Bij het opstaan is het voor ons doen zelfs bijna koud buiten met maar achttien graden! Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak een lekker ontbijt van roerei met overgebleven prosciutto en tomaatjes. Met een flinke kop koffie smaakt het me zeer goed buiten op het deck.
Wat is het verleidelijk om hier maar te blijven zitten, maar er moet natuurlijk gesport worden. Ik rijd naar Anytime Fitness, want nu iedereen weer vertrokken is heb ik wel behoefte aan wat meer mensen om me heen. Anders is zo'n dag wel erg eenzaam. Er zijn hier altijd een paar bekende gezichten om even een praatje mee te maken.
Na een uur op de ARC trainer heb ik mijn tienduizend stappen bijeen. Ik loop nog even langs de dichtstbijzijnde Pokestops en rijd dan naar huis. Daar maak ik me gauw klaar want ik wil Kai's auto nog voor de lunch laten inspecteren.
Dat valt nog niet mee, want bij de Shell van gisteren staan al vier auto's in de rij. Ik besluit dan maar naar Merchant's Tire te rijden waar het uitgestorven is. Dat geeft hoop, maar de zeer onvriendelijke medewerker verkondigt dat ik anderhalf uur zal moeten wachten. Eh nee, bedankt, ik ga wel ergens anders heen dan!
Bij Sunoco staan er twee auto's in de rij en ik besluit daar dan maar bij aan te sluiten. Intussen speel ik spelletjes op mijn telefoon dus de tijd gaat snel en voor ik het weet ben ik aan de beurt. Kai's auto slaagt ook met vlag en wimpel voor de inspectie en zo'n tien minuten later is die weer voor een jaar goed.
Het fijne (of juist niet) van eten maken voor twee personen is dat er altijd heel wat van over is. Ik maak dus een lekker maaltje met een stuk zalm en de salades van gisteren. Op het deck smaakt het weer des te beter.
Volgende week heb ik een rondleiding buiten de stad waar ik mijn van voor nodig heb. Die kan wel een wasbeurt gebruiken dus ik rijd naar de Flagship wasstraat. Daar wordt het DRAAKJE weer van binnen en buiten gekuist en hoef ik me er volgende week niet voor te schamen.
Cosmo heeft maar weinig zin in zijn wandeling, waardoor ik eerder klaar ben voor het zwembad dan gedacht. Daar ga ik wel even het water in, maar het is flink afgekoeld met de afgelopen koudere nachten. Ik ga dan ook niet helemaal onder, want ik ben bang dat dat niet goed is voor mijn schouderspieren.
De straat achter ons huis waar Cosmo nog net heen wilde
Proost!
Vanavond hebben we afgesproken om te gaan eten met onze vroegere buurvrouw Jan. We hebben gereserveerd bij Brine, een visrestaurant waar wij nog maar een keer geweest zijn. We krijgen een tafeltje op hun gezellige terras en bestellen een paar verse Virginia oesters.
Jan neemt de zwaardvis als hoofdgerecht en Rick een Marokkaans visgerecht. Ik houd het bij twee voorafjes, de watermeloensalade, die lekker fris is, en de North Carolina gamba's, die ik zelf mag pellen.
Weer eens een andere watermeloensalade, heel bijzonder en lekker!
Het smaakt allemaal zeer goed en het gesprek vloeit vlot. Voor we het weten is het na negenen en Jan moet morgen om vijf uur weer op. We zetten haar af bij haar logeeradres en spreken af dat dit voor herhaling vatbaar is als Jan in oktober terugkomt, hopelijk dan ook met haar man Paul, die we al jaren niet gezien hebben. Rick moet morgen ook vroeg op dus bij ons gaan de lichten ook gauw weg.
0 reacties:
Een reactie posten