood Museum.  Daar weet ik dat het cafe erg lekker is en heb er voor kwart over een gereserveerd.  We zijn een heel stuk vroeger, maar ik denk niet dat dat een probleem is.

We melden ons in het bezoekerscentrum en kopen kaartjes voor het huis, want we hebben wel tijd om dat te doen en het is zeer de moeite waard.  Maar eerst lopen we naar het cafe waar we een tafeltje nog net onder de tent krijgen, maar met mooi uitzicht op de prachtige tuinen.

We genieten van onze lunch.  Ik neem de zalm salade Nicoise, die heerlijk is.  Petra kiest voor de mozzarella en tomaat sandwich, die er ook heel lekker uitziet, maar wel heel veel brood wat ze ook niet allemaal opeet.

Precies op tijd voor de laatste rondleiding door het huis lopen we er binnen.  We zouden eigenlijk kaartjes moeten hebben die we om onverklaarbare redenen niet kregen bij de ingang.  Gelukkig maakt dat niet uit en kunnen we toch mee.
Er zijn vier docenten en wij mogen mee met Wilhelmina.  Nu vind ik dat al een erg Nederlands klinkende naam, maar dat hoeft natuurlijk niet. Haar achternaam is absoluut niet Nederlands, maar dat is de mijne ook niet. Wilhelmina heeft een Brits klinkend accent, maar echt Brits is het niet.  Ik kan mijn vinger er niet op leggen dus luister maar naar haar heel interessante rondleiding.

Dit museum is het huis van Marjorie Merriweather Post, die het in 1955 kocht en er meteen in woonde wetend dat het ooit een museum zou worden.  Marjorie was de erfgename van het Post bedrijf (nu General Foods) en tijdens haar leven de rijkste vrouw in de VS.  Ze besteedde haar kapitaal o.a. aan het verzamelen van Russische kunst en Frans meubilair en porcelein. 

Het huis is werkelijk prachtig en iedere docent heeft weer een ander verhaal.  Ik ben hier al herhaalde malen geweest en leer telkens weer nieuwe dingen.  Wilhelmina praat vooral over de geschiedenis van wat we zien wat ik zeer interessant vind. Vooral haar verhaal over de Romanovs, die aan de muur hangen, vind ik fascinerend.  Ik heb iets met de tsars en tsarina's.

We lopen door de diverse kamers en komen dan in de enorme eetkamer terecht met een zeer bijzondere tafel.  Die is helemaal van marmer en half edelstenen, zo zwaar dat de vloer ervoor verstevigd moest worden, zodat hij er niet doorheen zou zakken.

Allemaal heel mooi, maar Petra en mijn aandacht gaat naar de schilderijen.  Petra ziet er hazewindhonden op en ik meen me te herinneren dat ze door een Nederlander geschilderd zijn.  Wilhelmina beaamt dat, Dirk Langendijk was de schilder en dat spreekt ze zo op zijn Nederlands uit dat het meteen duidelijk wordt.

En ja, ze zegt het fijn te vinden ook iets uit haar vaderland te zien iedere keer.  Zij is van oorsprong Nederlands en Petra en ik zeggen dat wij dat ook zijn.  We zeggen een paar korte Nederlandse dingen tegen elkaar, want het is natuurlijk niet beleefd voor de rest van de groep om een heel gesprek aan te gaan. Wel erg toevallig is het, we hadden ook met de andere drie docenten mee kunnen gaan.

Jammer genoeg moet ik de tijd in de gaten houden, ik heb helaas (denk ik nu) om vier uur een massage.  Wilhelmina vertelt veel en graag en ik zou het allemaal willen horen, maar in de keuken zeg ik tegen Petra dat we toch maar beter de bovenverdieping zelf kunnen verkennen zodat ik op tijd terug naar huis kan.
Een heel roze badkamer!

Boven zijn natuurlijk de slaapkamers en daar is wel veel te zien, maar het gros van het verhaal hebben we beneden gehoord.  Marjorie was duidelijk dol op roze, haar slaapkamer en badkamer zijn voornamelijk in die kleur.  Het is niet alleen een mooi museum, maar je kunt je ook echt voorstellen hoe hier gewoond werd.
Een van de bijzondere dingen hier zijn de kostbare Faberge eieren, deze van Katarina de Grote

Marjorie overleed in 1973 en toen was het huis dus meteen klaar om het museum te zijn wat het nu is.  De tuinen zijn ook prachtig, maar daar hebben we vandaag geen tijd voor.  Grappig genoeg wilde Marjorie hier geen bruiloften of concerten of wat ook.  Volgens Wilhelmina had ze het allemaal vastgelegd in haar testament.  Jammer, want een bruiloft hier in de tuinen zou prachtig zijn.
Om half drie nemen Petra en ik weer afscheid.  Erg leuk haar nu eindelijk ontmoet te hebben en zoals altijd voelt het alsof we elkaar al kenden.  Zij gaat terug naar Pennsylvania en ik baan me een weg door het drukke Washington naar huis.

