Onze baby weer thuis!

Zo goed als ik me gisteren voelde, zo niet goed voel ik me vanochtend.  Ik ben dan ook dankbaar voor Flapjack, die weer bovenop me ligt te spinnen, als excuus om nog niet op te hoeven staan.  Maar natuurlijk weet ik als geen ander dat in bed blijven geen optie is.

Op mijn telefoon zie ik Saskia's berichtje dat ze gaan instappen en op een app zie ik dat ze inmiddels al boven de Atlantische Oceaan vliegen.  Rick heeft weer heel lief de koffie klaargezet en ik maak een gebakken eitje en een bakje met bosbessen, frambozen en aardbeien met wat slagroom als ontbijt.

Het is beduidend koeler dan de afgelopen dagen, maar in de zon lekker genoeg om buiten te ontbijten.  Alweer lukt het Flapjack en Pig te ontsnappen, maar wetend (of althans denkend) dat ze in de tuin zullen blijven laat ik ze maar gaan.

Met de pijn weer over mijn hele lichaam moet ik wel weer gaan bewegen.  Gelukkig helpt het uur cardio bij Anytime Fitness en voel ik me beter als ik weer huiswaarts ga.  Daar wil Flapjack meteen naar binnen, maar Pig is nergens te bekennen.

Natuurlijk zou ik het helemaal niet leuk vinden als Pig kwijt is als Saskia thuiskomt.  Ik roep hem en zoek hem en zie hem dan uit een gat onder ons stoepje voor komen.  Dat gat moeten we echt vullen!  Met Pig en Flapjack weer veilig binnen voel ik me een stuk geruster.

Het waait keihard (reden van mijn pijnen?) en is een stuk koeler dan de andere dagen.  Om de een of andere reden krijg ik dan enorme zin in pho!  Ik rijd naar Pho Thang Long en geniet van een warme en pittige bowl met kip pho.  Zo lekker!!

Intussen let ik op de aankomsttijd van Saskia's vlucht via Flight Status en zie opeens dat ze meer dan een half uur voor op schema zullen landen.  Gauw sms ik Rick, die meteen naar huis vertrekt.  We hebben echter maar acht minuten voor hun vlucht aankomt als we richting vliegveld gaan.

Onderweg komen we ook in wat langzaamrijdend verkeer, maar gelukkig kunnen we het Saskia laten weten.  Als we ze bij de bagageband vinden hebben ze hun bagage al.  Vreemd genoeg hebben we niets vernomen van Kaylee's ouders en zijn zij er ook niet om hun dochter op te halen. 

Wij geven haar natuurlijk graag een lift, maar vinden het vreemd dat dat zowel op de heen- als terugweg maar als vanzelfsprekend werd aangenomen.  Of zijn wij nu zeurpieten? 

Onderweg naar huis krijgen we allerlei verhalen te horen.  We hadden tijdens de reis meerdere keren per dag via Facebook contact, maar er zijn natuurlijk nog veel meer dingen voorgevallen.  Kaylee vertelt ook over haar ervaringen in Barcelona. 

Na Kaylee thuis afgezet te hebben wil Saskia even thuis ontspannen.  Ze heeft erge hoofdpijn en Rick geeft haar een goede massage.  Ik vrees dat Saskia sommige van mijn spierproblemen heeft.  Gelukkig helpt de massage haar.  Als ik deze pijnen houd ga ik kijken of Laura volgende week tijd heeft.

Met zijn drieen gaan we naar Whole Foods waar Saskia inkopen doet en Rick en ik avondeten kopen.  Saskia heeft vers fruit en groentes gemist al vond ze het niet moeilijk veganistisch eten te vinden op reis. Duidelijk komt dat er in Europa ook steeds meer in.

Op weg naar huis zien we twee politieauto's en een groepje mensen langs de weg.  Het blijkt om een reddingsactie voor een familie eenden te gaan.  Die zijn in een put terechtgekomen en een voor een worden ze eruit gevist.  Een goede daad van de agenten en als ze er allemaal uit zijn volgt er applaus.

Thuis grilt Rick de zalm en een mengsel van verschillend gekleurde paprika's en ui in een balsamico azijn saus.  In de oven bakken we zoete aardappelfrietjes.  Saskia eet gezellig mee met de groentes en frietjes en Rick grilt voor haar veganistische worstjes.

Ze hebben elkaar gemist

Na het eten gaat Rick het gras maaien en Saskia en ik gaan onderuit en tv kijken.  Opvallend is dat haar katten meteen in haar buurt komen liggen.  Het is fijn mijn baby weer thuis te hebben, maar ik denk dat ze die titel niet meer wil.  Ze heeft heel wat geleerd in die drie weken!