Laatste rondleiding van dit jaar, zonder jas op 27 december!

Gelukkig heb ik vannacht stukken beter geslapen en sta om kwart over acht redelijk uitgerust op.  Ik moet wel lachen dat ik Orion wek!  Ik vraag me nu af wie wie wakker maakt van de honden.  Zonder Cosmo in de kamer slaapt Orion met gemak tot half negen door. Ik ben benieuwd of dat na Kai's vertrek door zal gaan.

Gauw maak ik me klaar en laat Rick de honden uit.  Dan rijden we naar Starbucks om ontbijt en koffie te halen.  Onderweg eet ik en drink mijn koffie.  Het is feitelijk een doordeweekse dag voor veel mensen en op de I-66 snelweg geldt dat er minstens twee personen in een auto moeten zitten.  Daardoor komen we zonder oponthoud in de stad aan.

Rick zet me af bij het Smithsonian "kasteel" zodat ik daar nog even van de faciliteiten gebruik kan maken.  Dan loop ik naar de ingang van het metrostation waar een vriendelijke man vraagt of hij me op weg kan helpen. Ik bedank hem maar zeg dat ik hier woon dus niet nodig.

Keurig om half tien komen drie mensen al zwaaiend de roltrap op.  Ik maak kennis met H., A. en B. en het ijs is meteen gebroken als H. verklaart dat hij mij herkende, omdat ik een vrouw alleen was, die dom stond te kijken.  B. (ik denk rond Saskia's leeftijd) zegt meteen "nou ja, "dom"??".  Ach, het voelt meteen vertrouwd en we gaan vrolijk op weg.

Onderweg naar het Washington Monument vertel ik de korte geschiedenis over het ontstaan van de stad.  Het is ongewoon warm voor de tijd van het jaar en ik ben blij dat ik me in laagjes heb gekleed.  Mijn sjaal kan alvast af, want het is veertien graden.

Het is erg druk in de stad, ik vind het zelfs drukker dan in de zomer. De bussen zitten vol en wij lopen met drommen toeristen mee. Na het lange verhaal over de grappige geschiedenis van het Washington Monument lopen we naar het Tweede Wereldoorlog Monument.

Helaas staan vrijwel overal de fonteinen uit nu, het kan tenslotte vriezen 's nachts al zou je dat vandaag niet denken.  Dat haalt wel wat van het effect van dit monument weg, maar mijn gezelschap is er toch van onder de indruk.

Via de Reflecting Pool lopen we naar het Vietnam Veteranen Memorial.  Daar hangen allemaal kerstkransen en staat een aandoenlijke kerstboom met allemaal brieven en kaartjes aan mensen op de muur.  Het is hier altijd zo anders dan bij het Tweede Wereldoorlog monument, veel somberder en soberder.  Het maakt ook altijd weer indruk, die 58315 namen op de muur.

Ook het Lincoln Memorial is weer heel vol. Ik maak een foto van het drietal en we bekijken het monument.  Ik verbaas me echt over de menigtes overal. Ik heb nog maar weinig kersttijd rondleidingen gehad en realiseerde me niet dat dit ook zo'n toeristentijd is.

We lopen verder naar het Koreaanse oorlogsmonument.  A. zegt dat dit haar favoriet is en ik ben het roerend met haar eens.  Gek genoeg zijn hier helemaal geen kerstkransen, zoals bij de andere oorlogsmonumenten en bij Arlington Cemetery, waar ieder graf (behalve de Joodse) er een heeft.

Rond het Tidal Basin bezoeken we het Martin Luther King Jr., Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial.  Het waait ietsje, maar er zijn toch mooie weerspiegelingen en ik maak een paar foto's. Aan de overkant van de rivier wijs ik het Pentagon aan waar zij morgen een rondleiding hebben gereserveerd.

De wandeling naar de bewoonde wereld in de stad is altijd weer langer dan verwacht.  We komen onderweg langs het Bureau of Engraving and Printing en daar zie ik dat het nieuwe $20 biljet wordt gedrukt.  Dat heeft niet meer Andrew Jackson, maar Harriet Tubman, de eerste vrouw op een dollar biljet, historisch dus.

Bij de Old Ebbitt Grill is het niet anders dan in de stad, druk, druk, druk!  Gelukkig heeft Mark meteen een tafeltje voor ons en ik bedank hem vriendelijk. Het is zo'n groot restaurant, maar toch voelt het gezellig.

Na het bekijken van het menu kiest A. de turkey club (een "toren" van kalkoen met andere dingen op brood), H. een hamburger en B. de linzenburger, die ik ook erg lekker vind altijd. Ik houd het bij het hummus trio, op een dag als vandaag erg lekker.

