Oei, zeven uur komt wel heel snel na de toch nog late avond gisteren. We hebben ook beiden niet goed geslapen wat niet helpt. We zijn terug in Port Canaveral, Florida. Rick doet de balkondeuren open en daar komt me toch een koude lucht door naar binnen! Het is maar dertien graden en waait hard, heel anders dan toen we hier donderdag aankwamen.
Terwijl Rick zich klaarmaakt blijf ik nog even liggen met als excuus dat de hut te nauw is om beiden in rond te lopen. Dan moet ik er echter ook aan geloven en worstel om mijn kussen weer in mijn tas te krijgen. Het is een wonder dat er nog plaats voor mijn andere spullen is. Ik zou ook niet weten wat te doen als Sierra ophoudt met deze soort duffel te maken.
We moeten om acht uur de hut uit zijn en dat lukt keurig. We hebben nog een laatste ontbijt aan boord. Voor ons in Enchanted Gardens, het enige restaurant waar we geen avondeten hebben gegeten. Het heeft een leuk decor, maar we vinden beiden dat we goed gekozen hebben. Royal Palace en Animators Palate vinden we veel meer Disney.
We overhandigen de envelopjes met fooien aan Kevin, Denzel en de hoofd serveerder, die we eigenlijk nauwelijks hebben gezien. Dan gaan we toch nog even kijken hoe de paar foto's, die van ons genomen zijn, gelukt zijn.
Tot onze verrassing vinden we twee ervan leuk genoeg om er de astronomische prijs voor te betalen. Jammer genoeg moet je tien of meer foto's hebben om ze ook digitaal te krijgen. Rick bestelt de foto's en dan zegt de machine dat we ze na 21 uur op kunnen halen. Tja, dat is dus een probleem.
Gelukkig kan een van de medewerksters ze ook nu laten drukken, maar dat duurt natuurlijk even. Wij wachten geduldig, maar daarin zijn we vrijwel de enigen. Er lopen heel wat gefrustreerde klanten rond en ik heb met de fotografen, die dit allemaal moeten regelen, te doen.
Mensen moeten vluchten halen en kunnen niet wachten, terwijl ze wel al betaald hebben. Waarom die foto's niet opgestuurd kunnen worden is me een raadsel. Soms is Disney toch niet zo goed geolied als je zou denken.
Eindelijk krijgen we onze foto's en rekenen af. Voordeel is nu wel dat het gros van de passagiers al van boord en door de immigratie en douane is. We moeten nog wel een kwartiertje in de rij staan maar dat is eigenlijk niets met meer dan 2500 mensen, die van boord moesten.
De paspoortcontrole gaat heel snel, we hebben niets gekocht dus ook niets aan te geven. De auto staat ook lekker dichtbij en we rijden nog voor tienen weg. Onze vlucht gaat pas om 15:40 dus we hebben besloten het Kennedy Space Center nog "even" te bezoeken.
Tja, dat "even" betekent dat we de bus rondleiding daar helaas niet kunnen doen. Het gedoe met de foto's heeft ons net teveel verlaat daarvoor. Rick wil toch naar binnen en we mogen van de seniorenkorting gebruik maken. Oef, zo senior voelen we ons niet, maar $4 per persoon is toch niet te versmaden.
We bekijken de raketten die in de "tuin" staan en lezen hun geschiedenis. Dan lopen we naar de Space Shuttle Atlantis tentoonstelling. Hier moeten we even wachten op een video presentatie voor we de shuttle kunnen zien. Die is zeker interessant en ik lees ook wat dingen rond Atlantis, maar heb het dan wel gezien.
Nu staat er in het Air and Space Museum bij Washington Dulles ook al een space shuttle en ik heb die op de rug van een Boeing 747 langs zien vliegen. Een space shuttle is een space shuttle voor mij, maar Rick is een grote ruimtevaart enthousiast die eigenlijk alles zou willen lezen en zien. We zullen echt een keer terug moeten als we meer tijd hebben.
