We slapen vanochtend een kwartiertje uit tot kwart over acht. Ik eet een paar plakjes kaas om wat in mijn maag te hebben en dan halen we ijskoffies beneden bij Smit en Doorlas. Vandaag wil ik Palm Beach aflopen. Ik betwijfel dat ik deze laatste dagen hier de discipline voor de fitnessruimte op kan brengen, maar er moet tenminste bewogen worden.
Het is weer prachtig weer en de kleuren zo mooi! Rick loopt op blote voeten en ik op mijn Teva sandalen, die ook in het water kunnen. We lopen langs de kleurrijke vissersbootjes waar vissers hun vangst binnenhalen. We besluiten dat op de terugweg uitgebreid te bezoeken.
Bij Hadicurari zijn de kite surfing competities nog steeds in volle gang. Het is er dan ook zeer druk met kite surfers, die af en toe uit het water springen. Ook zien we schildpaddennesten waar sporen van baby schildpadjes te zien zijn. Sommige gaan wel de verkeerde kant op, hopelijk niet vanwege het vele licht hier.
Ook hier staat een I love Aruba bord en daar wil ik heen. Nu heb ik voordeel met mijn sandalen, want de weg door zee erheen is te ruig voor Ricks poezelige pootjes (geen idee waar die uitdrukking vandaan komt, maar ik vind het altijd zo'n leuke). Hij loopt dus op het droge erheen. Ik vind het wel leuk om door het ondiepe, zeer heldere water met visjes erin te lopen.
Na een paar foto's beginnen we aan te terugweg. Nu gaan we de pier met vissersbootjes op. Als ik foto's wil maken van een kleurrijk vissersbootje komt een paar vogeltjes me letterlijk aanvallen. Of althans, ze vliegen op me af en net over me heen. Ook de pelikaan, die vlakbij het bootje neerstrijkt,moet eraan geloven. Of ze een nestje verdedigen? We zien het nergens, maar grappig is het wel.
Terug in het hotel gaat Rick een duik in het zwembad nemen, want hij heeft badkleding aan. Ik zoek de douche op en kleed me in droge kleding. Dan gaan we op weg om pannenkoeken te eten. Dat willen we eigenlijk bij Linda's doen, maar die blijkt op zondag gesloten. Dan maar Diana's Pancakes Place vlakbij, naast de molen.
Het briesje maakt het aangenaam vertoeven op dit terras naast de Arubaanse molen (ooit uit Nederland overgekomen). De pannenkoek vind ik heerlijk! Lekker dun, knapperig en met ieder hapje een vulling. Rick vindt hem ook lekker, maar vindt het iets te knapperig. Ik vind hem zo veel minder machtig.
In de hotelkamer maakt Rick zijn duikspullen klaar. Mijn snorkelspullen zijn makkelijk mee te nemen. Om half een moeten we present zijn bij Unique Sports. We maken kennis met Lilian, die de dive master gaat zijn. Bas is net als donderdag kapitein.
Lara, een van de blauwe papegaaien van het hotel
Er zijn maar twee andere duikers, een stel uit Groot-Brittannie. Dat is leuk, want we vertrekken maar liefst een half uuur vroeger dan het schema om half een. Onderweg kletsen we gezellig en ik wijs het stel dat voor het eerst op Aruba is de schildpadden, die boven water komen om adem te halen. We zien er twee.
Eenmaal bij het Antilla wrak gaan de duikers van boord en ik ga snorkelen. Ik verwacht er niet veel van, want twee jaar geleden zag ik helemaal niets. Dit keer zie ik het wrak echter vrij goed, al zijn er weinig bijzondere vissen te zien. Toch houd ik het, tot verbazing van Bas, tot net voor de duikers klaar zijn in het water uit.
Op de terugweg zien we nog een paar schildpadden. Ik hoop er nog een te zien tijdens het snorkelen, maar heb ze zo ook al goed gezien. Veel vroeger dan we verwachtten zijn we terug bij de pier. Ik stel voor te gaan snorkelen bij de rotspartij hier vlakbij en dat lijkt Rick ook wel wat.
