Weer staan we om acht uur op en is het prachtig weer. Het waait alleen inderdaad, zoals we gisteren in het zwembad al hoorden, heel hard. We zijn al in Castaway Cay, het prive Disney eiland waar we vandaag van gaan genieten. We zijn nog steeds in de Bahamas, een natie met talloze eilandjes.
We hebben mooi uitzicht van ons balkon op de witte zandstranden. Maar eerst gaan we ontbijten. Weer de lekkere zalm en tomaat, ei en meer. Het smaakt ons opnieuw allemaal zeer goed.
Dan gaat de badkleding aan onder onze kleding en lopen we hoopvol het schip af en het eiland op. Ik zie een bord dat alle activiteiten geannuleerd zijn. Ik wijs het Rick, maar die gelooft dat niet. We hebben een glasbodemboottoer geboekt en een fietstoer.
Er is een tram, maar zo groot is het allemaal niet dus wij lopen naar het eerste strand. Daar is een winkel en een van de drie restaurants op het eiland. Ik zie dat ze allemaal BBQ als lunch gaan serveren en daar ben ik gewoonlijk niet echt dol op, maar ik neem aan dat Disney iets voor elk wat wils zal hebben.
We lopen naar het informatiestandje en Rick vraagt waar we de glasbodemboot kunnen vinden. Het antwoord is waar ik al op wees. Vanwege de harde wind (er zitten zelfs kopjes op de golven in de rustige lagune) zijn alle waterexcursies afgelast. Zo jammer!!
Gelukkig gaat het fietsen wel door en we halen een fiets op. We krijgen instructies hoe we kunnen rijden en gaan op pad. Het is typische Caribische subtropische vegetatie en om het niet te saai te maken heeft Disney er af en toe wat grappigs tussen gezet.
Na een korte rit over een "landingsbaan" komen we bij een uitkijktoren uit. Daar gaan we natuurlijk naar boven en kijken uit over het eiland. Ook hier heeft Disney een paar grappige pelikaandingen neergezet. Even verderop zien we een oud vliegtuigje met Donald Duck erop, Rick overweegt die als tattoo te krijgen (volgens mij doet hij dat nooit al is Donald al altijd zijn favoriete Disney figuur).
We rijden verder naar het 18+ strand en daar is het prachtig, rustig en lang niet zo winderig. Er is ook niet veel plaats, maar een paar stoelen nog open en Rick vindt het jammer genoeg te saai. Voor mij is dit nu net paradijs, wit zand, turquoise water en kleurige parasols.
Rick stelt voor aan de bar wat te drinken en daar zeg ik niet nee tegen. Het is, ondanks de wind, best warm, zeker als je aan het fietsen bent. Een koude Bud Light Lime smaakt opperbest. Opeens is het uur fietsenhuur voorbij en haasten we ons de fietsen terug te brengen.
We hebben voor we op pad gingen al baddoeken op stoelen gehangen om tenminste iets te hebben. Door de wind worden de parasols echter niet geopend en zowel Rick als ik verbranden ondanks goed insmeren heel snel.
Ietsje verderop vinden we een plekje in de schaduw van een bar en ook nog twee vrije stoelen. Rick waagt zich het water in, maar ik ga niet verder dan mijn middel want het is mij te koel, vooral met die harde wind.
We lezen wat op de stoelen, maar ik krijg het gevoel gezandstraald te worden. Ik ben blij dat ik mijn electronica in plastic zakjes heb, dat fijne zand is er niet goed voor. Ook niet voor mijn ogen want ondanks mijn zonnebril vinden een paar zandkorreltjes toch hun weg onder mijn contactlenzen.
Stiekem ben ik dan ook blij als Rick voorstelt te gaan lunchen. Zoals ik al dacht is het eten typisch BBQ, kip, ribs, hamburgers, hot dogs. Niet mijn ding, maar mijn blik gaat naar rechts waar niemand is en wat zie ik? Gegrilde mahi mahi vis en vegetarische chili, ook is er een lekkere couscous salade en veel vers fruit.
