Dag 5 Aruba: Dagje (voornamelijk) op het droge

Het lukt ons vandaag goed om keurig om acht uur onze bedden uit te komen.  Rick heeft echter geen zin in sporten, dus ik besluit een half uur elliptical in de fitness ruimte te gaan doen.  Dat gaat vlot met het mooie uitzicht en CNN kijken, hoewel de berichten uit de VS weinig vrolijk makend zijn.

Rick wacht me al op bij Bugaloe voor het ontbijt en we bestellen beiden een tosti ham en kaas en voor mij een lekker sterk kopje koffie.  Dan maken we ons klaar voor onze avonturen van vandaag.  We gaan vandaag naar ons bekende en onbekende plekjes op het eiland.

We beginnen in het noorden met de Alto Vista kapel.  Een oud kapelletje in de natuur met prachtige zichten op zee. Met de GPS vinden we het snel.  Vroeger zonder GPS was kaartlezen in Aruba altijd een hele kunst, die ik, zo zal later vandaag blijken, goed onder de knie heb na al die jaren.

Na de nodige foto's van het kapelletje rijden we door naar de grotten.  Hiervoor moeten we het Nationale Park Arikok binnen en moeten hier $11 per persoon aan entree betalen.  Ze hebben de weg dan ook helemaal opgeknapt.

Wij banen ons een weg naar de Fontein grot.  Daar wacht Jose ons op, een medewerker van het park, die ons een korte maar zeer interessante rondleiding geeft in de grot.  Hij laat ons de namen van vroege missionarissen zien en ook de rode tekeningen, die de Indianen 900 jaar geleden maakten. 

Door het droge klimaat hier is dat allemaal bewaard gebleven.  De grot is dan ook toen Aruba nog onder water lag gevormd.  Ver naar binnen kunnen we niet, want er zijn vleermuizen en hun guano is niet goed om in te ademen. Bovendien is het enorm warm in de grot.  Grappig, want bij ons in de buurt zijn de grotten juist altijd koel.

Als we weer buiten staan merk ik dat ik het natuurlijk weer eens niet zonder pit stop kan.  Gelukkig is er een restaurant vlakbij.  Rick heeft een veel grotere blaas dan ik en wacht in de auto. Tegen aankoop van een Diet Coke mag ik van hun toilet gebruik maken.  Opluchting, want het is net iets te druk om zoiets in de open lucht te doen.

Onze volgende stop is de Quadirikiri grot.  Dit keer geen gids, maar wel een interessante grot.  De vleermuizen vliegen ons hier om te oren.  Het middengedeelte is zo donker dat Rick en ik allebei struikelen.  In de derde "zaal" komt de zon door een paar gaten in het plafond binnen.

Rick heeft een boek gelezen dat in San Nicolas (Sint Nicolaas) speelde.  Daaruit heeft hij Charlie's Bar onthouden en wil die nu graag opzoeken.  Die kent de GPS echter niet en de straat waarin de bar ligt ook niet.

Nu worden mijn kaartleeskunsten ingeroepen en feilloos leid ik Rick tot voor de bar.  Het is duidelijk een populaire plek voor de lokale bevolking en toeristen, hoewel het er midden op de dag niet druk is.  De rest van de straat heeft ook bars, maar vrijwel alles is gesloten en doet een beetje naargeestig aan.

Charlie's Bar echter niet, het is een "funky" gebouw.  We hebben beiden honger dus blijven er niet lang.  Rick koopt een t-shirt als souvenir en dan rijden we terug naar Oranjestad.  Wellicht wordt San Nicolas weer levendiger als de raffinaderij volgende maand weer opengaat na vele jaren ongebruikt te zijn geweest (voor de geinteresseerden Citgo gaat hem gebruiken).

In Oranjestad omzeilen we het verkeer in de hoofdstraat en parkeren op een terreintje buiten het toeristengebied, maar toch vlakbij waar we willen lunchen.  Dat wordt vandaag Iguana Joe's.  Ik weet al wat ik hier wil bestellen, maar Rick moet het menu even verkennen. 

