Dagje Washington met Kai

Vanochtend kan ik lekker "uitslapen", al word ik wel wakker als Ricks wekker om tien over zeven afgaat.  Ik doezel nog even door en voor ik het weet is er nog een uur voorbij.  Dan ga ik naar beneden en buiten komt de zon net door.  Vannacht is er maar liefst zeven centimeter regen gevallen!!

Het is wat koeler dan gisteren met "maar" 24 graden dus ik neem mijn ontbijt mee naar buiten.  Ik maak weer een beschuit met Goudkuipje sambal en een bakje fruit met slagroom.  Intussen bespreken Kai en ik wat hij graag wil doen deze paar weken.  Ik heb wel een aantal rondleidingen, maar ook zoals vandaag dagen vrij.

Vandaag wil hij graag naar de stad en tenminste een van de musea.  Helemaal prima, maar eerst wil ik wat cardio doen boven.  Ik besluit veertig minuten op de elliptical te doen en dan douche ik en maak me klaar. 

We hebben besloten Kai's auto te nemen om die niet maandenlang ongebruikt te laten staan.  Alleen is Kai wat nerveus om in de stad te rijden dus ik ga achter het stuur.  Ik rijd al sinds we hier kwamen wonen in Washington, iets waar zelfs lokale vrienden tegenop zien.  Ik snap het nooit zo, het is druk, maar goed te doen.

Eerst tanken we benzine bij Safeway.  Per gallon (bijna vier liter) betaal ik $2,05!  Wauw, het is werkelijk heel goedkoop weer.

Om zes uur vanochtend is er een metrotrein ontspoord net buiten East Falls Church. Reden dat wij met de auto zijn en ik ben blij dat ik vanochtend niet naar de stad hoefde voor een rondleiding.  Die trein staat er nog ontspoord en daardoor komen wij in de file terecht. Enkel "rubbernecking" (zo'n mooie uitdrukking), want daarna lost het verkeer helemaal op.

Langs 6th Street SW weet ik een garage vlakbij de musea.  Vorige keer beschadigde ik hier door alle pilaren mijn van ernstig, vandaar dat ik liever Kai's veel kleinere auto nam. Met gemak parkeer ik de Kia Soul achteruit in.  Soms verlang ik wel naar een kleine auto, die van is fijn om allerlei redenen, maar ook een log beest.

Wij lopen naar het American Indian Museum waar we willen lunchen bij Mitsitam.  Eerst poseert Kai in de prisma, die door de ruiten hier wordt gevormd.  Het is zo'n mooi museum, maar ik zou willen dat ze er meer mee deden.  Het blijft allemaal maar zo'n beetje hetzelfde en niet erg interactief.

Bij Mitsitam is mijn keuze gauw gemaakt.  Ze hebben een asperge en zonnebloemzaad koude soep en een St. Jacobsschelpen ceviche.  Kai kiest een heerlijk uitziende chimichanga en een bosbessentaartje als toetje.  Het smaakt ons zeer goed, vooral mijn soep is superlekker, ik zou er een liter van op kunnen!

Intussen vertelt Kai dat hij de Library of Congress wel weer eens zou willen bezoeken.  Ook het Capitool is voor hem heel lang geleden. Maar hij wil ook graag naar het Natural History Museum en staat in tweestrijd.  Het is pas tegen enen en ik denk dat we het allemaal kunnen doen.

We lopen Capitol Hill op en gaan de Library of Congress binnen. Daar laat ik Kai dezelfde dingen zien, die ik tijdens mijn rondleidingen bezoek en vertel er hetzelfde over.  Het is leuk om een van mijn kinderen zo geinteresseerd te zien in wat ik over de stad weet.  Kai heeft ook gezegd dat hij mijn monumentenrondleiding wil doen.

Een deel van Jefferson's bibliotheek

Via de tunnel lopen we na nog een veiligheidscontrole naar het Capitool.  We krijgen meteen kaartjes voor de rondleiding, maar helaas is de Rotunda (onder de koepel) gesloten tot Labor Day begin september.  Wij gaan toch maar, het is altijd leuk je in dit toch wel heel belangrijke gebouw te bevinden.

Eerst kijken we de film "E Pluribus Unum", het motto van de Verenigde Staten wat "uit velen een" betekent. Ik vind het altijd een mooie film, hoewel het Congres tegenwoordig niets lijkt uit te voeren.  Hopelijk gaat dat de volgende verkiezingen veranderen, want nu is het wel heel erg!

