Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, juli 31, 2016

Een gezellig weekend met Kai

Zaterdag

Eerst wilden we naar Busch Gardens vandaag, maar Kai moest met Bea skypen en hij heeft een werkproject en Saskia is heel moe.  Ook goed, Rick en ik slapen dan even uit tot net voor negenen. 

Het is lekker weer, maar heeft vannacht flink geregend dus alles op het deck is nat.  Dan eet ik mijn twee beschuitjes met Goudkuipje sambal maar binnen. Een flinke kop DE koffie gaat er ook goed in.  Eerlijk gezegd merk ik niet heel veel verschil met mijn gewoonlijke Starbucks koffie.

Genieten van de vlinders in onze tuin

Rick gaat een stuk fietsen en ik ga cardio doen op de elliptical boven.  Ik "voel" het echter niet, mijn benen zijn moe.  Na drie kwartier ben ik er dan ook klaar mee. Ik doe mijn sim in de iPhone en neem Cosmo mee voor een wandeling zodat ik al Pokemon vangend de rest van mijn stappen bijeen kan krijgen.

Al wandelend zie ik de lucht dichttrekken, de zon verdwijnt en er zijn wel heel zwarte wolken opeens.  Gauw loop ik terug naar huis en maar goed ook, want opeens dondert en bliksemt het en de regen valt in bakken neer.  Ik had nog zo gehoopt naar het zwembad te gaan, maar wie weet klaart het snel weer op.

Zoals zo vaak in dit gebied is dat het geval.  Tegen de tijd dat Rick en ik naar Panera rijden om onze lunch op te halen is het weer droog en komt de zon weer tevoorschijn. Maar alles buiten is kleddernat dus we eten weer binnen. 

In de zomer kan ik daar helemaal niet tegen.  Ik wil buiten zijn zo vaak als het maar kan.  Zodra mijn Thaise flatbread dan ook op is ga ik kijken of het zwembad weer open is.  Dat is gelukkig het geval.

De anderen hebben hun dingen te doen, dus ik krijg ze niet mee. Ik maak me klaar om alleen naar het zwembad te gaan.  Daar is het lekker rustig en ik vind zonder problemen een parasol met een ligstoel in de schaduw.  Het water is verfrissend koel op deze vochtig warme dag.

Sabayna is er ook en gaat baantjes trekken.  Ik vind dat ik dat ook moet doen en doe mijn flippers aan.  Op mijn gemak trek ik 22 baantjes, 550 meter.  Dan droog ik weer wat op en om half vier loop ik huiswaarts.

We hebben kaartjes voor Ghostbusters om vijf voor half vijf.  Kai gaat nog even met Bea kletsen, hij is duidelijk een hele lieve en attente vriend, maar op tijd voor het begin van de film zitten we allemaal in onze stoelen. 

Wat een leuke film is dit! Ik lach regelmatig hardop, ik vind hem bijna nog leuker dan de eerste!  Hij is ook actueel en mensen, die de eerste film niet hebben gezien, kunnen er net zoveel van genieten. Rick laat ons tot het uiterste einde blijven zitten en inderdaad is dat de moeite waard.  Het is een goede manier om mensen alle medewerkers aan zo'n film te laten zien.  Blijf dus tot het allerlaatst!

Saskia wil niet mee uit eten dus we zetten haar thuis af.  Inmiddels plenst het weer en onweert flink. Gelukkig kan Rick met zijn elektrische auto vlak voor het restaurant  parkeren. Kai's keuze was Blackfinn Ameripub. Ik krijg binnen een plastic tasje voor mijn paraplu zodat ik daar niet nat van word. Heel netjes.

We bestellen en ik neem weer eens twee voorafjes (nu wordt weer eens duidelijk dat die bedoeld zijn om te delen, want het is veel te veel voor mij alleen).  Ik krijg de garnalen "loempia's", die in rijstpapier zijn gewikkeld en niet gefrituurd.  Ook heb ik het groente flat bread besteld, een soort pizza met heel dunne korst.  Het klinkt beter in het menu dan het smaakt, maar het wordt een gezellig maal met Kai.

Zondag

Voor het ontbijt vanochtend heeft Kai donuts verkozen.  Hij en ik aten vorig jaar (is het pas vorig jaar? Er lijkt zoveel veranderd!) in North Carolina iedere ochtend Duck Donuts en die hebben nu dus ook een bakkerij hier vlakbij.

Saskia is al naar haar werk dus we vertrekken met zijn drieen.  Niet dat zij deze donuts zou kunnen eten, want ze zijn niet veganistisch, natuurlijk.  Eerst rijden we door de Starbucks drive thru waar we lattes en mijn americano bestellen.  Rick neemt ook een sandwich, want aan hem zijn donuts niet besteed.

Het is druk bij Duck Donuts en we sluiten aan in de rij.  Ik bestel twee maple en bacon stukjes donuts, want die vind ik gewoon het lekkerst.  Kai neemt er een met chocola en gekleurde muisjes en een met suikerglazuur en Oreos. 

Buiten op het deck genieten we ervan. Snickers en Cosmo hebben uitgevonden dat ik bacon heb en ik ben zeer populair.  Ik eet anderhalve donut en Kai zorgt ervoor dat die halve niet verloren gaat.
Onze donuts worden gemaakt en lekker op het deck eten
Dan gaan Rick en Kai erop uit voor een fietstochtje samen.  Ik sleep me met tegenzin naar boven en al tv kijkend volbreng ik een uur op de elliptical.  Intussen let ik erop dat de bel niet gaat, want we verwachten boodschappen bezorgd door Peapod. Die bellen echter dat ze verlaat zijn, dus ik kan mijn uur ononderbroken volmaken.