Rick haalt mij, die altijd weer bang is vluchten te missen, over toch bij een thema restaurant te lunchen. Dat wordt Bahama Breeze aan de befaamde International Drive in Orlando. Dat is niet zo ver van het vliegveld en lekker tropisch.
We krijgen meteen een tafeltje en bestellen beiden de lunch special van kreeft en garnalen quesadilla's. Die wordt met soep of salade geserveerd. Ik kies de kip tortilla soep en Rick de zwarte bonen soep. Het is allemaal zeer smakelijk.
Tijd om terug naar het vliegveld te gaan waar we zonder oponthoud de huurauto afleveren. We nemen de trein naar de terminal en krijgen bij de balie te horen dat we een upgrade hebben naar eerste klas. Hoera! De tassen zijn dan ook zo ingecheckt.
Gewoonlijk krijgen we beiden TSA Pre waarbij je je schoenen niet uit hoeft te doen en je laptop etc. niet uit je tas hoeft te halen. Rick is echter vandaag niet zo gelukkig en moet door de gewone veiligheidscontrole. Ik mag wel verder in TSA Pre.
Het duurt even, maar niet lang, voor Rick er ook doorheen is. Niet veel later kunnen we aan boord. We krijgen een drankje en gaan dan op weg. Er is nog even een spannend moment als we moeten wachten vanwege een technisch mankement, maar dat is al snel verholpen.
Er zijn lekkere snacks en de purser vult mijn wijnglas herhaalde malen spontaan dus ik ben een "happy camper". Ik probeer mijn blog te schrijven, maar dat lukt minder goed dan ik had gehoopt. Er is veel turbulentie en ver voor de landing wordt ingezet moet alles weer weggelegd worden.
Toch valt de landing alles mee. We waren gewaarschuwd dat het zeer ruw zou worden en gelukkig is dat allerminst het geval. Voor we het weten landen we. Rick dacht nog dat dat turbulentie was, zo weinig was er. Het was erger bij het opstijgen uit Orlando!
Onze tassen komen als eersten van de band! Ook staat er al een taxi klaar en een half uurtje later kunnen we Orion weer knuffelen. Of eigenlijk, dat mag niet van de trainer, maar hij komt schattig met een speeltje in zijn bek achter ons aan en ik zie dat Rick het ook niet kan laten "per ongeluk" even zijn hand over zijn kopje te strijken.
Jammer genoeg zijn we te laat om Cosmo nog op te halen. Dat moet morgen dan maar. Rick en ik hebben trek en gaan naar Sweet Ginger. Daar kan ik genieten van sushi en Rick van een lekkere kip kerrie. Het smaakt ons prima.
Als we naar buiten lopen hoor ik opeens iemand mijn naam roepen. Het is Tammy, die ik zo'n twaalf jaar geleden voor het laatst zag met haar dochters en Saskia kon het zo goed met die meisjes vinden. Ik ken haar al bijna twintig jaar via een emaillijst en nu via Facebook. Wauw, wat een kleine wereld!
Zij is hier uit Missouri voor de Women's March afgelopen zaterdag en is hier nu met de vriendin uit Vienna waar ze logeert. Er is geen groter toeval! We kletsen even bij en nemen een foto van dit heuglijke moment. Dan nemen we weer afscheid, want zij beginnen net aan hun maal.
Thuis zien we dat Saskia, die dit weekend heeft meegelopen met de Women's March in Washington, niet zo netjes is met deuren sluiten e.d. als wij. Orion heeft gelukkig enkel een wc papierrol kapot geknaagd. Het is een rotzooi, maar niets gevaarlijks voor hem.
Nu loop ik toch flink achter met blogs en schrijf tenminste dat van zaterdag. Dan zijn Rick en ik beiden heel moe van de slechte nacht en drukke dag. We houden het voor gezien, alles kan verder tot morgen wachten.
Voor alle vrolijke foto's uit Florida en van de cruise en Bahamas klik je HIER.
0 reacties:
Een reactie posten