Als je dag heel anders verloopt dan verwacht...

Het vriest weer bij het opstaan, maar de zon schijnt uitbundig wat het altijd makkelijker maakt om op  te staan.  Rick is zoals zo vaak al een uurtje eerder op en Saskia is kennelijk gisteravond heel laat nog met Kaylee meegereden naar Richmond.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik ontbijt met koffie en een crumpet met kaas en tomaat.  De honden spelen intussen in de tuin, achteraf gezien maar goed ook.  Als ze tegen de hond van de achterburen gaan blaffen roep ik ze naar binnen.

Gisterochtend 17 graden, vanochtend -1

Voor mijn maandagse personal training wil ik nog wat cardio doen en krijg twintig minuten binnen voor Sharon me komt halen. Halverwege hoor ik mijn telefoon opeens met het ene sms-je na het andere. 

Saskia is helemaal in paniek! Ze heeft haar portemonnaie in alle haast thuis laten liggen en heeft haar schoolidentiteitsbewijs nodig om haar tentamen te kunnen doen.  Het tentamen is om een uur en het is nu half elf.  Ik realiseer me dat als ik nu vertrek ik op tijd in Richmond kan zijn om het te brengen.

Lang hoef ik daar niet over na te denken.  Saskia heeft dit semester te hard gewerkt om dat nu teniet te doen door een gemist tentamen.  Sharon begrijpt het helemaal.  Ik haast me naar huis waar Orion natuurlijk graag uit zijn bench wil, maar daar heb ik geen tijd voor.

Gauw geef ik hem nog een Kong met pindakaas en grijp Saskia's en mijn tassen.  In sportkleding en nog bezweet ga ik op weg naar Richmond.  Ik bel buurvrouw Lorraine om te vragen of zij Orion even uit kan laten.  Gelukkig is dat geen probleem.

Het verkeer werkt alles mee en ik leg de 170 kilometer in iets meer dan anderhalf uur af.  Saskia staat al zeer dankbaar klaar.  Ik zet haar bij haar examenlokaal af en ga dan op zoek naar lunch. Saskia raadt het cafe aan de overkant aan, maar daar zit het propvol.

Toevallig weet ik een Panera niet ver hier vandaan en navigeer daarheen. Er gaat net iemand weg en dat is de enige open plek. Ik zie dat als een teken dat ik hier ga eten. Er is ook een Noodles en een Cava dus even sta ik in driestrijd, maar Panera wint met hun Thaise wonton soep met veel groentes.

Na een uurtje denk ik dat Saskia misschien bijna klaar is en ga terug naar waar ik haar afzette.  Dat is echter betaald parkeren en er is nog geen bericht van Sas.  Ik zie een parkeerwachter rondlopen en wil geen bon riskeren. Ik besluit rond te rijden en wat van de leuke straatjes en muurschilderingen in de stad te fotograferen.

  

Toevallig ben ik weer dicht bij ons ophaalpunt als Saskia om half drie belt dat ze klaar is.  Ik haal haar op en ze zegt dat het moeilijk was.  Het was scheikunde en daar wil ze graag een B voor houden.  Later thuis vindt ze uit dat ze die inderdaad kreeg.  Ik ben zo trots op haar met haar goede cijfers dit semester!

Op de terugweg stoppen we nog even bij Saskia's appartement om wat spullen op te halen en dan is zij officieel op weg naar huis voor haar kerstvakantie.  De terugweg verloopt helaas niet zo vlot als de heenweg.  De zon zakt en dat creeert opstoppingen tijdens het spitsuur. 

Net voor het donker wordt zijn we thuis, gelukkig, want in het donker rijden lukt mij niet.  Natuurlijk had Saskia dan door kunnen rijden, maar dat is nog net niet nodig. Zo kan ik ook nog met de honden in de tuin spelen. Lorraine sms-te nog op onze terugweg of ze nog een keer naar ze zouden gaan kijken, maar dat blijkt dus niet nodig.  Wel heel fijn, zulke buren!

Toch wel heel moe en met pijn zelfs bij diep ademen, die ik al van voor de autorit had, neem ik gauw eindelijk een douche.  Dan kleed ik me in pyjama en ga de honden eten geven.  Als ik de garage inloop hoor ik opeens een enorm gepiep.  Verbaasd zie ik dat er een baby rat in de val zit!

Denkelijk was die net in de garage en deed ik hem schrikken, want er zat zelfs geen eten in de val.  We hebben er nu dus eindelijk een gevangen, maar wie weet hoeveel meer er zijn.  Rick heeft een professioneel bedrijf gebeld, maar nog geen telefoontje terug gehad. 

Als Rick thuiskomt neemt hij de val met het ratje naar binnen.  Die is een stuk rustiger dan eerder wat me doet denken dat hij net in die val rende toen ik de garage binnenliep (ook al omdat Saskia en ik nog geen kwartier eerder niets gemerkt hebben).  

Het is duidelijk een babyratje, schattig, maar Rick gaat hem toch maar ver weg loslaten. Nu nog de rest vangen, vooral die enorme rat wil ik weghebben! Degenen, die mij op Facebook hebben, kunnen de video bekijken.  Het lukt mij op het moment niet video's op Blogger op te laden (vanwege mij telefoon, niet vanwege Blogger).

Rick haalt avondeten voor Saskia en mij bij Sunflower.  Het is een van de weinige restaurants waarvan ik het veganistische eten echt lekker vind.  Saskia gaat nog even met Laura mee, die morgen vertrekt naar Nieuw Zeeland (wij dachten vandaag).  Mijn voeten gaan omhoog na wel een heel andere dag dan ik had gedacht!