Eenmaal weer buiten is het helemaal opgeklaard en maar liefst achttien graden.  Ik doe mijn jas uit en heb het dan eigenlijk nog warm.  We lopen naar het Witte Huis nadat H. bij een van de geldautomaten gepind heeft. We moeten helemaal omlopen omdat er nog steeds gewerkt wordt aan de tribunes voor de inauguratie.

Aan de andere kant daarvan kunnen we de voorkant van het Witte Huis wat beter zien en de West Wing ook.  Ik vertel mijn verhaal over het huis en we lopen verder naar de achterkant.  Daar mogen we niet bij het gewoonlijke hek komen, waarschijnlijk omdat er een helicopter af en aan vliegt. Geen idee waarom.

Na wat foto's van de achterkant van het huis lopen we naar de nationale Kerstboom, die pas door de Obama's is aangestoken. Hier staan ook vijftig kleinere boompjes van de staten en ik fotografeer Virginia.

Nu lopen we Pennsylvania Avenue af, ook leuk voor hen, want dat zullen ze over iets minder dan een maand op tv zien.  Zij zijn ook zeer anti-Trump, al wil H. wel graag zo'n "Trump, Make America Great Again" shirt.  De dames weerhouden hem ervan het te kopen!

We komen langs de FBI, de National Archives, het U.S. Navy Memorial, het Newseum en de National Gallery of Art voor we bij het Capitool aankomen. Daar vertel ik over de geschiedenis en hoe het Congres is ontstaan. 

Na het Hooggerechtshof van buiten bekeken te hebben sluiten we aan in de lange rij voor de Library of Congress. Hier is het voller dan ik het ooit gezien heb! We moeten ook in een flinke rij wachten om de grote leeszaal te zien.  Gelukkig gaat het allemaal snel, maar we hebben weinig tijd boven voor de bewaker ons maant door te lopen.

Een verdieping lager laat ik een aantal dingen zien en ook Jefferson's bibliotheek waaruit deze hele grootste bibliotheek ter wereld gegroeid is.  Helemaal beneden bekijken we nog de twee 15e eeuwse bijbels en de oudste kaart uit 1784 van het nieuwe land "The United States of America".

Dan wijs ik mijn gezelschap het dichtstbijzijnde metrostation en we nemen afscheid.  Gelukkig kan ik via Facebook nog contact houden met A. en B.  Dat vind ik toch altijd weer leuk, want zo'n dag samen schept een band.

Rick is intussen op weg om mij op te halen.  Een kwartiertje later rijdt hij voor. Onderweg zien we hoe de helicopter nog steeds af en aan vliegt naar het Witte Huis.  Geen idee waarom, de presidentiele familie is in Hawaii.

Saskia heeft op weg naar een vriendin in de stad een lekke band gekregen en haar auto wordt naar de Merchants Tires vlakbij ons gesleept.  Die bellen dat ze twee nieuwe banden nodig heeft.  Niet fijn in deze al dure tijd, maar we willen wel dat Saskia veilig kan rijden dus moet het maar.

Saskia komt met de metro terug en Rick haalt haar van het station. Dan gaat zij met vriendinnen de verjaardag van een van hen vieren. 

Van mijn kant heb ik enorme zin in shabu shabu, Japanse fondue.  Daar hebben de mannen ook wel oren naar en we rijden naar California Shabu Shabu.  We krijgen nog net een paar stoelen aan de lange kookbar.  Het is populair vanavond!

Kai en ik delen de kipdumplings als voorafje en ik neem de kwal, die ik hier zo lekker vond vorige keer.  Daar krijg ik de mannen niet aan!  Om te fonduen nemen Kai en ik de biefstuk en zalm combinatie en Rick varkenshaas en biefstuk.

We krijgen een bak met groentes, paddestoelen en noedels voorgezet en koken vlees en groente in water met chili olie.  Er zijn twee lekkere sausjes om in te dopen.  Als het vlees op is doen we de noedels in het water en doet de serveerster er soepkruiden in.  Zo hebben we als laatste nog een lekker bakje soep.  Het smaakt allemaal voortreffelijk!

Thuis vinden we nog een babyratje in onze val.  Volgens de rattenvanger kon dat gebeuren als de moeder weg is.  Hij denkt dat we er nog wel vijf of zes kunnen vangen. In ieder geval kunnen ze nu niet meer naar binnen of buiten dus hun enige uitweg is de val.

Dan ben ik zelfs te moe om mijn blog nog te schrijven!  Dat moet morgenochtend maar.  Vroeger dan gewoonlijk zoek ik mijn bed op.