Gelukkig ben ik op tijd terug voor Lisa, die keurig om tien voor vier aanbelt.  Ze maakt kennis met Saskia en geeft mij dan weer een heel goede massage.  Denkelijk van het verdriet om Meike zijn mijn schouders zeer verkrampt, maar verder vindt ze dat mijn spieren goed aanvoelen.  Ik mis Meike wel erg, vooral 's avonds, maar ik denk dat het feit dat ze zo duidelijk niet verder kon helpt met haar dood een plaatsje te geven.

Rick gaat dit weekend op en neer naar Michigan rijden voor een familiebruiloft (12 uur heen morgen, 12 uur terug zondag).  Dat trek ik niet en ik heb zaterdag een rondleiding dus Saskia en ik zullen hier blijven. Vanavond stelt Rick dan voor samen te gaan eten bij Matchbox

We kennen het barpersoneel daar. Ashley maakt mijn favoriete cocktail, wodka martini met bloody Mary mix en Old Bay seasoning.  Het wordt ook weer een heerlijk maal.  We delen een tonijn tartaar en Rick neemt een salade en ik de pizza met rucola, prosciutto en vijgen.  Het smaakt prima. 

Thuis treffen we Saskia en Kaylee.  Ik denk dat Saskia's volgende collegejaar veel beter gaat zijn met Kaylee als huisgenote.  Die twee kunnen het zo goed met elkaar vinden.  En ik denk dat Kaylee een veel positievere invloed gaat zijn.
Niemand slaapt als Flapjack!

En ja, dit is blog nummer 4000! Wie had dat ooit gedacht?  Ik begon er bijna dertien jaar geleden mee om te laten zien dat je hier in de VS ook prima kunt wonen.  En zie nu, onze kinderen zijn volwassen en er is van alles voorgevallen in ons leven en nog schrijf ik erop los.  Heel hartelijk dank aan degenen, die trouw meelezen en vooral ook reacties achterlaten!


29 reacties:

Margreet zei

Wow! 4000! Je bent ook wel een erg trouwe blogschrijfster en ik vind het ook erg leuk om zo dagelijks een beetje mee te genieten. Vooral doorgaan, zou ik zeggen!

Anoniem zei

4000 blogs! Wat een (leuke) mijlpaal! Ik lees al jaren mee en het verveelt nooit! Je schrijft leuk (en foutloos) en jouw foto's zijn ook altijd genieten. Op naar de 5000!!
Goed weekend,
Evelyn

Pascale zei

Gefeliciteerd met je 4000ste blog! Een hele prestatie en je doet er zovelen ook een plezier me om je leven zo te delen. Heb je je 1000ste, 2000ste, en 3000ste nog even teruggelezen om te kijken wat er toen gaande was?

Anoniem zei

Graag gedaan en ga zo door! Je hoort er gewoon elke dag bij! Gezellig😀
Groetjes van Inge uit Limburg, Nederland.

Danielle zei

Gefeliciteerd met je 4000e blog! Ik heb ze allemaal gelezen. In de eerste instantie omdat uit persoonlijke nieuwsgierigheid naar de regio en hoe het is om te emigreren en later ook door de herkenning, een opgroeiende puber en geen contact met 1 ouder en een moeizaam contact met de andere. Vooral doorgaan zou ik zeggen.
Groetjes, Daniëlle

Marieke zei

Wauw 4000 blogs! Ik lees graag elke dag weer mee.

Reny zei

WOW, 4000 !!
knap hoor dat je daar iedere dag de tijd voor hebt én neemt, super!

Veerle zei

Dikke proficiat met je altijd zeer leuke en informatieve blogs. Superleuk om te lezen!

Anoniem zei

Gefeliciteerd met je 4000ste blog, Petra! Wat een prestatie, ook ik lees graag mee.
En wat een heerlijke kat is die Flapjack! :)
groetjes Monique

Jeanny zei

Gefeliciteerd!! Knap van je om iedere dag te schrijven. Ik vind het heerlijk je blogs iedere dag te lezen en gezellig :)
Groetjes uit Oisterwijk

Sonja zei

Gefeliciteerd met deze mijlpaal, erg knap dat je de discipline hebt om zo trouw te schrijven. Ik lees je blog met heel veel plezier!
Je hebt later een geweldig boek om te lezen en te herlezen, je eigen leven, hoe bijzonder is dat!

Irene zei

Gefeliciteerd!!
Deze mijlpaal s een felicitatie waard.

Irene zei

Gefeliciteerd!!
Deze mijlpaal s een felicitatie waard.

Carla zei

Proficiat! Ik hoop dat je nog heeeeeeel lang doorgaat met schrijven. Elke ochtend even een genietmomentje :)

Nel zei

Super Petra, wat een mijlpaal. Ik lees al bijna vanaf het begin je ontzettende leuke blog. Je laat iedereen op een heel bijzondere manier meegenieten met het wel en wee van jou en de rest van het gezin. ook durf je de minder leuke en verdrietige dingen te posten zonder schromen. Dat durft niet iedereen en sommigen doen voorkomen of het altijd rozengeur en maneschijn is, maar jij bent open en eerlijk.

