Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, maart 31, 2016

Middleburg en een wijngaard

Gisteravond bedacht ik me dat als ik wat lamellen openlaat ik misschien wat makkelijker wakker word en opsta.  Vanochtend werkt dat inderdaad, ik sta net na achten op.  Als ik Cosmo uitlaat voelt het lekker warm en het is inderdaad al zestien graden.


Na een paar koppen koffie en een met Cosmo gedeeld broodje kaas en ei voldoe ik eerst de Foto7Daagse opdracht van vandaag. Gisteren vond ik het onderwerp "Uit De Koelkast" niet zo inspirerend, maar vandaag weet ik meteen wat ik voor "Contrast" wil doen. 

Eerst slijp ik mijn witte en zwarte potloden dan pak een stuk wit en een stuk zwart papier. Ik leg die zoveel mogelijk symmetrisch over elkaar heen en de potloden naar elkaar "wijzend".  Ik heb dit al eens eerder gedaan, maar vond het resultaat toen niet perfect.  Over de foto van vandaag (genomen met mijn telefoon) ben ik zeer tevreden.

Tijd om weer naar boven te gaan om mijn elliptical op te zoeken.  Een uur later heb ik meer dan 10000 stappen bijeen en lijn Cosmo aan voor zijn wandeling door de buurt. Het is zo'n genot nu, want in plaats van dat alles groen is, is het een palet aan kleuren.  Pril lentegroen, rode en oranje esdoorns, paarse redbuds, gele forsytia en meer, ik blijf het genieten vinden en heb gelukkig geen allergieen, want het stikt van de pollen nu.
Natuurlijk hebben we hier ook narcissen en tulpen, maar de bloeiende bomen zijn overweldigend

Thuis fris ik me gauw op en haal dan Chris op.  Door nogal druk verkeer, want dit gebied wordt zienderogen drukker en steeds verder naar het westen, rijden we naar Middleburg.  Net voor we door het pittoreske dorpje Aldie rijden wordt het eindelijk wat rustiger op de weg.  Het zal niet lang duren voor de metropool ook deze oases in de natuur bereikt.

Chris is al vele jaren niet deze kant op geweest en kent de Red Fox Inn helemaal niet.  Ik vind het leuk haar haar eigen staat beter te doen leren kennen.  Geopend in 1728 is dit een van de oudste inns in Virginia.  Ze gaan er prat op dat Jackie Kennedy er logeerde, hoewel me opvalt dat haar brief niet meer bij de receptie ligt.

Hun restaurant is heel goed en de prijzen redelijk.  Ik ben dol op hun Virginiaanse pindasoep en bestel daar een kop van.  Daarbij neem ik een salade met rucola, dadels met geitenkaas en walnoten, heerlijk!  Chris vindt haar crabcakes ook heel lekker.

Na het eten gaan we naar Cana, een van de vier wijngaarden dichtbij Middleburg.  Ook deze is nieuw voor Chris.  We bestellen beiden een glas witte wijn, Viognier voor mij en Vidal Blanc voor Chris.  Buiten op het terras met schitterend uitzicht genieten we ervan.

Het waait wel keihard en is voornamelijk bewolkt, maar de temperatuur en het uitzicht beiden zeer aangenaam.  Zo heerlijk om hier even lekker te ontspannen.  Chris en ik besluiten dit vaker te gaan doen.  Zij is leerkracht wiskunde op een high school dus heeft de schoolvakanties en de hele zomer vrij.

Omdat ik een massage heb om vier uur gaan we bijtijds terug, want je weet het maar nooit met het verkeer hier.  De terugweg gaat veel sneller dan de heenweg en ik zet rond half vier Chris weer bij haar thuis af.  Dat geeft me nog een kwartiertje voor de massage, want Lisa komt altijd wat vroeger om alles klaar te maken.

Vanochtend voelde ik me nog prima, maar gaandeweg de dag heb ik steeds meer pijn.  Er komt slecht weer aan en mijn lichaam is echt een barometer.  Ik ben dus heel blij juist vanmiddag de massage te krijgen.

Lisa komt inderdaad om kwart voor vier en voor de massage doet ze interessante strekoefeningen voor mijn benen.  Die helpen echt en het verbaast me hoe lenig ik ben ondanks mijn strakke spieren.  Dan werkt Lisa vooral aan mijn zeer pijnlijke rechterschouder en rug.  Ik weet dat ik op een gegeven moment Laura beloofd heb haar weer eens in te huren, maar jee, Lisa is zoveel beter!

Na afloop werkt Lisa nog wat verder aan mijn schouders door erop te duwen, maar daar moet Cosmo niets van hebben!  Hij probeert Lisa opzij te drukken en is echt helemaal ondersteboven.  Het is lief, maar ook ergerlijk, want zo krijg ik daar geen voordeel van.  Lisa zegt dat Rick dit ook kan doen, maar of Cosmo dat zal toelaten?

