Dag 5: Een gezellige lunch en dertig jaar samen

Hm, mijn verkoudheid maakt dat ik me ietwat gammel voel als ik wakker word.  Rick vertrekt weer naar zijn training sessies en ik doe het even rustig aan.  Ik neem medicijnen en ga met een lekker sterke kop koffie wachten tot die beginnen te werken.

Het regent alweer, maar ik zie op mijn app dat het opeens bijna tien graden is. Ik pak mijn paraplu maar weer eens en loop naar Pike Place market.  Even sta ik in tweestrijd, of een piroshky of een crumpet.  De crumpet wint het en ik bestel er dit keer een met gerookte zalm cream cheese en komkommer.

Het smaakt weer opperbest en ik neem de tijd ervan te genieten.  Dan loop ik door de gietende regen terug naar het hotel.  In mijn sportkloffie loop ik de sjieke lobby vol mannen in pak weer eens door om in de andere toren naar de fitnessruimte te gaan. 

Daar doe ik dit keer drie kwartier op de elliptical.  Dat vind ik wel genoeg voor vandaag. Terug op de kamer maak ik me klaar en ga dan in de lobby op Patrick en Tracy wachten.  Hen ken ik al vele jaren en Tracy en ik proberen altijd te lunchen als ik hier ben. 

Dit keer kon Patrick zich ook vrij maken en ze komen me ophalen om naar hun gedeelte van de stad, West Seattle te gaan.  Daar gaan we eerst in een restaurant aan het water lunchen.  Duke's is bekend om zijn vischowders en daar ga ik dan ook voor, een lekkere tomatensoep met vier verschillende soorten vis en veel groentes.  Patrick en Tracy nemen beiden fish and chips wat er ook erg lekker uitziet.

We praten gezellig bij en intussen is de zon zelfs gaan schijnen.  Ik krijg een mooie rondleiding door hun deel van de stad die vooral aan het water ligt met prachtige uitzichten.  Dat is eens wat anders dan de wolkenkrabbers in het centrum wat we aan de overkant zien liggen.

Net na tweeen zetten Patrick en Tracy me weer bij het hotel af.  Zij runnen een nieuwsblog voor hun deel van Seattle en zijn daar erg druk mee.  Gelukkig waren er geen noodgevallen tijdens de paar uur die we met elkaar doorbrachten.

Omdat Rick en ik vanavond sjiek uit eten gaan om te vieren dat we vandaag dertig jaar geleden voor het eerst met elkaar telefoneerden, besluit ik op bed te gaan rusten.  Hopelijk helpt dat ook met sneller over de verkoudheid heenkomen. 

Als ik het buiten weer zie regenen bedenk ik me dat ik heel stom mijn paraplu in het lunchrestaurant heb laten liggen!  Aangezien het telkens blijft regenen loop ik gauw even naar Walgreens om een nieuwe te kopen.  Het is gelukkig weer even droog want het regent alweer als ik met paraplu naar buiten stap.

Rick komt tegen zessen terug en we kleden ons netjes aan.  Een taxi brengt ons naar Altura, een restaurant wat we via recensies een paar weken geleden al boekten.  Het heeft een chef menu dus alles is een verrassing.

En wat voor verrassingen! We beginnen met een aantal kleine eenhapsgerechtjes en die zou je me de hele avond kunnen geven!  Er is een "hoofdgerecht" en dan een aantal desserts.  Alles is bijzonder en heel erg lekker!  We genieten enorm al moet ik toegeven aan het einde wel heel moe te zijn en dan duurt het opeens lang voor we de rekening krijgen.

Al met al is dit restaurant een enorme aanrader voor een bijzondere gelegenheid.  Als laatste krijgen we mini cannoli met "Happy Anniversary" ertussen geschreven. Heel attent!

Rick roept een Uber, die er al heel snel is, en binnen de kortste keren zijn we terug in het hotel. Dinertjes als vanavond zijn van die dingen, die je altijd bij blijven, zulke delicatessen. Al met al vind ik Seattle een heerlijke stad qua eten, zowel goedkoop als duur.

En zo gaat onze laatste nacht hier alweer in.  Het was weer een leuke week!