Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, februari 13, 2017

Dag 1 en 2 Maui: Lahaina en Kihei op zaterdag, Haleakala op zondag

Zaterdag

Na een wat rusteloze nacht want ik hoestte mezelf telkens wakker wordt er om kwart over acht op de deur geklopt. Het is de schoonmaakster want ik ben vergeten het "Do not disturb" bordje aan de deur te hangen.  Ik zeg dat ik nog niet klaar ben, maar ik ben nu toch klaarwakker dus sta maar op.

Gisteravond was het natuurlijk donker toen ik aankwam dus ik ben heel benieuwd naar mijn uitzicht.  Nou, ik ben allerminst teleurgesteld!  Al vanuit mijn bed kan ik mooi landschap met palmbomen en bergen zien en vanaf mijn balkon de zee heel goed.


Er is een koffieapparaat op de kamer dus ik besluit een kop koffie te zetten om op het balkon op te drinken.  Alleen drupt het apparaat om de een of andere reden niet door in de kan en wordt het een geknoei van jewelste.  Dat kopje drink ik dus wel, maar hoop verder beneden koffie te vinden.
Terwijl ik op het balkon zit zie ik opeens een paar spuiten van walvissen.  Het zijn er twee en ze zijn goed te zien.  Van een ervan zie ik de staart ook. Hoe meer ik kijk hoe meer van die waterspuiten ik zie.  Het zit hier vol walvissen, ik las gisteren dat er zo'n 10000 bultrugwalvissen rondzwemmen in de winter.

Beneden ga ik in het winkeltje eens op zoek naar ontbijt.  Veel vind ik er helaas niet, want ik had gehoopt niet in het restaurant te hoeven ontbijten.  Ik kies maar een boterham met ham en kaas en zie dan dat er ook een koffieshop is.

Daar ben ik blij met mijn Americano want de koffie in de kamer was het hem niet. Ik hoop hier ook wat betere ontbijtdingen te zien, maar het is veel van hetzelfde als in de andere winkel.  Misschien ga ik toch een of twee ochtenden wel in het restaurant eten. 

Terug op de kamer zoek ik het balkon weer op.  Het brood smaakt vreselijk zoet, iets waar ik hier de VS een grote hekel aan heb. Ik besluit de ham, kaas, tomaat en sla dan maar apart te eten.  Het is tenminste wat in mijn maag.

Intussen zie ik telkens walvissen en besluit om op het balkon op de plaats te gaan hardlopen om mijn stappen te halen.  Er is behalve de walvissen veel te zien dus het uur gaat best snel.  Intussen heb ik zin om mijn voeten in de Grote Oceaan te doen.

Het hotel ligt aan het strand dus ik loop zo in het rulle zand.  Het water is niet zo koud als ik had verwacht, maar te koud voor mij om in te gaan zwemmen.  Het is een prachtig lang strand dus ik loop naar een bocht om te zien of het daarna nog verder gaat.  Dat doet het, maar ik vind het wel weer genoeg lopen voor vandaag.


Annette stuurt een berichtje dat zij over twintig minuten klaar zal zijn dus ik neem een snelle douche en verkleed me.  Dat komt er een klopje op de deur en komt Annette me ophalen.  Beneden in de lobby treffen we het toekomstige bruidspaar, Ingrid en Dan, en Ingrid's dochter Lisa.

Dan had ik nog niet eerder ontmoet en Lisa vele jaren geleden en ook Ingrid heb ik alweer jaren geleden voor het laatst gezien.  We kletsen even en dan gaan Annette en ik op zoek naar lunch.  We zullen de anderen weer voor het avondeten treffen.

Ingrid legt nog even uit waar ze een goedkope parkeerplaats in Lahaina hebben gevonden en dan gaan we op pad. We vinden de parkeerplaats zonder moeite.  Net als we uitstappen begint het te regenen en ik heb niets mee.

We lopen een winkeltje binnen en worden heel vriendelijk naar de General Store gedirigeerd.  Daar koop ik een poncho voor $2, die ik bij het schrijven van dit blog nog niet heb gebruikt.  We hebben de plensbuien precies gemist.
Bij Koa's krijgen we een tafeltje aan de rand van hun restaurant.  Er zijn geen ramen dus ze hebben schermen tegen de wind.  Het is nog steeds wel winderig, maar goed te doen.  Annette en ik delen de ahi poke, heerlijk!  Ook onze mahi mahi broodjes zijn zeer smakelijk.
Toen we hier in 2013 waren vonden we het Hawaiiaanse shave ice van Ululani zo lekker.  Annette en ik nemen de kleinste maat en ieder drie smaken, voor mij de groene thee, lychee en een Polynesische citroensmaak. Het smaakt weer heerlijk, maar zelfs deze kleinste maat is ons beiden teveel.
We lopen terug naar de auto en halen die maar net voor het begint te plenzen.  We rijden langs de beroemde banyan boom, die een heel park omvat.  Dan stel ik de GPS in naar Kihei en we rijden er langs de zee heen.  Ik ben toch zo dol op dit eiland, zelfs al werkt het weer niet mee.  We hebben hier zoveel leuke herinneringen!

