Een regenachtige maar leuke dag

Het plenst als we wakker worden.  Het is daardoor extra donker in de slaapkamer en nog moeilijker om op te staan.  Ik denk dat ik best een winterslaap zou kunnen houden. Maar dat is geen optie voor een mens dus ik hijs me uit bed.  Gelukkig staat de koffie klaar en die maakt me goed wakker.

Als ontbijt eet ik gauw een Kashi ontbijtreep met pure chocolade en amandelen.  Dan begin ik aan mijn "sporten".  Vandaag pas op de plaats "hardlopen" terwijl ik House Hunters International kijk.  Omdat ik vanmiddag de stad inga wil ik de honden niet ook nog eens alleen laten voor de sportschool.

Als ik 9000 stappen bijeen heb besluit ik de regen te trotseren en de honden uit te laten.  Wel tegelijk, want twee keer er doorheen is me wat teveel van het goede.  De hoge tonen werken nog steeds met Orion en het gaat heel goed.  Weliswaar komen we onderweg niemand tegen en dat zal ook meegewerkt hebben.

Gauw maak ik me klaar, geef de honden hun met pindakaas gevulde bevroren Kongs en rijd naar het metrostation.  Gelukkig zijn daar na tienen heel veel plaatsen open in de garage.  Zo hoef ik maar even door de regen te lopen.  Mijn gelukssterretje schijnt want net voor hij vertrekt stap ik in de wachtende trein.

Maar goed ook want er is weer eens vertraging en daardoor duurt het een uur in plaats van een half uur om bij Federal Triangle te komen.  Ik loop zo snel mogelijk naar bakkerij Paul en word bijna aangereden door een vrouw die het belangrijker vond door te rijden dan op de overstekende voetgangers te letten.  De man achter mij ziet het en wordt kwaad voor mij, heel aardig!

In het restaurant is het druk, maar Irene heeft nog net een tafeltje achterin kunnen bemachtigen.  Haar heb ik sinds begin dit jaar niet meer gezien dus we hebben heel wat bij te praten.  Die kans krijgen we goed, want het duurt belachelijk lang voor Irene haar quiche krijgt en als die dan komt is hij lauw.

Niet veel later wordt een lekker warme gebracht en ik kan ook eindelijk in mijn stokbroodje met gerookte zalm bijten.  Het smaakt ons eindelijk heerlijk.  Ik moet eigenlijk eens iets anders bestellen hier, maar dit broodje is zo ontzettend lekker!

Als we klaar zijn plenst het nog wat harder en Irene heeft geen paraplu mee.  We delen dus gezellig mijn paraplu.  Gelukkig hoeven we niet ver te lopen naar de National Gallery of Art.  We gaan het westelijke gebouw met de klassieke kunst binnen.

Daar worden we heel vriendelijk begroet door de veiligheidsmensen.  Een ervan vraagt waar we vandaan komen.  Ik zeg oorspronkelijk Nederland en hij vindt dat ik er Nederlands uitzie.  Hij heeft jaren als militair bij Frankfurt gewoond en is regelmatig naar Nederland geweest.  Grappig.

Wij lopen door het gebouw en dan de tunnel, die op zichzelf een kunstwerk is, naar het oostelijke gebouw waar de moderne kunst hangt.  Dit gebouw is twee maanden geleden heropend na een enorme renovatie.

Er was veel te weinig tentoonstellingsruimte in het gebouw ontworpen door de beroemde architect I.M. Pei (ook van de pyramide van het Louvre). Nu is er veel meer!  We beginnen bovenaan en zien een hele kamer met kunst van Alexander Calder, die de uitvinder van de mobiel is.

 

 

In een andere zaal hangt het vol met "kunst" waar Irene en ik niets mee hebben.  Het soort van een aantal zwarte vegen op wit canvas.  De surrealisten bekoren ons wel en ik ben dol op Kandinsky dus blij een schilderij van hem te zien hangen.