Mijn favoriete gerecht hier is de keshi yena.  Dat is vlees met verschillende groentes en kruiden met een laag Goudse kaas eroverheen gesmolten.  Machtig, maar oh zo lekker!  Rick neemt een hamburger met Goudse kaas.  Intussen kijken we uit over de drukte van de hoofdstraat van Oranjestad.

Na het eten lopen we naar Gemani waar ik van Rick een mooie ring uit mag zoeken, regenboog saffieren, mijn geboortesteen.  Ook kiezen we iets leuks uit voor Saskia (voor Katja hebben we het al) en ik kan het niet laten een kettinkje met een roze teenslipper en bijbehorende oorbellen uit te kiezen.

 Dan wil Rick wat souvenirwinkels doorlopen en ik wil foto's maken van een paar van de historische gebouwen in het stadje.  We gaan dus even onze eigen weg en ontmoeten elkaar weer bij de auto.  Op de terugweg stoppen we nog even snel bij de Bruna waar ik de laatste Margriet koop (de Libelles zijn al op) en nog wat Suske en Wiskes, omdat ik toch een aantal had laten liggen, die ik nog niet heb gelezen.

Voor we terug naar het hotel gaan, rijden we naar waar de kite surfing competitie wordt gehouden.  Daar is niet heel veel meer gaande dus we blijven maar even kijken.  Terug in het hotel doen we gauw de zwemspullen aan en duiken in zee. 

Daarna gaan we in het zwembad ontspannen en lezen.  Zo erg dat Rick om kwart voor zes vraagt of onze restaurant reservering niet voor half zeven is.  Ja, dat is hij en we moeten er zeker een half uur voor rijden! 

Volgens mij zijn we nog nooit zo snel geweest met douchen en netjes kleden!  Iets meer dan een kwartier later rijden we weg.  Het verkeer in Oranjestad is vreselijk, maar gelukkig weet Rick een omweg.  Ik bel het restaurant wel even voor de zekerheid, maar uiteindelijk komen we maar zes minuten "te laat" aan.

De Flying Fishbone staat volgens hun website op de achtste plaats van strandrestaurants in de wereld.  Het is dan ook wel bijzonder om echt op het strand te zitten en sommigen zelfs in het water.  Zo ver kreeg ik Rick dit jaar niet, hij heeft liever droge voeten.

We gaan even hallo zeggen tegen het stel, Nicole en Jeff, die we donderdagavond tijdens ons bijzondere etentje bij 2 Fools and a Bull ontmoetten.  Dan nemen we de nodige zonsondergangsfoto's.  Wij hebben er het beste tafeltje voor dus veel mensen komen bij ons staan en een ervan neemt onze foto's.

Zoals wel vaker bestel ik twee voorgerechten als avondeten. Dit keer mis ik Katja, want wij bestelden hier altijd het visarrangement voor twee.  Voor mijzelf alleen is dat veel te veel.  Ik neem dus de tonijn tataki en ik Caribische kreeft op een bed van guacamole.  Het smaakt allemaal verukkelijk.  Ricks kreeft met garnalen op risotto wat er ook prima uitziet.

We hebben intussen zoveel lekkere desserts langs zien komen dat wij er ook een willen.  We kiezen de chocolade mousse met pistache ijs, super lekker!  Dan gaan we nog even met Nicole en Jeff in de bar kletsen en Nicole en ik worden Facebook vrienden want het lijkt hen leuk mijn rondleiding te doen in DC. 

Dan nemen we afscheid en zonder oponthoud zijn we tegen tienen terug bij het hotel.  De energie ontbreekt mij om een blog te schrijven.  In een geval als dat schrijf ik gauw de hoogtepunten van de dag op, zodat ik niets vergeet. Voor elven liggen Rick en ik voor pampus!

Eilandfoto's van vandaag staan hier