Als ik klaar ben douche ik gauw en ga op het deck genieten van het lekkere zomerse weer.  Het is een graad of dertig, maar het voelt "koel" in vergelijking met de hittegolf dagen afgelopen week. 

Opeens hoor ik zielig piepen naast me. Snickers heeft een babyvogeltje te pakken en hij en Cosmo spelen ermee.  Ik vind het vreselijk, maar het beestje is al dood als ik probeer het te redden.

Lorraine vertelde dat zij een nestje op de veranda naast hun huis hadden en we maakten ons al zorgen dat een van de katten het zou vinden.  Helaas was dat onze Snickers.  Ik ga het gauw vertellen, want tja, en ze zijn er heel pragmatisch over.  Het had natuurlijk ook net zo goed hun Ninja kunnen zijn, die de boosdoener was.

De mannen komen terug van hun fietstocht en als zij opgefrist zijn rijden we naar de stad. Het verkeer is nogal slecht, want toptoeristenseizoen. Ik merk echt ieder jaar hoeveel drukker het is.  We vinden dan ook absoluut geen parkeerplek langs de weg.

Gelukkig weten wij wel wat garages te vinden en dat niet alleen, de garage onder het Holiday Inn hotel waar Rick parkeert heeft speciale plekken voor elektrische auto's. Rick parkeert er dankbaar en terwijl wij toeristje spelen laadt zijn auto op.

We lopen eerst naar het American Indian Museum, want Kai vond het daar zo lekker eten dat hij er graag teruggaat.  Mij hoor je niet klagen!  Ik vond die asperge zonnebloemzaad koude soep superlekker en vandaag neem ik de rivierkreeft cakejes erbij. 

De mannen nemen allerlei bison dingen. Zij hebben ook flesjes water, maar die kosten hier $3,30! Als je gewoon een glas water uit de fonteinmachine neemt is het gratis.  Zo besparen we maar liefst tien dollar!  Het smaakt allemaal heerlijk. dit restaurant blijft een van mijn favorieten in de stad.

Na het eten lopen we naar het Air and Space Museum naast het American Indian Museum.  Kai bepaalt wat we hier gaan zien.  We beginnen met de maan tentoonstelling, die nieuw is.  Het is heel interessant, maar eerlijk gezegd heb ik na twee zwart-witte kraterfoto's wel genoeg gezien.

Rick en Kai brengen hier echter zeker een uur door.  Gelukkig heb ik de iPhone mee en vang intussen Pokemons.  Ik vang een aantal nieuwe en zie een Duits koppel hetzelfde doen. Zo grappig! Ik vind ruimte- en luchtvaart best interessant, maar duidelijk veel minder dan mijn mannen.
Zomaar in het Air and Space Museum

Eindelijk zijn Kai and Rick klaar met dit heel kleine gedeelte van het gigantische museum.  Ik waarschuw dat het al half vier is en Kai wil niet te laat terug om nog met Bea te kunnen skypen.  We bekijken nog (uitgebreid in het geval van de mannen alweer) het planeten ontdekkingsgedeelte. Daar zie ik ook dat de Nederlanders best wel invloed hadden daarin.
We haasten ons naar huis zodat Kai met Bea kan skypen.  Onderweg denk ik nog even naar het zwembad te kunnen, maar de lucht wordt steeds donkerder. De radar laat inderdaad onweer zien dat naar ons toekomt.  Ik besluit dan maar met Rick en Saskia mee naar Whole Foods te gaan.

Als we daar aankomen begint het net te plenzen.  Gelukkig heb ik mijn paraplu mee en we rennen naar binnen.  Als we de boodschappen bijeen hebben is het ook weer droog.  Wel jammer dat we weer niet buiten kunnen eten omdat alles nat is.

Rick grilt de biefstuk professioneel en mijn filet mignon is heerlijk! We hebben er gegrilde asperges en zoete aardappelfrietjes uit de oven bij.  Het is een heerlijk zomers maal en een goed einde van een heel leuk weekend! 

vrijdag, juli 29, 2016

Dagje Washington met Kai

Vanochtend kan ik lekker "uitslapen", al word ik wel wakker als Ricks wekker om tien over zeven afgaat.  Ik doezel nog even door en voor ik het weet is er nog een uur voorbij.  Dan ga ik naar beneden en buiten komt de zon net door.  Vannacht is er maar liefst zeven centimeter regen gevallen!!

Het is wat koeler dan gisteren met "maar" 24 graden dus ik neem mijn ontbijt mee naar buiten.  Ik maak weer een beschuit met Goudkuipje sambal en een bakje fruit met slagroom.  Intussen bespreken Kai en ik wat hij graag wil doen deze paar weken.  Ik heb wel een aantal rondleidingen, maar ook zoals vandaag dagen vrij.


Vandaag wil hij graag naar de stad en tenminste een van de musea.  Helemaal prima, maar eerst wil ik wat cardio doen boven.  Ik besluit veertig minuten op de elliptical te doen en dan douche ik en maak me klaar. 

We hebben besloten Kai's auto te nemen om die niet maandenlang ongebruikt te laten staan.  Alleen is Kai wat nerveus om in de stad te rijden dus ik ga achter het stuur.  Ik rijd al sinds we hier kwamen wonen in Washington, iets waar zelfs lokale vrienden tegenop zien.  Ik snap het nooit zo, het is druk, maar goed te doen.

Eerst tanken we benzine bij Safeway.  Per gallon (bijna vier liter) betaal ik $2,05!  Wauw, het is werkelijk heel goedkoop weer.

Om zes uur vanochtend is er een metrotrein ontspoord net buiten East Falls Church. Reden dat wij met de auto zijn en ik ben blij dat ik vanochtend niet naar de stad hoefde voor een rondleiding.  Die trein staat er nog ontspoord en daardoor komen wij in de file terecht. Enkel "rubbernecking" (zo'n mooie uitdrukking), want daarna lost het verkeer helemaal op.

