Interessante informatie over onze stamboom en lunch met een vriendin

De honden zijn er vanochtend wel heel vroeg bij.  Om kwart over zes begint Orion al te piepen.  Rick heeft een methode om hem toch nog even rustig te houden (aaien).  Maar drie kwartier later zijn wij en de honden toch wakker.

Halfhartig, want ik weet dat hij weigert, maar als hij dat niet doet zou ik echt gaan, bied ik Rick aan de honden de tuin in te laten.  Inderdaad vindt Rick dat niet nodig, dus ik draai me nog een aantal keren om, maar kan de slaap niet meer vatten.

Een uurtje later komt Rick triomfantelijk de kamer weer in met de rattenval.  Er zit dit keer een veel groter exemplaar in, hopelijk degene, die we in Cosmo's eten zagen gaan.  Haar staart (ik neem aan dat het een zij is als die van gisteren een baby was) is in ieder geval lang genoeg. Rick neemt haar mee om op weg naar zijn werk langs het W&OD pad af te zetten.

Rick is optimistisch dat dit alles is, maar ik allerminst.  We gaan de val vannacht weer zetten en Rick legt tandenstokers neer om te zien of er meer zijn.  Ik ben er vrijwel zeker van dat die tandenstokers morgenochtend op de grond zullen liggen.  We zullen zien.

Na mijn gewoonlijke crumpet met kaas en koffie ontbijt maak ik me klaar om naar de sportschool te gaan.  Net als ik op het punt sta te vertrekken krijg ik een sms-je van Saskia:  "Alsjeblieft wees niet boos, maar kun je mij mijn portemonnaie brengen?"

Zij heeft gisteravond haar portemonnaie in de van laten liggen en daar ligt hij nog.  Saskia moest om kwart voor acht al op haar werk bij de Whole Foods in Fair Lakes zijn.  Natuurlijk ga ik hem weer brengen, dit keer een heel stuk dichterbij gelukkig.

Alleen is het verkeer zeker in dit seizoen zo belachelijk druk!  Op de heenweg gaat het nog wel. maar terug is het op zijn zachtst gezegd langzaam rijdend.  Daardoor kom ik later bij Anytime Fitness dan ik wilde, maar krijg mijn tienduizend stappen binnen het uur bijeen.

Gauw ga ik terug naar huis en laat de honden in de tuin.  Dan maak ik me klaar, want ik heb met Lorraine afgesproken te gaan lunchen.  Na het rondbrengen van de stroopwafels in de straat heb ik een mailtje gestuurd dat het me leuk lijkt vaker iets als buurvrouwen te ondernemen.  Iedereen reageerde daar positief op, maar pas in het nieuwe jaar, Lorraine kon, net als ik, ook vandaag.

We gaan naar Le Pain Quotidien.  Het neemt even tijd om een parkeerplaats te vinden terwijl dat gewoonlijk geen probleem is.  Ook hier is het duidelijk vol met kerstwinkelaars.  Ik vind er nog net een in een van de garages.

Tot onze verbazing is er een tafeltje open in het restaurant.  We bestellen beiden een tartine, voor mij met gerookte zalm en voor Lorraine met hummus en tonijn, die ziet er ook wel heel erg lekker uit!  We kletsen gezellig over van alles en nog wat en ik vind het leuk om eens iets anders te doen dan gewoon als buurvrouwen even praten.

Voor we het weten is er een uur voorbij en rekenen we af.  Ik heb nog een paar kleinigheden, die ik wil vinden voor Kerst.  Een van mijn kerstboomversieringen, een sneeuwpop voor Saskia, is niet aangekomen, dus ik moet op zoek naar een vervanging.

We kijken bij Anthropologie, maar hun prijzen zijn belachelijk.  Er is een echt lelijke sneeuwpop voor $18, ik dacht het toch niet.  Target blijkt het Mecca voor alles wat ik wilde kopen te zijn.  Ik vind er Frosty, de sneeuwman, waar Saskia dol op is.

Verder denk ik dat mijn zus hetzelfde kookboek als ik heb gekocht aan Saskia gaat geven.  Tot mijn verbazing is er hier ook een heel leuk veganistisch kookboek waar Lorraine zegt recepten uit gemaakt te hebben. Ze hebben ook leuke kaarten en ik geef Rick er altijd een in zijn sok, dus kies er een uit.

Klaar is Petra, denk ik, en we sluiten aan in de vrij lange rij voor de kassa.  Net als ik een kwartier later afreken herinner ik me dat ik ook cadeaubonnen voor mijn kapsters nodig had.  Nou ja, morgen dan maar, geen zin om nog eens in de rij te gaan staan.

Thuis neem ik afscheid van Lorraine.  Ik ben eigenlijk doodmoe en laat de honden uit in de achtertuin en gooi de bal met Orion. Mijn voornemen om ze een wandeling te geven moet ik laten varen. Ik merk dat zo'n lange rit als gisteren er echt in hakt en de energie even minder is.

