Weer een leuke rondleiding en gezellig eten met zijn allen

Rick is al voor dag en dauw vertrokken want zijn grote conferentie begint vanochtend.  Het wordt schipperen voor hem deze week om ook Kai en Katja nog te zien. Vanavond zal het vast lukken, maar morgen en woensdag wordt moeilijk.

Ook mijn wekker gaat vroeg, want ik heb weer een rondleiding.  Kai is zelfs al wakker tot mijn verbazing.  Ik maak een paar beschuitjes met smeerkaas als ontbijt en drink een grote mok koffie.  Dan brengt Kai me naar de metro waar de trein al klaarstaat.

Gelukkig zijn er deze week absoluut geen vertragingen.  Ik lees het "Express" gratis krantje en stap een half uur later bij Smithsonian uit.  Ik ben wat vroeg dus loop weer even het Smithsonian kasteel in om wat rond te kijken.

Tegen half tien ben ik terug bij het metrostation, maar zie dan dat ik een berichtje op mijn telefoon heb. Mijn groepje is verlaat.  Later blijkt dat ze de Washington DC kaart niet op hun GPS hadden.  Veel mensen kunnen de stad niet vinden, want hij hoort niet bij een staat, maar staat onder "District of Columbia".

Uiteindelijk vonden ze dan toch een parkeergarage en twintig minuten later maak ik kennis met M., haar man A. en haar zus A.  Intussen heb ik de reservering van de Old Ebbitt Grill naar later gezet.  Ik kon alleen nog van kwart over twaalf naar een  uur verzetten, maar zo hebben we tenminste alle tijd.

Lopend naar het Washington Monument vertel ik de beknopte geschiedenis over het ontstaat van de stad. Het is mooi weer en een aangename temperatuur met een koel windje. Vanmiddag zal het volgens het verhaal minder worden, maar voor nu is het prima wandelweer (voor ons dan, want het is toch bijna dertig graden).

Via het Washington Monument en Tweede Wereldoorlog Monument lopen we naar de Reflecting Pool.  Ook vandaag is er een mooie weerspiegeling in de vijver en de algen worden er eindelijk uitgezogen zodat het er een stuk schoner uitziet.

In de schaduw van de bomen langs de vijver banen we ons een weg naar het Vietnam Veteranen Monument.  Hier vertel ik mijn verhaal erover en als we langs de muur lopen neemt een vrijwilliger ook de tijd om ons een en ander te laten zien.  Het meeste wist ik al, maar dat de namen er per dag op alfabetische volgorde op staan niet. Zo leer ik toch af en toe nog iets nieuws.

Bij het Lincoln Memorial is het weer flink druk.  Binnen is het mij te warm dus ik wacht buiten op mijn groepje.  Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument veel indruk.  Die levensechte soldaten blijf ik ook zo bijzonder vinden.

Nadat ik bij het concessiestandje een koud flesje water heb gehaald steken we over naar het Tidal Basin.  Daar is het rustig en we bekijken het Martin Luther King Jr., Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial op ons gemak.  De tocht bij het Jefferson Memorial is lekker koel, want intussen is het weer flink warm.

We hebben onze wandeling sneller volbracht dan ik dacht en we hebben voor de lunch nog tijd voor  de achter- en voorkant van het Witte Huis.  De presidentsfamilie is op vakantie, maar toch mogen we achter niet tot aan het hek komen en voor is ook een gedeelte afgezet, vreemd.

Mark heeft vandaag vrij dus er staat een mij onbekende host bij de Old Ebbitt Grill.  We krijgen meteen een tafel in de hoofdzaal en onze serveerster is zeer efficient.  Ik kies weer de lekker frisse verschillend gekleurde tomatensalade met bisonmozzarella.  De anderen vinden hun keuzes duidelijk ook lekker, ik heb nog nooit iemand horen klagen over het eten hier.

Intussen hebben zij besloten ook de Bikeshare te willen gebruiken tussen het Witte Huis en het Capitool.  Ik heb alleen gezien dat het station waar we de vorige keer de fietsen terugbrachten maar twee open plaatsen heeft om fietsen terug te zetten.  Gelukkig is er niet ver daarvandaan nog een station.

We besluiten het erop te wagen en rijden het fietspad in het midden van Pennsylvania Avenue af.  Dichterbij het oorspronkelijke station zie ik dat daar nu nog maar een fiets teruggebracht kan worden.  Er zit dus niets anders op dan iets verder langs het Capitool door te fietsen.

Dat betekent ook dat we Capitol Hill op moeten fietsen en dat valt nog niet mee!  We worden aangemoedigd door andere toeristen op de stoep en ik ben blij als we boven zijn!  Zonder problemen vind ik het fietsstation aan 4th Street NE en daar zijn meer dan genoeg openingen voor onze fietsen.

We lopen terug naar de voorkant van het Capitool waar ik over dat gebouw vertel.  Intussen is het flink bewolkt en er staat een harde wind.  Hopelijk houden we het droog!  Na een blik op het Supreme Court gebouw lopen we de Library of Congress binnen.

Wat een mooi gebouw blijft dit toch en voor mij altijd weer leuk om aan nieuwe mensen te laten zien.  Niemand verwacht namelijk dat het van binnen zo mooi is en al veel mensen hebben gezegd dat ze zonder mij niet geweten hadden er binnen te gaan.

Dan is mijn rondleiding afgelopen en wijs ik hen de richting waarin hun parkeergarage ligt.  We nemen afscheid en ik bel Rick hoe zijn conferentie gaat.  Het blijkt dat hij net naar huis kan.  Eigenlijk spijbelt hij wat, maar vanmiddag is zijn enige gelegenheid daartoe.

Er staat net een taxi voor de bibliotheek en die neem ik naar het Marriott Marquis hotel.  De chauffeur komt uit Mauritius en is een gezellige klets.  Tegen de tijd dat hij me bij het hotel afzet kennen we elkaars levensgeschiedenis zo'n beetje.

Rick wacht me al op en gezamenlijk rijden we huiswaarts.  De kinderen zijn vanmiddag de natuur ingegaan en hebben in de Potomac rivier gezwommen.  Ze zijn echter alweer thuis en Kai skypet met Bea terwijl wij Olympische Spelen kijken.

Voor het avondeten gaan we naar Mad Fox Brewing Company.  Saskia heeft al een afspraak en kan niet mee dus gaan we gezellig met de twee oudsten.  De bitterballen zijn terug op hun menu en we bestellen een portie.  Het is lekker, maar niet echt Nederlands met een kerriesmaak. 

Als hoofdgerecht neem ik de zalmtoast met avocado en ei. Het smaakt me zeer goed.  De mannen hebben een pizza en Katja de steak frites. Het wordt een gezellig maaltje.  Thuis kijken we nog naar Olympisch duiken en dan gaan Rick en ik op weg.

Aangezien ik morgen ook een rondleiding heb, lijkt het me handig om vannacht met Rick in het Marriott Marquis hotel, waar hij de komende nachten logeert, te slapen.  Zo hoef ik morgenochtend geen van de kinderen lastig te vallen om me naar de metro te brengen en hoef ik ook niet zo vroeg op.

We laden mijn tas voor de nacht in de auto, nemen voor even afscheid van de kinderen en gaan op weg naar het hotel waar we ongetwijfeld vrijwel meteen ons bed zullen opzoeken.