Langs 6th Street SW weet ik een garage vlakbij de musea.  Vorige keer beschadigde ik hier door alle pilaren mijn van ernstig, vandaar dat ik liever Kai's veel kleinere auto nam. Met gemak parkeer ik de Kia Soul achteruit in.  Soms verlang ik wel naar een kleine auto, die van is fijn om allerlei redenen, maar ook een log beest.

Wij lopen naar het American Indian Museum waar we willen lunchen bij Mitsitam.  Eerst poseert Kai in de prisma, die door de ruiten hier wordt gevormd.  Het is zo'n mooi museum, maar ik zou willen dat ze er meer mee deden.  Het blijft allemaal maar zo'n beetje hetzelfde en niet erg interactief.

Bij Mitsitam is mijn keuze gauw gemaakt.  Ze hebben een asperge en zonnebloemzaad koude soep en een St. Jacobsschelpen ceviche.  Kai kiest een heerlijk uitziende chimichanga en een bosbessentaartje als toetje.  Het smaakt ons zeer goed, vooral mijn soep is superlekker, ik zou er een liter van op kunnen!

Intussen vertelt Kai dat hij de Library of Congress wel weer eens zou willen bezoeken.  Ook het Capitool is voor hem heel lang geleden. Maar hij wil ook graag naar het Natural History Museum en staat in tweestrijd.  Het is pas tegen enen en ik denk dat we het allemaal kunnen doen.

We lopen Capitol Hill op en gaan de Library of Congress binnen. Daar laat ik Kai dezelfde dingen zien, die ik tijdens mijn rondleidingen bezoek en vertel er hetzelfde over.  Het is leuk om een van mijn kinderen zo geinteresseerd te zien in wat ik over de stad weet.  Kai heeft ook gezegd dat hij mijn monumentenrondleiding wil doen.
Een deel van Jefferson's bibliotheek
Via de tunnel lopen we na nog een veiligheidscontrole naar het Capitool.  We krijgen meteen kaartjes voor de rondleiding, maar helaas is de Rotunda (onder de koepel) gesloten tot Labor Day begin september.  Wij gaan toch maar, het is altijd leuk je in dit toch wel heel belangrijke gebouw te bevinden.

Eerst kijken we de film "E Pluribus Unum", het motto van de Verenigde Staten wat "uit velen een" betekent. Ik vind het altijd een mooie film, hoewel het Congres tegenwoordig niets lijkt uit te voeren.  Hopelijk gaat dat de volgende verkiezingen veranderen, want nu is het wel heel erg!

De rondleiding zonder de Rotunda stelt weinig voor.  We mogen alleen in wat ze de "crypt" noemen.  Hier zien we het "middelpunt" van de stad vanwaar de vier kwadranten uitgaan.  Ook vertelt Chris, de gids, even over de lege tombe, die eigenlijk voor George Washington bedoeld was.  Maar niet het hele verhaal en ik zou denken dat dat juist met zo'n verkorte rondleiding interessant zou zijn.  Later geef ik Kai de hele geschiedenis erover.

Als laatste gaan we naar het museumpje in het bezoekerscentrum, gewoonlijk geen deel van de rondleiding, want iedereen mag hier komen.  Het valt dus erg tegen, maar het is niet anders.  We zijn in ieder geval in het Capitool geweest zullen we maar denken.

We lopen nu naar het Natural History Museum.  Onderweg struinen we ook nog even door de beeldentuin van de National Gallery of Art. Dat alles is nog bijna een half uur lopen en ondanks dat het met 31 graden "koel" voelt voor mij heb ik toch dorst.  Gelukkig zijn er allerlei mensen, die waterflesjes voor $1 verkopen, en Kai en ik genieten van het ijskoude goedje.  Soms kan water zo lekker zijn!
Dit "huis" fascineert Kai vanwege de illusie, want het is twee dimensionaal
Het museum van buiten

In het museum is het druk, maar het is ook gigantisch dus je hebt nooit het gevoel in een menigte te lopen, behalve bij de Hope diamant.  Wij beginnen, Kai's keuze, met het Oceaan gedeelte. Hier ben ik al vaak geweest, maar heb me eigenlijk nooit verdiept in wat hier te zien is.
Er is ook heel veel aandacht voor wat de mens de oceanen aandoet, dit kleurrijke kunstwerk is helemaal gemaakt van in de zeeen en oceanen gevonden plastic

Er zijn heel interessante filmpjes over de bodem van de diepe oceaan en hoe we nog geen vijf procent van het onderwater leven kennen.  De beelden zijn zo bijzonder en ik leer ook over de walvissen en het verschil tussen degenen, die tanden hebben, en die met baleinen.
Mijn rechterenkel gaat weer pijn doen van al het staan en ik vraag Kai of hij nog gauw onze favoriete tentoonstelling edelstenen en mineralen wil doorlopen.  "Gauw" wordt het niet, want we zijn beiden gefascineerd door het moois hier te zien.  Niet alleen de prachtige juwelen, waaronder de grootste blauwe diamant ter wereld, maar ook de vele bijzondere mineralen (wat edelstenen feitelijk zijn).

Het loopt dus ook al tegen vijven als we terug naar de auto lopen.  Kai vraagt wanneer we thuis zullen zijn en dat zal toch minstens een uur nemen. Hij wil graag met Bea skypen, die natuurlijk zes uur later leeft.  Gelukkig valt het mee en komen we op tijd thuis voor hem om nog met zijn liefde te spreken.  Vandaag zijn ze acht maanden bijeen dus een belangrijke dag om elkaar te zien, al is het virtueel.

