Het regent en is somber buiten zie ik meteen als ik wakker word, want we hebben de lamellen niet dicht gedaan. Ik slaap nog wat door, maar mijn telefoonapp "Sleep" doet om kwart voor negen de fan uit. Net of hij weet dat ik op moet staan.
Rick slaapt nog door dus ik doe het zo stil mogelijk. Beneden tref ik Kai en de honden, die Kai gelukkig al in de regen heeft uitgelaten. Ik zet een pot koffie en neem weer wat hapjes overgebleven van Oud en Nieuw. De gerookte zalm op een toastje smaakt heerlijk.
Dan moet ik Rick toch wekken want ik wil naar de sportschool. Hij moet zijn auto verzetten waarin ik nog steeds niet durf te rijden. Bij Anytime Fitness doe ik veertig minuten cardio voor Sharon me komt halen.
Geen leuk nieuws, maar ik kan mijn tv niet op een ander kanaal krijgen
Het is druk, duidelijk hebben veel mensen goede voornemens om meer te sporten. Ik doet dat al bijna dagelijks, maar misschien kan ik het langer of moeilijker maken. Dat laatste doe ik meteen maar door de ARC trainer zwaarder te maken.
Sharon komt me halen voor de gewichten en het wordt een intensief half uur. Carline, de 82-jarige, is er ook weer en vraagt hoe het met de "language lady" gaat. Ik heb werkelijk geen idee wie ze bedoelt en dat doet haar hartelijk lachen, want ze heeft het over mij natuurlijk. Oeps!
Na nog een kwartier cardio ga ik huiswaarts. Daar tref ik alleen Saskia thuis. De mannen zijn naar de garage om Kai's auto te verkopen. Ik lijn de honden aan en laat ze in de miezerregen even uit. Precies dan komen Rick en Kai triomfantelijk terug, Kai's Kia is verkocht en Kai kan dat geld goed gebruiken.
Gisteren zag ik dat vandaag de laatste dag is voor de "tekeningen voor schilderijen" tentoonstelling van 17e eeuwse Nederlandse meesters bij de National Gallery of Art. Ik wil die tentoonstelling absoluut niet missen en zou alleen gegaan zijn, desnoods.
Kai en Saskia willen alvast niet mee en gaan thuis samen lunch koken. Ik wil echt heel graag naar die tentoonstelling en zeg tegen Rick dat ik het begrijp als hij ook niet mee wil. Gelukkig wil hij dat wel (of vindt hij het zijn plicht, ik ben daar nog niet uit). We maken ons dus klaar om de stad in te gaan.
Zonder oponthoud komen we in de druilerige stad aan. We kunnen van verre het Washington Monument niet eens zien, zo laag hangen de wolken! Na een veiligheidscontrole rijden we de garage onder het Reagan gebouw in en vinden zonder moeite een parkeerplek.
Als eerste willen we lunchen bij Paul. We lopen er langs Pennsylvania Avenue heen en zo komen we ook langs het Trump International Hotel, wat vroeger een regeringsgebouw met een torentje van waaruit je een goed uitzicht over de stad had, was.
Rick is heel benieuwd hoe het er nu uitziet en ik slik uit nieuwsgierigheid mijn afkeer van alles Trump ook maar even in. We worden door de deurman hartelijk verwelkomd en lopen dan de enorme lobby in.
We zijn blij te zien dat de historische aspecten van het gebouw bewaard zijn gebleven, waarschijnlijk contractueel met de regering waarvan Trump het voor zestig jaar heeft gehuurd. We moeten toegeven dat het er lang niet zo overdreven uitziet als we gevreesd hadden. De bar ziet er zelfs verwelkomend uit met koningsblauwe (dat dan weer wel) stoelen.
Bij de receptie vragen we nog even of het torentje weer geopend zal worden en krijgen als antwoord van de vriendelijke receptioniste dat dat waarschijnlijk eind deze maand zal gebeuren. Later zien we dat daar een nieuwe ingang aan de achterkant van het hotel voor is. Vroeger liep je door het gebouw.
Eigenwijze Rick heeft slechts een fleece jasje aan en geen paraplu mee. Daar heeft hij toch wat spijt van. Ik draag mijn winterjas en heb een paraplu. Ik krijg toch wat medelijden met hem en onderweg naar Paul deel ik mijn paraplu met Rick.