In Kihei zijn we echter volgens mij nooit geweest dus dat is nieuw voor mij. Het blijkt een klein plaatsje aan het strand te zijn.  We hebben allebei dorst en vragen een tafeltje in de Ohana Bar & Grill. Ohana doet me altijd aan de Lilo & Stitch Disney film denken waarin Stitch zegt "Ohana means family" en Saskia kan dat perfect nadoen.
Buiten begint het weer te plenzen dus we nemen lekker de tijd.  Genoeg gesprekstof want daar hebben Annette en ik nooit gebrek aan.  Het is al bij vieren als we aan de terugweg beginnen.

Onderweg komt de regen in bakken naar beneden.  Hopelijk blijft dat niet zo!  Gelukkig komen we zonder kleerscheuren terug bij het hotel.  We halen nog even water en wijn (voor mij) bij het winkeltje en gaan ons dan op onze kamers opfrissen.

Tot mijn verbazing na alle regen is er een prachtige zonsondergang.  Daar staat Maui bekend om en Rick en ik hebben er een foto mee van onze huwelijksreis.  Toen wij hier drie jaar geleden waren zagen we ze niet zo mooi, maar kennelijk werkt een regenachtige dag goed mee met de kleuren. Het is een prachtige constant veranderend schouwspel.

Annette zendt een berichtje dat zij en Lisa beneden wachten.  Ik ga ook naar beneden en dan is het wachten op Ingrid en Dan met Ingrids moeder, die uit Nederland komt. Lisa heeft haar oma al zes jaar niet gezien dus het weerzien is natuurlijk heel blij.

Ingrid en Lisa helpen oma naar boven en wij wachten op een vriend van Dan.  Het is al half negen en ik begin me weer niet lekker te voelen.  Ik stel voor dat Annette en ik alvast een tafel voor zes vragen en de anderen zich dan later bij ons zullen voegen.

Terwijl wij ons eten bestellen vertelt de serveerder dat de keuken om negen uur sluit!  Belachelijk op een zaterdagavond in een hotelrestaurant, maar hij is onvermurwbaar.  Gauw sms-t Annette de anderen, die gelukkig nog op tijd komen om ook te bestellen.

Mijn gazpacho en ahi poke zijn ok, maar niet spectaculair en flink duur! Het is wel erg gezellig en het gesprek verloopt vlot.  Tegen tienen neem ik afscheid, want ik voel me doodmoe.  Ik hoop vannacht toch echt beter te slapen!

Zondag

Gelukkig is dat laatste het geval, ik heb vannacht een stuk minder gehoest en voel me bij het opstaan dan ook beter.  Dit is de makkelijkste verkoudheid, die ik ooit gehad heb moet ik zeggen.  Meestal duurt het maar voort bij mij.

Alweer ben ik om kwart over acht helemaal wakker.  Ik snap niet waarom ik thuis vrijwel nooit zo makkelijk opsta met het gevoel echt genoeg geslapen te hebben.  Toegegeven is dat in de lente en zomer veel vaker dan in de winter.

De zon schijnt mijn kamer binnen en ik zie dat het prachtig weer is.  Ik stap naar buiten en zie meteen weer allerlei walvisspuiten in de zee.  Ik besluit eerst ontbijt te halen en dan te bedenken wat ik ga doen als beweging.

In het koffiezaakje bestel ik een Americano en een warme bagel met ham en kaas.  Op het balkon in de kamer eet ik het op.  Bagels zijn tenminste niet zoet en het smaakt me een stuk beter dan gisteren, al is het nog niet mijn ideale ontbijt.

Intussen kijk ik naar de vele mensen die de "beach walk" lopen.  Dat ga ik ook doen naar het Westin hotel waar wij tijdens onze huwelijksreis en drie jaar geleden logeerden. "Beach walk"  is een beetje een misleidende naam, want ten eerste loop ik niet op het strand en ten tweede loopt het pad regelmatig niet eens langs het strand.

Langs het Sheraton en Ka'anapali Beach Hotel loop ik richting het Westin hotel.  Net daarvoor is een leuk winkelcentrumpje met een Pandora winkel.  Hier wil ik eens kijken of ze een walvis bedel hebben.  Dat is niet het geval en de Maui bedels bekoren me niet (het zijn gewoon ingegraveerde bedels en uit ervaring weet ik dat die al gauw vervagen). Zonder bedel loop ik dus de winkel uit.