Lisa vertrekt en ik bedenk waar ik deze laatste avond zonder Rick wil gaan eten.  Hij komt vanavond na middernacht terug dus ik zal hem morgenochtend zien. Ik besluit naar Natta Thai te gaan, het beste Thaise restaurant in onze omgeving.

Dat is ook wel te zien, want het zit vol en even vrees ik dat er geen tafeltje gaat zijn in het vrij kleine restaurant.  Maar een stel gaat net weg en ik kan hun tafeltje hebben.  Ik smul van de pittige soep met paddestoelen en kip.  Dan heb ik kanom jeeb, een soort dumplings, ook voortreffelijk.

Maar mijn favoriet is de knapperige boerenkoolsalade en die is zo anders dan de boerenkool waar ik mee ben opgegroeid!  Gefrituurde boerenkool met ui, pinda's en garnalen, zo bijzonder in smaak en ik zou er veel meer van opkunnen!  Het blijft mijn favoriete Thaise restaurant hier.

Thuis tref ik een kapot doosje waar ooit mijn macarons inzaten!  Daar had ik als dessert op gehoopt, maar Cosmo heeft kennelijk klimmen geleerd en ze gestolen.  Het is dat hij zo schattig is!!!

Mijn voeten gaan omhoog, want ondanks de massage heb ik heel wat pijn.  Op een gegeven moment komt Snickers echt naar mij staren van "ik wil eten".  Prima, Meike en hij krijgen eten en ik breng de vuilnis en recycling naar buiten.  Rick zegt altijd dat voor hem te laten als ik een pijndag heb, heel lief, maar hij komt doodmoe van een reis terug dus natuurlijk moet hij dan meteen naar bed kunnen gaan.
"Voed mij!" getekend Snickers

Vannacht en morgen schijnt het te gaan huishouden met onweer en zo.  Hopelijk is het allemaal weer weg als ik zaterdag de eerste rondleiding van dit jaar heb.  Ik ben er gek genoeg best nerveus over, herinner ik me alles nog wel? 

woensdag, maart 30, 2016

Adelaar bij Great Falls!

Weer een schitterende zonnige dag daagt. Het is wel vrij koud bij het opstaan, maar de kleuren buiten maken alles goed. Ik zet koffie en maak een paar gepocheerde eieren als ontbijt.  Terwijl dat allemaal pruttelt en draait loop ik de achtertuin in om even van de prille natuur te genieten.


In de boom met ontluikende roze bloesems zie ik een vrouwelijk cardinaaltje en ze zingt haar lied naar hartelust.  Grappig genoeg had ik er niet eerder bij stilgestaan dat niet alleen de mannetjes zingen.  Natuurlijk moeten ze elkaar wel vinden.  Ik zag laatst een heel grappig plaatje met vogels, die elkaar allerlei vulgaire sexy dingen toeriepen en wij mensen, die dat horen als een mooi lied in de natuur.
Het concert van de cardinaaltjes

Na mijn ontbijt ga ik gauw naar boven en doe mijn uur op de elliptical. De kersenbloesems in Washington zijn over hun hoogtepunt, maar die in onze achtertuin is nog erg mooi.  Ik geniet tijdens het sporten van het uitzicht erop. Het is met de jaren uitgegroeid tot een flinke boom!
 
Kai komt op Facebook en we kletsen even.  Arme Bea en hij hebben allerlei problemen een goede dermatoloog te vinden.  Haar dermatoloog is op vakantie en Kai vindt dat hij maar lang wegblijft.  Als echte Amerikaan is hij er niet aan gewend dat een vakantie langer dan twee weken kan duren.  Welkom in Europa, schrijf ik terug.

Maar niet leuk voor hen, want ze moesten naar twee andere plaatsen om te proberen een verwijzing naar een hogere specialist te krijgen en dat werd onverrichterzake, want die doktoren kenden Bea's medische geschiedenis niet.  Kai schrijft dat ze er meer dan genoeg van hebben, maar gelukkig komt Bea's dokter vrijdag terug.

Tot mijn schrik zie ik dat ik over twintig minuten al een lunchafspraak heb.  Gauw fris ik me op en haast me naar het Mosaic District.  Ik ben ietsjes laat en Sara sms-t al als ik parkeer.  Ik tref haar al aan een tafeltje bij Iron Chef House.

Sara kiest de chirashi, die ik volgende keer ook neem, zoveel vis!  Ik ben echter ook best tevreden met mijn bento box met sashimi, sumai, een mini loempiaatjes, salade en noedels.  Meer dan genoeg lunch voor mij.  We kletsen gezellig en bespreken onze volgende "happy hour" over twee weken.

