Een ijzig sneeuwerig weekend

Zaterdag

Orion slaapt wonder boven wonder tot negen uur uit en wij dus ook.  Als ik naar buiten kijk zie ik witte vlokjes dwarrelen.  Het vriest negen graden dus alles blijft liggen. Veel is het niet, maar toch altijd vrolijker dan een grijze wereld.

Dit is Orions eerste sneeuw bedenk ik me, maar hij wil alleen de achtertuin in als ik meega en met gevoelstemperaturen van -13 en een harde wind blijf ik liever binnen.  Rick trotseert de kou wel even om de honden uit te laten.

Dan maken we een lekker warm ontbijt.  Voor mij een crumpet met gerookte zalm en Rick heeft een croissant met ei en worst.  Die laatste is kennelijk lekkerder voor de dieren, want zowel de honden als Snickers kijken ieder hapje uit Ricks mond, zo grappig!

Gelukkig voel ik me een stuk beter dan gisteren.  Ik denk echt dat aankomend slecht weer debet is aan dagen dat ik me vreselijk voel.  Niet altijd, maar ik kan toch wel vaak op een aankomend lage drukgebied wijzen.  Gek is dat ik me vaak slechter voel voor het aankomt.

Mijn energie is daardoor ook weer terug en ik ga een uur op de elliptical doen.  Rick zet intussen de zakken met kerstspullen terug op zolder.  Ik geef hem er nog een bij want ruim ook de trapversieringen op. 

De kerstboom voor is supermakkelijk, die vouwt gewoon plat en binnen de vijf minuten zit hij weer in zijn doos.  Nu alleen de echte boom nog aftuigen morgen en dan is binnen kerst verdwenen.  Buiten is een ander verhaal want morgen wordt het zelfs nog kouder en de lampjes zijn nat van de sneeuw. De lichtjes zullen dus nog een weekje blijven.

Fairyville heeft ook haar eerste sneeuw

Inmiddels sneeuwt het weer harder en Rick stelt voor naar de stad te gaan. Daar ben ik helemaal voor, want Washington in de sneeuw is magisch.  Eerst laat ik Orion nog even in de achtertuin van zijn eerste sneeuw ervaring genieten.  Hij likt het en lijkt eerst wel een rondspringend hert. Hij en de jonge hond van onze achterburen doen wedstrijdjes heen en weer rennen langs het hek, zo grappig!

 

De rit naar de stad gaat makkelijk ondanks het slechte zicht door de sneeuw.  De weg is schoon al rijden veel mensen veel te hard. We hebben geluk en vinden een gratis parkeerplek vlakbij het restaurant waar we willen lunchen.

Het is werkelijk ijzig en de wind gaat door merg en been.  Ik ben dus blij dat we maar een blok hoeven te lopen naar Elephant & Castle.  Daar is het gezellig en behaaglijk warm.  Rick en ik nemen beiden de biefstuk en champignons "pie" met een bladerdeeg top.  Het smaakt heerlijk!

Als we weer buiten komen is het opgehouden met sneeuwen en in de stad blijft het minder goed liggen dan bij ons.  Toch rijden we langs het Capitool waar ik ook foto's neem van het Supreme Court en Library of Congress.

 

 

 

 

 

Dan wil Rick bij het Lincoln Memorial parkeren maar daar komen we vast te staan.  Een park ranger komt vertellen dat de Big Bus dubbeldekker voor ons panne heeft en de weg blokkeert.  Ik loop even snel naar de Reflecting Pool om een foto van het Washington Monument te nemen.  Het Lincoln Memorial heeft lelijke stellages ervoor voor de inauguratie dus niet foto waardig.

Onder begeleiding mogen we omkeren en besluiten dan huiswaarts te gaan.  Het is zo koud dat ik echt niet lang buiten wil zijn en er ligt eigenlijk niet genoeg sneeuw.  Thuis wel, daar ligt een centimeter of vijf wat mooi staat met de kerstverlichting. 

 

Rick gaat de oprit en stoep schoonvegen en neemt de honden mee.  Dat maakt hem ondanks de beweging door en door koud en hij stelt voor Indiaas te gaan eten.  Bij Turmeric krijgen we een tafeltje en ik bestel hun heerlijke gember kippensoep. 

Hoe ik het menu ook bestudeer en probeer eens iets anders te bestellen het wordt toch zoals altijd weer de saag paneer.  Dit restaurant maakt die zo lekker en ik vind de paneer (Indiase kaas) het lekkerst met de spinazie en mosterdbladeren. We hebben er kulcha en knoflook naan en mango chutney bij, zeer smakelijk allemaal.

Op de terugweg gaat Rick nog even boodschappen halen bij Giant, maar ik blijf in mijn verwarmde stoel in de auto.  Dan halen we Saskia's avondeten bij Sunflower, het vegetarische restaurant vlakbij. 

Inmiddels is het veel te koud voor mij om buiten te zijn.  Het wordt vannacht -11 met een gevoelstemperatuur van -18 door de wind.  Morgen wordt het niet veel warmer.  Gelukkig hebben wij verwarming en warme kleding en in de stad zag ik de gewoonlijke zwervers niet, die moeten in de shelters met dit weer.

Wij kijken lekker dom tv, ik de wedstrijd tussen de Seattle Seahawks en Detroit Lions.  Rick en ik zullen dit jaar weer met de Super Bowl in Seattle zijn dus ik hoop dat de Seahawks het gaan halen.  Het is niet te verwachten, maar je weet nooit.