Bij het Westin hotel heb ik zoveel herinneringen, het voelt een beetje als thuiskomen. Ik loop er wat rond en denk terug aan de leuke tijden hier.  Ik vind het Royal Lahaina Resort waar ik nu logeer ook erg leuk, hoor, maar hier ligt mijn hart in Maui.  Hier beleefden Rick en ik onze eerste paradijselijke reis samen.

Op de weg terug zie ik voor het eerst in de verte een walvis uit het water springen.  Veel te ver weg voor een foto, maar wauw!! Alleen dat al maakt deze reis het helemaal waard.

Terug in het hotel maak ik me snel klaar.  Annette en ik gaan er vandaag weer samen op uit.  Het bruidspaar en familie zouden vanochtend gaan zip lijnen, maar dat werd naar vanmiddag verplaatst.  Ik heb dat al een aantal keren gedaan en Annette wilde het niet doen dus wij besloten die excursie niet te boeken.

Eerst reserveren we een luau voor morgenavond. Annette komt waarschijnlijk niet terug naar Hawaii en wie weet is dit mijn laatste keer hier (hoop het niet).  Zo'n luau is echt iets wat je meegemaakt moet hebben. Ik ben benieuwd hoe die van dit hotel is.

Dan rijden we richting Westin en eigenlijk wilde ik Annette een restaurant naast het hotel laten zien.  Daar is echter geen parkeerruimte dus we proberen het bij het Westin hotel.  Om daar gratis te parkeren moeten we echter in het restaurant in het hotel eten.  We besluiten dat dan maar te doen.

Wij aten regelmatig lunch in dat openlucht restaurant naast het zwembad en het heeft een prima menu.  We smullen van een Hawaiiaanse bento box met zalm, kimchi edamame, worst en rijst.  We hebben zicht op het zwembad en de zee, helemaal goed.

Na afloop halen we de auto weer op en beginnen aan onze excursie voor vandaag.  We gaan naar de top van Haleakala, de meer dan 3000 meter hoge slapende volkaan op Maui (de andere volkaan die het deel van het eiland waar wij logeren vormt is een stuk lager).

Onderweg stoppen we even bij een benzinestation voor wat drankjes en daar zie ik Sprite Zero.  Ik weet dat Annette dat ook graag drinkt dus ik neem wat flesjes daarvan mee. We hebben het elders op het eiland nog niet gevonden.

Al gauw vinden we de Haleakala highway en beginnen aan de klim.  Annette rijdt als een pro en geniet er duidelijk van.  De weg is dan ook heel mooi aangelegd.  Ik ben blij dat ik van de uitzichten mag genieten want zo vaak ben ik degene, die mensen rondrijd.

Dit is voor mij de derde keer dat ik deze berg bezoek.  Op onze huwelijksreis gingen we nog enthousiast om drie uur 's nachts naar boven om de zonsopgang te zien.  Tegenwoordig moet dat gereserveerd worden, zien wij.


Toen wij hier in 2013 waren zagen we de zonsondergang en vandaag gaan we gewoon midden op de dag naar boven.  We hebben heel veel geluk want de hele berg is uit de wolken!  Dat komt maar zelden voor, volgens mij.

De rit naar boven gaat best snel.  We stoppen een paar keer en waaien dan bijna de berg af.  Als we de top bereiken moet er natuurlijk gefotografeerd worden.  Ik ben blij mijn donzen jasje mee te hebben. Gelukkig heeft Annette ook geluisterd en een jack mee. Het is hier maar tien graden en het waait keihard. Het is wel warmer dan de andere twee keren dat ik hier was, geloof het of niet.

Behalve de mooie vergezichten, we kunnen zelfs Mauna Loa en Mauna Kea op het eiland Hawaii zien, is er ook de zeldzame Ahinahina plant (in het Engels silversword) te bewonderen.  Die groeit enkel en alleen op Haleakala!

We zijn al gauw klaar met het fotograferen, want het is zo koud.  We warmen weer even op in de auto en rijden dan naar het bezoekerscentrum voor een pit stop. Daar hebben we ook prachtig zicht op de kleurrijke krater van Haleakala.  Deze vulkaan is in de afgelopen 900 jaar drie keer uitgebarsten.
Deze berg heeft iets mysterieus voor mij en ook voor de oorspronkelijke bevolking, die er allemaal legendes over hebben. Boven de wolken zijn is een interessante gewaarwording alleen al.