Om twee uur komt Chris Cosmo en mij ophalen.  We gaan met haar en PJ naar Great Falls.  Voor Chris is het al lang geleden dat ze erheen ging en ik wijs haar mijn weg.  Ik heb mijn parkenpas mee, maar het hokje is gesloten en mensen laten de $10 achter in een envelop. Met mijn pas rijden we dus zo door.

Het is zulk prachtig weer dat er heel wat wandelaars zijn.  Cosmo en PJ ontmoeten een aantal vriendjes waarvan de eigenaars ze gelukkig elkaar laten besnuffelen.  Anders gaat Cosmo zo blaffen.  Ook worden ze door heel veel kinderen geaaid.  Ze zien er dan ook erg "fluffy" uit.

PJ, een golden retriever, is dol op water en springt af en toe in de rivier.  Daarna rolt ze blij in de modder.  Binnen de kortste keren is ze een heel vieze viervoeter.  Ze schudt zich ook zo lekker uit, blij dat ik mijn beste kleding niet aan heb.  Cosmo is helemaal niet geinteresseerd in water en blijft dus keurig schoon.

We lopen naar waar we het adelaarsnest aan de Maryland kant goed kunnen zien en ik wijs het Chris.  Ik zoem mijn fototoestel lens erop in en zie dan een adelaar onze kant op komen!  Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.  Chris is helemaal opgewonden, want zij heeft nog nooit een adelaar in het wild gezien.

Hij, want ik ben vrijwel zeker dat het de vader van het paar is, strijkt neer hoog in een boom vlakbij ons.  Ben ik even blij toch mijn DSLR mee te hebben genomen.  Ik krijg een aantal goede foto's, vooral als hij overvliegt.

We lopen terug naar de uitkijkpunten over de watervallen.  Daar zien we een reiger vissen en ook dat is iets nieuws voor Chris.  Ik besef me hoeveel geluk ik heb dat ik zo vaak naar dit park kan gaan. We lopen nog een stuk door het bos en zien dan ook een vos hard wegrennen. Helaas te snel voor een foto.
De watervallen zelf vervelen ook nooit!

Voordat we terug naar de van gaan werpen we nog een blik op de watervallen en zien daar twee kayakers, die het nog frigide water gaan trotseren.  Ook altijd een mooi gezicht, Chris vertelt dat zij dat ook zou kunnen doen, want ze heeft ooit een cursus gedaan en moest zonder boot de waterval af, voeten eerst.  Wauw, zo leer je nog eens wat over een vriendin!

Met twee tevreden honden rijden we huiswaarts.  Daar geef ik Cosmo eten en dan bedenk ik waar ik vanavond wil gaan eten.  Zo fijn om weer zelf ergens heen te kunnen rijden met daglicht!  Ik besluit Four Sisters een bezoek te brengen, want ik ben dol op Vietnamees en Rick niet.

Aan de bar bestel ik hun heerlijke loempiaatjes, die nergens anders zo lekker zijn en altijd nostalgisch voor mij, want zo at ik ze als kind in Senegal.  Een oudere dame zit naast me en bestelt iets wat eruit ziet als een enorm omelet. 

We raken aan de praat en ze biedt mij een stukje van het omelet aan, zeer smakelijk, maar zo'n enorm ding zie ik me niet bestellen!  Na dat enorme omelet ding krijgt ze nog een rundvleesgerecht wat er ook erg goed uitziet.  Ik geniet intussen van mijn vis met groentes, die ik in rijstpapier wikkel.  De dame biedt mij ook een stukje van het biefstukgerecht en dat is ook heerlijk!

Dat vind ik altijd zo leuk als je aan de bar plaatsneemt in restaurants hier.  Vrijwel altijd is er even een praatje met de andere aanwezigen.  Ik kan mijn gerecht niet delen, want daarvoor heb ik er al teveel een rotzooitje van gemaakt, maar de dame zegt dat ze toch al veel te veel eten heeft.  Ik bedank haar voor het delen en neem afscheid.

Twee deuren verderop is Pastry Xpo waar ze heerlijke macarons hebben. Die kan ik dit keer niet weerstaan en koop een doosje.  Thuis gaan de voeten omhoog, want ik heb vandaag weer meer dan 20000 stappen gelopen.  Ik verzorg de dieren en dan is het lekker tv kijken.

Meer foto's van Great Falls staan hier

dinsdag, maart 29, 2016

Nog net te vroeg voor de bluebells

De zon schijnt vrolijk naar binnen en dat betekent toch wel makkelijker opstaan.  Het gezang van de vogels helpt ook.  Ik had het gisteravond even moeilijk wegens familieomstandigheden (niet ons gezin), maar ben vastbesloten weer zoveel mogelijk van het leven te genieten. Mijn zusje belt en steekt me een hart onder de riem wat ook helpt. Het is zo fijn dat zij, mijn oudste broer en ik zo'n goede relatie hebben.

Hyacinten ruiken zo lekker!

