De rattenfamilie heeft meer leden dan wij

Orion laat Rick tot half acht slapen dit keer, heel aardig.  Ik blijf nog een half uurtje liggen, maar we verwachten tussen acht en tien de rattenexpert en dan wil ik ook op zijn.  Vannacht hebben we weer een kleinere gevangen, wie weet hoeveel er zijn!

Rick heeft mijn koffie al klaar staan en ik rooster de laatste crumpet en beleg die met kaas en tomaat.  Net als ik klaar ben komt de rattenvanger, zo zal ik hem even noemen.  Het bedrijf heet Animal Control Solutions en meteen zijn we onder de indruk van hun professionalisme. Heel anders dan het bedrijf dat Rick eerst benaderde.

Lee, de rattenvanger, ziet meteen het probleem in onze voortuin.  Daar hebben de ratten hun hoofdkwartier, namelijk, onder onze stoep.  Het is een ware kolonie, vreselijk! Rick dacht dat het chipmunks, grondeekhoorntjes, waren, maar Lee ziet meteen dat het rattengangen zijn.  Geen wonder dat Cosmo daar constant ging snuiven.

Intussen dringt de tijd voor mij en ik moet naar de sportschool. Daar doe ik twintig minuten cardio en sms-t Saskia me in paniek dat ze haar papieren van de ADHD studie niet kan vinden.  Gelukkig vindt zij die een paar minuten later wel, want dit keer heb ik geen tijd om naar Richmond te rijden als ze ze thuis had gelaten.

Wat bedenken ze nog verder voor rare opblaasfiguren?

Sharon heeft een half uur personal training klaar voor me en ik realiseer me dat ik vergeten ben iets voor haar te kopen voor Kerst. Ik neem me voor dat vanmiddag te doen en morgen of maandag te geven.  Het halve uur gaat snel en daarna krijg ik het nog voor elkaar om cardio te doen tot ik 10000 stappen bijeen heb.

Thuis open ik de houten hondenpuzzel "het casino" van Nina Ottosson, die ik van Amazon heb besteld om Orion ook mentaal bezig te houden.  Nou, dat lukt zeker!  Hij ruikt de snoepjes, maar moet eerst een stop eruit halen om het bakje open te doen.  Dat heeft hij bij dit schrijven nog steeds niet door, hoewel hij wel op die stoppen knauwde zonder snoepjes in de puzzels.  Deze is de moeite waard!

Het is uitputtend!

Op weg naar lunch stoppen we even bij Walgreens en koop ik toch maar een saaie cadeaubon voor Amazon voor Sharon.  Ik vind het zelf toch leuk om zoiets te krijgen dus hopelijk zij ook. 

Bij Sweet Leaf halen we lunch, hoewel dat voor Rick slechts een Coke Zero is, hij heeft nog een laatste  boterham met kalkoen, kaas en mayonnaise thuis.  Ik bestel de meergranen sandwich met gerookte zalm en veel groentes, zo lekker!  Thuis eten we met smaak.

Dan krijg ik een telefoontje van mijn kapster dat ik een afspraak had om een uur en waar blijf ik? Hm, mijn afspraak was voor kwart voor twee en ik heb de email om het te bewijzen. Gelukkig blijkt het een misverstand en Carmen kan gewoon mijn haar bijkleuren.

Het is altijd heel ontspannend hier, ik krijg een glaasje wijn en er speelt rustige muziek. Ik zou er bijna van in slaap vallen, want ben opeens heel moe.  De pijnen zullen daar ook debet aan zijn, want eerlijk gezegd negeer ik mijn lichaamspijnsignalen wel erg deze dagen en dat betekent altijd weer een terugslag.

Mona knipt mijn haar bij en ik geef haar en Carmen hun kaarten met cadeaubon voor $50 erin.  Ik voel me soms best een "Scrooge", want ik vind eigenlijk dat die kleur- en knipbeurt al veel te veel kost.  Voor Carmen weet ik dat ze het goed kan gebruiken, maar Mona doet eigenlijk nauwelijks iets meer met mijn haar en zij is de eigenares, die geen windeieren legt.  Maar ach, het is het seizoen om te geven.

Saskia heeft haar psychiater afspraak achter de rug, maar komt in files terecht op weg naar huis.  Rick en ik pakken zoveel mogelijk cadeautjes in en verkleden ons dan in nette kleding voor het avondeten.  Zodra Saskia arriveert doet zij ook een leuk jurkje aan en gaan we naar Cafe Renaissance, een Europees restaurant, gerund door een Iranees, in Vienna.

We krijgen jammer genoeg een tafeltje in een kleine zijkamer met niemand anders om ons heen.  Saeed, de eigenaar, kennen we al jaren en hij doet het klinken als een speciale gunst, maar wij vinden het maar saai. 

Dit doet me denken aan jaren geleden toen we hier met Chuck en Christine waren en hij ons na het eten vroeg te vertrekken.  Dat was ons nog nooit overkomen en zeker niet in een sjiek restaurant!

Rick heeft een aantal dagen geleden gebeld, met Saeed gesproken en gevraagd of ze ook veganistische gerechten kunnen maken. Die verzekerde Rick ervan dat dat het geval was.   Teleurstellend is het dan dat dat  nieuws voor Saeed is vanavond.  Saskia moet het doen met de gewoonlijke salade en pasta met tomatensaus. Echt jammer.

Ons eten is prima, ik heb de carpaccio als voorgerecht, erg lekker en licht.  Rick neemt de gnocchi, die volgens mij ook veganistisch waren.  Dan heb ik de vis tong met citroensaus en krab, zeer smakelijk!  Rick vindt zijn crepe met verschillende zeevruchten ook appetijtelijk.

 

Dan wachten we weer tot er iemand komt om te kijken of we nog wat willen bestellen.  Dit is echt niet zo'n gezellige maaltijd als we hadden gehoopt.  Wie wil er nu alleen in een restaurant zitten?  We zijn geen pas getrouwd stelletje of zo. Saeed brengt ons nog een gratis dessert, chocolade mousse, zeker erg lekker, voor Rick en mij, en frambozen voor Saskia.

Al heeft Saeed zijn best gedaan het was niet wat wij hadden gehoopt.  Het eten was goed, maar ik vond mijn tong niet $38 waard, bijvoorbeeld. Er staat "fine dining" op de deur, maar het is dat net niet.  Een reden waarom we hier niet vaker dineren, het is altijd "net niet".

Kaylee wacht Saskia thuis op en de dames giechelen.  Rick wil graag Jingle All The Way zien met Arnold Schwarzenegger. Niet mijn favoriete film, maar is toch grappig.  De honden werken nog aan de puzzel en dan geef ik ze wat snoepjes, hun kopjes zijn te schattig!

Nog een nachtje en dan is het hele gezin weer bijeen, ik kan niet wachten!