Alweer daagt een lenteachtige dag en er schijnt een waterig zonnetje door de wolken. Rick is al vertrokken en ik geniet van mijn koffie terwijl de honden in de tuin spelen. Voor mijn ontbijt maak ik een paar beschuitjes met truffel Goudse kaas en honingtomaatjes. Die truffelkaas is werkelijk heerlijk!
Voor mijn cardio uur rijd ik naar Anytime Fitness. Op de ARC trainer gaat het vandaag lekker en het uur is snel voorbij. Maar goed ook, want ik wil van het lekkere weer genieten. Ik neem de honden mee de achtertuin in en Orion is in een springerige bui.
Hij kan enorm hoog springen en probeert ook op Cosmo te springen. Die bijt naar hem en grauwt maar dat gebeurt wel vaker. We gaan naar boven zodat ik me kan douchen en het valt me al op dat Cosmo niet volgt, terwijl hij meestal ook meekomt.
Voor ik wegga geef ik de honden altijd een bevroren gevulde Kong. Orion in zijn bench en Cosmo op zijn bed. Cosmo heeft er echter dit keer helemaal geen interesse in wat mij wel bezorgd maakt, maar ik moet weg dus hoop er maar het beste van.
Sara en ik hebben ons maandelijkse happy hour veranderd in een lunch. Ik rijd terug naar Church Street waar we hebben afgesproken bij Bazin's. Ik ben precies op tijd door het Cosmo geval en Sara zit al aan een tafeltje bij het raam.
Jammer genoeg vindt Rick dit restaurant maar niets, want ik vind hun menu juist erg lekker. Ik ben dus blij er af en toe te kunnen lunchen. Het is moeilijk kiezen van het menu maar uiteindelijk ga ik (zoals altijd) toch weer voor de salade met in mosterdzaad gegrilde zalm. Zo ontzettend lekker! Sara's krab en avocado salade ziet er ook zeer smakelijk uit.
We hebben heel wat bij te kletsen en het loopt al tegen tweeen als we afscheid nemen. Ik wilde eigenlijk wat boodschappen gaan doen maar ik heb opeens enorme hoofdpijn. Ik besluit dan toch maar naar huis te gaan.
Daar wacht me een schrik. Gewoonlijk staat Cosmo me bij de deur op te wachten, maar nu blijft hij, mij verdrietig aankijkend, liggen. Ik laat Orion uit zijn bench en ga dan Cosmo helpen. Iedere keer als ik probeer hem op te laten staan piept hij echter hard en blijft liggen.
Even raak ik in paniek want een van Sharons honden is verlamd en kan zijn achterpoten niet gebruiken en niet zelf plassen of poepen dus dat moet zij er iedere dag uit drukken. Dat is echter een mini pincher en Cosmo is te groot en zwaar voor mij om zoiets te doen.
Voor ik Rick bel om Cosmo naar de dierenarts te helpen nemen (hij weeg 65 pond en als hij niet zelf kan lopen kan ik hem zeker niet dragen) probeer ik een rugmassage. Dat lijkt hij fijn te vinden en tot mijn grote opluchting staat hij erna ook op.
Hij loopt wel als een oude hond, maar gaat toch de trap af te tuin in. Ik bedenk me dat wij om buiten te komen hoe dan ook wat treden af moeten. Dat is toch wel iets om over na te denken in de toekomst.
Eigenlijk wilde ik nog wat boodschappen gaan doen, maar nu wil ik Cosmo in de gaten houden. Gelukkig lijkt hij gaandeweg beter. De schoonmaaksters zijn binnen bezig en ik heb eindelijk de kans om weer eens bij te kletsen met Christine.
Zij kan het nauwelijks meer uithouden in Alabama en kan niet wachten naar Austin, Texas, te verhuizen, hopelijk volgend jaar. Ik vind dat ook leuk, want ik ga duizend keer liever naar Austin dan naar waar ze nu wonen waar er nauwelijks iets te beleven valt.
Ons cardinaaltje is er ook weer, ik ben er zo dol op!
Intussen is Cosmo tot mijn opluchting de trap weer opgeklommen. Ook eet en drinkt hij gewoon. Toch houd ik Orion zoveel mogelijk van hem weg. Cosmo gaat ook niet liggen, misschien toch bang weer niet op te kunnen staan. Uiteindelijk zijgt hij toch maar neer.