Rick heeft de koffie klaarstaan en neemt zelf afscheid om nog even naar zijn werk te gaan vanochtend.  Na een zeer niet spannend ontbijt van bijna niet door mijn keel te krijgen mini pancakes uit de magnetron is het weer tijd voor de elliptical boven.  Een uur later heb ik 10000 stappen bijeen.

Kai's geboortebewijs moet zo snel mogelijk naar Duitsland gestuurd worden en met Cosmo rijd ik naar het postkantoor.  Daar neemt het nogal wat tijd om uit te vogelen hoe het allemaal moet, want om de een of andere reden staat Germersheim niet in hun database.  We sturen het dus maar naar Altbrand, de plaatsnaam staat tenslotte in het adres.

Kai moet het document voor 12 april hebben en dat betekent maar liefst $59,50 opkuchen om het op te sturen! Zul je zien dat hij het eigenlijk helemaal niet hoefde te hebben.  Afijn, beter het zekere voor het onzekere.

Bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met tonijn salade. Ik eet in de van en rijd dan naar Bull Run Park.  Hier bloeien ieder jaar hele velden met felblauwe Virginia bluebells.  Cosmo en ik lopen er over het houten pad heen.

Al gauw zie ik dat ze nog niet op hun hoogtepunt zijn.  Op sommige plekken waar veel zon komt zijn er wel een aantal uit, maar de meesten zijn nog roze of paars in de knop.  Zo grappig hoe die roze knoppen blauwe bloemen worden.
 
 
Veel tijd heb ik hier niet, want ik wil naar huis voor Rick naar het vliegveld vertrekt.  Ik maak dus wat foto's en loop dan terug naar de van.  Ik ben van plan er als het volgende maandag mooi weer is weer heen te gaan.

Rick is al thuis als Cosmo en ik binnenkomen.  Zijn vlucht is ietwat vertraagd dus we genieten nog even van elkaars gezelschap.  Dan vertrekt Rick naar Dulles en ik neem Cosmo mee voor nog een wandeling, want ik heb nog geen 15000 stappen bijeen.

Het is schitterend weer met een graad of zestien, maar het waait wel weer hard.  Niet zo hard als gisteren, maar met alle kersenbloesems ook hier in de buurt lijkt het soms wel te sneeuwen.  Het thema van de Foto7daagse vandaag is oranje, wat ik moeilijk vind.  Gelukkig vind ik in een tuin wit met oranje narcissen.

De rest van de middag geniet ik van het zonnetje voor het huis.  Dat is al zo warm dat ik zonder mouwen kan zitten, ondanks de vijftien graden en koele wind.  Ik hoor een specht in de tuin van de buren en de cardinaaltjes zingen erop los.  Echt een lentegevoel, heerlijk!
Mijn uitzicht van de voordeur

Rick sms-t dat hij in het vliegtuig zit en spoort mij aan lekker sushi te gaan eten.  Dat laat ik me geen tweede keer zeggen.  Nu blijft het ook langer licht zodat ik gewoon met de van kan gaan en in het restaurant eten.

Bij Yama vraag ik dan ook een stoel aan de sushi bar.  Ik begin met een spinazie salade, zo lekker!  Dan sushi en sashimi en een hand rol, het smaakt allemaal prima.  De komende drie nachten ben ik "Rickloos".  Hij is in Denver voor zaken en logeert bij zijn zus en familie. Gelukkig is het lente en gaat de tijd weer heel snel nu.

maandag, maart 28, 2016

Lenteachtige dag met flinke storm

Het is maar grijs en grauw vanochtend en dat maakt het niet makkelijk om uit bed te komen.  Het heeft vannacht ook wat geregend, maar gelukkig weer droog en als ik eenmaal beneden kom probeert de zon hard tevoorschijn te komen.

Het is weer "helicoptertjes" tijd, de esdoorns bloeien

Rick neemt afscheid, want hij gaat naar Richmond om de geboortebewijzen van de kinderen op te halen en ze dan weg te brengen voor de apostille, die Nederland vereist voor de paspoorten.  Ik ben  van plan die morgen op te gaan halen.  Ik ben Rick heel dankbaar dat hij vandaag het stuk rijdt, want de uren in de auto dit weekend hebben mijn spieren geen goed gedaan.

Gelukkig is Sharon terug van haar vakantie en na mijn ontbijt rijd ik naar Anytime Fitness.  Daar heeft Sharon een goed half uur gewichtentraining voor me en rekt en strekt ze mij ook.  Na afloop doe ik een uur cardio op ARC trainer.

Als ik weer naar buiten stap schijnt de zon uitbundig en is er een knalblauwe lucht.  Even overweeg ik toch nog eens naar de kersenbloesems te gaan, maar het waait ook keihard en ik heb er eigenlijk geen energie voor. 