Annette brengt ons bekwaam weer beneden en we rijden naar Lahaina.  Nu ik weet dat Pandora geen leuke walvis bedel heeft wil ik degene, die ik gisteren zag bij een winkeltje aan de hoofdstraat in Lahaina, kopen. Dat is een zilveren walvisstaart en die heb ik al een paar keer van verre van mijn balkon gezien.
Hij past leuk aan mijn armband en ik ben er blij mee.  We hebben heel vroeg geluncht en onze magen knorren.  Lahaina heeft meer dan genoeg restaurants en gisteren was het heel druk bij de Lahaina Fish Co.  Dat moet dus goed zijn en we vragen een tafeltje. 
Dat krijgen we boven met mooi uitzicht op de zonsondergang.  Die is mooi, maar haalt niet bij gisteren, die was echt spectaculair. Terwijl we bedenken wat we willen eten bel ik Rick even om hem goedenacht te wensen.  Vijf uur tijdverschil is een beetje onhandig, maar het lukt.
 

Annette en ik bestellen beiden een voorafje.  Voor mij de ahi katsu, een soort tonijn sushi zonder rijst, ontzettend lekker!  Annette geniet ook van haar chowder.  Als hoofdgerecht neem ik de tonijnbiefstuk maar met de Aziatische lekkernijen, die gewoonlijk met de mahi mahi worden geserveerd. Het is perfect en lekker.  Annette heeft een monchong visgerecht en ook dat vindt zij zeer smakelijk.
Duur is dit eiland zeker! Iedere keer als we een menu onder ogen krijgen is het even slikken en neus dichthouden om in het diepe te duiken. De man waarvan ik mijn walvis bedel kocht vertelde dat de winkels aan de hoofdstraat in Lahaina de hoogste huurprijzen in het land betalen.  Wie weet of dat waar is.

Wij rijden terug naar ons hotel en geven de auto weer af.  We vinden Ingrid, Dan, Lisa, Scott en Eric nog buiten aan hun tafel.  De ouders zijn allemaal al naar bed. Annette gaat erbij zitten, maar ik heb nog wat water en wijn nodig wat ik gauw ga kopen.

Dat doe ik zo gauw dat Annette niet eens denkt dat ik naar de winkel ben gegaan.  Ik sleep een stoel dichtbij Ingrid en Lisa want ik wil ook eens echt met hen praten en niet iedere keer aan het einde van de tafel zitten. Ik ben hier tenslotte voor Ingrid vooral.

We kletsen gezellig over van alles en nog wat en bestellen nog een drankje. Tegen negenen begint iedereen te gapen.  Zij hebben ook telkens zulke vroege excursies, maar ik moet toegeven dat ik ook moe ben.

We nemen afscheid tot morgenochtend.  In de kamer ga ik op het bed HGTV kijken.  Er is Caribbean Life en Island Life en hier in paradijselijk Maui krijg ik bijna zin om ook naar zo'n paradijs te verhuizen.  Maar ik weet dat ik geen eiland persoon ben.  Dat gaat vervelen.  Ik houd het maar bij ons huis van waaruit er van alles en nog wat te doen is.

6 reacties:

Anoniem zei

Hallo
Klinkt als een heerlijk weekend.
Leuk dat je lekker met Annette op pad geweest bent.
Jammer dat de prijzen zo hoog zijn, maar is vaker op een eiland alles moet ingevoerd worden.
Maui en de batuur ziet er prachtig uit en veel plezier bij de Lau vanavond.
Hoort er ook echt bij traditionele dans.
Geniet ze
Liefs Naomi

Marion2 zei

Jij hebt het maar goed voor elkaar! Heerlijk om op Maui te zijn.

Grappig dat jij ook overal op zoek bent naar Pandora bedels.
Doe ik ook altijd, haha.

Ik heb alleen even gemist wat je relatie tot het bruidspaar is.

Anoniem zei

Wat kom je toch op veel verschillende plekken! Zo leuk!
Welke plek, reis, land of stad staat op nummer 1 bij je?
Marjon

Irene zei

Heerlijk weer om je verhaal te lezen.
Het is bijna of ik er zelf bij ben!

Sonja zei

Geweldig, ik geniet met je mee. Wat een prachtige sunset.

Petra zei

@Naomi - Ik ben blij dat Annette er is, we hebben leuke avonturen samen en met de rest van de groep.

@Marion - De bruid is een online vriendin die ik al een aantal keren in persoon heb ontmoet. De bruidegom een Facebook vriend, maar hier pas in persoon ontmoet.

@Marjon - Oei, die is moeilijk te beantwoorden! Hawaii staat hoog, maar ik denk toch Aruba.

@Irene - Fijn dat ik dat overbreng!

@Sonja - Ja, en de afgelopen paar avonden was het minder, het was dus geluk hebben.