Een plakkerige, maar gezellige rondleiding

Oei, ik denk dat zowel een gewichtenroutine als een massage gisteren teveel van het goede was voor mijn spieren.  Ik word in een knoop wakker, scherpe schouder-, nek- en hoofdpijn.  De verleiding is groot mijn rondleiding voor vandaag af te zeggen, want ik voel me ook wat duizelig erdoor.

Mensen, vooral mensen op vakantie, teleurstellen vind ik echter vreselijk.  Ik neem wat pijnstillers in de hoop dat die eens helpen en ga naar beneden.  Het gaat allemaal wel wat langzamer vanochtend en ik maak gauw een beschuit met smeerkaas om maar iets in mijn maag te hebben.  Dan brengt Rick me naar de metro.

Daar komt de trein net aanrijden en het is een van de mooie zilverkleurige nieuwe.  Wonder boven wonder, want er zijn minder zitplaatsen dan in de oude treinen, heb ik een stoel.  Gelukkig, want ik betwijfel nog of ik wel de juiste beslissing heb genomen door te zetten.

Een uur later stap ik bij het Smithsonian station uit en ik heb nog een half uur voor ik heb afgesproken.  Ik loop het Smithsonian kasteel weer binnen en besluit een Kind reep te kopen, misschien dat die me wat energie geeft, want dat beschuitje was niet genoeg.  Inderdaad voel ik me na het eten ervan iets beter.

Sowieso worden de pijnen met het rondlopen minder. Het laat maar weer zien dat beweging echt het beste is om me beter te voelen.  Tegen de tijd dat mijn gezelschap van vandaag naar boven komt voel ik me bijna weer als gewoonlijk.

Om kwart voor tien komt het drietal de roltrap op en ik maak kennis met H., A. en hun zoon S. A. is vandaag jarig en ik overhandig haar de kaart, die ik gisteren kocht.  Dat wordt zo te zien zeer gewaardeerd.

Het is alweer een plakkerige dag al is het ook regelmatig bewolkt.  De vochtigheidsgraad is meer dan zeventig procent en dat maakt dat iedereen er verhit en nat uitziet.  Gelukkig is er af en toe een beetje een bries wat het ietwat draaglijker maakt.  Toch is het niet zo erg als maandag, toen we letterlijk het gevoel hadden in een oven te lopen.

Na de korte geschiedenis over Pierre l'Enfant, die de stad ontwierp, lopen we naar het Washington Monument.  Daar is het rustig, want de lift is kapot en dus kan er niemand naar boven.  Jammer voor de mensen, die ik dinsdag rondleidde, want die hadden kaartjes om omhoog te gaan.

We lopen door naar het Tweede Wereldoorlog Monument dat eindeloos fotografiemateriaal biedt.  Ik heb natuurlijk al talloze foto's, maar maak er vandaag een, die ik nog nooit eerder heb gemaakt.  Het licht was precies goed.

De Reflecting Pool wordt steeds viezer, maar weerspiegelt het Lincoln Memorial op deze windloze dagen goed. Bij het Vietnam Veteranen Monument is het weer rustig, maar dat geldt niet voor het Lincoln Memorial.  Hele groepen lopen daar rond te kijken.

Na een foto van hun drieen met het Lincoln beeld gemaakt te hebben lopen we verder. Het Koreaanse oorlogsmonument, mijn favoriet, maakt ook op hen weer indruk.  Iedere keer zie ik weer nieuwe gezichten op de foto's op de muur en ik zou die soldaten willen vragen hoe het was, zo echt zien ze er uit.

Tijd voor een koffiepauze bij het standje aan de overkant, ik ben de enige, die water neemt.  We vinden een tafeltje in de schaduw en zo vlakbij de rivier is het best uit te houden.  We kletsen gezellig en ik leer wat over hun gezin, ook twee meisjes en een jongen, al is S. de jongste en niet de middelste zoals Kai.  Zij hebben ook al twee kleinkinderen en twee in aantocht, al verschillen de kinderen niet veel in leeftijd met de onze.

We gaan de zon weer trotseren, want die maakt het zo enorm heet. Het Martin Luther King Jr. biedt helemaal geen schaduw, maar de kersenboompjes rond het Tidal Basin wel.  Ik bel Mark bij de Old Ebbitt Grill even om te laten weten dat we een half uur achter op schema lopen.  Geen probleem, hij verzet onze reservering, zo fijn hem te kennen!

Het Franklin Delano Roosevelt is erg rustig.  Bij het Jefferson Memorial verklaart S. dat dit zijn favoriet is.  Ha ha, dat is omdat het er erg tocht en het daardoor het enige koele monument is.  Via het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt en het Holocaust museum lopen we naar de Old Ebbitt Grill.

We zijn er toch iets eerder dan ik had gedacht en Mark zegt dat hij zo een tafeltje vrij zal hebben.  Ik zeg dat we ons dan beneden in de toiletten even gaan opfrissen.  Alleen is het water wat uit de kraan komt warm dus van opfrissen weinig sprake.

