Zaterdag
Die lieve Orion heeft de hele nacht doorgeslapen en als ik om negen uur opsta rekt hij zich ook lekker uit. Ik vind het wel goed van een puppy om zo lang uit te slapen! Ik laat hem dan ook gauw naar buiten en dan plast hij meteen heel lang. Hij is dus duidelijk helemaal zindelijk (al een tijdje, hoor).
Rick komt niet veel later naar boven met Cosmo. Hij klinkt gelukkig een stuk beter. Na Cosmo ook uitgelaten te hebben rijden we naar Starbucks voor ons ontbijt. Hier hebben ze iets nieuws, egg bites. Twee mini omeletjes, ik bestel die met eiwit en geroosterde paprika en vind ze erg lekker. Met de venti Americano is het een prima begin van de dag.
We zijn vandaag wat langzaam dus het is al na half elf als ik naar boven ga om mijn uur interval op de elliptical te doen. Mijn zus belt net en we kletsen dat hele uur en langer. Zij loopt intussen met haar hond, maar bij ons regent het en is maar net boven het vriespunt dus buiten zijn trekt me absoluut niet.
Rick neemt de honden wel mee naar buiten en ruimt de kerstspullen, die ik donderdag in de garage legde, op. Nu is de rest weer nat dus dit weekend wordt er niet meer opgeruimd en volgend weekend ook niet want dan zijn we er niet. Die overgebleven lichtjes en sneeuwpoppen vind ik nog wel gezellig en zijn ook niet zo kerstachtig.
Opeens ziet Rick dat we een dode eekhoorn in de achtertuin hebben. Dat hebben onze huisdieren in ieder geval niet op hun geweten, want die tuin is een modderbad en daar laat ik ze niet in. Hopelijk is het diertje van ouderdom gestorven maar Rick is toch maar heel voorzichtig met opruimen voor het geval het een ziekte was.
Inmiddels is het alweer bij enen en Rick wil graag bij een nieuw Libanees restaurant eten, Farooj Beik. Daar worden we heel vriendelijk ontvangen door de eigenaar. Hun soep is linzensoep en die bestel ik, heerlijk! Rick neemt de kip shawarma met allerlei lekkers eromheen, het ziet er zo goed uit dat ik die volgende keer ook wil nemen.
We besluiten later vanmiddag naar de bioscoop te gaan en besteden de tussenliggende uren aan het wandelen met de honden en het plannen van onze excursies tijdens de cruise volgend weekend. Het gaat erg leuk worden, hopelijk is Rick dan weer beter (hij is zeker aan de beterende hand) en krijgt die verkoudheid mij niet alsnog te pakken.
Na nog een laatste wandeling met de honden rijden we naar het Mosaic District. Het plenst intussen weer een heel koude regen. Gelukkig is de voorspelde ijzel echter geen bewaarheid geworden. Het is druk, maar we vinden een goede parkeerplaats.
Sommigen daarvan vinden wij zeker de moeite waard. La La Land is toch anders dan ik had gedacht. Ik las al van een van Ricks tantes dat zij het einde vreselijk vond. Ik weet niet wat ik ervan denk, aan de ene kant niet wat ik zou willen, aan de andere kant logisch. Rick en ik zijn het erover eens dat het een heel leuke film is, zeker de moeite waard.
En dan horen we een klap en valt de elektriciteit uit. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt in een restaurant. Het blijkt dat de bioscoop ook donker is en verder bijna het hele complex! Het duurt voort en na bijna een half uur wordt verkondigd dat het restaurant gaat sluiten. Ze kunnen niet koken zonder stroom. We bedenken net waar we dan heen willen als onder groot gejuich de lichten weer aangaan.
We krijgen ons voorafje wat zoals altijd heerlijk smaakt. Ik bestel de zalm met erwtjes en gnocchi en Rick een lam pita met kikkererwtenfrietjes (die heel lekker zijn!). Ik kan niet alles op maar het smaakt goed. We zijn blij toch nog te hebben kunnen eten hier en het creeerde ook leuke gesprekken met de mensen om ons heen.
Op de terugweg speelt Rick heel luid het intro van La La Land. Ik ben echter doodmoe en vraag hem het wat zachter te zetten. Ik heb na een film en een luid restaurant en een dag vol pijn last van een gevoel van overbelasting van mijn zintuigen. Dat voelt als nagels op een schoolbord. Rick snapt dat nog steeds niet en doet gebelgd de muziek uit terwijl ik alleen vroeg het zachter te zetten. In stilte rijden we terug naar huis.