Buiten probeer ik te genieten van het eindelijk lekkere weer, maar de muggen vinden mij ondanks de Off!. Eindelijk is Kai klaar met zijn skyping en heeft Clare and Don's Beach Shack verkozen om te gaan eten.

Wonder boven wonder krijgen we meteen een tafeltje op het drukke terras.  Cosmo is ook mee en krijgt een bak met water voorgezet.  Kai wil de gefrituurde alligator staart als voorafje en die smaakt prima.
 

Mijn keuze, de garnalen taco's, vind ik ook erg goed te pruimen.  Kai heeft de kokosnoot kip sandwich en Rick een of andere burrito zo te zien.  Mijn gerecht kwam eerst met meeltortilla's en ik had maistortilla's besteld. Dat is fijn voor Cosmo, want zo kan hij genieten van de meeltortilla's. 

Eigenlijk waren we van plan morgen naar een pretpark te gaan, maar de goegemeente is te moe.  Hopelijk gaat het dan volgende zaterdag lukken.  Het is dus nog onbekend wat dit weekend gaat brengen.

donderdag, juli 28, 2016

Een plakkerige, maar gezellige rondleiding

Oei, ik denk dat zowel een gewichtenroutine als een massage gisteren teveel van het goede was voor mijn spieren.  Ik word in een knoop wakker, scherpe schouder-, nek- en hoofdpijn.  De verleiding is groot mijn rondleiding voor vandaag af te zeggen, want ik voel me ook wat duizelig erdoor.

Mensen, vooral mensen op vakantie, teleurstellen vind ik echter vreselijk.  Ik neem wat pijnstillers in de hoop dat die eens helpen en ga naar beneden.  Het gaat allemaal wel wat langzamer vanochtend en ik maak gauw een beschuit met smeerkaas om maar iets in mijn maag te hebben.  Dan brengt Rick me naar de metro.

Daar komt de trein net aanrijden en het is een van de mooie zilverkleurige nieuwe.  Wonder boven wonder, want er zijn minder zitplaatsen dan in de oude treinen, heb ik een stoel.  Gelukkig, want ik betwijfel nog of ik wel de juiste beslissing heb genomen door te zetten.


Een uur later stap ik bij het Smithsonian station uit en ik heb nog een half uur voor ik heb afgesproken.  Ik loop het Smithsonian kasteel weer binnen en besluit een Kind reep te kopen, misschien dat die me wat energie geeft, want dat beschuitje was niet genoeg.  Inderdaad voel ik me na het eten ervan iets beter.

Sowieso worden de pijnen met het rondlopen minder. Het laat maar weer zien dat beweging echt het beste is om me beter te voelen.  Tegen de tijd dat mijn gezelschap van vandaag naar boven komt voel ik me bijna weer als gewoonlijk.

Om kwart voor tien komt het drietal de roltrap op en ik maak kennis met H., A. en hun zoon S. A. is vandaag jarig en ik overhandig haar de kaart, die ik gisteren kocht.  Dat wordt zo te zien zeer gewaardeerd.

Het is alweer een plakkerige dag al is het ook regelmatig bewolkt.  De vochtigheidsgraad is meer dan zeventig procent en dat maakt dat iedereen er verhit en nat uitziet.  Gelukkig is er af en toe een beetje een bries wat het ietwat draaglijker maakt.  Toch is het niet zo erg als maandag, toen we letterlijk het gevoel hadden in een oven te lopen.

Na de korte geschiedenis over Pierre l'Enfant, die de stad ontwierp, lopen we naar het Washington Monument.  Daar is het rustig, want de lift is kapot en dus kan er niemand naar boven.  Jammer voor de mensen, die ik dinsdag rondleidde, want die hadden kaartjes om omhoog te gaan.

We lopen door naar het Tweede Wereldoorlog Monument dat eindeloos fotografiemateriaal biedt.  Ik heb natuurlijk al talloze foto's, maar maak er vandaag een, die ik nog nooit eerder heb gemaakt.  Het licht was precies goed.

De Reflecting Pool wordt steeds viezer, maar weerspiegelt het Lincoln Memorial op deze windloze dagen goed. Bij het Vietnam Veteranen Monument is het weer rustig, maar dat geldt niet voor het Lincoln Memorial.  Hele groepen lopen daar rond te kijken.

Na een foto van hun drieen met het Lincoln beeld gemaakt te hebben lopen we verder. Het Koreaanse oorlogsmonument, mijn favoriet, maakt ook op hen weer indruk.  Iedere keer zie ik weer nieuwe gezichten op de foto's op de muur en ik zou die soldaten willen vragen hoe het was, zo echt zien ze er uit.

Tijd voor een koffiepauze bij het standje aan de overkant, ik ben de enige, die water neemt.  We vinden een tafeltje in de schaduw en zo vlakbij de rivier is het best uit te houden.  We kletsen gezellig en ik leer wat over hun gezin, ook twee meisjes en een jongen, al is S. de jongste en niet de middelste zoals Kai.  Zij hebben ook al twee kleinkinderen en twee in aantocht, al verschillen de kinderen niet veel in leeftijd met de onze.

We gaan de zon weer trotseren, want die maakt het zo enorm heet. Het Martin Luther King Jr. biedt helemaal geen schaduw, maar de kersenboompjes rond het Tidal Basin wel.  Ik bel Mark bij de Old Ebbitt Grill even om te laten weten dat we een half uur achter op schema lopen.  Geen probleem, hij verzet onze reservering, zo fijn hem te kennen!

Het Franklin Delano Roosevelt is erg rustig.  Bij het Jefferson Memorial verklaart S. dat dit zijn favoriet is.  Ha ha, dat is omdat het er erg tocht en het daardoor het enige koele monument is.  Via het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt en het Holocaust museum lopen we naar de Old Ebbitt Grill.
We zijn er toch iets eerder dan ik had gedacht en Mark zegt dat hij zo een tafeltje vrij zal hebben.  Ik zeg dat we ons dan beneden in de toiletten even gaan opfrissen.  Alleen is het water wat uit de kraan komt warm dus van opfrissen weinig sprake.