Rick belt dat hij de geboortebewijzen heeft en ze nu naar de apostille locatie gaat brengen.  We verwachten dus beiden dat dat een dag gaat nemen en ik ze morgen op zal moeten halen.  Wie schetst dan ook mijn vreugde als Rick niet veel later belt dat hij de apostilles al in handen heeft!

Hij gaat dan met Saskia lunchen, iets wat ik morgen ook zou doen.  Gelukkig snapt Saskia dat ik dat eind liever niet wil rijden alleen om te lunchen.  Zij is van plan binnenkort thuis te komen dus dan zal ik haar ook zien. Opeens heb ik morgen dus open en het wordt mooi weer, de natuur lonkt.

Om de een of andere reden heb ik enorme zin in beschuit met pindakaas en sambal Manis. Gelukkig hebben we nog precies twee beschuiten en de andere twee ingredienten ruimschoots voorradig.  Ik besluit snel nieuwe beschuit te bestellen.  Het smaakt me prima en brengt me terug naar mijn middelbare schooltijd toen dat mijn favoriete snack na school was.

Al waait het belachelijk hard met windstoten van 80 km/u, de temperatuur buiten is heel aangenaam.  Ik doe mee aan een Nederlandse foto7daagse en het thema vandaag is "laag bij de grond".  Ik lijn Cosmo aan en ga die foto vinden. 
Deze heel Amerikaanse foto kies ik uiteindelijk, lijkt een makkelijke foto, maar was het niet.  Cosmo werkte niet mee, want ik wilde dat hij de brandkraan snuffelde.

Er zijn allerlei mogelijkheden en ik hoop te slagen met een paardebloem van onderen, maar die is bij nadere inspectie niet helemaal scherp.  We lopen een uurtje en ik word bijna weggeblazen, wat een wind!  In het bos is het best eng, want de bomen zwaaien flink.
Jammer genoeg niet helemaal scherp na 30+ pogingen
 

Na Cosmo thuisgebracht te hebben rijd ik naar Whole Foods.  Daar haal ik wat ontbijtspullen en avondeten voor vanavond.  De komende avonden is Rick op reis, maar vanavond eten we nog gezellig samen. 
Lijkt wel een kaasboer daar bij Whole Foods

De rest van de middag werk ik mijn rondleidingscorrespondentie bij.  Nadat ik mijn kersenbloesemfoto's heb gedeeld op de Alles Amerika Facebook pagina krijg ik opeens een aantal aanvragen, leuk!  Tot nu toe heb ik voor dit jaar 17 rondleidingen te boek staan, aanstaande zaterdag de eerste dit jaar.  Ik ben eigenlijk best nerveus!

Nadat hij allerlei Paasverkeer heeft getrotseerd komt Rick eindelijk tegen zessen thuis.  Al is er hier geen tweede Paasdag, de scholen waren vandaag nog wel vrij voor "teacher workday" dus veel mensen verlengden hun vakantie.  Dan kan de I-95 idioot druk worden en zo nam het Rick bijna vier uur om de 160 kilometer te overbruggen!

Hij is dan ook blij dat ik al eten in huis heb.  Rick grilt de sate buiten en ik warm de groente, rijst en pindasaus op.  De pindasaus van Whole Foods doet me aan de echte satesaus denken, althans de dunnere saus.  Het smaakt ons in ieder geval zeer goed.

De wind huilt om het huis en ik zie op een Vienna Facebook groep dat vrijwel de hele stad zonder stroom zit, inclusief de hoofdstraat.  Een transformator heeft het begeven in het centrum.  Wij merken er gelukkig niets van.  Vanaf de jaren tachtig wordt de electriciteit bij nieuwbouw ondergronds gedaan, zo ook bij ons plein, maar dit is een oud stadje en veel is nog bovengronds.

Gek hoe ik het lege nest meestal heel makkelijk neem, maar opeens is er dan gemis.  Ik begin bijvoorbeeld Kai nu heel erg te missen.  Zou hem zo graag een grote knuffel geven. Heeft misschien te maken met dat zijn vriendin gezondheidsproblemen heeft en hij daar duidelijk bezorgd om is. Ik hoop dat Bea beseft wat een schat zij heeft getroffen.  Binnenkort toch echt eens skypen met Kai, dat komt er telkens niet van.



zondag, maart 27, 2016

Paasweekend in New Jersey

 Zaterdag

Rick en ik staan bijtijds op, omdat we nog van alles te doen hebben voor we naar New Jersey kunnen vertrekken.  Na ons ontbijt laat Rick Cosmo uit en ik ga een half uur op de elliptical doen voor de lange autorit.


