Tja, ik kan er kort over zijn, ik haat de kou! Het heeft vannacht flink gevroren en Rick vertelt dat er een laagje ijs op de vijver zit. Dit is wel heel vroeg voor ons om het zo koud te hebben. Dat belooft niet veel goeds voor de winter, vrees ik.
Gelukkig is het warm in bed, maar ja, ik moet er ook eens uit. Rick zet de verwarming aan en al gauw is het te doen om op te staan. Rick vertrekt naar zijn werk en ik laat de honden in de tuin. Zij vinden dit koude weer juist heerlijk, vooral Cosmo.
Net als gisteren rooster ik een crumpet en beleg hem met crunchy amandelboter (waarom zou het pinda"kaas" zijn maar amandel"boter"?). Het smaakt me weer prima met een paar koppen koffie.
De temperatuur is nog steeds rond het vriespunt en wat ben ik blij met mijn stoelverwarming in de van als ik naar de sportschool rijd! Daar helpen de mensen, die op de loopband "rennen", mij binnen het uur tot 10000 stappen te komen. Ik ben er blij om, want zoals gewoonlijk had ik geen zin in sporten.
Als ik klaar ben wens ik de oudere dames, die er ook weer zijn, een fijn weekend. Zij zeggen dat ze het zo leuk vinden dat ik met ze praat. Ik vertel ze dat ze zich niet realiseren wat een inspiratie zij voor mij zijn. Ik wil als ik 82 ben net als Carline zijn! En Karen is denk ik ergens in de zeventig.
Thuis neem ik de honden de tuin in en vertin meteen, wat is het opeens koud! De buren komen van hun deck af praten en Orion blaft zoals gewoonlijk tegen Chuck, maar met mijn "toeter" geluid houdt hij op! Zij vroegen zich al af wat "dat geluid" was en moeten erom lachen, maar het werkt goed dus we gaan ermee door.
Met dit koude weer heb ik zin in pho voor lunch. Daarin ben ik niet de enige in, het restaurant zit vol, maar er is nog een tafel vrij. Ik bestel mijn gewoonlijke kippensoep met limoen soda, zo lekker!
Achter mij zit een Aziaat en die laat zien hoe anders de eetgewoontes daar soms zijn. Hij slurpt en smakt en geniet luidruchtig van zijn eten, maar als ik het eenmaal hoor kan ik het niet "uitzetten". Toch geniet ik van de warme soep, ik heb hem dit keer niet te pittig gemaakt.
Dit is een vervolgbezoek aan de nurse practitioner nadat ik met antidepressiva ben begonnen. Ik ben hier expres open over want ik vind dat op mentale gezondheidszorg nog teveel een taboe rust. Mensen hebben de neiging zich ervoor te schamen. Mentale ziekte kan minstens zo erg of erger zijn als fysieke ziekte en ik vind het vreselijk hoe moeilijk hulp te krijgen is voor veel mensen!
De verpleegster die me komt halen is denk ik zo oud als Katja en heeft een meer bekwame verpleegster als trainster. Ik moet een hele vragenlijst beantwoorden over hoe ik me voel. Gelukkig begon ik deze week echt verschil te merken waar ik dolblij om ben.
Mijn bloeddruk is echter wel heel hoog. Het verbaast mij niet en mijn NP ook niet. Ik heb veel pijn en dat verhoogt bloeddruk en ik heb white coat anxiety. Echter is het wel zo hoog dat we beiden vinden dat toch meer medicijn nodig is. Ik vind dat ook geruststellender.
Al met al loop ik weer blij met deze NP naar buiten. Ze luistert echt en dat vind ik het belangrijkst. Half januari zie ik haar weer om te kijken hoe het dan gaat. Alleen al het feit dat ik niet meer constant met een huilgevoel rondloop vind ik zo fijn!
In een tuin in de buurt
Thuis laat ik de honden weer in de tuin, maar lang gaat het niet duren want de wind gaat door merg en been. Grappig genoeg vinden de honden het ook niet zo fijn buiten. Binnen krijgen ze botjes en Orion probeert zelfs niet om die van Cosmo te stelen, absoluut iets van de afgelopen week en mijn "toeter" geluid.
Ook in de buurt, kerstboompjes die over het huis "dansen"
Net op tijd voor een Disney kerstspecial zijn we thuis. Jammer genoeg is het niet zo leuk als we hoopten. De animatie ziet er heel vreemd uit, maar het verhaal is wel grappig. En zo begint het weekend wat er flink koud uitziet. Vorig jaar zaten we nog buiten om deze tijd, maar dat was ook wel een heel warme decembermaand.