De laatste avond, ik ga deze boom missen

Zondag

Gisteren riep ik nog dat ik zeker voor negenen op wil staan, maar Rick en ik slapen verschrikkelijk en ik ben van vier tot zeven uur wakker.  Dan val ik pas weer in slaap en tja, negen uur komt en gaat en het is pas tegen half tien dat ik eindelijk klaar ben om op te staan.

Rick lukte het eerder op te staan en mijn koffie en Bantam bagel ballen staan al klaar.  Na het ontbijt ga ik een half uur op de elliptical doen (wat uiteindelijk drie kwartier wordt) en Rick gaat verder met kerstspullen opruimen.

Mijn Canadese broer belt en Rick praat eerst met hem tot ik klaar ben met sporten.  Het is altijd goed om de broers en zwagers te horen praten.  Ik prijs me gelukkig dat iedereen het zo goed met elkaar kan vinden. De aanhang van mijn broers en zus voelen allemaal als familie en ik hoop dat dat voor onze kinderen net zo wordt.

Intussen halen Rick en ik de versieringen uit de boom.  Het is grappig, want gewoonlijk ben ik de nette en georganiseerde en Rick de rotzooimaker, maar hij staat erop alle Hallmark versieringen in hun oorspronkelijke doosjes te doen. Dat is wat het opruimen zo'n taak maakt!  De andere, niet Hallmark, versieringen heb ik zo in papier gewikkeld en in hun doos. Zucht!

Na meer dan een uur zijn alle Hallmark doosjes vol en de versieringen opgeruimd, ook de slingers, lichtjes en ster, die Rick uit de boom haalde.  Daar staat de lege boom en ieder jaar is weer de vraag hoe we die het netst naar buiten slepen.

We doen de honden in de achtertuin en beide voordeuren open.  Rick wil de boom zo naar buiten dragen, maar ik stel voor hem op het laken eronder te leggen.  Dat werkt perfect!  Helemaal niet moeilijk dragen.  Deze boom was makkelijk opzetten en makkelijk aftuigen en naar buiten doen!  Ik wil terug naar die kerstboomboerderij, maar ik denk niet dat ik Rick zover ga krijgen.

Het is na twaalven en wij wilden eigenlijk naar de film "Sing" om half twee.  We zien er beiden nog als viezerds uit, maar Rick denkt dat we het kunnen halen.  Ik haast me de douche in en terwijl Rick zich klaarmaakt laat ik de honden uit.  Brrrrrrrr!!!! Het voelt als -15 met de keiharde wind!

We racen naar de mall en halen daar lunch in de food court. Rick wil wat pita met hummus e.d., maar ik heb zin in soep en bestel een hot and sour soep van het Chinese restaurant.  Het smaakt goed, al is het een stuk zouter dan van ons favoriete Chinese restaurant.

Nog op tijd voor de voorfilms nemen we plaats in het theater. Sing is een superleuke film, ik ben blij dat we gegaan zijn.  Het is een verhaal voor kinderen maar ook erg leuk voor volwassenen met best een onverwacht einde.

We haasten ons naar huis want we zijn uitgenodigd voor een etentje bij een collega van Rick. Zij zijn Indiaas en hebben een andere collega en zijn gezin uitgenodigd, die Afrikaans Amerikaans zijn.  Ik geniet enorm, want ik vind het zo interessant over andere culturen te leren.

Ze hebben een prachtig huis en we beginnen met drankjes en hapjes.  We leren heel wat over elkaar. De kinderen spelen samen en na een uurtje gaan de volwassenen aan tafel. Hun oudste dochter van Saskia's leeftijd zorgt voor de kleintjes.

Suneeta heeft een heerlijk Indiaas maal voorbereid.  We mogen zelf opscheppen en er is zalm met yoghurtsaus, die zo zacht is dat hij op de tong smelt.  De linzen zijn lekker pittig en de groentes een bijzondere mix. Daarbij lekker warme en zachte naan en het is een feestmaal.

Mitch en Tammy hebben drie kleintjes en de jongste van zestien maanden neemt nog borstvoeding.  Duidelijk voelt Tammy zich bezwaard die aan tafel te geven, maar ik moedig haar aan en Suneeta gelukkig ook.  Ik heb Saskia tot 3,5 jaar gevoed en kijk hoe onafhankelijk die dame nu is (maar ze is ook bijna nooit ziek).

Heel interessant om te vernemen voor ons vanavond is dat Suneeta en NS op de traditionale Indiase manier getrouwd zijn.  Dat wil zeggen compleet gearrangeerd door hun ouders.  Ze kenden elkaar niet tot ze getrouwd waren!  En toch zijn ze zeer gelukkig  na 28 jaar samen! Bijzonder vind ik, hoewel het tussen Rick en mij ook liefde op het eerste gezicht was.

Het smaakt allemaal even goed en de conversatie vloeit met veel gemak.  Voor we het weten is het na negenen en begin ik mijn moeheid te voelen.  Rick ook dus we nemen afscheid.  Het was supergezellig en moedigt ons aan ook eens maar een paar mensen uit te nodigen en gewoon een gezellige avond te hebben.

Thuis kijken we nog even naar de Golden Globes en dan is het al gauw tijd om naar boven te gaan.  Het was een leuk weekend al had ik vaker naar buiten gewild. Ik ben blij dat het snel weer warmer wordt, hoezeer de witte wereld ook charme heeft.