Dag 3 Aruba: Pedernales en een bijzonder etentje

Heerlijk heb ik geslapen na alle zon en water gisteren! Met een beetje moeite lukt het me toch om acht uur op te staan en Rick volgt niet veel later.  We halen weer ijskoffies bij Smit en Dorlas beneden en ontbijten op ons balkon met de spullen, die we gisteren bij Super Food hebben gehaald.

Na een spelt beschuitje met kaas met mosterdzaad erin en een met kaas met tomaat en olijf erin ben ik klaar voor het sporten. Rick stelt voor een stukje te gaan hardlopen naar het winkelcentrum niet ver weg.  Puf, puf, zeg, niet eenvoudig om in deze vochtigheid te joggen!

Via het strand lopen we terug en dan heb ik 5000 stappen bijeen. Ik besluit de rest op een elliptical af te maken, lekker in de airco!  Gelukkig is er dit keer wel nog een open.  Hilton heeft er gloednieuwe toestellen in gezet. De oude van de Radisson waren dan ook echt verschrikkelijk oud.

Met uitzicht op zee en kijkend naar de Wimbledon wedstrijd tussen Venus Williams en Angelique Kerber, die Venus verliest, gaat het halve uur snel.  Rick zendt me bericht dat hij na zijn verdere wandeling is neergestreken bij Bugaloe voor een frisdrankje. Ik loop erheen en de Diet Coke smaakt prima.

Daarna lopen we terug naar de kamer waar we ons zo snel mogelijk in badkleding hullen (of eigenlijk onthullen).  We proberen stoelen op het strand te krijgen, maar dat is een onmogelijkheid.  Zo druk heb ik het hier nog niet eerder gezien!  Je kunt de zee bijna niet zien door alle paraplu's!

Het hotel heeft prachtige papegaaien en kakatoes

Dan vinden we maar stoelen in het zwembad en gaan in het water lezen.  Heerlijk ontspannend en we houden dat goed vol tot mijn maag begint te rommelen.  We hebben besloten bij het hotelrestaurant langs het water te lunchen.

De verschillende hagedissen en leguanen zijn ook zeer kleurrijk

Gilligan's is altijd een steevaste lunch en we zijn blij dat Hilton er niets veranderd heeft.  Nog steeds staat er de vrolijk gekleurde boot met de bordjes van hoe ver we overal vanaf zitten.  We zitten 1870 mijl van Washington verwijderd.

Als lunch bestellen Rick en ik beiden de grouper sandwich.  Die is bijzonder lekker en wordt met prosciutto, Goudse kaas en een mango salsa geserveerd.  We smullen er beiden van.

Na nog wat luieren in het zwembad maken we ons klaar voor onze excursie van vandaag.  Rick gaat duiken bij het schipswrak Pedernales en ik ga mee om daar te snorkelen.  Rick duikt met Unique Sports en daarvan kennen we zo langzamerhand de kapiteinen vooral.  Bas is het voor vandaag.

Onderweg zie ik mijn eerste schildpad bovenkomen om naar lucht te happen.  Dat blijft zo speciaal om te zien!  Ik hoop dat er deze week nog meerdere volgen, liefst als we aan het snorkelen zijn.

Als alle duikers van boord zijn spring ik in het water en zwem naar waar het wrak bijna boven water uitkomt.  Daar weet ik dat de mooiste vissen zitten en dat is ook vandaag weer het geval.  Alleen als ik er een foto van wil nemen zie ik tot mijn schrik dat het klepje voor de oplaadopeningen open staat!!

Tja, het mag dan een onderwatercamera zijn, maar als hij openstaat overleeft ook hij het niet.  Oh, wat baal ik!  Ik snap werkelijk niet hoe dit kan.  Ik heb de camera thuis in het zwembad getest en ik gebruik die oplaadpunten nooit, want heb een externe batterijoplader.  Ze moeten niet goed dichtgedrukt hebben gezeten, maar hoe dat kan zal voor altijd een raadsel blijven.

Natuurlijk baal ik ontzettend, maar ik besluit dat ik hier in een natuur aquarium rondzwem en ik er maar beter van kan genieten.  Gelukkig kan ik mijn spaargeld morgen aanspreken voor een nieuwe camera.  De queen angels zijn er zoals altijd en ik zie een enorme barracuda me nieuwsgierig aankijken.

Jammer genoeg krijg ik het na een half uurtje koud en zwem terug naar de boot.  Ik bel meteen Boolchand in Oranjestad om me ervan te verzekeren dat ze onderwatercamera's in voorraad hebben en dat is gelukkig zo.

Bas vraagt wat er aan de hand was en ik vertel hem mijn misfortuin. Hij zegt dat het misschien helpt dat ik lang niet de enige ben.  Hij maakt het vaak mee met klanten dat onderwatercamera's niet werken of per ongeluk kapot gaan.  Ik voel me iets minder stom dat ik de openingen niet voor het in het water gaan heb gecheckt.

Niet veel later komen de duikers uit het water en varen we terug naar de pier.  Rick en ik spoelen de duikspullen en onszelf nog even af in het zwembad en gaan dan naar boven.  We doen droge kleren aan en lopen naar Bugaloe.

Daar is het druk, maar we kunnen nog een paar stoelen bemachtigen.  Twee van hun medewerkers zingen duetten op heel bekende liedjes en de stemming zit er goed in.  Ik typ intussen dit blog, zodat het al bijna klaar is en ik vanavond niet tot laat hoef te typen.

Iets na zessen gaan we ons klaarmaken voor het avondeten.  Dat is vanavond bij een heel bijzonder restaurant, 2 Fools and a Bull. Hier komen we met veertien anderen eten, het is alsof we op bezoek gaan bij vrienden met een stel onbekenden.

Om klokslag zeven uur heten de "Fools", Pauly en Bas, ons welkom.  Vier jaar geleden waren we hier ook en dat was een fantastische ervaring.  Duidelijk wordt het dat vanavond weer.  We beginnen met bodemloze bellini's, heerlijke perzik champagne.  Zo maken we ook kennis met elkaar.

Er zijn nog twee stellen uit ons gebied en wij raken vooral aan de praat met het stel uit Long Island New York naast ons.  Ze zijn jonger en hij is politieagent en zij kapster.  Ze zijn voor het eerst op het eiland dus we geven veel tips.

De maaltijd bestaat uit zeven gangen en een amuse bouche.  De amuse bouche is een mais soep met crab en superlekker eigengebakken brood.  We beginnen dan met een trio vis, tonijn, garnaal en ceviche, ik had er twee van op gekund.

Daarna krijgen we een stukje eendenborst met mango salsa en chef Bas zet dat allemaal voor onze neus klaar.  Pauly, de tweede "fool", zoals hij zichzelf noemt is de sommelier.  We krijgen ook heerlijke wijnen voorgezet door hem.

We mogen even pauze nemen en kletsen met deze en gene.  Dan begint het hoofdgerecht, eerst een gerecht met vis en dan met filet mignon.  Ieder hapje is alsof er een engeltje op mijn tong piest. Ik vind het bewonderenswaardig dat alles absoluut perfect bereid is. 

Als dessert is er een butter scotch brulee en dat is het perfecte einde van een perfecte avond! Zo lekker!  Na afloop kletsen we nog wat verder, maar ik ben moe en we rekenen af.  Het is al na elven als we terug in de kamer zijn en ik tik snel dit blog af.  Ik vrees dat om acht uur opstaan morgen moeilijk gaat worden.

PS: Ik had meer foto's, maar de wifi hier in het hotel laat veel te wensen over. Jammer, maar het is na middernacht dus tijd om te gaan slapen.