Een "koele" rondleiding

Gelukkig zijn de rare rillingen verdwenen als ik om half acht opsta.  Het is wat bewolkt en het is zowaar onder de 25 graden buiten!  Bijna koud voor ons!  De eekhoorn en de chipmunk zijn op het deck, want ik heb weer eens een maiskolf neergezet.  De eekhoorn laat de chipmunk er echter niet bij!

Na een lekkere ontbijtquesadilla en flinke kop koffie maak ik me klaar om naar de metro te gaan. Kai gaat met me mee.  Hij vond ons bezoek aan het Air and Space museum zondag niet lang genoeg en wil daar de uren dat ik mijn rondleiding doe rondlopen.

Rick brengt ons naar het station en de trein staat al klaar.  We krijgen stoelen naast elkaar en een half uurtje later stappen we bij het Smithsonian metrostation weer uit.  Ik moet even een pit stop maken bij het Smithsonian kasteel en neem daarna afscheid van Kai, die voor het Space museum opent hier rond wil kijken.

Zodra ik terugloop naar het metrostation zie ik mijn familie van vandaag staan.  Ik maak kennis met B. en E. en hun kinderen B. en M. Het is vandaag een stuk koeler en er staat een lekker briesje.  Ik begin zoals altijd met een korte geschiedenis van de stad.

Bij het Washington Monument vertel ik de grappige geschiedenis van deze hoogste obelisk ter wereld. Het Tweede Wereldoorlog monument is altijd weer indrukwekkend.  Ik bedenk me dat ik er best eens via de andere kant uit kan lopen (Pacific in plaats van Atlantic), nu we langs de Reflecting Pool kunnen.  Nu heb ik bewijs dat er aan deze kant ook een "Kilroy was here" tekeningetje staat.

 

Het Vietnam Memorial is vrij rustig.  Al die namen op de muur maken dat je je eigenlijk erg nietig voelt.  Zoveel leed en verdriet staat hier op.  En die plusjes nog van vermisten waarvan de familie wellicht nooit zal weten waar hij is.

Het Lincoln Memorial is zoals altijd een stuk drukker dan de andere monumenten.  Ik maak een foto van het gezin met het beeld en ze lezen de twee toespraken op de muren.  Ik blijf liever wat buiten, want binnen is het zo warm en vochtig!

Het Koreaanse Oorlogsmonument maakt volgens mij altijd het meeste indruk. Het blijft ook mijn favoriet.  Dan steken we over naar het Tidal Basin en het Martin Luther King Jr. Memorial.  Ik vind het interessant de reacties van verschillende mensen op dit monument te zien. Sommigen kijken er even rond en dan is het genoeg en anderen lezen alle stukken uit zijn speeches.

 

Vandaag lezen E. en B. de spreuken, terwijl de tieners op het muurtje wachten.  Dan lopen we langs het Tidal Basin naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Duidelijk is het hier overstroomd geweest en we moeten grote plassen ontwijken.

In het FDR Memorial valt me tegenwoordig op hoeveel van de uitspraken op de muren tegenwoordig weer actueel zijn.  Een beetje eng is het eigenlijk dat we nog steeds niet verder gekomen zijn in de wereld.

Het pad langs het Tidal Basin is te nat om over te lopen.  Over de stoep lopen we dus naar het Jefferson Memorial.  Ik zie een aantal mensen met Bikeshare fietsen en bedenk me dat met de nieuwe $2 per fiets (zolang je het onder een half uur houdt) het best fijn zou zijn om het flinke stuk van het Jefferson Memorial naar de Old Ebbitt Grill te fiets af te leggen.

Dat lijkt de anderen ook wel wat en we bekijken het Jefferson Memorial en lopen dan naar het fietsstation.  Helaas voor ons zijn er echter maar drie fietsen en we hebben er vijf nodig.  Er zit niets anders op dan toch maar te lopen. 