Het is vandaag National Margarita day (zoals er iedere dag wel wat te vieren valt hier). We besluiten die te gaan vieren bij Taco Bamba. De margarita's zijn maar $5 en we gaan gezellig aan de drukke bar zitten.
Hier vind ik de chicharrones zo erg lekker en bestel een portie. Na mijn margarita bestel ik een glas wijn en dat werkt op de lachspieren van de man naast ons. Hij vindt de combinatie van wijn en gefrituurde varkenshuid zeer ongewoon. Ik lach mee want inderdaad wordt die snack in het zuiden vooral gegeten en daar wordt bier bij gedronken. Maar ja, dat is niet mijn favoriete drank.
De taco's smaken weer voortreffelijk. Ik heb de al pastor traditionele taco met ananas en varkensvlees en de Koreaans geinspireerde bulgogi bulfight. Rick geniet ook van zijn vier taco's, ik weet niet hoe hij het op krijgt.
Terug thuis skypen we met Katja. Ze hebben de locatie gevonden waar ze graag willen trouwen en traditiegetrouw betalen de ouders van de bruid daar het merendeel van. Omdat Kevins familie zo groot is en onze genodigden van over het hele land en uit Nederland zullen moeten komen is er wel even wat discussie over hoeveel gasten iedere familie uit mag nodigen.
Rick en ik geven Katja en Kevin een budget en zij moeten dan maar besluiten wat ze ermee doen. Wij betalen voor 125 gasten en hopelijk betaalt Kevins familie voor iedereen meer dan de 63 waar wij voor opdraaien. Hopelijk kan Katja de rest van het geld voor haar jurk en bloemen gebruiken. Goedkoop is zo'n bruiloft allerminst!!!
Het begint nu dus wel "echt" te worden. Het is nog meer dan een jaar weg, maar ik begin toch al aan de bridal shower te denken en zo. Ik hoop ook aanwezig te zijn bij het uitkiezen van de jurk. Begin maart ga ik met Katja op reis dus ik hoop dan ook te zien en horen waar zij over droomt.
Nu is het lekker relaxen terwijl Rick beneden op de "baby" past. Cosmo en ik genieten van een avondje complete rust. Vooral voor Cosmo zeer verdiend, ik ga erop letten dat Orion niet weer op zijn rug springt!
13 reacties:
o petra toch, ik hoop dat het allemaal inderdaad meevalt met cosmo en dat hij nog vele jaren in goede gezondheid bij jullie mag zijn
Arme Cosmo. Het is toch wat zo'n jonge pup erbij. Fijn dat het toch wat beter gaat.
Ach die Cosmo, altijd zielig als ze wat ouder worden en dan ineens wat mankeren. Hou hem maar goed in de gaten.
Wel leuk dat je dochter gaat trouwen, kleine meisjes worden groot ;-)
Hopelijk is Cosmo snel weer de oude Petra, zo sneu als het met dieren niet goed gaat... Ik vind het een mooie traditie maar hier in NL leeft dat tegenwoordig toch anders. Ik zou het wel fijn vinden hoor als mijn ouders mee zouden betalen met een bruiloft. Maar dat zit er niet in denk ik :)...
Wat een schrik, hoop dat Cosmo snel weer de oude is, die lieve aristocraat.
Denk je dat Cosmo pijn heeft door Orion of dat het iets anders is?
Mooie boel dat het traditie is dat ouders een groot deel van de bruiloft betalen.
Ik zou zeker ruimschoots willen bijdragen en op zijn minst de jurk willen betalen en bijvoorbeeld de bruidstaart. Maar ook nog voor de gasten, wordt wel erg veel. Het moet ook allemaal maar kunnen. Wel érg leuk allemaal. Ik kijk weleens naar 'Say Yes to the dress'en zou het als moeder ook graag eens willen meemaken.
Zo'n jonge hond heeft heel wat energie en weet niet wat hij Cosmos aandoet. Het is wel schrikken. Bart's hond dit weekend met de tak in de keel, vreselijk om zo'n dier pijn te zien lijden.
Zo'n trouwerij is wat. Succes met alle planning.