Schrijf ik nu opeens iets heel persoonlijks over ons huwelijk? Nee, hoor, het is begrijpelijk onbegrip en als we thuiskomen laat Rick ook weer zien dat hij het wel begrijpt maar muziek is gewoon zo'n enorm deel van zijn leven en dat snap ik ook. Het is enkel een teken dat het zelfs voor degene, die me het naast staat, moeilijk is te bevatten waarom het dan opeens teveel wordt.
Natuurlijk loop ik echt niet de hele dag te verkondigen wat ik allemaal voel en ik doe ondanks dat zoveel dat het zelfs voor mijn familieleden nog steeds lastig is te weten wanneer ik compleet mijn grens heb bereikt. Toen ik nog bedlegerig was was dat makkelijker, maar die dagen wil ik zeker niet terug!
Zondag
Gelukkig is de koude regen van gisteren weer verdwenen en daagt een zonnige en ook warmere dag vandaag. Rick en ik zijn beiden om negen uur op en laten de honden als eerste uit. Dan rijden we weer naar Starbucks. Die "egg bites" vond Rick toch ook wel interessant en hij neemt de bacon met gruyere, ik weer de eiwit met geroosterde paprika. Ze zijn echt zeer smakelijk.
Voor mijn sporten heb ik gewoon geen zin in een heel uur. Een keer in de week moet het toch wat minder lang kunnen. Ik stel de elliptical wel in op een zware interval van een half uur. Ik heb dan ook het gevoel goed bezig te zijn. Jammer genoeg geen zus om mee te kletsen vandaag, maar een half uur gaat altijd snel.
Intussen heeft Rick de "ijspegel"lichtjes van boven de garage en boven de voordeur eraf gehaald. Ook heeft hij de sneeuwpoppen in de tuin naar binnen gehaald. Langzamerhand wordt "kerstmis" zo opgeruimd.
Voor de lunch bestellen we Panera. Ik neem de kip met wilde rijst en groentes soep. Die is dikker dan ik gewoonlijk lekker vind al is de smaak wel erg goed. Ik vind hun andere soepen geslaagder.
Het is intussen zo lekker zonnig en we nemen de honden de voortuin in. Ik haal de meeste lichtjesnetten weg, maar laat er aan weerszijden van ons voetpad een paar hangen. Ik vind die lichtjes in de winter zo gezellig!
Orion en Cosmo vermaken zich intussen in de voortuin. Die is tenminste nog geen modderbad en zo krijgen ze toch wat beweging. Rick neemt ze na een tijdje mee naar binnen, maar ik blijf nog voor het huis lezen.
De rest van de middag kijken we naar football. Er zijn nu wedstrijden om te bepalen wie de kampioenen van de twee divisies worden en dan uiteindelijk in de Super Bowl terechtkomen.
Gisteren hebben de Seattle Seahawks helaas verloren waardoor wij volgende maand in Seattle jammer genoeg niet die spirit van twee jaar geleden met de "Twaalfde Man" gaan meemaken. Wij zullen daar zijn tijdens de Super Bowl.
Rick's hoop landt nu op de Dallas Cowboys, het team waar hij al sinds kind af aan fan van is. Hij heeft toen veel buiten de VS gewoond en zegt dat de Cowboys voor hem het meest Amerikaanse team was. Toch grappig want je zou denken dat hij fan van de Detroit Lions (het Michigan team waar zijn familie vandaan komt en fan van is) of de Washington Redskins (waar zijn ouders woonden als ze in de VS waren) zou zijn.
We kijken de eerste helft van de wedstrijd thuis en besluiten de tweede helft aan de bar bij Chili's te gaan kijken en daar dan ook te eten. Alleen blijkt dat restaurant er na decennia opeens niet meer te zijn. Wel een teken dat de goedkopere ketens steeds meer verdwijnen uit deze op een na rijkste county (provincie) van de VS, jammer!
Aan zulke auto's kunnen we dus de rijkdom in deze county zien!
Plan B is de bar bij Chef Geoff's want daar hebben ze een van Ricks favoriete bieren, Mad Elf. Ik neem er een slokje van en vind het ook erg lekker, maar neem liever een glaasje Cava. Ze hebben hier op zondag ook happy hour en ik bestel garnalen dumplings en Rick een witte bonen bruschetta.