Zondag vertelde Kai mij dat hij een presentatie moet doen op donderdag over de koloniale geschiedenis van Nederland en dan vooral de V.O.C. en Indonesie.  Dat herinnerde me eraan dat Eduard Douwes Dekker,  Multatuli en de schrijver van de Max Havelaar, ergens in de stamboom van mijn vader voorkomt. Dat vertelde ik aan Kai en hij is er helemaal in geinteresseerd, duidelijk.

Kai stuurt me de stamboom en het laat zien dat Multatuli vier generaties geleden mijn oom zou zijn, voor Kai vijf generaties.  Ik ben erdoor gefascineerd en lees eens wat verder.  Via mijn zus vind ik uit dat onze betovergrootmoeder Sietske een kortstondige relatie had met haar oom "Dek" (Multatuli) (wie interesse heeft in dat artikel kan het hier lezen).

Sietske's zoon Hans (J. C. Wienecke) was bekend omdat hij een munt ontwierp voor Wilhelmina, die van 1922 tot 1945 in omloop was.  Mijn overgrootvader Sander was een succesvolle jurist. We hebben dus best bekende mensen in onze stamboom, alhoewel niet direct.  Toch zo heel leuk om alles te lezen en ik weet na vandaag opeens ook een stuk meer over de schrijver van de Max Havelaar, die ik tijdens mijn examentijd vol interesse las. Ik wist ook niet dat er een museum is voor hem in Amsterdam.

Wat ik hier ook zo grappig van vind is dat Rick het wel bijzonder vindt, maar het zegt hem natuurlijk niets. Weer iets wat ik met Kai deel.  Dat voelt toch wel fijn, want er zijn zoveel dingen waar ik met de meisjes raakvlakken heb en met Kai heb ik nu duidelijk het "Nederlandse" raakvlak, al spreken de meisjes de taal ook en voelen zij zich ook zeker verwant met Nederland.

Kai zendt me zijn presentatie en ik verbeter alleen dat "Jan van Oldenbarnevelt" Johan van Oldenbarnevelt moet zijn. Ik moet dat weten, want ging zes jaar naar het Johan van Oldenbarnevelt gymnasium in Amersfoort.

De rest van de middag besteed ik met gebiologeerd lezen over de levens van mijn voorouders.  Mijn betovergrootmoeder speelde een grote rol in het leven van Multatuli, zij was de hoofdpersoon in "Minnebrieven", en mijn broer schrijft dat de naam van mijn vader wordt genoemd in een van de boeken over Multatuli.  Nu wil ik eigenlijk ook weer een boek van Multatuli lezen om hem beter te begrijpen.

Saskia komt moe thuis uit haar werk en gaat een dutje doen.  Dat wil ik eigenlijk ook, maar ik weet dat ik dan vannacht niet kan slapen. In plaats daarvan ga ik de laatste cadeautjes inpakken en schrijf ik de naamkaartjes voor de "Santa" cadeaus, inclusief mijn eigen, want die moeten allemaal hetzelfde handschrift hebben, nog steeds.  Rick is daar heel streng in.

De honden liggen intussen lief te slapen naast me.  Orion heeft veel energie, maar kalmeert al gauw, hij is zeker geen overdreven drukke hond. Eenmaal weer beneden heeft hij weer ons schaakbord ontdekt.  Hij weet dat dat niet mag en komt me een van de stukken brengen. Ik moet er wel om lachen, het is alsof Orion wil zeggen "zie je wel, ik ben alleen maar lief en geef je de pion dit keer".

Rick komt thuis en stelt voor Zpizza te bestellen. Helemaal goed, ik neem er een met veel groentes en verschillende paddestoelen.  Deze pizza's zijn organisch en niet veel vet dus ik voel me er helemaal goed over ze te eten (niet de hele pizza natuurlijk).  

Moe van, ik weet eigenlijk niet waarvan, besteed ik de rest van de avond met kerstshows kijken.  Intussen ben ik zo trots op onze meisjes (Kai ook, maar hij is nog in het midden van zijn semester). Katja heeft een A voor al haar vakken dit eerste semester, dat is het hoogste cijfer.  Zij is er bijna zeker van dat ze een beurs gaat krijgen, die haar ook voor twee jaar een baan als verpleegster zal geven.

Katja vierde het met een glaasje champagne

Saskia heeft een aantal A's en een paar B's, maar nog steeds de hoogste "cijfers" sinds lange tijd.  Zij heeft ook te kampen met mentale problemen en bij Katja komt het ook niet aanwaaien.  Beiden hebben dus echt heel hard gewerkt.  Ik kan niet wachten mijn drie schatten weer bij elkaar te hebben voor een paar nachten dit weekend!