Ons tafeltje is midden in de hoofdzaal dit keer.  Sinds ik heb gevraagd of we in het hoofdgedeelte kunnen zitten zorgt Mark ervoor dat dat vrijwel iedere keer gebeurt.  Met grotere groepen is het wat moeilijker en ik vind het dan ook prima om in een ander deel te zitten.  De hoofdzaal is echter niet zo koud, maar gewoon lekker qua temperatuur.

Dit keer bestel ik het hummus trio en H. neemt de meatloaf, A. de zalmsalade (die er heerlijk uitziet!) en S. de kip fettucini (die mij ook wel wat lijkt).  We vinden het allemaal zeer smakelijk.

Een uurtje later staan we weer buiten en puffen onze weg naar de achterkant van het Witte Huis.  We zien nog net Sunny en Bo, de Obama honden, uitgelaten worden, maar zijn te laat voor foto's. Daarna bekijken we de voorkant, overal hangen vlaggen van Singapore dus dat staatshoofd komt duidelijk op bezoek, en vertel ik over de geschiedenis van het Witte Huis.  We nemen nog een foto en lopen dan richting metro. 
Op weg erheen bekijken we het kerkje van de presidenten.  Sinds 1816 heeft iedere president hier diensten bijgewoond. Het blijft een mooi kerkje en een goed voorbeeld van een laat 18e eeuws/vroeg 19e eeuws kerkje midden in de stad.

Bij het McPherson Square station laden we onze Smartrip kaarten op en stappen dan in een oranje trein naar Capitol South.  Zes stations later stappen we bij Capitol South weer uit.  Intussen ziet de lucht er in het noorden zeer dreigend uit.  Mijn buienradar app laat allerlei kleuren zien in de omgeving, maar nog niet hier.

In de zon lopen we naar de voorkant van het Capitool.  In de schaduw van een boom vertel ik over dit gebouw en het regeringsstelsel.  Nooit eerder heb ik last van steekvliegen gehad in Washington, maar deze week telkens wel.  Ook hier weten ze me meteen te vinden!
We lopen naar de Library of Congress en de airconditioning daar is welkom.  Na de veiligheidscontrole lopen we helemaal naar boven om de grote leeszaal te bekijken.  Ik wijs snel alles aan, want het is weer druk binnen en meestal worden we er na een paar minuten uitgebonjourd.

Vandaag mogen we iets langer blijven en dan lopen we naar de tussenverdieping.  Ik wijs het een en ander aan en we bewonderen Thomas Jefferson's bibliotheek.   Beneden zijn er nog de twee 15e eeuwse bijbels en de 18e eeuwse kaart van Amerika om te bewonderen.
Dan is mijn rondleiding afgelopen, maar we lopen nog samen naar de metro waar zij twee stations met mij meerijden.  Zij kamperen met hun camper in Cherry Hill, Maryland en moeten bij l'Enfant Plaza overstappen op de groene lijn. 

Het was weer een gezellige dag en met A. word ik Facebook vrienden.  Ik vind het altijd erg leuk op die manier wat contact te houden.  Alweer zit ik in een nieuwe trein, wat een verademing! De oude treinen hebben bijvoorbeeld een tapijtvloer, die zo vies is! In deze treinen is ook alles elektronisch.

De enige klacht die ik heb, geloof het of niet, is dat de airconditioning wel heel erg goed werkt.  Ik zit naast het raam en hij blaast maar op mijn arm en schouder.  Niet goed voor mijn spieren, maar de trein zit vol dus ik kan nergens anders heen.

Als we na enig oponthoud weer bovengronds komen plenst het! Ik heb geen paraplu of wat ook mee dus ik vraag de kinderen of ze me op kunnen komen halen.  Saskia moet naar haar werk, maar Kai kan zich even van zijn Skype met Bea onttrekken gelukkig.

Eenmaal in Vienna is de ergste regen voorbij dus ik word niet erg nat naar Kai's auto lopend. Arme Cosmo is natuurlijk weer een en al zenuwen.  Ik probeer hem eten te geven, maar Flapjack en Pig vinden dat lekkerder dan Cosmo. Als het onweer voorbij is eet hij gelukkig wel.

Gelukkig is het vandaag allemaal boven mijn verwachting goed gegaan met de rondleiding, maar nu is mijn energie op.  Als Rick thuiskomt stelt hij voor Chinees te bestellen. Ik ben voor, want ik heb de Singapore rijstnoedels ontdekt, zo lekker! 

Vanavond de laatste avond van de Democratische conventie.  Wat een andere sfeer heerste daar dan de Republikeinse en wat een positieve en goede speeches.  Vanavond spreekt Hillary Clinton zelf, maar te laat voor mij dus ik zal morgen gaan luisteren.  Voor degenen hier, die vinden dat zij een stijve vrouw is, de foto hieronder. Laat de media je mening niet beinvloeden!

woensdag, juli 27, 2016

Een lijstje afwerken en van Kai genieten

Vandaag heb ik dus geen rondleiding dus ik had me voorgenomen wat uit te slapen. Echter, ik ben om kwart over zeven klaar wakker en sta om half acht maar op. Saskia is al naar school en Rick maakt zich klaar voor zijn werk. Kai ligt nog op een oor, kennelijk geen last van jet lag.

Als ontbijt bak ik een ei en maak een bakje fruit met slagroom.  Met een flinke kop koffie eet ik weer eens op het deck.  Als ik rondleidingen heb geef ik mezelf de tijd daar niet voor.  Het is warm en vochtig, maar lang niet zo erg als maandag. 


