Dag 4 Seattle: Een heel gezellige internet ontmoeting

Jammer genoeg gaat Ricks wekker vanochtend alweer om half zeven.  Hij doet het wel heel stil, maar de badkamer deur is van glas en door het licht kan ik niet weer in slaap vallen.  Door mijn verkoudheid en/of fibromyalgie voel ik me niet opperbest vanochtend.

Rick neemt afscheid en ik probeer nog wat te doezelen, maar dat gaat niet goed en ik sta toch maar op. De kinderen hebben intussen een gesprek op Facebook.  Soms is afstand zo moeilijk als een of meerderen van hen problemen hebben. Gelukkig wordt het niet veel later opgelost.

In de kamer maak ik een kop koffie en kleed me aan.  Intussen valt er buiten een mix van sneeuw en regen en het ziet er ijzig uit.  Het vergt even moed rapen maar dan ga ik toch naar beneden en op zoek naar ontbijt.

The Crumpet Shop is open en dat wordt hem.  Het is er lekker warm en ik bestel een crumpet met kaas, ei en tomaat en een grote Americano.  Ik neem de tijd om ervan te genieten.  Het is een gezellig klein restaurantje.

Dan moet ik er weer doorheen en loop zo snel mogelijk.  Dit keer geen extra straten want de kou gaat door merg en been.  Terug in het hotel maak ik me klaar om naar de fitness ruimte te gaan.  Daar doe ik een uur elliptical en een kwartier bovenlichaam gewichtenoefeningen.

Buiten ziet het er nog steeds miserabel uit en het lukt me maar niet warm te worden.  Ik trakteer mezelf maar weer op een hete douche en dat helpt wel.  Het is binnen ook overal kil, vind ik.  Ik ben zo blij dat ik sjaals e.d. meeheb! Hoe Rick het met zijn koele kleding volhoudt is me een raadsel, al heeft hij het stukken minder snel koud dan ik.

Rick komt nog even terug naar de kamer want hij heeft zomaar even een Surface tablet gewonnen vanwege zijn prestaties!  Dat is toch wel een heel leuk cadeautje! Rick moedigt mij aan er weer op uit te gaan en dat doe ik dan ook want het is lunchtijd.

De koude regen trotserend loop ik terug naar Pike Place Market.  Gelukkig is dat maar zes (flinke) blokken weg.  Ik baan mijn weg naar Pike Place Chowder, net als maandag. Rillend loop ik er binnen en gelukkig is het warm.

Daar overweeg ik eerst om de zalm chowder te proberen, maar de Manhattan clam chowder wint het weer en het halve broodje met krab ook. Gewoon te lekker om niet nog eens te bestellen! Het smaakt weer voortreffelijk en ik geniet er hapje voor hapje van. 

Het regent gestaag en ik besluit de droge markt op te zoeken.  Ik proef chocolade pasta, honing, verschillende soort saus en cheesecake, maar koop niets. Eindelijk zie ik de mannen bij de viskraam ook hun routine met het heen en weer gooien van een vis weer opvoeren.

Aan de overkant stop ik even bij de kaaswinkel waar je kunt zien hoe ze hun eigen kaas maken. Ik proef de wrongel, die ik erg lekker vind, en overweeg die mee te nemen.  Ik heb echter geen ijskast of wat ook dus waag het er toch niet op.

Een paar deuren verderop is er een winkel, die enkel gerookte zalm verkoopt.  Hiervan koop ik een doosje voor onze buren.  Die zorgen altijd zo goed voor de honden en willen er (behalve dat we de dochter betalen) nooit iets voor hebben. Lorraine doet net zoveel als Patricia.

Eigenlijk wilde ik langer rondlopen, maar het is werkelijk rotweer! Er is gewoon niets aan om me koud en nat te voelen.  Ik loop terug en stop nog even bij Walgreens voor wat benodigdheden.  Ik denk namelijk dat alles in Hawaii een stuk duurder zal zijn.

Terug in het hotel neem ik een paar uur complete rust.  Ik computer wat, lees wat en kijk wat tv.  Hopelijk helpt het om naar mijn lichaam te luisteren want ik wil van deze verkoudheid af! Ik moet toegeven dat dit me ook weer de kans gaf de "president" te volgen. Oei, ik weet niet wat er van dit land gaat komen met hem!

Tegen vijven komt de schoonmaakster eindelijk en ga ik naar beneden.  Ik heb om half zes afgesproken met Darcy, die ik online al meer dan twintig jaar "ken" maar vandaag voor het eerst in persoon ga ontmoeten.  Zij stuurt een berichtje dat ze vast zit in het verkeer dus ik ga even in de lobby zitten.

De Microsoft mensen komen terug van hun dag training en ik hoor allerlei talen waaronder ook Nederlands, al zijn dat andere mensen dan die ik zondag ontmoette. Zelfs Rick komt even langs op weg naar zijn volgende training.  Vanavond eten we dus niet samen.

RN74 waar ik met Darcy heb afgesproken is maar een paar blokken van ons hotel.  Ik neem plaats aan de bar en reserveer een kruk voor Darcy.  Zij komt een kwartiertje later binnenlopen.  Zoals altijd is het meteen of we al jaren vriendinnen zijn (eigenlijk is dat ook zo, maar dan virtueel).

Het is happy hour en we bestellen ieder een drankje en toasten het in persoon ontmoeten.  Het gesprek vloeit vlot en we besluiten hier te blijven eten al zijn de prijzen vrij hoog.  Het eten is wel heel erg lekker, ik heb een salade en de tonijn tartaar en heb er geen spijt van. Darcy's risotto ziet er ook smakelijk uit.

Na het eten kletsen we nog een tijdje na en ik vind het leuk hoe het gesprek van beide kanten best persoonlijk is. Online schreven we over onze zeer persoonlijke dingen en ik denk dat dat nu maakt dat we ons veilig voelen die dingen te delen. Ik heb vaak het gevoel de mensen met wie ik al vele jaren lief en leed online deel beter te kennen dan mensen, die ik bijna dagelijks zie.

Met wat moeite nemen we net na achten weer afscheid.  Darcy is zo iemand waar ik echt vriendinnen mee zou kunnen worden zouden we dichter bij elkaar wonen.  Net zo met Kathleen, echt jammer dan  dat we duizenden kilometers van elkaar wonen!

Terug in de kamer is er nog geen teken van Rick, al had hij me gezegd tegen achten terug te zijn. Tegen tienen pols ik eens waar hij is en hij heeft nog een biertje met een paar collega's, prima. Ik ga me klaar maken voor bed, want ik moet deze verkoudheid de baas worden!