Ons tafeltje is midden in de hoofdzaal dit keer.  Sinds ik heb gevraagd of we in het hoofdgedeelte kunnen zitten zorgt Mark ervoor dat dat vrijwel iedere keer gebeurt.  Met grotere groepen is het wat moeilijker en ik vind het dan ook prima om in een ander deel te zitten.  De hoofdzaal is echter niet zo koud, maar gewoon lekker qua temperatuur.

Dit keer bestel ik het hummus trio en H. neemt de meatloaf, A. de zalmsalade (die er heerlijk uitziet!) en S. de kip fettucini (die mij ook wel wat lijkt).  We vinden het allemaal zeer smakelijk.

Een uurtje later staan we weer buiten en puffen onze weg naar de achterkant van het Witte Huis.  We zien nog net Sunny en Bo, de Obama honden, uitgelaten worden, maar zijn te laat voor foto's. Daarna bekijken we de voorkant, overal hangen vlaggen van Singapore dus dat staatshoofd komt duidelijk op bezoek, en vertel ik over de geschiedenis van het Witte Huis.  We nemen nog een foto en lopen dan richting metro. 

Op weg erheen bekijken we het kerkje van de presidenten.  Sinds 1816 heeft iedere president hier diensten bijgewoond. Het blijft een mooi kerkje en een goed voorbeeld van een laat 18e eeuws/vroeg 19e eeuws kerkje midden in de stad.

Bij het McPherson Square station laden we onze Smartrip kaarten op en stappen dan in een oranje trein naar Capitol South.  Zes stations later stappen we bij Capitol South weer uit.  Intussen ziet de lucht er in het noorden zeer dreigend uit.  Mijn buienradar app laat allerlei kleuren zien in de omgeving, maar nog niet hier.

In de zon lopen we naar de voorkant van het Capitool.  In de schaduw van een boom vertel ik over dit gebouw en het regeringsstelsel.  Nooit eerder heb ik last van steekvliegen gehad in Washington, maar deze week telkens wel.  Ook hier weten ze me meteen te vinden!

We lopen naar de Library of Congress en de airconditioning daar is welkom.  Na de veiligheidscontrole lopen we helemaal naar boven om de grote leeszaal te bekijken.  Ik wijs snel alles aan, want het is weer druk binnen en meestal worden we er na een paar minuten uitgebonjourd.

Vandaag mogen we iets langer blijven en dan lopen we naar de tussenverdieping.  Ik wijs het een en ander aan en we bewonderen Thomas Jefferson's bibliotheek.   Beneden zijn er nog de twee 15e eeuwse bijbels en de 18e eeuwse kaart van Amerika om te bewonderen.

Dan is mijn rondleiding afgelopen, maar we lopen nog samen naar de metro waar zij twee stations met mij meerijden.  Zij kamperen met hun camper in Cherry Hill, Maryland en moeten bij l'Enfant Plaza overstappen op de groene lijn. 

Het was weer een gezellige dag en met A. word ik Facebook vrienden.  Ik vind het altijd erg leuk op die manier wat contact te houden.  Alweer zit ik in een nieuwe trein, wat een verademing! De oude treinen hebben bijvoorbeeld een tapijtvloer, die zo vies is! In deze treinen is ook alles elektronisch.

De enige klacht die ik heb, geloof het of niet, is dat de airconditioning wel heel erg goed werkt.  Ik zit naast het raam en hij blaast maar op mijn arm en schouder.  Niet goed voor mijn spieren, maar de trein zit vol dus ik kan nergens anders heen.

Als we na enig oponthoud weer bovengronds komen plenst het! Ik heb geen paraplu of wat ook mee dus ik vraag de kinderen of ze me op kunnen komen halen.  Saskia moet naar haar werk, maar Kai kan zich even van zijn Skype met Bea onttrekken gelukkig.

Eenmaal in Vienna is de ergste regen voorbij dus ik word niet erg nat naar Kai's auto lopend. Arme Cosmo is natuurlijk weer een en al zenuwen.  Ik probeer hem eten te geven, maar Flapjack en Pig vinden dat lekkerder dan Cosmo. Als het onweer voorbij is eet hij gelukkig wel.

Gelukkig is het vandaag allemaal boven mijn verwachting goed gegaan met de rondleiding, maar nu is mijn energie op.  Als Rick thuiskomt stelt hij voor Chinees te bestellen. Ik ben voor, want ik heb de Singapore rijstnoedels ontdekt, zo lekker! 

Vanavond de laatste avond van de Democratische conventie.  Wat een andere sfeer heerste daar dan de Republikeinse en wat een positieve en goede speeches.  Vanavond spreekt Hillary Clinton zelf, maar te laat voor mij dus ik zal morgen gaan luisteren.  Voor degenen hier, die vinden dat zij een stijve vrouw is, de foto hieronder. Laat de media je mening niet beinvloeden!