Vanochtend heb ik veel tijd, want ik hoef pas om half tien bij de sportschool te zijn. Daarvoor heb ik zelfs nog tijd om naar de bank te gaan en mijn medicijnen op te halen bij Rite Aid.  Ook koop ik hier een verjaardagskaart, want een van mijn groepje morgen is jarig.

Bij Anytime Fitness doe ik eerst mijn uur cardio voor Sharon me komt halen voor een half uur gewichten.  Met de rondleidingen is het wat moeilijk in haar volle schema plaats te vinden dus ik ben blij dat het vanochtend lukte.

Thuis douche ik gauw en rijd dan naar Lofty Salon.  Daar kleurt Carmen mijn uitgroei en de rest van mijn haar, wat heel erg opgelicht is door de zon, bij.  Het duurt langer dan ik had verwacht, maar ik zie er weer presentabel uit.

Kai wacht me al op om te gaan lunchen.  Hij kiest Chop't waar hij nog nooit heeft gegeten, want het restaurant was nog niet open toen hij hier in december was.  Kai kiest een salade met biefstuk en ik met allerlei verschillende groentes en Parmezaanse crisps.  We genieten er op het deck van.
Eindelijk heb ik ook weer tijd voor mijn geraniums, die bloeien nog steeds, maar de hitte speelt ze duidelijk parten

Net als ik klaar ben met eten gaat de deurbel en staat mijn massagetherapeute voor de deur.  Ik heb vandaag werkelijk alles keurig op een rijtje geregeld.  Lisa geeft me weer een goede massage en merkt op dat ze kan zien dat ik veel loop, want vooral mijn kuiten zijn heel gespannen. 

Het uur gaat snel voorbij en ik voel me weer heerlijk los na afloop.  In dit seizoen heb ik niet zo erg het gevoel massages nodig te hebben, maar het is belangrijk het bij te houden en goed voor mijn spieren.

Kai gaat mee om de rest van mijn boodschappenlijstje af te werken.  We beginnen met de verste winkel langs de hoofdweg in Vienna, Birdwatchers.  De mieren hebben het kolibrievoer gevonden en dat is niet goed voor de vogeltjes.  Ik zoek naar een oplossing en vind die.  Er zijn mieren"grachten" te koop en een voeder, die daar onder kan hangen.  Hopelijk snapt het vogeltje de nieuwe routine.

Onze volgende stop is Petco.  Gewoonlijk zou ik Cosmo  meenemen, maar het is te heet voor hem om in de auto te wachten bij de andere winkels. Met hondeneten en botjes rijden we naar Whole Foods.  We halen hier avondeten en Kai een aantal dingen, die hij gemist heeft om te eten.

Dan hebben we beiden zin om te gaan zwemmen.  Kai vertelt me van alles over zijn relatie.  Ik ben blij dat hij mij zo vertrouwt.  We dobberen wat al kletsend en gaan dan lezen om op te drogen.  Als Rick sms-t dat hij thuis is lopen we lekker ontspannen terug.

We drinken eerst gezellig met zijn drieen een biertje op het deck en dan gaat Rick grillen en ik de groentes snijden.  We hebben burgers, voor mij zalmburgers, met tomaat, ui en komkommersalade.  Het is gezellig en we smullen.
Saskia komt ook terug uit haar werk en de kinderen spelen een gezamenlijk spel dat ze gevonden hebben.  Vanavond spreekt de president tijdens de Democratische conventie.  Ik ben nooit zo van de speeches, maar die van hem en zijn vrouw (en een deel van die van Bill Clinton) wil ik wel horen. Ik hoop met grote hopen dat Hillary president wordt, het alternatief maakt me zeer angstig!

Een lijstje afwerken en van Kai genieten

Vandaag heb ik dus geen rondleiding dus ik had me voorgenomen wat uit te slapen. Echter, ik ben om kwart over zeven klaar wakker en sta om half acht maar op. Saskia is al naar school en Rick maakt zich klaar voor zijn werk. Kai ligt nog op een oor, kennelijk geen last van jet lag.

Als ontbijt bak ik een ei en maak een bakje fruit met slagroom.  Met een flinke kop koffie eet ik weer eens op het deck.  Als ik rondleidingen heb geef ik mezelf de tijd daar niet voor.  Het is warm en vochtig, maar lang niet zo erg als maandag. 


Vanochtend heb ik veel tijd, want ik hoef pas om half tien bij de sportschool te zijn. Daarvoor heb ik zelfs nog tijd om naar de bank te gaan en mijn medicijnen op te halen bij Rite Aid.  Ook koop ik hier een verjaardagskaart, want een van mijn groepje morgen is jarig.

Bij Anytime Fitness doe ik eerst mijn uur cardio voor Sharon me komt halen voor een half uur gewichten.  Met de rondleidingen is het wat moeilijk in haar volle schema plaats te vinden dus ik ben blij dat het vanochtend lukte.

Thuis douche ik gauw en rijd dan naar Lofty Salon.  Daar kleurt Carmen mijn uitgroei en de rest van mijn haar, wat heel erg opgelicht is door de zon, bij.  Het duurt langer dan ik had verwacht, maar ik zie er weer presentabel uit.

Kai wacht me al op om te gaan lunchen.  Hij kiest Chop't waar hij nog nooit heeft gegeten, want het restaurant was nog niet open toen hij hier in december was.  Kai kiest een salade met biefstuk en ik met allerlei verschillende groentes en Parmezaanse crisps.  We genieten er op het deck van.
Eindelijk heb ik ook weer tijd voor mijn geraniums, die bloeien nog steeds, maar de hitte speelt ze duidelijk parten

Net als ik klaar ben met eten gaat de deurbel en staat mijn massagetherapeute voor de deur.  Ik heb vandaag werkelijk alles keurig op een rijtje geregeld.  Lisa geeft me weer een goede massage en merkt op dat ze kan zien dat ik veel loop, want vooral mijn kuiten zijn heel gespannen. 