Eerlijkheidshalve probeer ik ook voor het eerst in vele jaren weer eens een spare rib. Daar zijn veel mensen dol op, maar het kan mij maar niet bekoren. Het is meer vet dan vlees en ik vind alleen de saus erop lekker.
Na het eten lopen we naar een ander strand met beter zicht op het schip. Daar is meer schaduw. We hebben echter wel het gevoel dat veel mensen het wel gezien hebben met die wind en alles afgelast.
Wij blijven ook niet lang en gaan nog even winkelen. Ik koop een leuk souvenir strandlaken wat ik hoop netjes te houden nu de kinderen niet meer thuis wonen. Ook vindt Rick een heel handig borsteltje met spiegeltje voor in mijn tas. Ik wil in de zomer nogal eens graag mijn haar bijwerken met lunchtijd.
Rick zoekt tevergeefs naar leuke Donald Duck dingen. Donald is veelal aanwezig aan boord en hier, maar op t-shirts e.d. ontbreekt hij. Het enige t-shirt waar Donald op staat is een vreselijke kleur.
Jammer voor Rick, maar heel eerlijk gezegd heeft hij niet meer t-shirts nodig, we groeien uit onze gigantische kast!
Iedereen gaat nu terug en wij ook. Het trammetje komt net en we gaan aan boord, al hadden we ook terug kunnen lopen. Ik word gek van de wind dus kan niet wachten ergens in de luwte te gaan relaxen.
Rick wil nog verder het schip fotograferen dus ik loop alleen naar hetzelfde zwembad als gisteren. Jammer genoeg is het er heel anders dan gisteren. Er is bijna niemand, de fonteinen staan uit, waarschijnlijk alweer vanwege de wind en ik word bijna het dek afgeblazen!
Eigenlijk wilde ik ergens met uitzicht op het eiland vinden om te zitten, maar daar is het ook alsof er een orkaan raast. Ik vind een plekje redelijk uit de wind en probeer het zwembad. Dat voelt lekker, maar ik word er letterlijk uitgeblazen, zo jammer!
Rick vraagt of ik over de railing kan hangen zodat hij een foto kan maken. Ok, prima, maar dan ga ik weer lezen. Rick brengt me een prosecco en we genieten even van de rust. Dat duurt niet lang want al gauw komt een Disney medewerker zeggen dat de stoelen opgeruimd moeten worden vanwege de storm.
Dan gaan we ons maar klaarmaken en intussen roept de kapitein om dat het ondanks de stabilisators weleens wat wiebelig kan worden. Wetend dat ik erg zeeziek kan worden neem ik maar gauw Dramamine ertegen. Rick neemt ook het zekere voor het onzekere.
Wij beiden hebben nog cruises meegemaakt zonder stabilisatoren en daar werden we niet vrolijk van. Tegenwoordig is het zoveel beter, het schip schommelt een beetje, maar echt wiebelen doet het niet. De kapitein vertelt Rick later dat het zonder die stabilisatoren 85% erger zou zijn. Hoera, stabilisatoren!
We spelen verder als Disney detectives en na nog een aantal "schilderijen" vinden we uit dat onze "crimineel" Yzma uit de Emperor's New Groove is. Dat is een film, die wij wel gezien hebben, maar niet zo weg van waren dus het zegt ons weinig. Ik had liever Jafar gehad of zo, maar het naar antwoorden zoeken was erg leuk.
Het is tijd om ons in het net te steken want we hebben een reservering bij het heel sjieke restaurant Remy. In onze nette kleding en ik op blote voeten, want mijn schoenen zijn hoogst oncomfortabel, lopen we eerst nog naar het theater om een deel van de laatste show mee te pikken.
Daar krijgen we geen spijt van. Het is een verhaal over het geloven in magie en de bekendste Disney liedjes komen langs. Zo ontzettend goed gedaan allemaal, het is of we een mini Broadway show zien. De kostuums, stemmen en het decor zijn zo professioneel gedaan.
