Prachtige natuur en weer zwembad

De zon schijnt vrolijk mijn kamer binnen als ik om een uur of acht wakker word.  Saskia is al naar school en ik heb veel pijn dus blijf wat langer liggen.  Ik had niet moeten schrijven dat ik me zoveel beter voelde, want het lijkt wel of mijn lichaam dat meteen af wil straffen.

In bed blijven liggen is nooit de juiste optie, hoe verleidelijk ook.  De vrolijke zon buiten helpt ook.  Ik zie aan onze Mickey regenmeter dat het onweer van gisteravond maar liefst zes centimeter regen heeft gedumpt!  Het heeft ook de luchtvochtigheid weggewassen en het is werkelijk schitterend weer.

Met een fikse kop koffie, een gebakken eitje en een bakje fruit met wat slagroom ga ik op het deck zitten.  Onze tuin is omringd door bomen waardoor we de achterburen niet kunnen zien en ik me in een bos waan.  Dat is zo rustgevend!

Zin om op de elliptical te gaan staan heb ik niet dus ik "ren" weer mijn tienduizend stappen bijeen op het deck.  Dat duurt ongeveer een uur en dan maak ik me klaar om Chris op te halen.  Wij gaan de honden uitlaten bij Great Falls. 

Het is duidelijk dat het vakantietijd is, want er staat een korte rij om het park binnen te komen die er anders nooit doordeweeks is.  Gelukkig is er meer dan genoeg parkeerruimte en wij beginnen aan onze wandeling langs de rivier.

PJ is een echte golden retriever en dol op zwemmen.  Zij gaat dan ook regelmatig de rivier in en rolt daarna lekker in de modder, zodat ze een zeer vieze pup is.  Cosmo heeft nooit interesse in zwemmen dus blijft rustig met mij wachten.

Vandaag zien we helaas geen adelaars, maar de watervallen zien er prachtig uit.  Ik had verwacht dat ze voller zouden zijn vanwege de enorme overstromingen in West Virginia, die 23 doden eisten.  Misschien moet dat water allemaal nog naar beneden komen.

Op een gegeven moment heeft Cosmo geen zin meer en zet zijn poten schrap.  PJ is al twaalf en kan bijna de van niet meer inkomen. Met twee slapende honden rijden we terug naar Vienna.  In de zomer hier moet je zulke "koelere" dagen (want het is toch 29 graden) grijpen om de honden uit te laten.  De hoge luchtvochtigheid maakt het meestal te heet voor ze.

Na Chris en PJ weer thuis afgezet te hebben maak ik lunch voor mezelf.  Dezelfde als gisteren, want Ricks vaders zalmdip is niet te versmaden en de tomaat en augurk salade heerlijk fris.  Als "toetje" neem ik een bakje zoete rode kersen.

Als de schoonmaaksters komen ga ik naar het zwembad.  Daar tref ik behalve Chris ook Bets en we kletsen gezellig met zijn drieen.  Saskia en Kaylee komen ook en het is gezellig.   Na een uurtje gaat iedereen zwemmen, maar ik heb veel pijn en ben bang dat erger te maken door in koel water te gaan zwemmen.

 

Dit uitzicht verveelt echter nooit

Daardoor ga ik er maar tot mijn middel in.  Jammer, want ik had me voorgenomen iedere dag baantjes te trekken.  Misschien gaat het morgen weer lukken.  Ik baal echt dat ik nu door de pijn minder geniet van deze prachtige dag.

Omdat het niet zo warm en vochtig is ga ik in de zon zitten.  Hopelijk helpt dat mijn spieren.  Terwijl de anderen zwemmen lees ik, ook niet verkeerd natuurlijk.  Mijn favoriete plaatselijke tijdschrift is de Washingtonian.  Daar heb ik dan ook een abonnement op, maar loop twee maanden achter en lees de tijdschriften vanmiddag. Er staan weer allerlei plaatselijke tips in.

Tegen half zes moet Chris naar huis en gaan de rest van ons ook maar. Ik had eigenlijk gehoopt met Saskia ergens te eten vanavond, maar zij verkiest met haar vriendinnen Thais te gaan eten. Snap ik natuurlijk best, maar ik vind het toch jammer alleen te moeten eten dan.

Dit goudvinkje deed zich heel rustig tegoed aan ons vogeleten

Niet te lang getreurd echter, want niemand van ons gezin behalve Katja is dol op Vietnamees eten en laat ik daar nu het meest zin in hebben.  Aan de bar van Four Sisters bestel ik de Vietnamese loempia's en mijn favoriete gehakt in druivenbladeren met rijstpapier gerecht.  Ze beginnen me hier al te kennen en dat is altijd goed, want ik hoef zelfs niet om de sambal te vragen.

Terug thuis zijn Saskia en Kaylee, die ook een vak online doet deze zomer, hard bezig met hun huiswerk.  Ik doe mijn voeten omhoog en neem op hoop van zegen, want het werkt vrijwel nooit, ibuprofen. Als het donker wordt ga ik op het deck zitten en genieten van de vele vuurvliegjes.  Onze bomen lijken welk kerstbomen met al die blinkende lichtjes! Jammer dat ze niet op een foto vast te leggen zijn.