Er is zelfs een schilderij van van Gogh en heel veel Matisse, ook een favoriet van mij.  Zoals Irene opmerkt is het leuk het gezien te hebben, maar niet om telkens terug te komen.  Tenzij er een speciale tentoonstelling is. 

 

Olijfbomen van van Gogh

Van de Amerikaanse schilders is Georgia O'Keeffe een van mijn favorieten

Na iets meer dan een uur hebben we bijna (een van de "torens" niet) alle zalen gezien.  Veel meer dan er voorheen was en we vragen ons af waar ze de ruimte hebben gevonden zonder de buitenkant van het gebouw te veranderen.

Buiten regent het inmiddels nog harder!  Irene moet naar hetzelfde metrostation als ik en we delen weer mijn paraplu.  Mijn rechter schouder en arm worden daardoor niet beschermd en dan merk ik dat mijn nieuwe jas niet waterdicht is. 

Tegen de tijd dat we bij het metrostation komen is die mouw en mijn kleding eronder doorweekt.  Het is ook nog eens koud en mijn spieren zijn er zeker niet blij mee! Wat ben ik blij dat ik naar het station ben gereden zodat ik niet rillend naar huis hoef te lopen!

De terugweg gaat een stuk vlotter dan de heenweg en als ik eenmaal weer in de van zit zet ik de verwarming op hoog en de stoelverwarming aan.  Wat heb ik toch een hekel aan koud (en nat) weer!!!

Thuis hoop ik dan ook dat de honden gewoon zonder mijn aanwezigheid in de achtertuin hun behoefte zullen doen.  Cosmo doet dat wel, maar Orion wil mij er altijd bij hebben. Helaas moet ik dus toch weer naar buiten, br. Gelukkig wordt het morgen weer droog.

Binnen is het wel heel gezellig!

Vanavond heb ik met Sara afgesproken bij Sea Pearl voor ons maandelijkse "happy hour".  Uber heeft een langere wachttijd dan gewoonlijk dus ik kom voor de tweede keer vandaag iets later dan afgesproken aan.  Sara komt ook net aanlopen en zegt dat zij dacht laat te zijn, helemaal goed dus.

We nemen beiden een glas mousserende wijn en wat sushi.  Het happy hour hier is veel goedkoper dan hun restaurantmenu dus we proberen nog wat andere hapjes.  Een daarvan vinden we beiden niet lekker, te gefrituurd en geen smaak.  Dat wordt heel schappelijk van de rekening gehaald.

Tegen zevenen rekenen we af en bespreken ons volgende happy hour.  Ook heeft Sara een nieuwe Meetup ontdekt waar ik ook lid van wil worden. Rick komt me ophalen en in de stromende regen rijden we huiswaarts.  Ik ben blij dat Rick zich dit keer opwerpt om de honden uit te laten.

Opeens lijken we een rustiger tijdperk in te gaan met Cosmo en Orion.  Cosmo voelt zich duidelijk gesteund en komt knuffelen. Voor het eerst sinds hij hier is probeert Orion hem niet weg te duwen, maar komt gewoon ook naast Cosmo voor een knuffel.  We komen er nog wel!

Een vervelend bericht vanavond dat onze in oktober uitgekozen kerstboom "gestolen" is door andere mensen.  We hadden er nog niet voor betaald, maar de boom gereserveerd met allerlei kaartjes eraan. Mensen hadden daar lak aan en zo zijn wij een van de drie families, die niet de boom zullen krijgen van die boerderij, die ze uitgekozen hadden. Hebben wij weer!

We denken er nu over naar een andere boerderij met meer keuze te gaan, maar het is wel een domper.  De boerderij waar we de boom hadden uitgekozen heeft er nu al heel veel verkocht dus de keuze zal ernstig verminderd zijn.  Ik probeer er niet teveel van te balen en moedig Rick aan dat ook niet te doen (hij vindt het erger), het is maar een tijdelijke boom tenslotte.