Bij Remy krijgen we een tafeltje waarbij we naast elkaar zitten. We worden begroet door de maitre d' Benoit. Ik antwoord in het Frans en hij pikt meteen op dat ik Frans spreek. Hij belooft met een grote knipoog af en toe wat onderonsjes te hebben, die Rick niet kan verstaan, hi hi.
Onze serveerster is Kristina uit Duitsland, die van vlakbij waar Kai woont komt, zo toevallig! Letterlijk vijftien kilometer bij Kai en Bea vandaan wonen haar ouders. Ze is werkelijk een voortreffelijke serveerster, niet overheersend, maar eigenlijk altijd daar als we iets nodig hebben.
We beginnen met een heel bijzondere champagne cocktail. Dan trakteert Rick mij op caviaar. Hij neemt ook wel een blini ermee, maar het is absoluut mijn favoriet. Ik eet dan ook ieder viseitje met veel smaak op.
Als menu kunnen we kiezen tussen menu's van een Franse 3 sterren Michelin chef en een Amerikaanse 5 diamanten chef, de hoogste "prijs" die een chef hier in de VS kan winnen. Rick gaat voornamelijk voor de Amerikaan en ik voor de Fransman met een "Amerikaanse" vervanging.
We krijgen een lepeltje met tomatensoep in een broodballetje geserveerd, heel bijzonder en lekker. Dan de amuse bouche, ganzenlever tot een soort schuim gemaakt. Zo licht en ik zou er meer van willen, terwijl Rick er niet weg van is. Hij is wat meer traditioneel in zijn culinaire smaak dan ik.
Mijn voorafje is een kwartelborstje gevuld met ganzenlever, lekker en delicaat. Rick krijgt het kreeftgerechtje in een groentesoepje, die ik als derde krijg. Jammer genoeg vinden we die beiden het minst, al is het nog steeds voortreffelijk bereid. De kreeft is nogal taai.
Na een delicate combinatie van St. Jacobschelp met licht schuim en heilbot met ook heerlijke smaken krijg ik dan hetzelfde kreeftgerecht als Rick, het enige wat ik niet fotografie waardig vind. Ricks biefstuk gerecht ziet er echter fantastisch uit!
Rick is geen kaasliefhebber, maar ik wel en ze hebben hier echte verse Franse kazen. Ik kies er vier, Camembert, geitenkaas, een waarvan ik de naam vergeten ben en de beste Roquefort, die ik ooit gegeten heb.
Nu ben ik echt wel helemaal verzadigd en ook moe, want het is al na tienen. Er is echter nog dessert en we krijgen een bord met felicitaties voor ons 30-jarig huwelijk gepresenteerd. Heel aardig, maar toen ze vroegen wat we vierden antwoordden we dat we elkaar binnenkort dertig jaar kennen. Onze dertigjarige huwelijksverjaardag is pas volgend jaar. Het is wel een leuke geste.
Van het chocolade dessert proef ik een hapje, maar meer kan ik echt niet op! We krijgen nog meer snoepgoed, lollies en andere chocolaatjes. Die laten we allemaal maar inpakken om mee naar huis te nemen. Al met al een maaltijd, die in de "niet te vergeten" kolom geplaatst kan worden en dat zijn er niet veel.
In de hut vernemen we dat we eigenlijk onze bagage al buiten de deur hadden moeten zetten. Ik kan dat niet doen, want ik heb mijn enorme kussen mee. Rick echter wel en na een telefoontje hoort hij dat hij toch niet te laat is. Wat zou ik ervoor geven om zo licht te kunnen reizen!
Na wat opruimen en inpakken stort ik in bed neer. Ik heb wel het gevoel dat we alles uit deze cruise hebben gehaald wat er te halen valt en het smaakt zeker naar meer. Morgen moeten we heel vroeg uit de veren en dan is het weer gedaan met de pret (of althans wat de cruise betreft).
0 reacties:
Een reactie posten