Pijndagje, maar ik laat me er niet onder krijgen

Oei, dat was een naar nachtje!  Ik werd om drie uur in erge pijn wakker en kon geen goede ligpositie meer vinden.  Ik heb mezelf platgespoten met Icy Hot en dat hielp een beetje, maar ik word geradbraakt "wakker" van mijn gedoezel.  Tegen negenen moet ik echt opstaan, want blijven liggen is sowieso te pijnlijk.

Saskia is al naar school en ik zet een flinke kop koffie, die ik mee naar buiten neem.  Het is weer heerlijk weer dus daaraan kunnen mijn pijnen niet liggen.  Ik bak een eitje en eet een bakje fruit en dwing mezelf dan tot de elliptical boven.

Al sportend kijk ik naar HGTV, Love It or List It, een leuke show waarin mensen hun huis laten opknappen, maar intussen ook naar een ander huis zoeken.  Ik vind het huidige huis leuker dan het nieuwe huis wat ze uiteindelijk kiezen.  Na een uur voel ik me ook ietsje beter, gelukkig.

Een vriendin op FB vroeg om een foto van ons vroeger, dit zijn Rick en ik op huwelijksreis in Maui.  Ik bedacht me vandaag dat ik op die foto net zo oud als Katja was, 26, en dat ik langer getrouwd dan ongetrouwd ben (had ik niet eerder bij stilgestaan).

Tijd om Cosmo aan te lijnen voor zijn wandeling, maar alweer lopen we net de cul de sac uit als Saskia aan komt rijden.  Cosmo heeft er dan geen zin meer in, maar ik dwing hem verder te lopen om tenminste zijn behoeftes te doen.  Ergens ben ik bang dat onze heel lange wandelingen niet meer plaats gaan vinden.  Hopelijk is dat niet het geval en kunnen we er als het koeler wordt weer langer op uit.

Als lunch geniet ik nog een keer van Ricks vaders heerlijke zalmdip en de verschillend gekleurde tomatensalade.  De pijn is weer helemaal terug en ik heb geen energie eigenlijk.  Ik besluit toch wat ibuprofen te nemen en loop naar het zwembad.

Hopelijk kan de warmte van de zon doordringen in mijn spieren.  Het is ook zo ontspannend en net alsof ik op vakantie ben. Ik wou dat het water warmer was, want daarin lekker bewegen lijkt me ook goed.  Maar ik ben bang dat ik veel van mijn pijn kan wijten aan het koele water. 

Daarom ga ik er enkel tot mijn middel in.  Ik heb mijn onderwater cameraatje mee om het uit te proberen voor Aruba.  Het werkt prima en ik maak er mijn laatste "perspectief" foto mee.  Ik vond dit een leuk thema, maar ben blij met een nieuwe te kunnen beginnen morgen.

Voornamelijk is dit mijn uitzicht, niet verkeerd natuurlijk

Rick is intussen weer terug en sms-t dat hij huiswaarts komt.  Ik neem, misschien wel tot half juli, want er is de komende paar weken van alles gaande, afscheid van Chris en loop ook terug naar huis.  Ik ben net weer droog en aangekleed als Rick binnen komt lopen.

Zo fijn om Rick weer thuis te hebben, al is hij erg moe.  Hij stelt voor pizza te gaan eten bij Pazzo Pomodoro en daar heb ik ook wel oren naar.  Hun pizza's worden in een Italiaanse Napolitaanse oven gebakken en zijn precies zoals ik ze me uit Italie (en de Nederlandse Italiaan) herinner. 

We nemen plaats aan de gezellige bar waar we als oude bekenden worden begroet. We kiezen beidens de quattro stagioni, die je hier bij de vele (wij telden er meer dan tien in Vienna alleen) andere pizzeria's niet op het menu zal zien. Rick vervangt de artisjokken met tomaatjes, maar ik neem het echte geheel.  Heerlijk is het.

Nog een dag en dan begint het grote feest voor Amerika's 240ste verjaardag.  Ik heb morgen van alles gepland dus ik hoop dat de pijnen vannacht eens meevallen.  In ieder geval heb ik Rick weer, die Mineral Ice of Icy Hot op mij kan smeren.  Die erge pijnen hakken er flink in qua energie en humeur en daar heb ik nu (natuurlijk eigenlijk nooit) geen zin in!

Snickers is een stuk aanhankelijker sinds zijn zus overleed, ook zo'n lieve kat!