Annemiek
Oh jee, arme Cosmo.
Jullie betalen voor 125 gasten. WOW! Ik ben blij dat dat niet hier is.
Wij hebben de jurk betaald en met onze eigen kleding erbij liep dat evengoed in de duizenden euro's.
Groet, Bea
Arme Cosmo, hoop toch dat het beter gaat de komende tijd. Je wilt hem zeker nog heel lang behouden.
Dat ouders , zeker die van de bruid, mee betalen was vroeger hier toch ook wel gebruikelijk. Dat je voor zoveel gasten moet betalen ,moet er niet aan denken. Dan nodig je maar wat minder gasten uit. Het moet wel betaalbaar blijven. Kost je anders een vermogen.
Ik kreeg van mijn moeder mijn bruidsjurk en de rest hebben we allemaal zelf betaald.
Mijn moeder ( vader was al overleden ) had er gewoon het geld niet voor.
Ook ik heb "Say Yes to the Dress "weleens gezien en dan keek ik met verbazing naar de prijs van die jurken. Absurd gewoon. !!!
Wel leuk anders hoor, die tijd van voorbereiding.
Groetjes Wil
Arme Cosmo, ik hoop dat het gauw beter met hem gaat. Toch een naar gevoel om het dier zo te zien lijden.
Wij hadden 3 dochters met een bruiloft, maar hebben ook een budget gegeven. In ieder geval waren de jurken niet zo duur als bij "Say yes to the dress". Maar ik wens jullie veel plezier met de "planning" van de bruiloft.
Groetjes, Ida
@Saskia - Dat hoop ik zeker ook! Gelukkig was hij vandaag een stuk actiever
@Corry - Orion is nu ook bijna even groot als Cosmo dus dat is nogal een beest wat op zijn nek springt!
@Yvonne - Het gaat allemaal veel te snel met die tijd!
@Ron - Hier is het nog steeds wel zo, tenzij het een tweede huwelijk is of zo. Katja en Kevin willen een echt traditionele bruiloft en daar hebben ze zelf het geld niet voor.
@Sonja - Gelukkig leek hij er vandaag geen last meer van te hebben.
@Marion - Vrijwel zeker door Orion want ik zag die op zijn rug springen en Cosmo met een gil reageren. Hier is het dus traditie dat de ouders van de bruid voor de locatie en het eten van de gasten betalen en 125 is het minimum aan gasten.
@Annemiek - Ach gos! Daar ben ik bij Orion ook bang voor, hij vindt het heerlijk om met takken te rennen.
@Bea - 125 is het minimum, helaas. Wel logisch ook, want je huurt feitelijk een heel gebouwtje. Maar ja, even slikken. Maar ik denk (hoop) dat Saskia niet zo'n uitgebreide affaire zal willen dus dat scheelt.
@Wil - Minder gasten uitnodigen is geen optie, 125 is het minimum van alle locaties, die ze bezocht hebben. Je moet daar dus sowieso voor betalen of je nu minder gasten uitnodigt of niet. En over het algemeen kosten Amerikaanse bruiloften een vermogen vergeleken bij de Nederlandse. Het is leuk, maar ook wel een rib uit ons lijf inderdaad. Maar gelukkig kunnen we het ophoesten.
@Ida - Hopelijk is Katja's jurk straks ook niet zo duur. Maar daar hoef ik me niet druk om te maken want ze kan dat van ons budget kopen of er zelf op bijleggen.
Leuk dat Katja en Kevin gaan trouwen. Onze middelste zoon is ook traditioneel Amerikaans getrouwd en aangezien de ouders van onze schoondochter gescheiden zijn en haar moeder nogal in de schulden zat, kwam er een flinke portie op ons bordje, dit naast de rehearsal dinner wat traditioneel sowieso voor de ouders van de bruidegom is. Onze oudste gaat in Oktober trouwen en gelukkig willen zij geen van beiden een traditionele trouwdag. Ze hebben een paar cabins in de Blue Ridge Mountains gehuurd en daar gaan we met de beide families en wat vrienden een weekend naar toe nadat ze even bij het courthouse officieel trouwen.
@Nel - Oef, ja, het is een rib uit je lijf, die bruiloften
Een reactie posten