Een dag vol hondentraining

Dit keer hebben we geen wekker gezet, maar Rick staat om half zeven op om Orion uit te laten.  Later vertelt hij dat het hondje nog sliep dus het wordt al beter met het mini blaasje.  Het regent nog steeds dus ik ben Rick dankbaar dat hij deze taak op zich neemt.

Het neemt mij op dagen als vandaag nogal wat tijd om me over mijn pijnen heen te zetten en op te staan.  De verleiding is altijd zo enorm om maar gewoon te blijven liggen.  Maar dat is het slechtste wat ik kan doen en dat weet ik goed.  Ik sta dus netjes om half negen op.

Voor mijn ontbijt maak ik weer roerei met tomaat en kaas en heb er een paar sterke koppen koffie bij.  Dan zijn de honden aan de beurt en ik eet weer eerst een cracker voor ik ze hun eten geef.  Hun kopjes spreken boekdelen, maar ze wachten geduldig zittend op hun beurt, zo schattig!

Rick neemt daarna Cosmo mee en ik Orion.  Dan doe ik Orion in zijn bench en geef beide honden een Kong met pindakaas.  Rick vertrekt naar zijn werk en ik naar de sportschool. 

Daar doe ik een half uur cardio voor Sharon's personal training.  Natuurlijk gaat het gesprek voornamelijk over honden.  Haar dochter en jongste is vandaag ook alweer achttien, ik heb Sharon leren kennen toen al onze kinderen nog heel klein waren.  Wat vliegt de tijd toch!

Na de personal training doe ik nog een kwartiertje cardio, maar ik zie de tijd al dringen en wil de honden nog uitlaten.  Het is toch makkelijker op het moment om dat individueel te doen.  Ik begin met Orion en zorg dat hij achter mij loopt.  Daardoor ben ik leider en inderdaad lopen we langs allerlei mensen zonder dat hij een kik geeft.

Cosmo is natuurlijk een stuk makkelijker en ik vind het ook wel fijn even met hem als vanouds wat tijd alleen te hebben.  Alleen wil ik hem het blaffen tegen andere honden ook afleren.  Het zal wat werk vergen, maar ik wil niet dat Cosmo Orion de verkeerde gewoontes aanleert.  Ik moet zeggen dat ik wat jaloers ben op mensen, die twee perfect opgevoede honden hebben!

Kleine Orion wil zo graag plezieren!

Het is later dan ik zou willen dus haast ik me naar huis en spring onder de douche.  Net voor Lia aanbelt ben ik klaar.  Ik heb haar al van tevoren aangeraden om Orion's blaffen te negeren, maar die houdt maar niet op.  Ik zet hem in zijn bench en hij is meteen rustig.

Lia en ik gaan op weg om te lunchen en we bespreken waar.  Er zijn zoveel keuzes aan etnische en Amerikaanse cuisines.  Lia heeft wel zin in soep en ik stel pho voor.  Eigenlijk wil ik al een tijdje Pho Ciclo proberen. 

Dat krijgt goede recensies en is weer eens iets nieuws voor mij.  Ik stel mijn GPS in en we rijden erheen.  Althans dat probeer ik, maar ik kan het niet vinden!  Na een paar keer proberen geef ik het op en rijd maar weer gewoon naar Pho Thang Long.

Daar zit het vol met ook veel Vietnamezen, altijd een goed teken. Lia heeft nog nooit eerder pho gegeten en bestelt de soep met garnalen.  Ik neem hem weer met kipfilet.  Het is altijd zo lekker!  We kletsen bij en Lia heeft het op het moment niet makkelijk dus ik hoop dat er even zo tussenuit zijn weer wat oplaadt.

Na het eten nemen we weer afscheid en ik neem Orion mee voor een korte wandeling.  Het valt me op dat hij opeens maar heel weinig trekt.  Misschien heeft de training nu al effect of ben ik te optimistisch?  Cosmo krijgt ook zijn wandeling en dan ben ik wel even aan rust toe.

Dit weer en de pijnen maken moe dus ik ga video's van Doggy Dan kijken. Hij doet het allemaal zo makkelijk lijken, maar ik vind het wel fijn dat hij ook zegt dat het bij sommige honden langer duurt. Ik hoop dat Rick dit weekend  de videos gaat kijken en de adviezen dan ook gaat opvolgen.

De honden liggen intussen rustig om me heen te slapen.  Er is helemaal geen probleem zolang er geen vreemde aan te pas komt.  Ik volg Dan's adviezen met wandelen en Orion loopt keurig zonder te trekken, zelfs zonder gentle leader.  Tot er iemand langskomt of er een hond blaft.

Het gaat allemaal de hele middag goed.  Ik praat met Lorraine en Chuck en leg hen uit dat we deze training proberen te doen.  Dat betekent dat ook Patricia Orion moet negeren als ze komt.  Ik vraag me echt af wat zijn vorige familie heeft gedaan om hem zo bang voor mensen te maken.

Aan het einde van de middag loop ik nog eens met Orion en komt onze buurman twee deuren verderop thuis.  Hij en Rick zijn goed bevriend, maar hij is ook zo'n macho man, die het allemaal wel even zal laten zien.  Hij zal Orion dus ook wel even leren.

Daar is Orion echter niet van gediend en voor het eerst zie ik hem ook echt iemand willen aanvallen.  Ik ben zo boos op mezelf dat ik dit toeliet!  Een typisch geval van seksisme vond ik dit. Ik was de hond aan het trainen, maar de man kon dat niet uitstaan en ging het wel even beter doen.  Ik neem me meteen voor dit soort dingen niet meer toe te laten.

Rick komt net thuis en is het met mij eens dat ik gewoon nee moet kunnen zeggen.  Ik ben er eigenlijk best heel erg van ontdaan en boos!  Gewoon hoe R. me uitlachte en bijna letterlijk opzij schoof, want hij ging wel even alpha zijn.  Alles wat Orion wilde was terug bij mij zijn!

Hopelijk heeft het niet teveel schade gedaan, want nu is de hond weer allerminst ontspannen, zoals Dan in zijn video's zegt dat hij zou moeten zijn.  Binnen gaat het een stuk beter. Rick verkleedt zich en ik doe Orion in zijn bench.

Op een druilerige avond als vanavond vinden wij Pazzo Pomodoro het perfecte gezellige restaurant.  Daar kent men ons en het eten is zo goed!  We delen eerst een klein deel van het prosciutto en kaas plankje (de rest gaat mee naar huis).

Rick neemt dan de lasagna en ik probeer eens een nieuw gerecht, de vermicelli con cozze (mosselen).  Het is werkelijk heerlijk en precies de juiste portie.  Een goed begin van het weekend waarin ik hoop veel tijd te hebben om met Orion (en eigenlijk ook Cosmo) te trainen.