Daardoor komen we ook een kwartier te laat bij de Old Ebbitt Grill aan, maar gelukkig weet Mark dat ik niet altijd op tijd kan zijn.  We moeten een paar minuten op een tafeltje wachten, maar dat geeft niets. 

De anderen, behalve E. bestellen burgers, E. heeft de gegrilde kipsandwich.  Ik houd het bij de verschillend gekleurde tomatensalade met bisonmelk mozzarella.  Die is werkelijk zo lekker!

Na het eten lopen we naar de achterkant van het Witte Huis waar we niet dichtbij mogen komen.  Later zien we waarom, een officiele stoet komt er binnen.  Of het de president is weten we niet.  Voor het Witte Huis vertel ik over de geschiedenis ervan. 

Nu gaan we de Bikeshare weer proberen, gelukkig staat dit station vol met fietsen. Alleen vinden we uit dat je met een credit card maar twee fietsen kunt huren.  Gelukkig hebben zij nog een kaart en ik gebruik de mijne voor mijn fiets.  Wel een goed iets om te weten voor de toekomst!

Met alle vijf een fiets rijden we het fietspad van 15th Street af en draaien dan het fietspad in het midden van Pennsylvania Avenue af. E. vraagt of we dit gewoonlijk allemaal lopen en het antwoord is ja, tenzij we de metro nemen.  Zo op de fiets is het inderdaad nog best een end.

Bij een station naast het Capitool zetten we de fietsen terug.  Dit was een goed experiment, alleen moeten er dus voor een groep van meer dan twee meerdere credit cards aan te pas komen.  Gelukkig kun je online zien hoeveel fietsen er bij een station staan en hoeveel openingen.  Ik had dat vanochtend nog niet door.

We lopen Capitol Hill op en ik vertel over het immense gebouw wat onze wetgevende macht huisvest.  Hoewel, veel wetten zijn er de afgelopen jaren niet uit hun handen gekomen!  Daarna lopen we naar de Library of Congress en vertel ik ook wat over het Supreme Court ernaast.

In de bibliotheek is het lekker koel.  We beginnen zoals altijd met de grote leeszaal waar we, ook weer zoals altijd tegenwoordig, na een paar minuten uitgebonjourd worden voor een van hun groepen.

Een verdieping lager wijs ik een aantal dingen aan op de muren en langs de trappen.  Dan lopen we naar de bibliotheek van Thomas Jefferson.  Onvoorstelbaar dat die man al die boeken ook gelezen heeft! Als laatste bekijken we de eerste officiele kaart van het nieuwe land, de USA, uit 1784.  Die vind ik fascinerend.

Buiten nemen we afscheid.  Het was weer een gezellige dag!  Zij hebben nog vier dagen in de stad en ik hoop ze een goede impressie gegeven te hebben.

Kai is intussen nog steeds in het Air and Space Museum! Hij is nog niet echt klaar, maar we moeten naar huis zodat hij op tijd terug kan zijn om met Bea te skypen.  Kai is echt een lieve vriend, want eigenlijk zou hij langer willen blijven.

Tijdens de treinrit terug laat Kai me zien wat hij allemaal heeft geleerd in het Air and Space museum.  Hij is iemand, die alles leest en daar ook het geduld voor heeft. Vroeger gingen we middagen samen naar het Natural History Museum om alles en alles te lezen.  Veel mensen, mijzelf incluis, hebben dat geduld niet.

Vanaf Vienna lopen we terug naar huis al speelt mijn enkel weer op. Thuis doe ik mijn voeten dan ook omhoog.  Saskia is thuis en studeert voor haar laatste proefwerk morgen. Kai gaat meteen met Bea skypen. 

Rick komt thuis en we bestellen Indiaas eten op verzoek van Kai.  Dat laat even op zich wachten en we eten pas tegen negenen!  Gelukkig smaakt het allemaal opperbest. Morgen heb ik eens een heel andere rondleiding en ik zie ernaar uit!