Je hebt mij ook geholpen met een dagelijks blog, maar dat heb ik niet zo lang volgehouden (op verzoek van man, die het maar niks vond)

Ik hoop dat je nog heel veel jaren doorgaat met het schrijven van een dagelijks stuk. Probeer zoveel meer te reageren, wat nu niet heel veel gebeurd.

Alvast een fijn weekend en sterkte zonder Rick around.

Marion2 zei

Ik vind het een enorme prestatie om echt elke dag een blog te schrijven. Hoe druk je het ook hebt, je doet het. Jij beschikt absoluut over doorzettingsvermogen en discipline. Dat er in Amerika goed te leven valt, is overduidelijk ;). Ik denk wel beter dan hier, met al die drukte.

Ik vind Rick ook een echte die-hard: 12 uur heen en 12 terug rijden in een paar dagen tijd. Wow! Ik snap heel goed dat je dat, met alle pijnen, niet zit zitten. Wel heel uitzonderlijk voor jullie, denk ik, om zoiets niet samen te doen.

Bij het horen van de naam 'Wilhelmina' zou ik meteen 'aanslaan'. Hooguit dat ik nog vaag aan Duits (Wilhelm hebben ze daar in ieder geval) zou denken. Wel grappig dat er uit zo'n klein landje drie vrouwen op precies die plek tegelijkertijd aanwezig waren.

Misee zei

Proficiat. Elke morgen lees ik eerst deze blog voor ik iets anders doe. Zo nieuwsgierig naar alle mooie verhalen. Doe zo voort.

Anoniem zei

Gefeliciteerd met deze mijlpaal!

Anoniem zei


Geweldig van je Petra,dat je het gepresteerd heb om 4000 blogs te schrijven in die jaren.Proficiat hoor!
Vind ook (en dat vind ik al heel lang ) dat je een echt goede schrijfster bent.
Chapeau hoor!!! Doe het je niet na.
Wel lees ik het iedere dag met veel plezier.
Gezellig en leuk,om iemand te ontmoeten ,
die je al zolang kent en nog nooit live ontmoet hebt.
Prachtig dat Hillwood museum,zo kunnen er velen van genieten ,
had die vrouw dat niet zo geregeld ,dan had niemand er nog van kunnen genieten.
Heel apart ja, hoe Flap Jack ligt te slapen,moest even kijken,
zag maar 3 pootjes,maar toen ik goed keek ,dat ligt onder zijn hoofd...

groetjes Joke

Anoniem zei

Gefeliciteerd met deze mijlpaal. Dagelijks volg ik je en vind het gezellig te lezen over jullie leven daar.
Dat je het nog lang mag en kan volhouden. Je hebt in ieder geval wel voldoende inspiratie.
Mooi dat huis maar zo'n roze badkamer zou ook mijn smaak niet zijn.
Groetjes Wil

Familie Langens zei

Knap hoor 4000 blogs, en ik volg je al een behoorlijke tijd, je blijft boeiend schrijven ��

Anoniem zei

Van harte met deze mijlpaal, zoals je weet ben ik een fan van je verhalen.
Hopelijk nog veel leuke jaren te lezen.
Gezellig dat je weer een "vriend" in levende lijfe hebt ontmoet.
Waar Rick zin in heeft, in zijn eentje 2 x 12 uur rijden in 1 weekend.
Gezellig weekend met Saskia, Bea

Unknown zei

Ik blijf het bewonderingswaardig vinden dat je elke dag een blog schrijft over je dagelijkse dingen! En vooral ook elke keer zijn er wel weer andere ervaringen. Heerlijk om te lezen. Ik zou zeggen op naar de volgende 4000! Groetjes Gina

Anoniem zei

Proficiat met jouw 4000ste blog Petra.
Wat een prestatie om dat zo lang vol te houden.
Bedankt hiervoor en hopelijk ga je er nog lang mee door.
Groeten van Hilde uit B. en ik kijk al uit naar je volgende blog met de rondleiding.

Anoniem zei

Zo fijn dat je (vfijwel) iedere dag de moeite neemt om te bloggen. Hier aan tafel vertel ik mijn gezin regelmatig over jou en jouw gezin. Bedankt!
Groetjes, Lucy

Anoniem zei

Ook van mij een bedankje voor het schrijven van zoveel mooie en leuke/spannende verhalen. 4000 is toch zeker wel een paar boeken vol. Ik hoop dat je nog lang blijft schrijven.
Groetjes, Ida

Petra zei

@Allemaal - Hartelijk bedankt voor de leuke reacties! Pascale vroeg of ik terug was gegaan naar de 1000ste etc. Dat niet, maar wij gebruiken dit blog zeker ook als naslagwerk om te kijken wanneer iets ook alweer gebeurde o.a.

Ymkje zei

Gefeliciteerd met je 4000e verhaaltje! Heel knap dat je iedere keer weer inspiratie hebt en ons mee laat kijken in een deel van jullie leven.

Anoniem zei

Wat goed!!De 4000ste blog..ik volg je al vanaf 2005 ...wel met n flinke tussem n pozen ..maar sinds vorige week volg ik je weer .erg leuk geschreven
Gr.flore