Gezellige lunch met buurvrouwen

Vannacht hebben Rick en ik de honden opgesplitst.  Hij nam Cosmo en ik Orion.  Orion is er nu helemaal aan gewend om langer te slapen of zich tenminste stil te houden.  Heel grappig gaat hij als hij wakker is uit het raam kijken.  Ik zie dus als ik een oog opendoe zijn schattige koppie van achteren.

Hij mag ons dan nog steeds soms zeer frustreren door maar tegen mensen, die langskomen, te blaffen, maar wat ben ik inmiddels dol op dit dier. Hij is zo enthousiast en wil eigenlijk heel graag plezieren.  En hij is superintelligent want heeft zijn nieuwste puzzel ook alweer door.

Rick is al op en heeft Cosmo uitgelaten.  Ik neem Orion dus als bijna eerste daad van vandaag naar buiten.  Gelukkig doet hij zijn behoeftes vrijwel meteen, want het is een stuk kouder dan gisteren. Rick heeft de koffie intussen gezet en een warme kop doet me goed.

Als ontbijt maak ik een Weight Watchers ham en ei gerecht.  Rick vertrekt naar zijn werk en Saskia naar Jiffy Lube om te zien wat er lekt in haar auto.  Tot ons aller opluchting blijkt dat slechts ruitenwisservloeistof te zijn.  Ze kan dus wel naar Richmond rijden, maar de auto moet zeker gemaakt worden.

Tijd om naar de sportschool te gaan heb ik vanochtend niet.  De elliptical lukt ook niet met Orion die dan van alles gaat doen wat hij niet mag.  Ik zet dus de tv aan en "ren" op de plaats, terwijl de honden om me heen spelen. Om de een of andere reden is Orion nu veel rustiger.

Intussen kijk ik weer naar House Hunters International en die is dit keer in Groningen.  Het is best vaak in Nederland eigenlijk, leuk! Dan Hell's Kitchen en ik probeer te bedenken wie dit keer de hoofdchef van een restaurant in het Venetian Hotel in Las Vegas gaat worden.

Tienduizend stappen nemen ongeveer een uur en dan laat ik de honden uit. Verderop zie ik een vos oversteken, maar gelukkig zien de honden hem niet.  Iedere keer als er een auto langs rijdt zie ik Orion reageren, maar hij springt er niet meer achteraan. Er komen wat mensen langs en Orion blaft, maar stopt als ik hem disciplineer.

Thuis maak ik me gauw klaar en rijd dan naar het Mosaic District.  Daar heb ik met vier van de dames van ons pleintje afgesproken te lunchen.  Ik kom als eerste aan bij Four Sisters, het Vietnamese restaurant daar.

Susan volgt niet veel later en we worden naar mijn gereserveerde tafel gebracht.  Susan en ik kletsen even goed bij en zien dan Nadia en Carole door de draaideuren komen.  Nadia heeft haar schattige zeven maanden oude zoontje Carter mee.  Carole is voor het eerst sinds de geboorte van haar tweelingen vijf maanden geleden zonder kinderen uit.

Het wachten is dan nog op Linda.  Haar man heeft darmkanker en vandaag zijn eerste chemotherapie na de operatie vorig jaar.  Zij heeft hem dus eerst weggebracht voor ze ging lunchen.  Zij nemen zijn kankerdiagnose zo "het is wat het is" op, ik bewonder dat erg.

Het wordt een heel gezellige lunch met heerlijk eten.  Het is zo leuk dat de helft van de buurvrouwen kon komen.  De vijf anderen kunnen hopelijk volgende keer.  Ik vind het zo fijn dat we zo'n gezellige straat hebben.  Voor de kinderen ook, want onze kinderen groeiden op met buurkinderen en de nieuwe lichting nu weer.

Na de lunch loop ik naar Francesca's want de ketting, die ik daar dinsdag kocht, is al stuk.  De verkoopster zegt hem gewoon terug te brengen en dan kan ik een vervanging krijgen. Ik heb alleen de ketting niet mee, stom genoeg. Ze hebben er nog een paar dus ik besluit later vanmiddag terug te gaan.

Eerst laat ik de honden nog eens uit.  Tot mijn ongenoegen volgt Snickers ons overal en steekt zelfs over.  Mijn nachtmerrie is dat hij overreden wordt, want we hebben een blinde hoek aan het einde van onze straat. 

Gelukkig gaat het dit keer goed, maar Rick vertelt dat hij dit 's avonds ook doet.  Ik heb toen ik zestien was ons mini poedeltje Black Beauty overreden zien worden in Zwitserland en wil dat echt niet nog eens meemaken!

Cosmo heeft helemaal geen eten meer dus ik moet naar Petco.  Onderweg luister ik naar WTOP, de nieuwsradio hier, en hoor het grappigste verhaal over de inauguratie vrijdag.  De draagbare toiletten worden altijd gehuurd van een bedrijf dat Don's Johns heet.

Altijd al een grappige naam, maar nu helemaal.  Donald John Trump wil die naam dan ook niet tentoonstellen tijdens zijn inauguratie en dus zijn werkers hard bezig de naam van dat bedrijf te bedekken met blauw plakband.  Wel vervelend voor Don's Johns want zo krijgen zij niet de advertenties tijdens de inauguratie (en wie zou zo fantastisch zijn voor de kleine ondernemers, hm?)

Bij Petco koop ik eten voor Cosmo en wat snacks voor de honden.  Dan rijd ik terug naar Mosaic en verruil mijn kapotte ketting voor een nieuwe.  Hopelijk niet hetzelfde probleem, want het ringetje dat de kralen hield ging kapot aan beide kanten. 

Thuis zijn Saskia en Laura bezig Saskia's spullen en katten bij elkaar te rapen.  Saskia gaat vandaag officieel terug naar Richmond.  We zijn dus weer "empty nesters" en eigenlijk vind ik dat wel prima. Iedereen is waar ze moeten zijn en Rick en ik doen ons ding.

Rick stelt voor te gaan eten bij Clyde's in Tysons Corner.  Dat restaurant heeft een interessante ambiance. Er staan echte palmbomen en de muurschilderingen zijn op zijn zachtst gezegd gewaagd voor Amerikaanse begrippen. Het is druk en we moeten voor het eerst wachten op een tafeltje.

Dit restaurant gaat 5 februari na achtendertig jaar sluiten.  Ik denk dat veel mensen dat weten en toch nog even komen.  Het is voor mij alsof de Old Ebbitt Grill zou sluiten!  We komen hier al jaren en jaren. Er komt een nieuw complex en hopelijk ook een nieuwe Clyde's, maar ik zal vooral de palmbomen missen.

Rick bestelt de biefstuk en ik een kop uiensoep en de krab "toren", die werkelijk heerlijk is. We bespreken van alles en Rick voelt zich gelukkig duidelijk beter. Thuis kijken we lekker tv en dan begint het weekend.