Het uur gaat snel voorbij en ik voel me weer heerlijk los na afloop.  In dit seizoen heb ik niet zo erg het gevoel massages nodig te hebben, maar het is belangrijk het bij te houden en goed voor mijn spieren.

Kai gaat mee om de rest van mijn boodschappenlijstje af te werken.  We beginnen met de verste winkel langs de hoofdweg in Vienna, Birdwatchers.  De mieren hebben het kolibrievoer gevonden en dat is niet goed voor de vogeltjes.  Ik zoek naar een oplossing en vind die.  Er zijn mieren"grachten" te koop en een voeder, die daar onder kan hangen.  Hopelijk snapt het vogeltje de nieuwe routine.

Onze volgende stop is Petco.  Gewoonlijk zou ik Cosmo  meenemen, maar het is te heet voor hem om in de auto te wachten bij de andere winkels. Met hondeneten en botjes rijden we naar Whole Foods.  We halen hier avondeten en Kai een aantal dingen, die hij gemist heeft om te eten.

Dan hebben we beiden zin om te gaan zwemmen.  Kai vertelt me van alles over zijn relatie.  Ik ben blij dat hij mij zo vertrouwt.  We dobberen wat al kletsend en gaan dan lezen om op te drogen.  Als Rick sms-t dat hij thuis is lopen we lekker ontspannen terug.

We drinken eerst lekker met zijn drieen een biertje op het deck en dan gaat Rick grillen en ik de groentes snijden.  We hebben burgers, voor mij zalmburgers, met tomaat, ui en komkommersalade.  Het is gezellig en we smullen.
Saskia komt ook terug uit haar werk en de kinderen spelen een gezamenlijk spel dat ze gevonden hebben.  Vanavond spreekt de president tijdens de Democratische conventie.  Ik ben nooit zo van de speeches, maar die van hem en zijn vrouw (en een deel van die van Bill Clinton) wil ik wel horen. Ik hoop met grote hopen dat Hillary president wordt, het alternatief maakt me zeer angstig!

dinsdag, juli 26, 2016

Kai is hier!

Ver voor mijn wekker om kwart over zeven af zal gaan ben ik wakker.  Ik probeer mijn telefoon niet te gaan bekijken, want die heeft een fan app aan en als ik die uitzet wordt Rick ook wakker.  Om tien over zeven houd ik het niet meer uit en ga kijken of Kai goed weg is gekomen uit Frankfurt.

De eerste berichtjes stemmen me niet vrolijk.  Eerst schreef hij dat zijn vlucht van Newark naar Dulles geannuleerd was, maar daarna bleek het zijn vlucht van Frankfurt naar Newark te zijn. Gelukkig is Kai bereisd genoeg en hij boekte zichzelf om naar de directe vlucht van Frankfurt naar Washington Dulles.

Die vertrok om tien voor half een Frankfurt tijd dus als ik het berichtje lees is Kai al in de lucht.  Hij zal nu rond half vier aankomen en jammer genoeg ga ik het dan niet halen hem van het vliegveld te halen.  Rick werkt vlakbij het vliegveld en zal Kai nu alleen op gaan halen.  Ach, ik zal niet veel later thuis zijn, vermoed ik.

Na een snel ontbijt brengt Rick me naar de metro.  Het lijkt minder heet dan gisteren, maar het is super vochtig!  Ik voel me meteen plakkerig.  De voorspellingen zijn dat het vandaag "maar" 35 graden zal worden, twee graden koeler dan gisteren.

Gisteren heb ik mijn les geleerd en laat de afgeladen trein van net voor acht uur zonder mij erin wegrijden.  De volgende moet volgens het verhaal om tien voor half negen vertrekken en komt tien minuten later aanrijden.  Goddank heb ik dit keer een zitplaats. Echter we zitten er maar en pas om half negen gaan de deuren dicht. Duidelijk is er deze weken geen precies schema.

Wij hoorden bij degenen, die gisteren de hitte trotseerden! En kijk naar de vochtigheidsgraad vandaag, het lijkt wel tropen.

Het oponthoud onderweg valt echter mee en iets na negenen stap ik bij het Smithsonian station uit.  Ik zie nog niemand, die aan de beschrijving van een Belgisch gezin kan voldoen dus loop weer even het Smithsonian kasteel binnen voor wat koelte.
Het graf van James Smithson aan wie we het Smithsonian Instituut te danken hebben

Als ik naar buiten loop zie ik een viertal onder een boom in de schaduw.  Ik heb zo'n vermoeden dat zij mijn groepje zijn en dat blijkt het geval.  Ik maak kennis met R. en H. en hun zonen N. en R.  Ze zijn meteen weer leuk geinteresseerd en luisteren met aandacht naar mijn introductie over de stad.

Ook zij vinden het echter flink warm en we besluiten ter plekke vanmiddag de metro van het Witte Huis naar het Capitool te nemen.  Er zijn niet genoeg belangrijke bezienswaardigheden langs de toch nog lange wandeling over Pennsylvania Avenue om die in de zengende hitte te maken.

Er staat vandaag tenminste wel wat wind wat het geheel draaglijker maakt.  Het Washington Monument is vandaag gesloten voor werkzaamheden aan de lift.  Zij hebben voor morgenochtend een kaartje om naar boven te gaan dus ik hoop voor ze dat het gaat lukken.