Dat wordt een erg leuke snorkelpartij! We zien allerlei leuke vissen en draaien rotsen om waaronder allerlei verschillende soorten krabben "wonen" en gauw wegkruipen. Vooral de French angels hier zijn altijd mooi, maar we zien ook rif inktvissen van heel dichtbij.
Na twee rondjes om de rotsen heb ik dorst en gaan we terug naar het zwembad waar Rick wat verfrissende drankjes voor ons gaat halen. Ik ontspan intussen in het water wat mijn temperatuur heeft, lees badwater.
Vanavond hebben we een tafeltje bij Bugaloe gereserveerd voor het happy hour. We doen droge kleding aan en lopen erheen. Myrthe heeft voor een prima tafeltje gezorgd en al genietend van het leuke gezang van de medewerkers van het restaurant schrijf ik mijn blog van gisteren en laad foto's op. Intussen genieten we van een "bucket of Brights", dit bier vind ik zelfs lekker.
Het wifi in het hotel is verschrikkelijk slecht, maar hier gaat het snel. De tijd echter ook en mijn hoop dat ik ook dit blog klaar zou kunnen krijgen vervliegt al gauw. We zien nog net de zonsondergang en haasten ons dan terug naar de kamer. Alweer in sneltreinvaart maken we ons klaar.
We hebben een reservering bij +297, een ultra modern uitziend nieuw restaurant. We lopen er binnen vijf minuten heen en krijgen een tafeltje. Op een tablet staat hun menu en dat zijn allemaal kleine hapjes. Aziatische tapas zal ik ze noemen, maar de prijzen zijn schrikbarend! Een hapje sushi voor $5, om een voorbeeld te noemen en de zalm is de helft van wat we bij onze sushi restaurants krijgen.
Twee van mijn gerechtjes, de biefstuk en scallops carpaccio
Dat gaat eigenlijk de hele maaltijd door. Alles is prachtig gepresenteerd en smaakt ook zeer goed, de bediening is zeer attent. Maar, ik heb een maaltijd van tien hapjes, ondanks vier gerechten, Rick iets meer vanwege zijn keuzes. De rekening is alsof we een copieus en luxueus maal hadden, alleen ontbrak de ambiance en die is toch ook wel erg belangrijk.
We zijn het erover eens dat dit restaurant een leuk nieuwtje is, maar jee, we hadden niet verwacht zoveel voor zo weinig neer te tellen. We vertrekken beiden nogal ontevreden en besluiten elders dessert te gaan zoeken. Misschien is dit restaurant voortaan beter om even een voorafje te gaan eten, want het is wel lekker.
Het is heel gezellig in dit gedeelte van het eiland en we kijken eerst bij Cafe Rembrandt. Toen dit restaurant begon waren ze compleet Nederlands met allerlei lekkere gerechten. Voor ons gevoel is het nu helemaal verAmerikaanst, al staat er nog wel sate op het menu. Hun toetjes trekken ons niet aan.
Dan proberen we Papillon, Frans, maar gerund door Nederlanders dus wie weet. Daar zien we een chocolade mousse trio (wit, melk en puur) op het menu staan en dat wordt het. Het smaakt heerlijk en is gezellig zo middenin alle drukte van Palm Beach.
Terug in het hotel kijken we nog de eerste helft van Frankrijk-Portugal, maar zijn te moe om de wedstrijd af te kijken. We spieken dus gauw naar de uitslag voor we gaan slapen. Heel jammer dat Portugal won, maar het is niet anders!
Foto's van onze wandeling langs Palm Beach staan hier.
Vissenfoto's van vandaag staan hier.
1 reacties:
Wat een prachtige foto's van het onderwater leven.
Jullie zijn altijd op zoek naar iets spannends om te eten.
Volgens mij eindigde ik met mijn vriendin altijd bij van de Amerikaanse ketens waar ze thuis ook eet. Maar ja, zij eet of kip of biefstuk!
Alvast goeie terug reis, Bea
Een reactie posten