Bij de Franse bakkerij vinden we nog net een tafeltje vrij. Ik kan het niet helpen en kies weer de "Atlantique" met gerookte zalm. Rick neemt de ham en kaas baguette en wat chips. We genieten ervan in het gezellige restaurant.
Dan trotseren we (of althans Rick, want hij wil niets meer weten van mijn paraplu) de motregen en lopen naar de National Gallery of Art. Na de veiligheidscontrole zien we meteen de tentoonstelling waarvoor we hier zijn.
Het zijn tekeningen van Nederlandse meesters uit de 17e eeuw, die zij gebruikten voor hun uiteindelijke schilderijen. Het is super interessant en ik verwachtte niet dat het zo groot zou zijn! Allerlei bekende namen hier, Rembrandt (natuurlijk, maar niet veel), Hendrick Avercamp (een van mijn favorieten), Adriaen van Ostade, om er een paar te noemen.
Het is super interessant en ik moet er telkens aan denken dat we naar tekeningen van zo'n vierhonderd jaar of driehonderdvijftig jaar geleden kijken. Onvoorstelbaar dat ze zo goed bewaard zijn gebleven! We besteden er zeker anderhalf uur, voor Rick (die voornamelijk achterblijft dus hij leest ook veel) best bijzonder.
Dan kijken we nog naar de nieuw verworven Vlaamse en Nederlandse tekeningen, maar dat is niet zo bijzonder. Wij hebben onze kunstgeschiedenisles voor vandaag weer gehad en lopen terug naar de auto.
Door de miezerregen rijden we terug naar huis. Daar kijkt Kai een film met Bea en Saskia leest in de boeken, die ze gisteren heeft gekocht. Rick en ik hebben eigenlijk nog zin in een film maar Sing is uitverkocht en niemand wil verder mee. Dat plan laten we dus maar varen tot een latere dag.
Onze hondentiener vindt een waterflesje, opent het keurig en drinkt er lekker van
Dit weer werkt niet mee met mijn voornemen om de winter te nemen zoals het komt. Ik heb pijn en word er moe en sikkeneurig van. Gisteravond gingen Katja en Kevin Afghaans eten en dat maakte dat ik daar ook weer zin in krijg.
Gelukkig hebben wij vlakbij ook een lekker Afghaans restaurant. De mannen gaan gezellig mee. Bij Panjshir bestellen we dumplings met yoghurt en vleessaus als voorafje. Al hun vleesgerechten zijn met lam en ik probeer het eens.
Eenmaal weer thuis gaan de voeten omhoog. We genieten deze week ook nog van de kerstboom. Ik zal echt droevig zijn deze naar buiten te slepen, hij is zo perfect! Tot zes januari mogen we nog kerst vieren, toch?
De kinderen gaan weer hun eigen weg, maar deze schatten blijven nog even
3 reacties:
Gezond en gelukkig Nieuwjaar!!
Gezellig dat Rick met je mee ging. Ik vind de kerstboom en alle kerstversieringen heel gezellig maar na 1 januari heb ik er genoeg van. Alles is hier weer opgeruimd en lekker fris en schoon, daar geniet ik dan van.
Een heel gezond en gelukkig 2017 voor jullie!
Wat lief dat Rick met je meeging naar de tentoonstelling!Het lijkt me erg interessant.
Als je de bevroren grachten met schaatsers erop van Avercamp ziet, ga je echt kijken wat
de verschillen met nu zijn. Zo intrigerend om als het ware een kijkje in het verleden te nemen.
Hier is de kerstboom al weg. De takken hingen zo treurig naar beneden, ik kon het niet meer aanzien. De rest van de decoratie laat ik deze week nog staan. Ik vind het zo leuk en hierna wordt het helaas toch een stuk saaier. Als troost heb ik een veel te dure, maar heel leuke loper met sneeuwmannen besteld. We moeten het toch leuk houden, nietwaar.
@Anja - Hetzelfde voor jou, Marcel en de kinderen, kleinkind! Hopelijk zien we elkaar weer dit jaar! Wij wachten nog even tot de kinderen weer vertrokken zijn, maar ik vind het ook altijd weer lekker ruim na afloop. Al ben ik dol op deze boom!
@Marion - Dank je wel, hetzelfde voor jullie. Ik kan uren naar een schilderij van Avercamp kijken! Onze kerstboom is een van de mooiste, die we ooit gehad hebben, dus ik denk dat ik wel wat verdrietig zal zijn als hij weg is.
Een reactie posten