Dan pakken we de van in en ik doe Cosmo in zijn tuigje.  Iets later dan we wilden, om kwart over tien, rijden we weg.  Rick haalt nog een ijs latte bij Starbucks en dan zijn we echt onderweg.  Het verkeer is alleen rond Baltimore even slecht en we zien een naar ongeluk aan de andere kant van de weg. Rubbernecking, dus.
De Delaware Memorial Bridge, een heel hoge brug

Zonder stoppen rijden we naar Neptune City waar we tegen tweeen aankomen.  Intussen hebben we flinke trek in lunch! We laten Cosmo even uit en dan rijden we met zijn vieren naar Asbury Park, een leuk stadje vlakbij.

Daar vinden we een parkeerplek en vragen een tafeltje bij Taka.  Dat is een erg modern Japans restaurant met allerlei lekkere sushi rollen op het menu.  We bestellen er allemaal twee van, Kevin en ik de "firecracker" met tonijn, jalapeno, habanero en sriracha.  Mijn hemel die is pittig!!  Ik krijg er tranen van in mijn ogen!  Wel lekker, maar misschien wel wat teveel van het goede.  De andere rol is heerlijk, ook wat pittig, maar te doen.
 
Na de lunch halen we de honden op en rijden naar het Shark River Park.  Daar lopen we een stuk en Django en Cosmo genieten. Wij ook, al is het wel aan de koude kant.  Gelukkig schijnt de zon en dat scheelt.

Weer terug bij het appartement van Katja en Kevin geven we de honden eten en gaan er dan weer op uit.  Katja is nog steeds op ons telefoonplan (het wordt te ingewikkeld uit te leggen hoe dat hier allemaal zit).  Bij de AT&T winkel regelt Rick dat zij ook ongelimiteerde data krijgt en dat komt met een nieuwe telefoon, de Samsung S7, die ook waterdicht is. Het blijven leuke speeltjes, die smartphones!

Dan rijden we naar het leuke plaatsje Red Bank.  We parkeren en kijken naar de zonsondergang over de rivier.  Dan lopen we de hoofdstraat af op zoek naar een restaurant voor het avondeten.  Het is nog voor Katja's verjaardag dus zij kiest het Robinson Ale House.
Om te beginnen bestellen Rick en ik voor ons vieren een glas prosecco.  We toasten op Katja's verjaardag en dat ze al aan is genomen bij verscheidene scholen voor haar BSN (Verpleging).  Dan delen Katja en ik een dozijn oesters en als hoofdgerecht nemen we ook beiden de zalm met spruitjes en zoete aardappel chips.

Kevin en Rick nemen andere voorafjes, maar qua hoofdgerecht zijn ook zij eensgezind.  Ze kiezen de meat loaf, een gehaktbrood, met puree en groentes.  We smullen allemaal en de bediening is ook heel attent.  Een leuk laat verjaardagsmaal voor Katja is het.

We zetten Katja en Kevin af bij hun thuis en rijden dan naar de Hampton Inn, ons hotel voor vannacht.  Het is maar tien minuten rijden en echt een fijn en modern hotel.  Dit wordt hem voortaan als we hierheen gaan, want het is ook nog eens heel goedkoop.  Morgen Pasen met Katja's "schoon"familie, ik ben benieuwd!
Cosmo logeert bij Django vannacht

Zondag

Rick en ik hebben heerlijk geslapen en staan net iets voor negenen op.  We hebben rond tien uur afgesproken met Katja en Kevin dus nemen de tijd.  Katja sms-t intussen dat zij een stuk minder goed heeft geslapen, want Cosmo maakte haar telkens wakker.

Tot mijn verrassing heeft de Paashaas mij zelfs in het hotel gevonden en brengt mij een leuke kaart en een als kuiken verklede pluche  Eeyore.  Ook voor Katja en Kevin heeft hij een kaart en wat chocola mee.  We hebben toch maar geluk met onze attente Paashaas!

Als eerste gaan we naar Starbucks om ontbijt te halen.  Ik zie hier een paar dingen, die in Vienna niet te krijgen zijn, en zeg tegen Rick hoe jammer dat is.  Nou, ik krijg het hier ook niet, want ondanks dat het in de vitrine ligt hebben ze het niet.  Ik houd het dan maar bij een ijs Americano en de spinazie feta wrap.

Onderweg naar het strand eten we het op, want we zien de tijd alweer snel wegtikken. Op het strand is het lekker uitwaaien.  Ze zijn bezig de opgeworpen duinen tegen de herfst- en winterstormen weer plat te maken.  Dit gebied heeft enorm geleden van superstorm Sandy een aantal jaren geleden en men is altijd weer bang voor een herhaling.

Het blijft heerlijk om langs zee te lopen en de honden genieten net zoveel als de mensen.  Helaas hebben we niet veel tijd, want we zijn voor de Paaslunch uitgenodigd bij Kevins ouders.  Een half uurtje later zijn we dus alweer terug bij de van.

