Op de helft van de week alweer

Rick heeft vannacht zijn wekker gezet voor vier uur om Orion even uit te laten.  Dat beviel goed, want we vielen beiden weer meteen in slaap daarna en er is geen ongelukje op het tapijt als Rick opstaat. 

Rick neemt de honden mee naar beneden wat nog even rust voor mij betekent.  Zodra Rick weer boven komt voor zijn douche heb ik echter weer een pup bovenop me.  Zo schattig, die hondenzoentjes!  Ik knuffel beide honden eens flink en sta dan ook op.

Het is grijs, koel en nat buiten, echt vreemd van meer dan dertig graden op vrijdag is het opeens echt herfst.  Natuurlijk is het eind september en was het ongewoon lang echt warm.  Gewoonlijk gaat de temperatuur iets langzamer naar beneden.

Na de honden eten te hebben gegeven (vanavond heb ik geleerd dat dat helemaal verkeerd is, waarover later meer) maak ik mijn ontbijt.  Ik snijd wat tomaatjes en doe die met twee eieren in een bakpan.  Het smaakt heerlijk met nog wat Parmezaanse kaas er overheen.

Orion gaat in zijn bench met een Kong gevuld met pindakaas en Cosmo krijgt zijn Kong ook met minder pindakaas.  Ik ben anders bang dat Cosmo straks dik gaat worden, want ik vind het niet eerlijk hem niets te geven als Orion het wel krijgt.

Bij de sportschool doe ik bijna een uur cardio voor Sharon me komt halen voor personal training.  Zij heeft drie (kleine) honden dus is helemaal geinteresseerd in Orion.  Als de honden er aan toe zijn heeft zij ook een riem voor twee honden voor me, heel fijn.

Het halve uur gaat snel en daarna haast ik me naar huis.  Het dreigt telkens te gaan regenen en zelfs onweren dus ik besluit de honden apart uit te laten.  Zo heb ik een hand vrij voor een paraplu.  Ook zei Sharon dat te doen zodat Orion ook alleen leert wandelen.

Als eerste neem ik Orion mee.  Hij doet het prima, alleen blaft hij naar iedereen, die hij ziet.  Als die mensen verder weg zijn houdt hij gauw op.  Een jongeman, die duidelijk Australische herders kent, wil hem ontmoeten.  Daar moet Orion helemaal niets van hebben.  Hij laat hem niet dichtbij komen zonder te blaffen.

Nu wil ik dat er niet helemaal uittrainen, want als vrouw alleen vind ik het niet erg als mijn hond mij beschermt.  Ik wil echter wel leren hoe ik Orion een teken kan geven dat hij op moet houden. Ik besluit thuis ideeen daarover op te gaan doen.

Terwijl ik met Orion loop hoor ik al een paar flinke donderklappen.  Duidelijk doen die hem niets.  Ik weet echter dat Cosmo dat niet fijn gaat vinden tijdens zijn wandeling.  Inderdaad wil die bij de eerste donderslag terug naar huis. Gelukkig had hij nog net tijd om al zijn behoeftes te doen.

Op het internet zoek ik naar hondentraining tips en zo kom ik op de site van Doggy Dan uit Nieuw Zeeland.  Zijn trainingsprogramma is goedgekeurd door de Amerikaanse SPCA en ik besluit het te gaan proberen.  Het is niet duur en klinkt zeer goed.  Vanavond hoop ik de eerste video's te bekijken.

Het onweer gaat om ons heen en ik laat de honden thuis en ga Vienna in.  Bij Panera bestel ik een lekkere Thaise wonton soep.  Vanmiddag komen de schoonmaaksters en wil ik Orion in zijn bench laten.  Ik denk echter dat hij dat helemaal niet goed gaat vinden als ik thuis ben.  Ik ga dus een lijstje met boodschappen afwerken.  Op de webcam app op mijn telefoon kan ik zien wanneer de schoonmaaksters weer vertrekken.

Als eerste haal ik nieuw vogel- en eekhoornvoer bij Birdwatchers.  Daar herkent de verkoopster me al.  Ze vertelt dat in haar tuin een hert het vogelvoer heeft gevonden.  Dat is nog eens iets anders dan onze eekhoorns.