Omdat je nooit genoeg hondenfoto's in je blog kunt hebben ;)
7 reacties:
Mooi portret van Orion!
Wat pindakaas/amandelboter betreft...ik geloof dat toen pindakaas in zwang kwam boter een beschermde naam was. Met boter mocht alleen roomboter worden bedoeld. Dus toen werd het kaas. Blijkbaar geldt dat nu niet meer, en amandelboter klinkt Amerikaanser (bij jullie is het ook almondbutter?) en dus hipper etc denk ik.
Fijn dat je een goede NP hebt. White coat anxiety...hier wordt om dat uit te sluiten danwel te bevestigen vaak een 24 uurs bloeddrukmeting gedaan.(je krijgt een kastje mee voor thuis) Misschien eens naar vragen evt? Of het gewoon zo laten natuurlijk.
En altijd mooi te lezen hoe lief Rick voor je is! (En jij voor hem!!)
Ik vind Pho ook zo lekker maar heb het van mijn lijstje moeten schrappen omdat er het zoutgehalte ontzettend hoog is en slecht voor mijn bloeddruk. Ook even opletten met sushi, niet de sushi zelf maar de soya saus. Het eten in een restaurant heeft meestal veel meer zout dan eten dat je thuis kookt. White coat anxiety is helaas weinig aan te doen. Heeft je dokter je niet aangeraden om thuis zelf je bloeddruk te meten? Ik lees met veel plezier je hondenverhalen!
Inderdaad goed dat je er open over bent. Ik ken ook een aantal mensen die het erg moeilijk hebben met de kou en het weinige daglicht.
Maar een lichtpunt, de medicijnen helpen.
Groet, Bea
Knap vind ik het dat je zo open bent over het nemen van medicijnen die je gemoedstoestand even helpen ondersteunen , daar dienen ze voor ,en inderdaad , ze zijn efficient !!
Mindfulness is iets wat je later ook misschien kan helpen !
grs , Vega
Ik gebruik nu sinds ca 14 jaar anti depressiva.
Twee Simpele tabletjes per dag, maar die tebletjes helpen me wel om beter te kunnen relativeren en evenwichtiger rond te lopen.
Heb ooit eens geprobeerd zonder, netjes afbouwen, maar echt dat ging niet.
Omdat ik ook bekend met winter depressie (als de blaadjes vallen, val ik altijd een beetje mee, zeg ik altijd)helpen deze twee kleine tabletjes me door die periodes heen.
En ik merk best nog wel een stemmings daling in de winter maanden, maar zo erg als vroeger is het bij lange na niet meer!
Ik ben er blij mee en schaam me er absoluut niet voor.
Mét die medicatie ben ik voor mijn gevoel een "beter" mens!!
Je merkt wel, hier geen taboe op depressie en wat ermee/eraan te doen!!
Mentale ziekten zit idd nog altijd in een verdomhoekje, en dat terwijl 1 op de 5 Amerikanen er in hun leven met te maken krijgen. Depressie is echt en goed dat je het onder ogen wilt zien. Mijn man's zoon heeft nooit hulp gezocht, helaas, als je in dat diepe gat valt is het moeilijk om eruit te komen.
Annemiek
@Nina - Ik monitor mijn bloeddruk ook thuis en die fluctueert erg, soms prima, soms hoog dus ik voel me beter met medicijnen. Leuk verhaal over de pindakaas origine, dat had ik nog niet gehoord
@Mayan - Sojasaus neem ik nooit met sushi of sashimi, ik vind dat de smaak van de vis daarmee helemaal verdoezeld wordt. Ik ben me bewust van de sodium in soep, maar soms op koude dagen heb ik daar teveel zin in. Soms vind ik ook YOLO, ik heb dagelijks pijn en lekker (maar zo gezond mogelijk) eten vrolijkt me dan ook op. Zoals ik hierboven schreef fluctueert mijn bloeddruk thuis en maakt het me gewoon geruster een lage dosis medicijn te nemen voor de zekerheid.
@Bea - Het is werkelijk opvallend, ik ben er zo blij om!
@Vega - Ik ben zo erg met mindfulness, ik heb er gewoon geen geduld voor, mijn gedachten gaan alle kanten op.
@Irene - Ik denk dat ik het ook blijf nemen, alleen al dat huilgevoel weg is heerlijk. En dit is de allerlaagste dosis dus ik ben al blij dat het helpt. En inderdaad, niets om je over te schamen. Er was veel depressie in de eerdere generaties van mijn familie en veel zelfmoord dus alleen maar goed als het erkend wordt.
@Annemiek - Met mijn moeder als voorbeeld merkte ik dat ik het gewoon nodig had. En gelukkig helpt het.
Een reactie posten