Het is telkens erg rustig bij de monumenten.  Ik vermoed dat veel mensen de musea en andere airconditioning opzoeken.  Het Tweede Wereldoorlog monument is vrijwel leeg en ook bij de Vietnam muur lopen enkel kleine groepjes.  Ik hoor vandaag ook weer veel Nederlands om me heen, ondanks dat het zo stil is.
Bij het Lincoln Memorial blijf ik wijselijk buiten wachten.  Gisteren werd ik binnen echt niet lekker en wil dat vandaag voorkomen.  Inderdaad is het er weer snikheet, maar een briesje maakt het ietwat beter.
Het Koreaanse Oorlogsmonument maakt ook weer indruk, hoewel we nu weer in het zoveel mogelijk in de schaduw lopen stadium zijn.  De temperatuur vliegt omhoog.  We besluiten dan ook een lekker koud drankje te gaan drinken aan een tafeltje op het terras tegenover het monument.
Het is verleidelijk hier te blijven, want er komt een ietwat verkoelend briesje van de rivier waar we naast zitten.  Maar we besluiten toch maar verder te lopen.  Het is ietwat bewolkt waardoor het ook minder afzien is dan gisteren.

Het Martin Luther King Jr. en Franklin Delano Roosevelt Memorial zijn beiden weer heel anders dan de neoklassieke uitvoeringen voor de andere individuen, die langs de National Mall worden geeerd. 

Op weg naar het Jefferson Memorial komt er een andere Belg vragen waar ze vandaan komen en ze wisselen even ditjes en datjes uit.  Dat valt me nu altijd op, Vlamingen, die elkaar op vakantie zien, gaan een praatje aan.  Bij Nederlanders gebeurt dat zelden, het is eerder alsof men zo min mogelijk mede-vaderlanders tegen wil komen.

Als we bij het Jefferson Memorial aankomen hoor ik wat als een schot klinkt in de verte.  Er volgen er meer en ik realiseer me dat het een begrafenis met 21 saluutschoten moet zijn op Arlington National Cemetery.  Meestal horen we die niet hier, ondanks dat er dagelijks nog zo'n 70 begrafenissen plaatsvinden daar en de begraafplaats net aan de overkant van de rivier ligt.
Deze foto laat de grootte van het Jefferson Memorial goed zien

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we naar ons lunchrestaurant, aangezien zij hebben verkozen een broodje te eten in plaats van de Old Ebbitt Grill.  Als we langs 17th Street naar boven lopen komen ze opeens een gezin tegen dat maar een paar straten bij hen vandaan woont.  Wat een kleine wereld!

Op het terrasje van Potbelly vinden we een tafeltje in de schaduw.  Gewoonlijk zit het hier vol, maar kennelijk wint de airconditioning het voor de meeste mensen vandaag. Ik haal wat menu's en de keuzes zijn snel gemaakt.

Eerder vanochtend vroeg H. bezorgd of we bij een broodjeszaak, zoals ze in Belgie gewend zijn, konden gaan lunchen.  Zoals ik al dacht krijgen de broodjes van Potbelly hun goedkeuring. Ik neem een skinny tonijnsalade broodje met hete pepers.  Van dat laatste krijg ik wat spijt, want erg lekker, maar ik krijg het er nog warmer van!

Ook hier valt het in de schaduw goed mee, maar zodra we weer in de zon lopen zijn we het erover eens dat de metro het beste plan is.  We mogen niet tot het hek van de voorkant van het Witte Huis komen, maar moeten aan de overkant van de straat, die in de jaren negentig nog gewoon een autoweg was, blijven.

Na de verschillende dingen hier te hebben aangewezen en over het Witte Huis verteld te hebben leid ik mijn groepje naar het McPherson Square metrostation.  Daar hoeven we maar een paar minuten te wachten op onze trein. 

Bij het Capitol South station stappen we uit en lopen naar de voorkant van het Capitool.  Terwijl ik daarover vertel bijt een vervelende paardenvlieg mij en de anderen ook.  We lopen maar gauw verder naar de Library of Congress.
Het Hooggerechtshof tegenover het Capitool

Daar is het net als gisteren ontzettend druk en we krijgen maar even de tijd om de grote leeszaal te bekijken.  Mijn gezelschap heeft de film National Treasure Book of Secrets gezien en daarin komt deze leeszaal ook voor.  Ik zou eigenlijk al mijn klanten aan willen raden wat films (Forrest Gump ook, o.a.), die in Washington spelen te kijken voor hun bezoek hier.

We bezoeken  Thomas Jefferson's bibliotheek, de twee bijbels en de eerste kaart van het nieuwe land, de Verenigde Staten van Amerika, uit 1784.  Dan stappen we de hitte weer in en neem ik afscheid. Zij besluiten nog naar het Air and Space museum te gaan en ik haast me naar de metro.

Precies als ik daarheen loop krijg ik een sms-je dat Kai is aangekomen.  Rick is al op het vliegveld.  Ik moet even op mijn trein wachten en hoor iedere keer als ik in de stations bereik krijg hoe het gaat met het ophalen van Kai.

Eenmaal weer bovengronds belt Rick me met de mededeling dat hij onze zoon in de auto heeft.  Hij gaat hem naar huis brengen en haalt mij dan van het metrostation op.  Thuis omhels ik dus eindelijk na bijna acht maanden Kai weer.  Hij ziet er nog volwassener uit en heeft een volle baard.

Saskia en hij vinden meteen een spelletje op hun computer samen en ik zoek de douche op, want voel me superplakkerig.  Kai kiest Thais eten als avondeten en we bestellen van Tom Yum Thai.

Dan genieten we gewoon van elkaars gezelschap tot Kai het echt niet meer uithoudt.  Gelukkig heb ik morgen geen rondleiding, al heb ik een lang lijstje van dingen te doen. Mijn rechterenkel/voet moet even rust hebben, dat is duidelijk.