We zetten de honden af in het appartement en verkleden ons in wat meer Paasbeste kledij.  Kevins ouders wonen op een minuut of tien rijden van hun appartement en hebben een mooi groot huis met zwembad. 

Wij hebben hen vorig jaar al ontmoet, maar de rest van de grote familie nog niet.  Kevins twee broers en hun partners zijn er en zijn zus en haar man.  Ook zijn drie jarige en zes maanden oude nichtjes en oom en neef zijn aanwezig.  We zijn met veertien volwassenen en twee kinderen, dus!

Na wat hapjes en kennismakingen zetten Kevins ouders de lunch klaar op twee enorme tafels.  Er is van alles, ham, kalkoen, salades, een ei ovengerecht, quiche, noem maar op. Ik maak een bordje met ham, salades en het eiergerecht.  Het smaakt me prima, maar ik kan gewoon niet zoveel op.

De anderen hebben borden vol, maar zelfs dan nog is er met zijn veertienen nog heel veel over.  Katja en Kevin en de andere "kinderen" vinden dat prima, die nemen bakken mee naar huis om als lunch en makkelijk avondeten te eten.

Dan komt er ook nog dessert!  Een gigantische bak met verse fruitsalade, brownies, gelatinepudding en eclairs en veel daarvan gaat nog op ook.  Ik neem een bakje met vers fruit om toch iets te eten, al heb ik eigenlijk meer dan genoeg gehad. 

We kletsen nog een uurtje na en knuffelen Kevins babynichtje.  Vooral Katja is dol op haar en ik zie toch wel die moedergevoelens langzaam ontluiken.  Het zal nog een aantal jaren duren, want zover zijn Kevin en zij nog lang niet. 

Tegen drieen nemen we afscheid, want Rick en ik vrezen wel wat paasverkeer tegen te komen. Het weekend ging wel heel snel voorbij, maar over een paar weken komen Katja en Kevin onze kant weer op dus gelukkig is het afscheid niet voor lang.

Rick rijdt en we schieten lekker op.  Volgens de GPS zullen we rond half acht thuiskomen, helemaal goed. En dan kijk ik achter me om te checken hoe het met Cosmo gaat en wat zie ik daar liggen?  Katja's tas met alles wat ze dagelijks nodig heeft!

We zijn al bijna 100 kilometer op weg, maar er zit niets anders op dan terug te keren.  Ik bel Katja en zeg haar ons halverwege te ontmoeten.  Een half uurtje later treffen we elkaar op de parkeerplaats van een hotel net langs de snelweg.  We verliezen er dus een uur mee, maar het had erger gekund, want wat als ik het niet gezien had.

Bij een van de plaza's met benzinestation en restaurants maken we nog een pit stop en halen drankjes en dan gaan we verder.  Gelukkig komen we maar een paar keer in langzaam rijdend verkeer terecht.  Nog een keer benzine tanken en dan zien we het vertrouwde Virginia is for Lovers bord dat we terug in onze staat zijn.

We bestellen kabobs van Friends en halen ze op.  Thuis wachten Meike en Snickers ons ook weer op.  We hebben gelukkig maar heel weinig bagage en die pakken we na het eten dan ook meteen uit.  En zo is het Paasweekend ook weer voorbij, geen tweede Paasdag voor ons.

vrijdag, maart 25, 2016

En nog een derde dag naar de kersenbloesems

En dan is het alweer vrijdag.  Het is al bijna twintig graden als ik beneden kom.  Nog net niet warm genoeg om buiten te ontbijten, maar we gaan de goede kant op.  Al komen er wel weer wat koelere dagen aan, ik voorzie geen winterse temperaturen meer.  Vorig jaar was het een stuk langer koud en mij hoor je absoluut niet klagen!


Rick heeft mijn koffie al klaar staan en ik maak een paar gepocheerde eieren met kaas als ontbijt.  Dan ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio op de elliptical.  Onze eigen Japanse kers in de achtertuin is ook in volle bloei en mijn uitzicht tijdens het sporten daarom extra mooi.

Als ik klaar ben neem ik Cosmo mee voor zijn wandeling.  Het is flink bewolkt, maar de radar laat geen buien zien.  Die klopt dus niet, want halverwege regent het opeens dikke druppels.  Gelukkig moet ik nog douchen dus maakt het niet uit dat we nat worden.

Intussen lees ik op Facebook dat er rook in de metro tunnel tussen Clarendon en Court House is en de metro niet rijdt tussen vier stations op de Oranje lijn.  Dat sms ik aan Sara, want wij zouden na de lunch op die manier naar de kersenbloesems gaan.  We besluiten te zien hoe het na de lunch is.

Oorspronkelijk was ik van plan vanaf Vienna de metro naar de volgende stop Dunn Loring te nemen om daar Sara voor de lunch te ontmoeten.  Dat plan laat ik nu dan maar varen en rijd naar het Dunn Loring station waar ik in de parkeergarage parkeer. Ons alternatief is om naar Arlington Cemetery te rijden, daar te parkeren en over de Memorial Bridge naar de bloesems te lopen.