Opeens gaat Ricks telefoon en het is zijn vader. Die belt nu werkelijk nooit uit zichzelf dus logisch dat Rick dat opneemt. Het wordt een vrij lang gesprek dus ik geniet van mijn voorafje en Rick eet intussen wat van zijn bruschetta.
Onze hoofdgerechten komen, Rick heeft de zalmburger die ik ook bijna nam, maar die ziet er niet zo lekker uit als ik had verwacht. Ik ben dus blij de zalm met soba noedels en groentes te hebben besteld. Dit is een "special" en ik zeg tegen Mark de bartender dat ik hoop dat ze die erin houden. Hij zegt dat dat heel waarschijnlijk is, gelukkig.
Rick kletst verder met zijn vader en ik kijk naar de wedstrijd, die heel spannend is. Op het laatste moment winnen de Green Bay Packers met drie punten verschil. Jammer voor Rick en de vele andere Dallas Cowboys fans die ik ken. Voor mij maakt het niet veel meer uit, ik heb eigenlijk niets met de overgebleven teams, maar een spannende wedstrijd is altijd leuk om te kijken.
Als Rick zijn maaltijd ook op heeft gaan we huiswaarts. Daar is het toch wel weer gezellig nog wat lichtjes aan te hebben. De honden begroeten ons enthousiast. Orion blafte vanmiddag alweer tegen Kaylee, die hier al ik weet niet hoe vaak is geweest, dus ik heb een berichtje bij de hondentrainer achtergelaten. Ik heb geen idee wat eraan te doen, want al die "hulpmiddeltjes" negeert Orion gewoon.
Nog even, hoewel de boom altijd zijn lichtjes houdt doen we het op een gegeven moment uit
Verder is hij zo'n schattige pup, zucht! Ik wil echter ook met hem kunnen wandelen zonder geblaf en ook dat is nog "hit or miss". Hij zal niet bijten, maar zijn geblaf klinkt wel agressief en dat schrikt mensen natuurlijk af. Ik zou me zelf bij een onbekende hond met zo'n blaf niet veilig voelen en dat is natuurlijk heel vervelend. Er is vast iets wat ik niet goed doe al zou ik niet weten wat.
Konden ze maar mensentaal!
Nu is het dan kijken naar de vierde footballwedstrijd dit weekend. Ook deze teams doen me niets, maar het is wel een spannende wedstrijd. Ik merkte vanavond dat ik zelfs meer van de football regels weet dan Rick! Dat komt omdat ik, toen wij hier pas kwamen, in een groep fervente Redskins fans belandde en iedere zondag met hen keek. Het spel is niet leuk als je de regels niet kent, dus die heb ik heel gauw geleerd.
Zo eindigt weer een weekend. Wat zijn ze toch altijd veel te kort!
3 reacties:
Fred zet de radio altijd harder als ik meezing! Ook zo'n dingetje in de auto :-).
Jammer dat Orion weer zo gaat blaffen naar mensen, ik zou me dan ook niet fijn voelen.
Wij zaten pas op het station toen er 2 mensen met 3 pitbulls aankwamen, 1 had er al een muilkorf, ze blaften naar alles wat er bewoog. Toen we in de trein zaten werd er zelfs omgeroepen dat de trein niet zou vertrekken voor die mensen met hun honden waren uitgestapt omdat 1 van de honden iemand had gebeten!
Pech dat de Seahawks zijn uitgeschakeld.
Fijne maandag!
Wat een heerlijk weekend hebben jullie met z'n tweeën gehad. Ik kan altijd zo genieten van je beschrijvingen van het eten. Het water loopt me dan altijd in de mond!
Voor een ander blijft het, denk ik, altijd moeilijk begrijpen hoe het is als je je grens hebt bereikt. Ook al maak je iemand dagelijks mee. Een vriendin van mij heeft MS en haar man is gelukkig heel meelevend en begripvol maar ook hij begrijpt het af en toe niet. Waardoor er net zo'n situatie ontstaat als tussen jou en Ricky in de auto.
@Anja - Jeetje, dat is nogal wat met die honden! Orion bijt gelukkig niet, het is een soort angst bij hem geen agressie.
@Petra - Ja, het zal vast vaker voorkomen, maar onze mannen zijn gelukkig wel inderdaad meelevend, dat heb ik ook weleens anders gehoord.
Een reactie posten