De rondleiding zonder de Rotunda stelt weinig voor.  We mogen alleen in wat ze de "crypt" noemen.  Hier zien we het "middelpunt" van de stad vanwaar de vier kwadranten uitgaan.  Ook vertelt Chris, de gids, even over de lege tombe, die eigenlijk voor George Washington bedoeld was.  Maar niet het hele verhaal en ik zou denken dat dat juist met zo'n verkorte rondleiding interessant zou zijn.  Later geef ik Kai de hele geschiedenis erover.

Als laatste gaan we naar het museumpje in het bezoekerscentrum, gewoonlijk geen deel van de rondleiding, want iedereen mag hier komen.  Het valt dus erg tegen, maar het is niet anders.  We zijn in ieder geval in het Capitool geweest zullen we maar denken.

We lopen nu naar het Natural History Museum.  Onderweg struinen we ook nog even door de beeldentuin van de National Gallery of Art. Dat alles is nog bijna een half uur lopen en ondanks dat het met 31 graden "koel" voelt voor mij heb ik toch dorst.  Gelukkig zijn er allerlei mensen, die waterflesjes voor $1 verkopen, en Kai en ik genieten van het ijskoude goedje.  Soms kan water zo lekker zijn!

Dit "huis" fascineert Kai vanwege de illusie, want het is twee dimensionaal

Het museum van buiten

In het museum is het druk, maar het is ook gigantisch dus je hebt nooit het gevoel in een menigte te lopen, behalve bij de Hope diamant.  Wij beginnen, Kai's keuze, met het Oceaan gedeelte. Hier ben ik al vaak geweest, maar heb me eigenlijk nooit verdiept in wat hier te zien is.

Er is ook heel veel aandacht voor wat de mens de oceanen aandoet, dit kleurrijke kunstwerk is helemaal gemaakt van in de zeeen en oceanen gevonden plastic

Er zijn heel interessante filmpjes over de bodem van de diepe oceaan en hoe we nog geen vijf procent van het onderwater leven kennen.  De beelden zijn zo bijzonder en ik leer ook over de walvissen en het verschil tussen degenen, die tanden hebben, en die met baleinen.

Mijn rechterenkel gaat weer pijn doen van al het staan en ik vraag Kai of hij nog gauw onze favoriete tentoonstelling edelstenen en mineralen wil doorlopen.  "Gauw" wordt het niet, want we zijn beiden gefascineerd door het moois hier te zien.  Niet alleen de prachtige juwelen, waaronder de grootste blauwe diamant ter wereld, maar ook de vele bijzondere mineralen (wat edelstenen feitelijk zijn).

Het loopt dus ook al tegen vijven als we terug naar de auto lopen.  Kai vraagt wanneer we thuis zullen zijn en dat zal toch minstens een uur nemen. Hij wil graag met Bea skypen, die natuurlijk zes uur later leeft.  Gelukkig valt het mee en komen we op tijd thuis voor hem om nog met zijn liefde te spreken.  Vandaag zijn ze acht maanden bijeen dus een belangrijke dag om elkaar te zien, al is het virtueel.

Buiten probeer ik te genieten van het eindelijk lekkere weer, maar de muggen vinden mij ondanks de Off!. Eindelijk is Kai klaar met zijn skyping en heeft Clare and Don's Beach Shack verkozen om te gaan eten.

Wonder boven wonder krijgen we meteen een tafeltje op het drukke terras.  Cosmo is ook mee en krijgt een bak met water voorgezet.  Kai wil de gefrituurde alligator staart als voorafje en die smaakt prima.

 

Mijn keuze, de garnalen taco's, vind ik ook erg goed te pruimen.  Kai heeft de kokosnoot kip sandwich en Rick een of andere burrito zo te zien.  Mijn gerecht kwam eerst met meeltortilla's en ik had maistortilla's besteld. Dat is fijn voor Cosmo, want zo kan hij genieten van de meeltortilla's. 

Eigenlijk waren we van plan morgen naar een pretpark te gaan, maar de goegemeente is te moe.  Hopelijk gaat het dan volgende zaterdag lukken.  Het is dus nog onbekend wat dit weekend gaat brengen.