Sara komt net aanlopen als ik bij ons afgesproken ontmoetingspunt voor de Starbucks aankom.  Er zijn hier recentelijk een heel aantal etenstentjes geopend en we kiezen Moby Dick. Beiden nemen we de salade met falafels, erg lekker!

Intussen lezen we op de website van WMATA dat de treinen inmiddels weer rijden, al doen ze "single tracking" (een rail gebruiken) dus er is nog vertraging.  We besluiten toch de trein te nemen want met het verkeer weet je het op het moment ook niet.

We moeten wel een tijdje wachten tot de trein uit Vienna komt, maar dan gaat het gelukkig vrij vlot.  Bij Smithsonian stappen we uit en lopen met de menigte mee naar het Tidal Basin.  Toch voelt het minder druk dan gisteren toen het echt ellenbogenwerk was. 

Het pad rond het meertje is ook niet zo druk als gisteren. De zon laat zich af en toe zien en met de bewolking komen de roze kleuren van de bloesems beter uit.  De foto's, die ik vandaag maak, zijn toch weer heel anders dan die van gisteren door de lichtval.  Sara probeert haar nieuwe telefooncamera uit en is er zeer tevreden over.

We fotograferen er weer op los en ik probeer ook zonder toestel echt van deze bloemenpracht te genieten.  We zijn het erover eens dat geen foto of filmpje de ware ervaring over kan brengen.  Op een gegeven moment help ik ook nog een vrouw haar nieuwe Canon fototoestel zo instellen dat zowel de bloesems als de monumenten in focus zijn.  Ze is me zeer dankbaar, dus goede daad gedaan voor vandaag.
Op de achtergrond een paar van de kranen, die we heel hard probeerden buiten de foto's te houden
We lopen een keer rond het Tidal Basin en dan terug naar de metro.  Sara stelt voor naar Federal Triangle te gaan, want dat is goedkoper.  Als het te druk is kunnen we altijd nog eerst een paar stations de andere kant opgaan.

Gelukkig is dat niet nodig, we hebben meteen een zitplaats in de voorste wagon.  Bij Dunn Loring nemen we afscheid en spreken af voor lunch op woensdag.  Sara heb ik via Meetup ontmoet en ik vind het leuk nu ook andere dingen met haar te doen dan de maandelijkse "happy hour".  Zij bedankt mij, want ze zegt dat ze zelfs in die paar uur veel over compositie van foto's heeft geleerd van mij.

Rick komt al gauw na mij thuis en we bedenken waar we willen gaan eten.  Al herhaalde malen zijn we langs Cassatt's, a Kiwi Cafe, gereden. Zij zeggen authentieke cuisine uit Nieuw Zeeland te hebben en dat trekt ons wel. 

We rijden erheen en het is niet druk dus we krijgen zo een tafeltje.  Als voorafje nemen we geroosterd brood met tomaat chutney, ananas chutney en olijf tapenade om in te dopen.  Dat smaakt ons heerlijk!

Als hoofdgerecht neemt Rick een van de Nieuw Zeeland "pies", een kip kerrie in deeg.  Lijkt erg op een "chicken pot pie" hier in de VS en ziet er heerlijk uit.  Als ik een hapje van mijn zalm neem heb ik meteen spijt niet zo'n pie genomen te hebben. Die zalm is me toch droog!  Ik kan het bijna niet wegkrijgen!

Gelukkig vraagt een van de serveerders hoe het smaakt en ik neem de gelegenheid waar te zeggen dat het echt niet lekker is.  Ze geven me verschillende opties, waaronder een ander gerecht bestellen wat verleidelijk is, maar ik kies een minder doorgekookte zalm.

Die komt niet veel later en de serveerder wacht op mijn eerste hap om zich ervan te verzekeren dat het nu wel goed is.  Dat is het.  Ik denk dat ik, mochten we hier terugkeren, dit gerecht niet weer zal bestellen.  Het is gewoon saai en zeer weinig gekruid.  Ik gebruik de tomaat chutney, die Rick niet at, om het wat meer smaak te geven.

Intussen speelt er een live bandje en dat is wel erg leuk.  Het gerecht wat de man aan de tafel naast ons heeft ziet er ook erg lekker uit.  Waarschijnlijk heb ik dus gewoon verkeerd besteld, kan gebeuren.

Op weg naar huis zien we een mooie zonsondergang.  En zo gaan we het Paasweekend in.  Voor ons een heel andere Pasen dan anders (hoewel we nooit zo'n Paastraditie hadden), want we gaan naar New Jersey morgenochtend.

Foto's van de bloesems vandaag staan hier (beter dan mijn telefoonfoto's vind ik dit keer)