Bij Petco koop ik een hondenbed voor in Orions bench.  Ik ben trouwens niet van plan de bench erg lang te blijven gebruiken, want ik heb er nog steeds wat moeite mee.  Hij is er echter duidelijk aan gewend en voelt zich er veilig in.  Cosmo wilde er nooit in en dat heb ik ook nooit geforceerd. 

Honden (en katten!) Halloween costuums

Een van twee gangpaden met hondensnoepjes, moeilijk kiezen!

Dan rijd ik naar Pan Am Center en gooi de van vol met de goedkope benzine van Safeway.  Bij Michaels geniet ik van de leuke herfstspulletjes.  Ik vind het niet fijn dat het kouder wordt, maar ik kan de kleuren en spulletjes van de herfst wel erg waarderen.  Ik koop er een witte (onechte) pompoen met stickers om thuis iets leuks van te maken.

Als ik niet veel later bij Starbucks aan de mint thee en een heerlijke chocolate chip cookie deeg cake pop zit, zie ik dat de schoonmaaksters net vertrekken.  Zo'n cake pop is eigenlijk de perfecte zoete traktatie voor mij, een paar hapjes vol smaak.

Thuis tref ik de honden rustig aan.  Ik was een beetje bezorgd dat de aanwezigheid van de schoonmaaksters Orion onrustig zou maken.  Als dat zo was is daar nu geen blijk meer van.  Ik laat de honden uit en geef ze eten. 

Eindelijk moet ik er dan toch van mezelf aan geloven, de zomer is voorbij.  Alle zomerse dingen in onze family room en keuken zijn dan ook niet meer op zijn plaats en ik ruim ze op.  Morgen zal ik de herfstspullen van zolder halen, maar ik versier alvast de "pompoen" van Michaels en die ziet er erg leuk uit, al zeg ik het zelf.

Rick komt thuis en niet veel later gaat de deurbel en Chuck en Patricia van hiernaast staan voor de deur.  Patricia gaat als ik rondleidingen heb voor de honden zorgen en ook als wij in oktober op vakantie gaan.  Daarvoor moet Orion haar wel leren kennen.  Zij hebben zelf een moeilijke Deense dog dus zijn bekend met honden.

Orion blaft weer heel wat, maar als Patricia hem aan de lijn doet en meeneemt warmt hij meteen op en laat haar hem aaien.  Gelukkig probeert hij niet te bijten, maar dat blaffen wil ik eruit hebben want dat maakt mensen bang voor hem.  Hopelijk gaat Doggy Dan daarbij helpen.

Als avondeten bestellen we makkelijk pizza's van Zpizza.  Terwijl we daarop wachten kijk ik de eerste twee video's van Doggy Dan.  Daarin leer ik meteen dat het eten geven van honden al heel veel te maken heeft met het zorgen dat de mensen de roedelleiders zijn.

Het komt erop neer dat de mensen altijd eerst moeten eten, dus een cracker uit de bowl eten voor je het neerzet.  Ook botjes e.d. moeten niet blijven liggen.  Ik ga het meteen in werking stellen en ruim de rondslingerende botjes op. Opvallend (misschien toeval?) keert de rust tussen de honden ook meteen terug.

Na het eten vertrekt Rick naar een Ierse bar dichtbij met Niall.  Daar zingt een Ierse zangeres tot tien uur.  Ik voel het slechte weer aankomen en heb veel pijn, ik laat het dus afweten en blijf met de hondjes thuis.

Naar verluid kunnen we vannacht en morgen in een keer van onze droogte af zijn.  Er wordt vijf tot zelfs plaatselijk twintig centimeter regen voorspeld.  Gelukkig (even afkloppen) lijken wij altijd minder dan de rest van de omgeving te krijgen, maar ik voel al vele jaren de lage druk als een pijnlijk juk op mijn schouders. 

Het werd jarenlang tegengesproken, maar nu is er eindelijk bewijs dat (ik niet gek ben en) het weer invloed heeft op chronische pijnen.  Jammer genoeg is het een studie waar alleen Britten aan mee kunnen doen, anders zou ik me graag opgeven.  Halverwege de studieduur blijkt er wel degelijk correlatie te zijn, lees een van de artikelen erover hier.